Ο ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ, ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ, ΤΑ ΖΟΜΠΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥΣ.

Γράφοντας πέρυσι τον Μάιο τις ταξιδιωτικές μου εντυπώσεις από την Ρουμανία  δεν είχα φανταστεί πως από αυτά τα 4 ποστ, την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα θα είχε το τελευταίο, που αναφέρεται στον πύργο του Δράκουλα.(Στο τέλος μπορείτε να δείτε τις σχετικές αναρτήσεις με τον αριθμό των επισκέψεων που έχουν δεχτεί μέχρι σήμερα)

Η πρόσφατη επαναπροβολή της κλασσικής  βουβής ταινίας  του 1922 του Μουρνάου, Νοσφεράτου (Eine Symphonie Des Grauens), μου θύμισε τα φοιτητικά μου χρόνια όταν την είχα δει στην τότε κινηματογραφική λέσχη στο ΑΣΤΥ. (ολόκληρη εδώ) 

Η ταινία ενώ βασίζεται στο βιβλίο Δράκουλας του Μπραμ Στόουκερ ,επειδή η χήρα του αρνήθηκε να δώσει τα δικαιώματα στον Μουρνάου, αυτός άλλαξε το όνομα του βρυκόλακα και ελαφρώς την ιστορία, γύρισε την ταινία, αλλά τελικά η χήρα κατάφερε με δικαστική απόφαση να κατασχεθούν τα αρνητικά και τα αντίγραφα της και να καταστραφούν. Ευτυχώς διατηρήθηκαν μερικές κόπιες και έτσι μπορούμε σήμερα να απολαύσουμε αυτό το πρώτο αριστούργημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού που βρίσκεται στην πρώτη εικοσάδα από ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA

 Πολύ καλή ταινία, αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με την πρωτότυπη, είναι το ριμέικ της του 1979 Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας (Nosferatu: Phantom der Nacht) του Werner Herzog  με τον Klaus Kinski την  Isabelle Adjani και τον  Bruno Ganz. (το trailer της ταινίας)

Η παρακάτω  κριτική της ταινίας από τον  Βασίλη Ραφαηλίδη συγκρίνει τις δύο αυτές ταινίες.

 Μου θύμισε επίσης και την πρώτη επαφή μου με τις ταινίες τρόμου που ήταν η άλλη κλασσική ταινία του 1958 Δράκουλας, ο βρικόλακας των Καρπαθίων (Horror of Dracula). (το trailer της ταινίας)

Η ταινία όταν πρωτοπαίχτηκε στην Ελλάδα, κάπου το 1959,δεν είχε καμία ιδιαίτερη προβολή λόγω των άγνωστων πρωταγωνιστών της, ήταν ακατάλληλη για ανηλίκους  διαδόθηκε όμως από στόμα σε στόμα στις νεαρές ηλικίες ότι είναι φοβερή  και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής σε αυτές αποκτώντας την αίγλη στον μαθητόκοσμο  του κατορθώματος αν  κατάφερνες να την δεις .  

 Θυμάμαι πως την είδα, μετά από αρκετό καιρό σε β΄προβολή, στον κινηματογράφο ΚΟΣΜΟΣ που ήταν  στην πλατεία Αγίων Ασωμάτων, γωνία Ασωμάτων και Ερμού, στην προβολή 2-4 το μεσημέρι.

Στα παιδικά μάτια εκείνης της εποχής, που τα παιδιά δεν είχαν εξοικειωθεί με βρικόλακες και τέρατα,   η ταινία ήταν ιδιαίτερα τρομακτική χρησιμοποιώντας ένα πολύ απλό κόλπο. Ο Δράκουλας με τον  Κρίστοφερ Λή στον ρόλο, παρά το ότι ήταν πρωταγωνιστής, είχε μόνο 13 ατάκες και  ήταν επιβλητικός και  σοβαρός χωρίς να σου δημιουργεί αίσθημα τρόμου η εμφάνιση του . Η ταινία δημιουργούσε τρόμο και ξάφνιασμα στον θεατή με τις αιφνίδιες  εμφανίσεις του, εκεί που δεν το περίμενες , σαν βρυκόλακας.

Ένας φίλος μου και συνομήλικος, που είχε καταφέρει και αυτός να την δει , είχε τόσο επηρεαστεί από αυτήν που για ένα μήνα πήγαινε  στην τουαλέτα συνοδεία με την γιαγιά του!    

Ο αθεόφοβος όμως ενθουσιασμένος από την πρώτη επαφή του με τις ταινίες τρόμου έπρεπε να διαβάσει και το ομώνυμο βιβλίο του Μπραμ Στόουκερ!

'Έτσι πήγε ταχέως στον παράδεισο της νεανικής παραφιλολογίας που εύρισκες μεταχειρισμένα  τα πάντα, από Μικρούς Ήρωες, Γκαούρ-Ταρζάν, Μικυ Μάους, Κλασσικά Εικονογραφημένα, Μάσκες και Μυστήρια μέχρι σοβαρά βιβλία.

 Εκείνα τα χρόνια στην πλατεία Ελευθερίας, που όλοι την ξέρουν ως Κουμουνδούρου, στην γωνία Πειραιώς και Κολοκυνθούς υπήρχαν κάτι υπαίθρια βιβλιοπωλεία "ντουλάπες" ,σαν αυτές που μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχαν στο πλάι της Νομικής. Από εκεί αγόρασα το βιβλίο του Μπραμ Στόουκερ το οποίο από ότι θυμάμαι το διάβασα μέχρι αργά νύχτα πηγαίνοντας την άλλη μέρα μισοκοιμισμένος  στο σχολείο!

Τα επόμενα χρόνια η παρακολούθηση των ταινιών, όπως τις έλεγαν φρίκης ή γκραν γκινιόλ, αποτελούσε ένα must για όλους τους κινηματογραφόφιλους κυρίως οι ταινίες της εταιρείας Hammer, μέχρι που το είδος ξέφτισε, και εδώ μπορείτε να απολαύσετε  μια χαριτωμένη επιλογή από τις 10 χειρότερες ταινίες του είδους!

Από αυτές τις παραπάνω ταινίες, που δεν τις έχω δει, θυμάμαι πως τουλάχιστον το Βlacula και το  Αndy Warholʼs Dracula (ή Blood for Dracula) είχαν παιχτεί στην Ελλάδα και μάλιστα για το δεύτερο ο Ραφαηλίδης είχε γράψει και την παρακάτω κριτική.  

 Μετά τον Νοσφεράτου του Werner Herzog,  η επόμενη αξιόλογη ταινία ήταν το ριμέικ του Δράκουλα το 1992 από τον  Φράνσις Φορντ Κόπολα με τον Γκάρι Όλντμαν, την  Γουϊνόνα Ράιντερ τον Άντονι Χόπκινς, τον Κιάνου Ριβς και την Μόνικα Μπελούτσι. ( εδώ ολόκληρη η ταινία)

Μέχρι το 2009 έχουν υπολογίσει πως με πρωταγωνιστή τον Δράκουλα έχουν γυριστεί 217 ταινίες και ο μόνος που τον ξεπερνά, βάσει του  Internet Movie Database, είναι ο Σέρλοκ Χολμς με 223 !

Βέβαια ενώ είχε αρχίσει να εξαντλείται το ενδιαφέρον για τις ταινίες Δράκουλα στις ΗΠΑ μια ταινία του 1968, χαμηλού κόστους (114.000 μόνο δολαρίων) καταφέρνει να φέρει πίσω στα ταμεία  42 εκατομμύρια τότε, και 256 εκατ. μέχρι το 2009!

Είναι η ασπρόμαυρη ταινία η Νύχτα των ζωντανών νεκρών (Night of the Living Dead) του Ρομέρο που στην Ελλάδα από ότι γνωρίζω παίχτηκε μόνο από την τηλεόραση, όπου και την είδα,  πολλά χρόνια μετά .(ολόκληρη εδώ)

Η πρώτη ταινία που είχα δει με Ζόμπι ήταν η δεύτερη του Ρομέρο του 1978, το φίλμ     Ζόμπι, το ξύπνημα των νεκρών (Dawn of the Dead).(ολόκληρη εδώ στην κόπια των 105΄, υπάρχει και η Director's, Cut με 139΄και των 127΄ που την είδα τελευταία)

Θυμάμαι πως μου είχε κάνει εντύπωση ότι η ταινία είχε μια εξαιρετική κριτική από τον Βασίλη Ραφαηλίδη και για πολύ καιρό παιζόταν συνεχώς σε πολλούς και  διάφορους κινηματογράφους β΄προβολής στις  συνοικίες της Αθήνας.

 Έτσι με ένα φίλο μου αποφασίσαμε να πάμε να την δούμε κάπου στην Αμφιθέα αν δεν με απατά η μνήμη μου.

Αυτό όμως που θυμάμαι καλά είναι πως βγαίνοντας από τον κινηματογράφο είχαμε μείνει κατάπληκτοι από  αυτό που είχαμε δει.

Την ξαναείδα πρόσφατα και μπορώ να πω ότι παραμένει ακόμα και σήμερα πρωτότυπη και χωρίς τις ρυτίδες του χρόνου.

Η ταινία, αφού είχες αποδεχτεί την σύμβαση της ύπαρξης ζόμπι, ήταν απόλυτα ρεαλιστική και σε αυτήν μερικοί  ζωντανοί κατάφερναν να είναι  χειρότεροι από τα ζόμπι!

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος αναφέρεται  και στις δύο ταινίες στο βιβλίο του Cult Movies.

 Το ότι οι ζωντανοί μπορεί να είναι χειρότεροι από τα ζόμπι μας το είχε αποδείξει μια άλλη ταινία τρόμου του 1975, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, του Tobe Hooper, Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (Τexas chain saw massacre ) (ολόκληρη εδώ) 

Οι δύο αυτές ταινίες αποτελούν για μένα τις καλύτερες ταινίες τρόμου της 10ετιας του 1970 και μαζί με Νύχτα των ζωντανών νεκρών , κατά το περιοδικό Empire, συγκαταλέγονται στις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Τέλος η πρόσφατη ανανέωση των ταινιών με βρικόλακες του τύπου Blade και Underworld απλά μεταφέρουν τις ταινίες δράσης σε αυτό το είδος, ενώ η  σειρά ταινιών που ξεκίνησαν  το 2008 με την ταινία Λυκόφως (Τwilight) οι οποίες και έχουν μεγάλη επιτυχία στο εφηβικό κοινό, μεταφέρουν τις αισθηματικές ταινίες στις ταινίες τρόμου και δράσης αλλά προσωπικά με αφήνουν παντελώς αδιάφορο.

Οι κριτικές του Βασίλη Ραφαηλίδη είναι από το 6τομο Λεξικό Ταινιών του (Αιγόκερως 1982-3)

ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΕΚΠΛΗΞΗ. Α΄ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ  1833

Β΄ ΡΟΥΜΑΝΙΑ- ΒΡΑΙΛΑ και ΙΑΣΙΟ 973

-Γ΄ ΡΟΥΜΑΝΙΑ -ΤΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ, Η ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΣΙΜΠΙΟΥ  547

Δ΄ ΡΟΥΜΑΝΙΑ-Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΥΛΑ, ΤΟ ΜΠΡΑΣΟΒ, Η ΣΙΝΑΪΑ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΕΙΣ 2671