ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΕΣ

Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω την αξιόλογη ζωγράφο  Ράνια Ράγκου έκατσα να διαβάσω το άρθρο που δημοσίευσε στους protagon,gr με τίτλο Τα ψεύδη της Ράνιας Ράγκου ο Θάνος Σταθόπουλος που όπως υπογράφει είναι συγγραφέας και ανεξάρτητος επιμελητής εκθέσεων.

Σας μεταφέρω λοιπόν ορισμένες προτάσεις από αυτό για να ενημερωθείτε για το έργο και τα ψεύδη της ζωγράφου.

Πιθανόν το απροσδόκητο να είναι κι αυτό ένα γενναίο ψεύδος. Πόσο απροσδόκητο μπορεί να είναι το «απροσδόκητο»;

..................

 Θα μπορούσαμε πιθανώς να μιλήσουμε για πανκ ανασύσταση του παρελθόντος και του κόσμου, μία σκοτεινή υπόμνηση και αναφορά, ένα μαύρο ιντερμέτζο, αλλά μάλλον θα στενεύαμε και θα περιορίζαμε ένα περιβάλλον που οικειοποιείται εκ νέου το οικείο για να εγγράψει περισσότερο μία τύχη παρά μία κατάσταση.

...................

Ευγενή ή γενναία ψέματα για τον τρόπο της ιστορίας, τη ροή και τη διαδοχή των γεγονότων, την τύχη των πραγμάτων, ως προς αυτό που λαμβάνει χώρα κάθε στιγμή, αλλάζοντας ή μεταθέτοντας την κοινή αντίληψη για την πραγματικότητα. Ευγενή ή γενναία ψέματα εντέλει για τον τρόπο να υπάρχουμε.

Δεν πιστεύω πως δεν έχετε κατανοήσει σε βάθος τι θέλει να πει  ο συγγραφέας για το έργο της ζωγράφου και που έγκεινται τα ψέματα της  !

Πάντως επειδή  είμαι σίγουρος πως σας  ενδιαφέρουν κείμενα γραμμένα σαν το παραπάνω που διακρίνονται για την  μεγάλη σαφήνεια τους , σας δίνω ακόμα ένα από τον μεγάλο Ζουράρι: 

"...Εκτός όμως από την πολιτειακή διαρκή αμφιβολία και απροσδιοριστία, το "νυν αιωρούμαι" εμπεριέχει και τον άλλο, πολύπλοκο και πολυαιτιοκρατικό καθ' ημάς Αρχέτυπον: το χαρμόλυπο, ηδιμυγές και δακρυχαρές, το πολυστένακτον και τρισόλβιον συνάμα, ιλαροτραγικόν μας Συναμφότερον..."

Και επειδή γλυκαθήκατε με αυτό σας μεταφέρω ακόμα ένα του ίδιου  που ξεκινώντας από τα τσουρέκια καταλήγει στο λαομίσητο μνημόνιο!

Ένα το κρατούμενο, ακροτελεύτιο και εναρκτήριο: Η λαϊκή κοινή συμβολική του Ελληνισμού, μετά ουσιαστικά την πτώση των ελληνίδων πόλεων και την κατάκτηση των ελληνιστικών βασιλείων από τη ρωμαιοκρατία, η ελληνική κοινή λαϊκή συμβολική εκφράζεται με τα τσουρέκια, εκφράζεται με τις λαϊκές λιτανείες για την ξηρασία, για την βροχή, με «τα σα εκ των σων σοι προσφέρω  κατά πάντα και δια πάντα» και εκφράζεται επομένως μέσα από μια θεολογική γλώσσα διάσπαρτη, διάχυτη, που μπαίνει στον δεκαπεντασύλλαβο, που ξαναμπαίνει στην λαϊκή ζωγραφική μας, μπαίνει στα κιλίμια μας, μπαίνει στους τζετζερέδες μας μέσα, και διαμορφώνει το αντάρτικο που μας επέτρεψε να… ξαναγυρίσουμε στην Κατοχή του μνημονίου!

Βέβαια η παρούσα ανάρτηση  δεν θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη αν δεν είχε και ένα κείμενο του μέγιστου όλων των διανοητών,  Βέλτσου που το ίδιο το όνομα του αποτελεί αυτοτελές λήμμα του slang.gr.  με 2 σημασίες.

Η πρώτη είναι θετική : Ο φωτεινός παντογνώστης, ο υπερεγκέφαλος, η κινούμενη εγκυκλοπαίδεια, ο ειδικός επί παντός επιστητού, ο άνθρωπος με τις απεριόριστες θεωρητικές ικανότητες, 

Π.χ. - Πώς σου φανήκαν τα θέματα των εξετάσεων ρε φίλε;
- Νταξ, μια χαρά παλεύονταν. Δε χρειαζόταν να είσαι και Βέλτσος για να γράψεις. 

Η δεύτερη όμως μάλλον προέρχεται από άτομα που δεν μπορούν να κατανοήσουν το βάθος της σκέψης του γιατί  μας εξηγεί πως Βέλτσος σημαίνει:

Ο αμπελοφιλόσοφος, ο αερολόγος, αυτός που έχει προσβληθεί από οξεία λογοδιάρροια κι όλο μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, ο ματαιόδοξος και ψευτοκουλτουριάρης διανοούμενος που πουλάει τρέλα παπαρολογώντας ακατάσχετα και ακαταλαβίστικα, ο πολυπράγμων σε βαθμό μαλακίας. 

Αλλά διαβάστε ένα απόσπασμα που παραθέτει το slang.gr από το πόνημα του «Η Μη-Κοινωνιολογία» για να σχηματίσετε προσωπική γνώμη ποια από τις δύο σημασίες είναι αντικειμενική. 

«Περισσότερο από φιλοσοφία του υποκειμένου και της συνείδησης, μετά τό στρουκτουραλισμό και μετά τή διαλεκτική – ακόμα και στην αρνητική αντορνική εκδοχή της που απορρίπτει τις «συνθέσεις» των κοινωνικών επιστημών – μετά και από κάθε θεωρία της κοινωνίας που επαγγέλλεται τη χειραφέτηση είτε ως ριζική κριτική της γνώσης, είτε ως κριτική της ιδεολογίας και πάντως ως συνολική κριτική της κοινωνίας εν ονόματι ένός κανονιστικού και ουτοπικού ιδεώδους, κυρίως εναντίον κάθε «συνολιστικής αρχής» πού υποθετικά ενοποιεί ό,τι ουδέποτε πραγματικά θεματοποιείται από τον ακατονόμαστο βιωμένο κόσμο και τέλος με τη βεβαιότητα της εγγενούς αλήθειας του όλου και τη γνώση του αμφιβόλου αποτελέσματος της υπέρβασης, η μη-κοινωνιολογία, χωρίς την προκατάληψη του «αρνητισμού», την αισιοδοξία του «καθολικού προγραμματισμού» ή την υποκρισία του κάθε «ανθρωπολογισμού» αλλά με διάθεση αποκαταστατική της αυτοδιαψευσμένης νεοτερικότητας, ούτε ανακατασκευή του μαρξισμού, ούτε κριτική του κοινωνικού εξορθολογισμού αλλά ούτε και θεωρία της επικοινωνιακής δράσης στο αγγελικό πεδίο ενός δι-υποκειμενικού, κατανοητικού και ηθικού διαλόγου υπέρ του καθολικού consensus, αναδεικνύεται αποσπασματικά εκεί όπου η ενδο-υποκειμενική εννόηση έχει το λόγο ως γραφή σ’ ένα διαρκώς ανολοκλήρωτο έργο: το κείμενο, κατεξοχήν σημείο του καντιανού Υψηλού, δείγμα γραφής της μετα-μοντέρνας εποχής μας και πεδίο αυτού που ήδη υπάρχει μετα-γραφόμενο».

Πάντως αυτό που του αναγνωρίζω είναι πως είναι ο μόνος που κατάφερε να βγάλει τον Βενιζέλο μπιελάρ  όπως μπορείτε να δείτε στο σύντομο βιντεάκι με την αξέχαστη μακαρίτισσα Μαλβίνα!

Με αυτά τα ελάχιστα αντιπροσωπευτικά παραδείγματα που αποδίδουν επακριβώς  τι εννοούσε ο Ευριπίδης λέγοντας "Σοφόν το σαφές" ,δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω με τον Ρωμαίο ρήτορα Κοϊντιλιανό που  είχε πει:

 Όποιος φαίνεται σοφός μεταξύ ηλιθίων, φαίνεται ηλίθιος μεταξύ σοφών.

Τελειώνοντας  όμως δεν μπορώ να μην δώσω μια εξήγηση  για την χρήση του όρου παπαρολογίες στον τίτλο.

Θεωρώ πως είναι  ένας απόλυτα  δόκιμος όρος της νεοελληνικής γλώσσας, μιας και χρησιμοποιείται πλέον ακόμα και από ένα σημαίνον πολιτικό πρόσωπο, όπως ο τέως  αντιπρόεδρος κυβέρνησης  Θεόδωρος Πάγκαλος.

Γνωρίζω βέβαια πως  μερικοί που τον αντιπαθούν σφόδρα λένε πως είναι μέγας παπαρολόγος και πως  " όταν μιλάει κλάνει".

Eίναι αίσχιστο  ψέμα !

Τα διαχωρίζει πλήρως!

Όπως διαπιστώσατε ήδη όταν μιλάει δεν κλάνει και  όταν κλάνει δεν μιλάει!

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 22-12-2016
Ένα σχετικό άρθρο είναι του Ντίνου Χριστιανόπουλου με τίτλο: Αλαμπουρνέζικα,η γλώσσα των κουλτουριάδηδων.