ΣΕΛΕΣΤΑ-Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

 Η φωτογραφία της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου είναι από εδώ

Πέρσι τέτοια εποχή βρισκόμουνα στην πανέμορφη Αλσατία και μέσα στα μέρη που επισκέφτηκα ήταν και η μικρή πόλη (κάπου 20.000 κάτοικοι ) Sélestat ή  Schlettstadt στα γερμανικά.

Η πόλη περηφανεύεται πως είναι η πόλη στις οποίας την Ανθρωπιστική Βιβλιοθήκη (1452) που έχει (στην φωτογραφία),  υπάρχει η  παλαιότερη γραπτή αναφορά, για Χριστουγεννιάτικο Δέντρο από το 1521  . 

 Στο δημοτικά αρχεία που αυτού του έτους γράφει :Πρέπει να πληρωθούν 4 σελίνια στους φύλακες για να προσέχουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στο δάσος όπως επίσης και ένα πρόστιμο για όσους τα κόβουν.

Προφανώς οι κάτοικοι έκοβαν τα μικρά δέντρα για να διακοσμήσουν τα σπίτια τους. Άλλα έγγραφα στις 17 Δεκεμβρίου 1555 από  τους δικαστικούς της πόλης του Sélestat μιλούν για τιμωρία όσων θα συλληφθούν να τα κόβουν.

(Σκεφτείτε από πότε φρόντιζαν να μην καταστραφεί ο δασικός τους πλούτος!)

Το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 22 Δεκεμβρίου έχει την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου οπότε από την αρχαιότητα οι λαοί την θεωρούσαν σαν την ημέρα που γεννιέται ο θεός Ήλιος, και έκαναν τελετές για να ξαναρχίσει να ανεβαίνει και έτσι να μεγαλώνει η μέρα και να φεύγει το κρύο.

Στα ιστορικά χρόνια οι Έλληνες είχαν  τα Κρόνια, και μετέπειτα  οι Ρωμαίοι  τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti Solis", δηλαδή την «Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου Ήλιου».

 ¨Έτσι και οι πρώτοι χριστιανοί προσάρμοσαν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα την ίδια μέρα ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί ότι δεν γιορτάζουν τον θεό Ήλιο.

Μετά από 4 αιώνες όταν πλέον οι χριστιανοί είχαν πάρει το επάνω χέρι αποφάσισαν, το 326μΧ, για να καταργήσουν και τα Σατουρνάλια, ότι ο Χριστός δεν μπορεί να γεννήθηκε όποτε ήθελε αυτός, αλλά ότι γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου!

 Μετά ήρθε και η Coca-Cola, έντυσε με το χρώμα της τον Άγιο Βασίλη και έτσι όλοι οι καλοί χριστιανοί αφού επιπέσουν  με ευλάβεια στις γαλοπούλες και αφού μετά ξεκοιλιαστούν με μελομακάρονα και κουραμπιέδες,  πίνουν στο τέλος και μια Coca-Cola για χώνεψη ευτυχείς που έχουν παραμείνει πιστοί στη παράδοση!

Οι Ρωμαίοι  διακοσμούσαν τα  σπίτια τους με πράσινα κλαδιά προς τιμήν του θεού Ιανού , ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο μήνα Ιανουάριο.

Οι Κέλτες, από τα προχριστιανικά χρόνια χρησιμοποιούσαν σε αυτές τις γιορτές  το έλατο που είναι αειθαλές δέντρο και το  γκι. 

Στη Ρίγα, στην  Βαλτική, σε γραπτό αρχείο που χρονολογείται από το έτος 1510 αναφέρεται ότι  ένα διακοσμημένο δέντρο κάηκε με την ευκαιρία του νέου έτους.

Το παλαιό κελτικό έθιμο έφτασε στην καρδιά της Αλσατίας και στην κοιλάδα του Ρήνου, με την τοποθέτηση ελάτων μπροστά στις εκκλησίες συνδυάζοντας το  με το δέντρο του Παραδείσου και την γιορτή του Αδάμ και της Εύας στις 24 Δεκεμβρίου.

Στο δέντρο κρέμαγαν κόκκινα μήλα που είναι ο καρπός του πειρασμού των πρωτοπλάστων και έτσι η αποβολή τους από τον Παράδεισο συνδυάστηκε με την λύτρωση από την γέννηση του Χριστού στην χριστιανική μυθολογία.

 Μπαίνοντας στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Sélestat βλέπει κανείς τα χριστουγεννιάτικα δέντρα να κρέμονται ψηλά.

Η τοπική παράδοση εξηγεί αυτή την τοποθέτηση ψηλά  στο ότι η διακόσμηση με μήλα είχε συχνά άδοξο τέλος γιατί τα έπαιρναν τα παιδιά και τα έτρωγαν!

Η γοτθική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου κτίστηκε το 1220 και συνέχισε να επεκτείνεται μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα.

Στα δημοτικά αρχεία του Sélestat στις 21 Δεκεμβρίου 1521 υπάρχει εγγραφή  που μιλάει για αγορά  ενός  «εορταστικού  δέντρου » και την διακόσμηση του,  ως σημάδι της λατρείας «στην αιώνια ανανέωση της φύσης» .

Σε άλλο έγγραφο του 1600 ο τελετάρχης των γιορτών που γίνονταν στο Sélestat, Balthasar Beck,  έδινε οδηγίες για την διακόσμηση των δέντρων.

Με την πάροδο του χρόνου τα μήλα άρχισαν να τυλίγονται σε χαρτί χρυσό ή ασημί  και στο δέντρο να μπαίνουν μπισκότα, καρύδια, και χάρτινα χρωματιστά λουλούδια.

Γυάλινα στολίδια και μπάλες φτιαγμένα από τους υαλοποιούς του Meisenthal λέγεται πως άρχισαν να τοποθετούνται μετά από το 1858, μετά από μια χρονιά με μεγάλη ξηρασία που εμφανίστηκε έλλειψη μήλων.

Τα πρώτα κεριά στα χριστουγεννιάτικα δέντρα λέγεται πως μπήκαν το 1611 στο κάστρο της δούκισσας Dorothea Sybille στην Σιλεσία.

Τον  18ο αιώνα η μόδα του χριστουγεννιάτικού δέντρου είχε εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Συνήθως ήσαν μικρά επάνω σε τραπέζι με παιχνίδια, ρούχα για παιδιά και γλυκά.

Το 1780 εμφανίστηκε το πρώτο δέντρο στο Βερολίνο, και το1813 στην Αυστρία.

Το 1871 μετανάστες από την Αλσατία-Λωραίνη στην Γαλλία, μετέφεραν εκεί το έθιμο.

Ο πρίγκιπας Αλβέρτος  ο γερμανός σύζυγος της βασίλισσας Βικτώριας το έφερε στην Αγγλία ενώ Γερμανοί μετανάστες το μετέφεραν στην Αμερική.

Τέλος δύο λόγια για την πόλη. To Sélestat βρίσκεται στην κεντρική Αλσατία, 47 χιλιόμετρα νότια του Στρασβούργου στην αριστερή όχθη του ποταμού  Ill.

Μπορεί να είναι μικρή σαν πόλη αλλά είναι το πολιτιστικό κέντρο της κεντρικής Αλσατίας και τα κτήρια του παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από αρχιτεκτονική άποψη.

Το εορταστικά σημαιοστολισμένο  Δημαρχείο της πόλης είναι κτήριο του 1788. 

 Σε πολλά σημεία της πόλης υπήρχαν χριστουγεννιάτικα δέντρα και χωρίς να έχει χιονίσει διακοσμήσεις χιονισμένων τοπίων ακόμα και με ιγκλού!

 Στις επόμενες φωτογραφίες μπορεί να πάρει κανείς μια ιδέα από διάφορα μέρη της πόλης .

 Είναι χαρακτηριστικές δε οι ανθρωπόμορφες διακοσμήσεις των κτηρίων.