ΙΝ ΜΕΜΟRΙΑΜ

Τις τελευταίες μέρες έχουμε κατακλυσθεί τηλεοπτικώς από την ακατάπαυστη λογοδιάρροια των πολιτικών μας, που ο καθένας τους με διάφορες μπουρδολογίες προσπαθεί να μας πείσει για την ορθότητα των θέσεων του και για την σημαντικότητα των απόψεων του.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν είναι ότι , οι στοιχειωδώς νοήμονες από τους ακροατές τους, πριν να ανοίξουν το στόμα τους ξέρουν από πριν τι πρόκειται να πουν οπότε δεν έχουν λόγο να τους ακούσουν και το μόνο που κάνουν είναι να αλλάζουν κανάλι.
Βέβαια αν βλέπεις τις ειδήσεις των 8 κινδυνεύεις όταν να πας να αποφύγεις το φασιστικό τσίριγμα του Άδωνη , να πέσεις στην μεγαλοστομία του Παυλόπουλου να αντιμάχεται λάβρος την αερολογία του Τσίπρα και εκεί που αλλάζεις απελπισμένος κανάλι, σου ξεπροβάλλει μπροστά σου στομφώδης , αερολόγος και μακιγιαρισμένος ο Κουλούρης, οπότε εξουθενωμένος καταφεύγεις στις επόμενο κανάλι με ειδήσεις, όπου εκεί πλέον περιμένει να σε αποτελειώσει ο ξύλινος λόγος από την μόνιμη κασέτα της Αλέκας.
Πως λοιπόν να μην μου έρθει αυτόματα στο μυαλό ο στίχος του Διονύση:

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
Εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
Απ΄το πόδι με τραβάς βαθειά μέσα στο χώμα.

Μου έχει κάνει εντύπωση ότι όσες φορές έτυχε να βρεθώ εκτός πολιτικών εκδηλώσεων, σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο, με πολιτικούς διαφόρων παρατάξεων, έκανα την διαπίστωση ότι όλοι τους εκτός τηλεόρασης είναι σαν και μας και μιλάνε φυσιολογικά και λογικά!
Φαίνεται όμως ότι έχουν καταλάβει πως το κομματικό ακροατήριο που απευθύνονται θέλει να ακούσει αυτά που πιστεύει ότι πρέπει να πουν οπότε και αυτοί επιβεβαιώνουν τον στίχο από άλλο τραγούδι του Σαββόπουλου:

Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
Μα ακούγονταν ευχάριστα στ΄ αυτί μας
Γιατί έμοιαζε μ΄ αλήθεια η κάθε του ψευτιά
Κι ακούγοντας τον ησύχαζε η ψυχή μας.

Προσωπικά λοιπόν τα τελευταία χρόνια μόνο σε πέντε πολιτικούς δεν άλλαξα ποτέ μου κανάλι, όταν τους έβλεπα να εμφανίζονται στην τηλεόραση και αυτό γιατί ο πολιτικός λόγος και των πέντε είχε προσωπική θέση και άποψη.
Είναι αναπόφευκτο και δεν είναι δυνατόν να συμφωνείς με τις απόψεις και των πέντε, αλλά είναι από τους ελάχιστους που τους ακούς να εκφράζουν προσωπικές θέσεις με επιχειρήματα, σαφώς επηρεασμένα από τον πολιτικό τους χώρο, πολλές φορές όμως αιρετικές και απρόβλεπτες, αλλά και γι΄ αυτό τον λόγο ενδιαφέρουσες.
Αυτοί οι πολιτικοί είναι ο Πάγκαλος, ο Μάνος, ο Ανδρουλάκης ,ο Ανδριανόπουλος και ο Παπαγιαννάκης.
Ο θάνατος του τελευταίου, που δεν είχα την τύχη να τον γνωρίσω από κοντά, θεωρώ ότι είναι μια από τις μεγαλύτερες απώλειες της πολιτικής μας ζωής γιατί ήταν ένα από τα άτομα που πιστεύω ότι με την όλη στάση του στην ζωή, καταρρίπτουν την μηδενιστική και ισοπεδωτική άποψη που ύπουλα διοχετεύεται στον κόσμο πως :
ε, όλοι ίδιοι είναι!
Ε, λοιπόν δεν είναι όλοι ίδιοι!
Ο Παπαγιαννάκης το απέδειξε έμπρακτα με όλη την στάση του στην ζωή και με το ήθος που τον διέκρινε.
Ότι άλλο και να γράψω θα είναι πλέον περιττολογία και γι΄ αυτό σταματώ εδώ.
Είμαι σίγουρος ότι το χώμα που θα τον σκεπάσει θα είναι ελαφρύ και θα περιέχει μέσα του τους σπόρους για νέες και ισάξιες πολιτικές προσωπικότητες που τόσο πολύ τις χρειάζεται αυτός ο τόπος.