H ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΜΙΑΣ ΑΓΑΠΗΤΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ

Η Monica Bellucci σε φωτογραφία Bisang Celeb

Η επαφή ήταν απρόβλεπτη και τυχαία.
Δεν άντεξε να μην σχολιάσει κάτι που ήταν τελείως έξω από τις πεποιθήσεις του.
Πήρε μια απάντηση, έδωσε και αυτός μια άλλη, και αυτό ήταν.
Άρχισε να αποκτά μια σχέση που στην αρχή την είχε πάρει στην πλάκα, αλλά σιγά σιγά του κέντριζε όλο και περισσότερο το ενδιαφέρον και όσο περνούσε ο καιρός και αφότου μπόρεσε να την στεγάσει και στο δικό του στέκι, έγινε και πιο στενή και πιο αναγκαία.
Η επαφή στον χώρο του, άρχισε πια να γίνεται καθημερινή και όταν άγκιζε το απαραίτητο και αναγκαίο πάντα για αυτήν την σχέση εργαλείο, τα δάκτυλα του το χρησιμοποιούσαν πότε χαϊδεύοντας το αμήχανα και άλλοτε πιέζοντας με τρυφερότητα ή με ορμή κάθε του σημείο .

................................Jean Cocteau 1953

.
Εκτός όμως από χέρια του και τα μάτια του , αρκετές φορές και τα αυτιά του δεν χόρταιναν να απολαμβάνουν συνεχώς πρωτόγνωρες εμπειρίες και νέα ερεθίσματα.
Κάθε 2-3 μέρες η ευχαρίστηση αυτής της επαφής έφτανε στο αποκορύφωμα γιατί μπορούσε τα ερεθίσματα που είχε μαζέψει τις προηγούμενες μέρες να τα εκφράσει ελευθέρα και χωρίς ενδοιασμούς σ΄ αυτή την λαμπερή παρουσία που βρίσκονταν συχνά μπροστά του. Και αυτή του τα επέστρεφε ταχύτατα, με αμεσότητα και σχεδόν πάντα με την ίδια αγάπη και ειλικρίνεια αισθημάτων σαν και αυτόν.
Η σχέση αυτή δεν είχε τίποτα από τις συνηθισμένες συμβατικότητες όπως στις μονογαμικές σχέσεις, που φθείρονται σύντομα.

...................................Picasso 1931

.
Μέσα στον χρόνο δέθηκε με διάφορες περσόνες με αρκετές από τις οποίες ανέπτυξε μια έντονη αγαπητική σχέση που δεν την έφθειρε η συχνή επαφή, με άλλες η σχέση πέρασε ένα διάστημα συνεχούς συμπόρευσης και μετά σιγά σιγά χάθηκαν χωρίς να αφήσουν πίσω τους τα ίχνη τους, ενώ με άλλες ή σχέση ήταν απλά ευκαιριακή σαν τις συνευρέσεις της μιας βραδιάς..
Είχε την τύχη να έρθει σε ρήξη μόνο με ελάχιστες από αυτές, που θα μπορούσε να τις μετρήσει κανείς στα δάκτυλα του ενός χεριού, διακόπτοντας αμέσως την επαφή μαζί τους με πολιτισμένο τρόπο και χωρίς τις ασχήμιες που δυστυχώς συνοδεύουν μερικούς χωρισμούς ανθρώπων που κάποτε πίστεψαν ότι η αγάπη κρατάει για πάντα .
Χωρίς να το καταλάβει είχαν περάσει 3 χρόνια που είχε αφήσει το πρώτο σπέρμα της παρουσίας του και τα παιδιά που κατάφερε να αφήσει πίσω του μέσα σε αυτό το διάστημα είχαν πια φτάσει να είναι πάνω από 370 και αισθανόταν ευτυχής να βλέπει τα περισσότερα να παραμένουν το ίδιο ζωντανά όπως και την μέρα που είχαν γεννηθεί.

Childs James- Children of the day 1994

.
Με ιδιαίτερη δε χαρά ανακάλυπτε μετά από καιρό κάποιο από τα παιδιά του να το έχει αγκαλιάσει κάποιος άγνωστος του και να το έχει υιοθετήσει στο δικό του το σπίτι γιατί το αγάπησε και αυτός το ίδιο όπως και ο πατέρας τους.
Αυτό του έδινε νέα όρεξη και επιθυμία για να ψάχνει με μεγαλύτερη διεισδυτικότητα όπως κάθε ερωτευμένος το αντικείμενο του περιστασιακού πόθου του, που ποτέ δεν ήταν ο ίδιος αλλά συνεχώς άλλαζε και συνεχώς ήταν και διαφορετικός.
Δεν ντρεπόταν καθόλου που τα αντικείμενα του πόθου του που όσο ήταν ερωτευμένος μαζί τους τα αγκάλιαζε και τα ψηλαφούσε από κάθε πλευρά τους εισχωρώντας όσο μπορούσε βαθύτερα μέσα τους ,σύντομα έδιναν την θέση τους σε κάποιο νέο εξίσου επιθυμητό αλλά και αυτό εξίσου βραχύβιο.
Βέβαια μετά από τόσες εφήμερες σχέσεις έρχεται κάποτε η ώρα που χρειάζεται να κάνει κανείς κάποιο διάλειμμα για να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του.
Ο καλύτερος λοιπόν τρόπος είναι ένα ταξίδι σε κάποιο αγαπημένο τόπο όπως η Ιταλία και σε μέρη, μαγικά όπως η Νάπολη , η Πομπηία με κατάληξη το πανέμορφο Κάπρι .
Για τον λόγο αυτό λοιπόν και ο Αθεόφοβος που σήμερα συμπληρώνει 3 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην μπλογκόσφαιρα αναχωρεί στο τέλος της εβδομάδας , κλείνει το laptop,τα δάκτυλα του παύουν να το χαϊδεύουν τρυφερά και φεύγει για τα παραπάνω μέρη που είχε ονειρευτεί για το γαμήλιο ταξίδι της η κ. Αθεόφοβου, αλλά δυστυχώς ο στρατός της γκρέμισε τα όνειρα γιατί δεν έδινε διαβατήριο στον στρατευμένο της τότε Αθεόφοβο.
Έτσι λοιπόν το γαμήλιο ταξίδι περιορίστηκε σε ένα γύρο στην Ελλάδα με το αυτοκίνητο, που κατέληξε πάλι σε πόλη που αρχίζει με Κ όπως το Κάπρι, μόνο που ήταν η Καλαμπάκα!
Σας αφήνω με αγάπη στην θέση μου τα 370 παιδιά μου τις 10 μέρες που θα λείψω από την αγκαλιά σας.
Να τα προσέχετε!

Όπως βλέπετε η κ. Αθεόφοβου με έπεισε για το ταξίδι με το κατάλληλο άρωμα!