Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΦΥ ΚΑΙ ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ

Από χθες βρίσκομαι στην λεβεντογέννα Κρήτη ,στο σπίτι που σας έχω περιγράψει στο παρελθόν.
Είχα σκοπό να συνεχίσω με το άκρως εύθυμον θέμα των αποκεφαλισμών μόλις φθάσω εδώ, αλλά σύμφωνα με τον νόμο του Μέρφυ άμα κάτι είναι να πάει στραβά θα πάει στραβά και θα σας εξηγήσω το γιατί.
Για πρώτη φορά πήραμε το ταχύ πλοίο για τα Χανιά.
Μέχρι τώρα κατέβαινα στην Κρήτη με το πλοίο των 9 το βράδυ και μετά από ένα λιτοδίαιτο δείπνο του σκασμού στην τραπεζαρία του πλοίου ,ρίχναμε με την κ. Αθεόφοβου ένα μεγαλειώδη ύπνο στην καμπίνα μας και φρέσκοι σαν πουλάκια είχαμε από τις 6 το πρωί όλη την μέρα στην διάθεση μας.
Δυστυχώς όμως το δρομολόγιο αυτό καταργήθηκε και έμειναν μόνο τα ταχύπλοα.
Το ταχύπλοο λοιπόν πλοίο που κάνει 6 ώρες το ταξίδι αντί για 9 , φεύγει στις 4 ½ το μεσημέρι και δεν διαθέτει παρά μόνο 4κλινες καμπίνες.
Οπότε είπα τις 6 ώρες θα τις περάσω ξαπλωμένος σε ένα καναπέ διαβάζοντας την εφημερίδα μου και το βιβλίο μου πίνοντας το καφεδάκι μου. Η κ. Αθεόφοβου γκρίνιαξε λίγο γιατί στο μυαλό της έχει συνδέσει την λέξη θάλασσα με την οριζόντια θέση του σώματος και έχει μηδενική ουδό στην παραμικρή ταλαιπωρία, αλλά είπε και αυτή 6 ώρες είναι μόνο, θα περάσουν, άλλωστε τα πλοία τέτοια εποχή είναι άδεια και υπάρχει ή ελπίς να μισοξαπλώσεις σε κανένα καναπέ.
Αφού φάγαμε περίπου πάνω από μια ώρα για να φτάσουμε στον Πειραιά, γιατί 3-4 το μεσημέρι όλη η Αθήνα και ο Πειραιάς βρίσκονται στους δρόμους, μπήκαμε στο πλοίο και περιχαρείς πήγαμε για να κάτσουμε.
Από εκεί αρχίζει το δράμα.
Το πλοίο ήταν γεμάτο όπως τον 15αυγουστο !
Ήταν ή πρώτη μέρα που ή άλλη εταιρεία είχε διακόψει τα δρομολόγια με αποτέλεσμα οι επιβάτες δύο πλοίων να είναι σε ένα. Τελικά βρήκαμε δύο θέσεις πούλμαν και κάτσαμε.
Μόλις έκατσα διαπίστωσα ότι τα καθίσματα αυτά είναι φτιαγμένα για παίκτες του μπάσκετ! Όσοι σαν και μένα είναι δεύτερο μπόι είναι καταδικασμένοι να κάθονται με τα πόδια κρεμασμένα στο κενό γιατί ούτε μπροστά έχει που να τα ακουμπήσεις.
Η κ. Αθεόφοβου μόλις έκατσε, πετάχτηκε αυτομάτως επάνω και μου έκανε μια βαρυσήμαντο δήλωση:Εγώ δεν μπορώ να την περάσω 6 ώρες εδώ, θα πιαστώ !
.Είπα μέσα μου, γιατί πάντα προσπαθώ να αποφύγω, πολλές φορές ανεπιτυχώς , τους δημοσίους διαπληκτισμούς-Χεστήκαμε- και της έριξα ένα ειρωνικό βλέμμα που έλεγε – μέσα στο χαμό που γίνεται βρες εσύ καλύτερα.
Όπως προείπα η κ. Αθεόφοβου θεωρεί αδιανόητο να υποβληθεί στην ελάχιστη ταλαιπωρία και για να το επιτύχει είναι ικανή να μετέλθει κάθε μέσο πιθανό και απίθανο επιδεικνύουσα μια καταπλήσουσα ενεργητικότητα και εφευρετικότητα σε αντίθεση με εμένα .
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι μια φορά που πηγαίνοντας σε μία συναυλία στο Λυκαβηττό ένα περιπολικό δεν μας άφηνε να ανεβούμε με το αυτοκίνητο γιατί επάνω είχε γεμίσει το πάρκιγκ.
Ο Αθεόφοβος παρκάρισε σιχτηρίζοντας μετά από ώρα το αυτοκίνητο και ανέβηκε με τα πόδια όλη την ανηφόρα ενώ η κ. Αθεόφοβου λέγοντας διάφορες πονεμένες ιστορίες στους φιλέσπλαχνους αστυνομικούς του περιπολικού ,για την αδυναμία της να ανέβει την ανηφόρα ως πάσχουσα από πλήθος ασθενειών, ανέβηκε με αυτό επάνω όπου με περίμενε ξεκούραστη και άνετη έξω από το θέατρο.
Ήμουνα λοιπόν σίγουρος ότι θα πήγαινε να στηθεί σε μία ατελείωτη ουρά που υπήρχε στην reception του πλοίου μαζί με όλους αυτούς που ήθελαν καμπίνα και ήμουνα εξ ίσου σίγουρος ότι δεν θα έβρισκε με το λαϊκό προσκύνημα που γινόταν. Μετά από μισή ώρα απουσίας με πήρε στο κινητό να μου πει να μην ανησυχώ που αργεί γιατί είναι στην ουρά και μάλλον δεν υπάρχει τίποτα ,την διαβεβαίωσα ότι δεν ανησυχώ καθόλου και συνέχισα να διαβάζω την εφημερίδα μου στον άβολο θρόνο που αναγκαστικά καθόμουν.
Όμως μετά 10λεπτο εμφανίστηκε με θριαμβευτικό ύφος και μου είπε-έλα βρήκα κρεββάτια!
Ένας ευγενέστατος κύριος είχε μόνος του μια 4κλινη καμπίνα και καθώς τον άκουσε να λέει σε ένα φίλο του στην reception ότι δεν θα είχε πρόβλημα να ξαπλώσει και κάποιος άλλος σ΄ αυτήν άρπαξε την ευκαιρία και τελικά βρεθήκαμε οριζόντιοι και ευτυχείς να ισιώνουμε την πλατούλα μας σε ένα κρεββάτι. Επ΄ ευκαιρία έριξα και ένα δίωρο ύπνο και υπέθεσα ότι εκεί τελείωναν οι ταλαιπωρίες μας.
Όμως ο νόμος του Μέρφυ είναι αμείλικτος.
Μετά μια ώρα που μείναμε φυλακισμένοι στο επάνω γκαράζ μέχρι να καταφέρουμε να βγάλουμε το αυτοκίνητο, φτάσαμε κατά τις 12 ½ την νύχτα επιτέλους στο σπιτάκι μας για να διαπιστώσουμε ότι το ταβάνι της κουζίνας χωρίς καμία ντροπή από την παρουσία μας έσταζε στα κεφάλια μας και δρόσιζε διάφορους νεροσκώληκες στο πάτωμα που είχαν μπει μέσα από τον κήπο !
Τι είχε γίνει ; Απλά είχε βουλώσει με φύλλα το σιφώνιο της βεράντας ,που βλέπετε στην φωτογραφία και το δωμάτιο από πάνω είχε αποκτήσει εικόνα λιμνοθάλασσας.
Δυστυχώς δεν υπήρχε κανένα κανάλι κοντά για να διαμαρτυρηθώ, όπως οι συμπολίτες μας όταν πλημμυρίζουν τα σπίτια τους κτισμένα μέσα ή δίπλα σε ρέμα, για την ανεπάρκεια της πολιτείας που δεν έστειλε κανένα να καθαρίσει το σιφώνιο μου.
Ξυπνώντας το πρωί έμεινα με το ανάλογο εργαλείο στο χέρι όταν πήγα για κατούρημα ανάβοντας το φως της τουαλέτας .
Δεν υπήρχε ρεύμα!
Υπέθεσα ότι έχει διακοπή από την ΔΕΗ γιατί οι ασφάλειες δεν είχαν πέσει, αλλά όταν είδα ότι η γύρω περιοχή είχε, ο πολυμήχανος εγκέφαλος μου βρήκε την λύση. Ποτίζοντας το νερό τον τοίχο είχε φτάσει μέχρι τον πίνακα του ηλεκτρικού και είχε ρίξει τις ασφάλειες στο κουτί της ΔΕΗ .
Αφού έλυσα και αυτό το πρόβλημα είπα να ασχοληθώ λίγο με το ιντερνέτ.
Όμως το λαμπάκι του ADSL δεν άναβε και υπέθεσα ότι δεν λειτουργεί προσωρινά το σύστημα και έτσι προσπάθησα να μπώ με απλή σύνδεση. Εκεί αντί να ακούσω τα χαρακτηριστικά γουργουρητά πριν την σύνδεση ακούω κατάπληκτος μια φωνή να μου λέει ότι η γραμμή λειτουργεί μόνο για επείγουσες κλήσεις.
Είχαν κόψει το τηλέφωνο !
Ο λογαριασμός είχε παραπέσει και είχε πληρωθεί καθυστερημένα, αλλά ο ΟΤΕ δεν είχε κάνει την επανασύνδεση αφού δεν τον είχαμε ενοχλήσει εμείς.
Αφού λύθηκε και αυτό το πρόβλημα και το βράδυ απέκτησα και ADSL, αισθάνθηκα μία μεγάλη ανακούφιση γιατί τουλάχιστον το μόνο που δεν είχε κοπεί ήταν το νερό και έτσι μπορέσαμε να κάνουμε ένα μπάνιο!
Είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα σπίτι στην εξοχή να ξεκουράζεσαι σφουγκαρίζοντας, σκουπίζοντας, φτιάχνοντας τα ηλεκτρικά, τα καζανάκια που τρέχουν και απλώνοντας στον ήλιο όλα τα ρούχα που έχουν αποκτήσει μια πράσινη ομοιομορφία, όταν δε τα φτιάξεις όλα αυτά να τα μαζεύεις και να ξαναγυρνάς πίσω!
Για να μην με θεωρήσετε όμως γκρινιάρη τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια βιολογικής καλλιέργειας που έχουμε στο χωράφι και τα φροντίζει η φύση μόνη της ,είναι υπέροχα!