ΜΙΑ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ, ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΟΣ

Υπάρχει μια χώρα που η έννοια της φιλίας είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη…
Ας πάρουμε για παράδειγμα πχ μια παρέα από την ερωτική μας συμπρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, για να δούμε πως αναπτύσσεται, πως εξελίσσεται και πως επεκτείνεται σε αυτή την χώρα η φιλία.
Παρένθεση. Ερωτική, ονομάζεται η Θεσσαλονίκη γιατί έχει ερωτικούς άνδρες σαν τον Άνθιμο, τον Ψωμιάδη και τον Δήμαρχο τους και συμπρωτεύουσα γιατί αν δεν αποκαλέσει ένας Αθηναίος έτσι την Θεσσαλονίκη κινδυνεύει να πάθει από τα καρντάσια του Βορρά ότι έπαθε μια Θεσσαλονικιά που είπε στον οδηγό του λεωφορείου στην Αθήνα –Καλέ, άνοιξε με απέ πίσω!
Στην Θεσσαλονίκη λοιπόν υπήρχε μια παρέα γύρω από τον Κωστάκη και την Νατάσσα από φίλους καλούς που δεν έμεινε τελικά κανείς παραπονεμένος.
Αρχίζοντας από τον πασίγνωστο πλέον Πανάγο που κατηγορείται σήμερα για
απόπειρα εκβίασης της ΜΕΒΓΑΛ ,ο οποίος τοποθετήθηκε μόνο σε 5 διοικητικά συμβούλια . Δεν είχε καμία σημασία που προηγουμένως δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του πλην των κομματικών φίλων , είχε όμως το βασικό προσόν ότι διετέλεσε αρχικομματάρχης του Καραμανλή στην Θεσσαλονίκη.
Ο φαρμακοποιός Βάκης Φραντζής λόγω των ειδικών του γνώσεων για τα λιμάνια που απέκτησε όταν ψάρευε με καθετή στο λιμάνι, τοποθετήθηκε αντιπρόεδρος του οργανισμού Λιμένος.
Ο κουμπάρος του Κωστάκη, ο Τέλης πρόεδρος στην ΗΕLEXPO και ο Λ.Τσολέκας που έκανε τον οδηγό στο γραφείο του και είχε δεύτερο ξάδελφο που είχε κατάστημα με σακχαρώδη προϊόντα, Πρόεδρος στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Οι δεσμοί της φιλίας είναι ισχυροί και έτσι όσοι δεν χώρεσαν σε κάποια θέση μπήκαν αναγκαστικά υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια.
Τον θυρωρό των γραφείων του δεν πρόλαβε να τον διορίσει πουθενά αλλά υποψιάζομαι ότι έμεινε απ΄έξω γιατί ήταν από αυτούς που γνώριζαν τον Κατσιφάρα.
Ο πιο γνωστός όμως φίλος και των δύο, αλλά κυρίως της Νατάσσας ήταν ο
πασίγνωστος πλέον Ζαχόπουλος που ακολουθεί και αυτός το παράδειγμα του φίλου του και διορίζει και αυτός τους δικούς του φίλους .
Τον πανελληνίου φήμης σκηνοθέτη Μυλωνά ,Πρόεδρο του Μουσείου Κινηματογράφου Θες/νικης, τον Αθ.Πανώρη Πρόεδρο του Μουσείου Φωτογραφίας και τον Γ.Τσάρα Πρόεδρο του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.
Αφού βόλεψε τους φίλους της Θεσσαλονίκης ο Ζαχόπουλος κατηφόρισε στην Αθήνα και εδώ αποκτά νέες φιλίες. Η κ Ηλιοπούλου που την ξέρει από το Ίδρυμα Καραμανλής αλλά και από την ΑΝΕΜΗ, που ο Ζαχόπουλος είχε φτιάξει μαζί με την Νατάσσα, τοποθετείται διευθύνουσα σύμβουλος στον Οργανισμό Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού (ΟΠΕΠ) χωρίς να τον ενοχλεί το γεγονός ότι έχει δύο ιδιωτικές εταιρείες με συναφές έργο αν και η ίδια τα διαψεύδει. Επειδή προφανώς θα άρχισαν διάφοροι κακόβουλοι να δημιουργούν θέμα για το ασυμβίβαστο της ιδιωτικής εταιρείας με την νέα θέση της κ. Ηλιοπούλου η μεν μία εταιρεία γίνεται εταιρεία ακινήτων η δε άλλη μεταβιβάζεται στον σύζυγό της και κάνει χρυσές δουλειές αναλαμβάνοντας το 2006 μια εκδήλωση που πιστεύω ότι όπως και εγώ ούτε και σεις θα είχατε τότε ακούσει, το Balkan Performing Arts Market, στην φτήνια με μόνο 1,5 εκ ευρώ.
Το ποσό κάνει τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου κ.Βουλγαράκη να τρίβει τα μάτια του από την έκπληξη, αλλά προφανώς δεν μπορούσε να πει τίποτα στον υπουργό του Ζαχόπουλο.
Η κ Ηλιοπούλου λοιπόν που μάλλον βρήκε στον Ζαχόπουλο και το διαμέρισμα από όπου πήδηξε, γιατί έχει και αυτή διαμέρισμα στην διπλανή πολυκατοικία στην Καρνεάδου , του βρήκε και την γραμματέα του που δούλευε αρχικά στην εταιρεία της και την είχε πάρει μαζί της στον ΟΠΕΚ.
Ο Ζαχόπουλος αισθάνεται ιδιαίτερη φιλία για την νέα του γραμματέα σε τέτοιο βαθμό που σαν καλός φίλος της χαρίζει ότι πολυτιμότερο έχει : τον εαυτό του.
Η γραμματέας που θέλει να κρατήσει για πάντα αυτές τις εκδηλώσεις φιλίας τις τραβάει σε βίντεο για να τις έχει όπως έχουμε εμείς φωτογραφίες από το στρατό ,ως ενθύμιον φιλίας.
Εν τω μεταξύ ο Ζαχόπουλος αναθέτει στον φίλο του Κλαδά υποθέσεις του Υπουργείου του γιατί δεν εμπιστεύεται τους νομικούς συμβούλους που έχει αυτό και ο φίλος του σαν γνήσιος φίλος γνωματεύει ότι οι αποφάσεις του είναι οι σωστές.
Όμως ο Κλαδάς είναι και στενός φίλος του Κωστάκη και μαζί με τους άλλους φίλους
του τον Χρ. Χατζηεμμανουήλ και τον Ρουσόπουλο αποτελούν μια επιτροπή που ελέγχει τους άλλους φίλους του Κωστάκη πέρα και πάνω από το άχρηστο ΚΥΣΕΑ και τα άχρηστα υπουργικά συμβούλια.
Εν τω μεταξύ η γραμματεύς, που την λένε 35ρα, έχει και αυτή φίλους δύο δικηγόρους τους Δ. Μπαλέρμπα και Ηρ. Κουτελίδα, που τους γνωρίζει στον φίλο της Ζαχόπουλο ο οποίος και τους προσλαμβάνει χωρίς να τον απασχολεί που ο Κουτελίδας έχει μόνο 13 καταδίκες και έχοντας κάτσει ενάμισι χρόνο στην στενή ο Δικηγορικός Σύλλογος του έχει πάρει την άδεια.
Ο Ζαχόπουλος λόγω της θέσης του έχει αποκτήσει πολλούς νέους φίλους που όλοι θέλουν και αυτοί να βολέψουν κάποιο δικό τους φίλο διορίζοντας τον στο Υπουργείο.
Για να βοηθήσει αυτούς τους φίλους λοιπόν και επειδή δεν μπορεί να επαναλάβει το εν Κανά θαύμα με τις θέσεις που έχει και επειδή δεν χωρούν όλοι μαζί και η 35ρα ,κάνει ότι κάθε σωστός φίλος θα έκανε. Βρίσκει τον φίλο του Μυλωνά και του την παραδίδει για να την πάει στους φίλους του Κλαδά και Πιερουτσάκο να την βολέψουν .
Στις δύσκολες όμως στιγμές φαίνεται η φιλία.
Στο σημείο αυτό η 35ρα αρχίζει να αμφιβάλλει για την φιλία που έχει με τον Ζαχόπουλο και φαίνεται ότι δείχνει το βίντεο που έχει τραβήξει για να θυμάται την φιλία της με αυτόν στους δύο δικηγόρους φίλους της και ένα νέο φίλο της πάλι δικηγόρο τον Νικολιτσόπουλο .
Φαίνεται ότι οι φίλοι της την συμβουλεύουν να δείξει μερικές φωτογραφίες του ενθύμιου φιλίας και στον Ζαχόπουλο και επίσης ο Νικολιτσόπουλος την πάει στον φίλο του τον Θέμο Αναστασιάδη και στο ΜΕGA για να δουν και αυτοί πως είναι ή αληθινή φιλία.
Με τόσες ενδείξεις φιλίας ο Ζαχόπουλος αποφασίζει να αποκτήσει φιλικές σχέσεις με τον ακάλυπτο της πολυκατοικίας του ελπίζοντας έτσι ότι ο φίλος του Κωστάκης δεν θα τον αφήσει ακάλυπτο και θα τον επισκεφτεί στον Ευαγγελισμό να του δώσει το χέρι που δεν του είχε δώσει στην επίσκεψη του στο μουσείο της Ακρόπολης.
Για να συμπαρασταθεί στον φίλο του Ζαχόπουλο ο ένας από τους δύο φίλους του δικηγόρους, ο Κουτελίδας αποκτά φιλική σχέση με ένα φορτηγό αφού έχει στείλει προηγουμένως φιλική επιστολή σε δύο φίλους του βουλευτές ανεγνωρισμένων δημοκρατικών πεποιθήσεων στους οποίους φιλικά ο δημοκρατικός τους αρχηγός τους λέει να κόψουν τις δηλώσεις .
Εν τω μεταξύ ο Αναστασιάδης από ότι φαίνεται έχει κρατήσει αντίγραφο από το ενθύμιον φιλίας, γιατί τον συγκίνησε το πάθος της φιλίας που είδε σε αυτό, αλλά δεν μπορεί να στερήσει αυτές τις εικόνες με την τόση φιλία από τον φίλο του Αδριανό ώστε και αυτός με την σειρά του να τις δείξει στον Κωστάκη για να δει και αυτός τι εστί αληθινή και παθιασμένη φιλία.
Ο Αναστασιάδης έχει ακόμη και ένα άλλο στενό φίλο τον Τριανταφυλλόπουλο, που στα πλαίσια της φιλίας τους δεν μπορεί να καταλάβει που βρήκε ο φίλος του το ευτελές ποσό των 5.000.000 ευρώ, που φιλικά οι αρχές τον ρωτάνε που τα βρήκε και βγαίνει στις τηλεοράσεις για να εξηγήσει ότι φιλικά ο φίλος του δεν του το εξηγεί .
Ο Τριανταφυλλόπουλος από την άλλη μεριά έχει και αυτός έναν φίλο βουλευτή τον Κουκοδήμο που φιλικά του λέει ότι ο φίλος του ο Κλαδάς του είπε πως αν φερθούν φιλικά για την υπόθεση θα φερθεί και αυτός φιλικά στον Θέμο για τα εκατομμύρια που μάλλον κάποιοι φίλοι του τα έχουν δώσει .
Όπως είναι δε γνωστό, στις εφημερίδες είναι όλοι φίλοι μεταξύ τους και γι΄ αυτό οι δημοσιογράφοι του ΠΡΩΤΟΥ ΘΕΤΟΣ αισθάνονται την ανάγκη να σταθούν αλληλέγγυοι στον Θέμο όποτε διαγράφουν από τον τίτλο της το ΜΑ.
Επειδή όμως ο Τριανταφυλλόπουλος σαν γνήσιος Ταρζάν δεν φοβάται τον Γκαούρ και έχει εκατομμύρια φίλους από τη τηλεόραση βγαίνει και λέει για να μάθουν και αυτοί τι του είπε ο Κουκοδήμος οπότε οι φίλοι του στην ΝΔ να ζηλέψουν για τους από 20ετια φίλους που έχει.
Σεμνά και ταπεινά ο Κουκοδήμος στέλνει μια επιστολή στον φίλο του τον Μάκη που λέει ότι αυτά που του είπε σαν φίλος δεν τα είπε σαν βουλευτής, οπότε όλοι οι φίλοι του οι βουλευτές ανοίγουν την φιλική τους αγκαλιά και τον αγκαλιάζουν λέγοντας του τρυφερά –τη γλίτωσες για την ώρα κόπανε γιατί είμαστε μόνο 152!
Από την άλλη μεριά ο Νικολιτσόπουλος όταν πάει στο ΜΕGA για να δείξει φιλικά στην Τρέμη το βίντεο εκείνη φιλικά δεν το βλέπει αλλά μετά φιλικά περιγράφει στους
άλλους τι είδε. Έτσι φιλικά ο Καμπουράκης περιγράφει στον αδέκαστο Χίο τι άκουσε και αυτός για να μην ξεχάσει ούτε φράση το ηχογραφεί και το δημοσιεύει σαν φιλική συνέντευξη στην έγκυρη και σοβαρή Εspresso.
Επειδή δε σε αυτή την χώρα όλοι είναι φίλοι μεταξύ τους, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αγκαλισμένοι βουλιάζουν στις δημοσκοπήσεις αλλά φροντίζουν να μην στεναχωρήσει ο ένας τον άλλο. Άλλωστε στην αξιωματική αντιπολίτευση δεν προλαβαίνουν έτσι και αλλιώς να ασχοληθούν με την κυβέρνηση γιατί ό Μπενυ προσπαθεί να γράψει τον Γιωργάκη στον όμιλο που φτιάχνει και ο Γιωργάκης τον Μπένυ στο κόμμα που κληρονόμησε.
Επειδή έχω συγκινηθεί από τόση φιλία στην ατμόσφαιρα σταματώ εδώ.
Άμα έχεις τέτοιους φίλους βλέπεις και τους εχθρούς για φίλους!

ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ

Η πρόσκληση της αγαπητής μου ιντερνετικής φίλης Blusmatoulis να γράψω για τα τραγούδια που μου αρέσουν ήταν μαζί εκτός από πρόσκληση και πρόκληση.
Και ήταν πρόκληση γιατί μέσα από τόσα μουσικά ακούσματα που σε έχουν συνοδεύσει τόσα χρόνια στην ζωή σου δεν είναι τόσο εύκολο να ξεχωρίσεις μερικά.
Γι΄ αυτό και θα κάνω μια μεγάλη βουτιά στο χρόνο για να θυμηθώ όλα αυτά που «μου χάραξαν πορεία »που λέει και το τραγούδι.
Η πρώτη και σημαντική φωνή που με συντάραξε παιδί ήταν ο Little Richard .
Μη έχοντας εικόνα για το ποιος είναι ,το άκουσμα αυτής της άγριας πρωτόγονης ανδρικής φωνής στο Loucille με συντάραξε. Αργότερα όταν πήρα χαμπάρι ότι αυτός ο μικρόσωμος , ομοφυλόφιλος μαύρος ήταν ο τραγουδιστής έμεινα κατάπληκτος. Το 45ρι της Loucille με το Send me some lovin στην άλλη όψη, έλειωνε συνεχώς στο πικ απ. Πριν 4-5 χρόνια μέσω e-bay κατάφερα να αποκτήσω μέχρι και το τελευταίο σπανιότατο 45ρι που έχει κυκλοφορήσει, αποκτώντας έτσι και την νοοτροπία του συλλέκτη !
Πριν καμιά 15ρια χρόνια κατάφερα να τον δω και live στο Λονδίνο μαζί με τον Chuck Berry σε μία 4ωρη συναυλία ενώ ο τρίτος μεγάλος της βραδιάς ο Fats Domino λόγω κάποιου καρδιακού επεισοδίου δεν εμφανίστηκε.
Αυτόν όμως ευτυχώς τον είχα δει σε μία συναυλία στην Βουδαπέστη.

Ένα βράδυ κατά τις 12 ακούγοντας τον Αμερικάνικο σταθμό της τότε Βάσης στο Ελληνικό έμεινα άφωνος με αυτό που άκουγα. Ήταν μια άλλη συγκλονιστική φωνή σε ένα διονυσιακό τραγούδι με ένα ρυθμό που σε διέγειρε. Ο Ray Charles τραγουδούσε το What I say part I και στην συνέχεια το οργιαστικό part II .
Έκτοτε αγόρασα όλα τα LP του και είναι πάνω από 60,και όλα τα 45ρια του (εκτός από ένα, ας είναι καλά πάλι το e-bay !)
Η αγορά των δίσκων ,ιδίως αυτής της μουσικής εκείνη την εποχή, ήταν σαν το κυνήγι του θησαυρού. Ήταν εισαγωγής και ελάχιστα κομμάτια. Ξεκίναγες από την Ομόνοια και έφτανες στο Σύνταγμα και ρώταγες στα δισκάδικα :μήπως έχετε κανένα δίσκο του…ή το τραγούδι… ;
Θυμάμαι ακόμα την αγωνία μου να τρέξω πρωί –πρωί την Δευτέρα στο ΜΑΜΠΟ που ήταν στην Πανεπιστημίου ,μεταξύ Πατησίων και πλατείας Ομονοίας ,γιατί είχα δει το Σάββατο το βράδυ ένα extended play 45ρι από την Γαλλία του Ray Charles με έγχρωμο εξώφυλλο που προφανώς θα ήταν και το μόνο που θα είχαν!

Το πρώτο LP που απέκτησα ήταν του Fats Domino.Το ζαχάρωνα για κανένα 2μηνο στην βιτρίνα ενός δισκάδικου στην στοά Ορφανίδη. Όμως στο νεανικό βαλάντιο οι 200 δραχμές που έκανε ήταν τεράστιο ποσό. Έχοντας μαζέψει 180 δραχμές και έχοντας διαπιστώσει ότι ο δίσκος παραμένει απούλητος αυτό το διάστημα, η επιθυμία μου να τον αποκτήσω κατανίκησε την ντροπή μου και έτσι μπήκα στο κατάστημα και ρώτησα πόσο κάνει. Η απάντηση ήταν η αναμενόμενη.
-200 δραχμές ,αλλά και η δική μου όμως από πριν έτοιμη.
-Α, έχω μόνο 180! Πανευτυχής ο καταστηματάρχης που θα πούλαγε ένα αζήτητο τόσο καιρό δίσκο τον αποκαθήλωσε αμέσως από την βιτρίνα και ένας πανευτυχής Αθεόφοβος έτρεξε σπίτι του να τον ακούσει.
Όσοι έχουν μεγαλώσει στην εποχή του CD που έχεις την δυνατότητα και την ευκολία να βρεις ότι μουσική θέλεις, δεν μπορούν να καταλάβουν ίσως την χαρά που σου έδινε η απόκτηση ενός δίσκου που ίσως ήταν και ο μοναδικός που είχε έρθει στην Ελλάδα.

Επίσης οι δίσκοι δεν είχαν χρονολογία λήξης. Το Send me some lovin του Little Richard ή το Blueberry Hill του Fats Domino παίζονταν για χρόνια στα πάρτυ και γενεές ολόκληρες τα χόρεψαν στο ημίφως που βοηθούσε τους εφήμερους και μόνιμους έρωτες.
Ακολουθούν όλοι οι μεγάλοι μαύροι μουσικοί.Wilson Pickett ,James Brown, Solomon Burke, (για την συναυλία του στο Ηρώδειο έχω γράψει εδώ), Etta James και από τους λευκούς οι Rolling Stones και πολύ αργότερα οι Beatles που τα πρώτα τους τραγούδια μου φαίνονταν σαχλοτράγουδα.



Ακόμα θυμάμαι την πρώτη μεγάλη συναυλία που έγινε στην Αθήνα στον Παναθηναϊκό πριν την δικτατορία, με τους Rolling Stones .Σε μία ατμόσφαιρα που μύριζε μπαρούτι από την αστυνομοκρατία που υπήρχε ,είχαν τοποθετήσει από ένα αστυνομικό σε όλα τα σκαλάκια σε όλες τις κερκίδες και δεν επέτρεπαν σε κανένα να σηκωθεί όρθιος να χορέψει ,ούτε όταν ο θεϊκός Mick Jagger τραγούδησε το Satisfaction .Δυστυχώς ήταν μια συναυλία που σταμάτησε πρόωρα και με επεισόδια όταν ή αστυνομία κτύπησε τον Jagger όταν πλησίασε το κοινό να του μοιράσει κόκκινα ,άρα κομμουνιστικά ,γαρύφαλλα από μια ανθοδέσμη που του είχαν δώσει.

Εκτός των τραγουδιών του Μάνου Χατζηδάκι ,του Μίκη Θεοδωράκη και του Σταύρου Ξαρχάκου τα λαϊκά ήσαν εξοβελιστέα τότε για μένα ακούσματα.
Από τότε όμως πίστευα ,όπως ακόμα το πιστεύω ότι δεύτερη φωνή σαν του Μπιθικώτση δεν θα υπάρξει. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας μέχρι τώρα δεν κατάφερε να τον ξεπεράσει στο Αξιον Εστί ή ακόμα και στην Δραπετσώνα.
Αντίθετα τότε ο Καζαντζίδης,εκτός από την Μαντουβάλα δεν μου έλεγε τίποτα.
Ο πρώτος Ελληνικός δίσκος που έτρεξα και τον πήρα 3 μέρες μετά την δικτατορία, γιατί προέβλεπα την απαγόρευση των δίσκων του Θεοδωράκη, ήταν η Ρωμιοσύνη που το «σώπα όπου νάναι θα σημάνουν οι καμπάνες » το είχα πρωτακούσει να τραγουδιέται στις διαδηλώσεις και με είχε ενθουσιάσει.
Ακριβώς εκείνη την εποχή ,δηλαδή δύο-τρεις μέρες πριν την δικτατορία γίνεται μια συναυλία της ΕΦΕΕ σε ένα κατάμεστο Κεντρικόν, ένα θέατρο που δεν υπάρχει πια . Εκεί όρθιος ακούω πρωτόγνωρα πράγματα. Την Φαραντούρη να τραγουδά τα Νέγρικα του Λοϊζου και ένα καινούργιο τραγουδιστή που τραγουδάει κομμάτια με μουσική και στοίχους που δεν είχαμε μέχρι τότε ξανακούσει. Ακούω για πρώτη φορά κατάπληκτος την Θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη, το Ήλιε, ήλιε Αρχηγέ και από τότε ανήκω και εγώ σε αυτούς που ο Διονύσης Σαββόπουλος χαρακτηρίζει «του 60 οι εκδρομείς» και είμαι από αυτούς που βλέπω κάθε νέα συναυλία του και αγοράζω την δισκογραφία του ανελλιπώς.

Μας κάθεται σε λίγο η δικτατορία στο σβέρκο, όλη η πνευματική και μουσική πρωτοπορία της Ελλάδας βρίσκεται σε διωγμό και εγώ αισθάνομαι μια έντονη απέχθεια για οτιδήποτε Αμερικανικό και ανακαλύπτω τότε το γνήσια λαϊκό τραγούδι μέσα από το Να χαρείς τα μάτια σου καλέ του Χρηστάκη. Αρχίζω να ακούω τότε όλα τα λαϊκά που μέχρι τότε σνομπάριζα
Μέσα από διάφορα κανάλια του εξωτερικού έρχονται παράνομα οι Αρκαδίες του Θεοδωράκη και ευφραίνουν τα αυτιά μας και μέσα στην μαυρίλα της χούντας έρχεται μια μοναδική φωνή να μας δώσει ελπίδα με το Πότε θα κάνει ξαστεριά .

Ένας τραγουδιστής ,που εκτός από τους δίσκους με τις ανεπανάληπτες εμφανίσεις του στην Λήδρα με τα τραγούδια του Μαρκόπουλου είναι από αυτά που δεν μπορεί κανείς της γενιάς μου να ξεχάσει.

Ο Ξυλούρης, ο σεμνός αυτός Κρητικός λεβεντάνθρωπος κατάφερε ξεκινώντας από τα ριζίτικα να ερμηνεύσει με την ίδια ευκολία τον Στράτη Θαλασσινό ανάμεσα στους αγαπάνθους του Σεφέρη και πρόλαβε να μας προειδοποιήσει ότι μπήκαν στην πόλη οι εχθροί πριν να μας εγκαταλείψει πρόωρα για να γυρίζει στους ουρανούς σαν Πραματευτής.
Με την πτώση της χούντας γεμίζουν τα στάδια της Αθήνας και νέες ζωντανές φωνές σαν του Νταλάρα ,της Αλεξίου του Μητσιά ,της Φαραντούρη, της Γαλάνη και τραγουδάνε όλα αυτά που ήταν για 7 χρόνια απαγορευμένα
Ένας θεϊκός Μίκης να διευθύνει με τα χέρια ανοικτά σαν φτερούγες και να τραγουδά όχι μόνο με δύο και τρείς ούτε με χίλιους δεκατρείς αλλά μαζί με ένα ολόκληρο στάδιο με μια φωνή Την Ρωμιοσύνη μην την κλαίς και σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει.
Όταν αρχίζει να εδραιώνεται η δημοκρατία μπορούμε πια να πάμε στα θερινά τα σινεμά και να ακολουθήσουμε ένα μοναχικό καουμπόϋ σαν τον Λουκιανό μέχρι το πάρτυ στην Βουλιαγμένη.
Συγχρόνως μου φεύγει ο έντονος αντιαμερικανισμός και αρχίζω να ακούω καθυστερημένα ότι δεν είχα ακούσει τα χρόνια της χούντας.
Ανακαλύπτω σε έκταση την Janis Joplin ,τους Credence Clearwater Revival,τους Doors, τον Bobby Bland,τον Jimmy Hendrix,τον αδικοχαμένο Tim Backley ,τον Bo Diddley,τον Van Morisson , τον Screaming Jay Hawkins ,τον Buster Benton και αρκετούς από τους νέγρους μπλουζίστες.
Παράλληλα μέσα από τον Keith Jarrett ανακαλύπτω τον J.S.Bach και αρχίζω να ακούω και κλασσική μουσική που μέχρι τότε την απέφευγα.

Τελικά φτάνοντας στην εποχή του ιντερνέτ και του Νapster πρώτα και μετά του WinMX και του LimeWire βρίσκομαι να κατεβάζω κομμάτια που ούτε είχα φανταστεί ότι θα τα εύρισκα ποτέ στην ζωή μου και να ανακαλύπτω καλλιτέχνες σαν την Denisse Lasalle που θα έχω κατεβάσει πάνω από 10 LP της ,χωρίς να έχω δει ποτέ ούτε ένα δίσκο της στην Ελλάδα ,ή την Natacha Atlas που είχα την ευκαιρία να την δώ ζωντανή και σε συναυλία πριν 1-2 χρόνια εδώ.
Τελειώνοντας εδώ αυτό το μουσικό οδοιπορικό θέλω να πω ότι η μουσική είναι καλή και κακή.
Ενώ βασικά οι προτιμήσεις μου είναι η μαύρη μουσική ακούω ότι είναι αξιόλογο από την Ελληνική ή την ξένη μουσική, από σύγχρονη ή παλιότερη .
Έτσι μπορεί να ξεκινήσω να ακούω αρχικά Νικόλα Άσημο, μετά Πετρολουκά Χαλκιά ,μετά Ημισκούμπρια και να καταλήξω με Joss Stone ή Amy Winehouse.

Από πάνω προς τα κάτω

1-Little Richard


2-Ray Charles

3-Fats Domino

4-Wilson Pickett

5-James Brown



6-Solomon Burke

7-Etta James

8-Credence Clearwater Rivaval

9-Bobby Bland

10-Tim Backley





11-Bo Diddley

12-Screaming Jay Hawkins

13-Denisse LaSalle

14-Natacha Atlas

UPDATE

Μόλις έλαβα αυτή την ανακοίνωση και πιστεύω ότι θα είναι μία ενδιαφέρουσα συναυλία.

ΟΤΙ ΘΑ ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ DVD….ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΤΕ -ΜΕΡΟΣ ΙΙ

...........................................Utagawa Toyokuni 1971



Θα τελείωνα σήμερα με τα έργα που έχουν αποκεφαλισμούς, αλλά η απροσδόκητη παρεμβολή του προηγούμενου ποστ που μίλαγε δυστυχώς για θάνατο θα βάρυνε ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα.
Για τον λόγο αυτό θα συνεχίσω σήμερα με αυτά που δεν είδατε στο DVD, δηλαδή με ένα θέμα που είναι γεμάτο ζωή και δεν είναι άλλο από την σεξουαλική ικανοποίηση του ανθρώπου όπως την είδαν διάφοροι ζωγράφοι στις ποικίλες εκφάνσεις της.
Δεν ξέρω τι περιέχει το περιώνυμο DVD αλλά είμαι σίγουρος ότι από το να βλέπει κανείς τον ατυχή Ζαχόπουλο σε ερωτικές περιπτύξεις ,μάλλον προτιμότερο είναι να βλέπει πως τις απεικόνισε η φαντασία διαφόρων καλλιτεχνών.
Αφού σε προηγούμενο ποστ είδαμε ορισμένες από τις πιο συχνές σεξουαλικές πρακτικές ας δούμε τώρα και μερικές άλλες συνήθεις ,αλλά και μερικές πιο ασυνήθεις .
Όσοι θυμούνται την υπόθεση της δολοφονίας της Τσάπμαν θα θυμούνται ότι είχαν πιάσει τότε ένα φουκαρά τον Μουντή ο οποίος ήταν απλά ένας ηδονοβλεψίας.
Όταν τον ρώτησαν στο δικαστήριο γιατί το κάνει αυτό, αυτός έδωσε την εξής μοναδική απάντηση:
-Ποίος κ Πρόεδρε θα μπορέσει να κάνει ένα ματάκι και δεν θα το κάνει;
Προφανώς και οι παρακάτω ζωγράφοι είχαν την ίδια άποψη!


-Πικάσσο
-Paul Emile Becat (1885-1960)
-Balthasar Klosowski de Rola (1908-2001)

Όμως η σεξουαλικότητα βρίσκει διέξοδο και κατά μόνας.
Ο αυνανισμός λοιπόν ανδρών και ιδίως των γυναικών έχει εμπνεύσει πολλούς ζωγράφους.
Ξεκινώντας λοιπόν από αντίστοιχο αγαλμα με του Ερμή του 490 πΧ ο Μαρκ Μπλάντον σκέφτηκε την πρακτική αξιοποίηση του αγάλματος!

Βέβαια πολύ πιο πριν από τον γνωστό μητροπολίτη ,είχε ανακαλυφθεί η χρήση του κεριού και από τις γυναίκες! (Πάλι καλά που δεν είχε καμιά λαμπάδα στο μπόϊ της σαν αυτές που πάνε τάμα στην Παναγία της Τήνου!)

Πάντως ο παραδοσιακός τρόπος έχει την προτίμηση μεγάλων ζωγράφων όπως :

-Gustav Κlimt(1904)
-Ροντέν
-Ulf Malmgren -Μια παλιά φίλη -1990 (την έκανε ρεντίκολο τη γυναίκα!)-Marlene Dumas (2000)

Η οργιάζουσα φαντασία μερικών ζωγράφων ,τους οδήγησε στην χρησιμοποίηση σκύλων και πτηνών για μια επιτυχημένη μαλακία .
-Μαρκήσιος Franz von Bayros (1866-1924)
-Μαρκήσιος Franz von Bayros (1866-1924)
-Francois_Boucher Η Λήδα και ο κύκνος (1703-70)
-Yarek Godfrey Πολωνός

Ο ανδρικός αυνανισμός κατά τον συνήθη τρόπο δεν έχει ελκύσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον ακόμα και τη βοηθεία ξένης χειρός και μόνον οι δύο τελευταίοι πίνακες εμφανίζουν πρωτότυπη μεν πρακτική, μάλλον όμως δυσεφάρμοστη.
-Jean Cocteau 1940
-Zicky Mihaly 1858
-Balthasar Klosowski de Rola 1973
-Mario Patino
-Bernard Montorgueil

Ας δούμε τώρα πως έχει περάσει στην τέχνη το λεγόμενον menage a trois ή κατά τους Αγγλοσάξονες threesome και νεοελληνιστί παρτούζα .
Ο όρος περιλαμβάνει μία αγία και ομοούσιον τριάδα με τα δύο μέλη να είναι του ίδιου φύλου.
Όπως είναι σαφές από τους παρακάτω πίνακες από αρχαιότατων χρόνων ο συνδυασμός 3 ατόμων ήταν φαίνεται συνήθης στην Κίνα και την Ινδία γεγονός που το διαπιστώνει κανείς και στο  Khajutaho για το οποίο έχω γράψει στο παρελθόν και σας έχω βάλει και φωτογραφίες από τα γλυπτά του.

-Κίνα Δυναστεία Ming Στον πίνακα αυτόν ενώ ή χρησιμοποιούμενη οπή είναι ευκρινής δεν μπορώ να καταλάβω σε ποία ανήκει!
-Και στους 3 πίνακες από την Ινδία υπάρχει ο συνήθης συνδυασμός 2 ανδρών και μιας γυναίκας με την διαφορά ότι στον τρίτο ο ένας άνδρας είναι εις το μέσον!
-Theodore Gericault 1817
-George Grosz 1893-1959
-Erica Chappuiser

Βέβαια υπάρχουν και πιο προχωρημένες καταστάσεις που ο θίασος είναι πολυμελής και λίαν ευφάνταστος
-Η Ινδία είχε παράδοση σε αυτό (Καμα-σούτρα)-Karl Pavlovich Briullov (1799-1852) Βακχεία με Σάτυρους και Σιληνούς (βέβαια και σε αυτό τον τομέα η Ελληνική Μυθολογία είναι πρωτοπόρος!)
-Johan H Ramberg (1763-1840) Εδώ η φαντασία του ζωγράφου έχει δημιουργήσει ακροβατικές στάσεις που πιθανώς να οδήγησαν στην καθιέρωση της φράσης «μουνί καπέλο»!

-Edouard Henri Avril (1849-1928)

-Edouard Henri Avril
-Paul Emile Becat 1920
-Javier Jil.
-Namio Harukawa

Οι φανατικοί αναγνώστες της παλιότερης παραφιλολογίας σε εβδομαδιαίες συνέχειες θα θυμούνται ότι το τεύχος τελείωνε όταν ο ήρωας βρισκόταν κρεμασμένος από ένα περβάζι 50 μέτρα ψηλά και ο κακός πλησίαζε για να του σπάσει τα δάκτυλα με την μπότα του ,ή όταν 10 κακοί τον απειλούσαν με τα όπλα τους ενώ αυτός είχε ρίξει και την τελευταία σφαίρα.
Έτσι την άλλη εβδομάδα έτρεχες στο περίπτερο για να πάρεις το νέο τεύχος να δεις τι έγινε αν και ήξερες ότι ο ήρωας είναι σαν την Ελλάδα. Ποτέ δεν πεθαίνει.
Έτσι και εγώ τελειώνω σήμερα σε αυτό το σημείο , έχοντας κινήσει προφανώς το ενδιαφέρον σας για να έχετε φτάσει μέχρι εδώ.

Το θέμα θα κλείσει σε ένα προσεχές άκρως ενδιαφέρον ποστ που θα δείτε το πώς απεικονίστηκαν στην τέχνη η ομοφυλοφιλία, η κτηνοβασία, ο σαδομαζοχισμός, η παιδεραστία .

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ