ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

 Οι άνθρωποι από την αρχαιότητα συνήθιζαν να βάφουν το σώμα τους για διακοσμητικούς αλλά και θρησκευτικούς λόγους.

Η σύγχρονη αναβίωση του βαψίματος του σώματος επέστρεψε ως  ζωγραφική στο σώμα και ουσιαστικά αυτή  έγινε όταν ο Max Factor, Sr στην Διεθνή Έκθεση του Σικάγου το 1933 έβαψε την Sally Rand με το νέο make-up που λανσάριζε για το Χόλυγουντ με αποτέλεσμα να συλλάβουν  και τους δύο για πρόκληση της δημοσίας αιδούς. 

  
Το body painting επανήλθε έκτοτε στην ευρύτερη  επικαιρότητα το 1992 με την φωτογραφία της Demi Moore με το «γενέθλιο κοστούμι» της, έργο της body painter Joanne Gair, φωτογραφημένο από την Annie Leibovitz για το εξώφυλλο του Vanity Fair το οποίο και είχε προκαλέσει έντονο σχολιασμό τότε, όπως και το εξώφυλλο του προηγούμενου χρόνου  με την ίδια γυμνή στην εγκυμοσύνη της.

Η ζωγραφική βασικά στο γυμνό γυναικείο σώμα, χρησιμοποιείται συχνά για διάφορες εκφράσεις διαμαρτυρίας όπως σε αυτή την φωτογραφία εναντίον του εμπορίου γούνας με την πινακίδα να γράφει  «Μόνο τα ζώα πρέπει να φορούν γούνα»

Σήμερα η ζωγραφική στο σώμα,  παρά το ότι εκ των πραγμάτων είναι πρόσκαιρη, γιατί τα χρώματα που χρησιμοποιούνται είναι αντιαλλεργικά και ξεπλένονται εύκολα, απασχολεί πολλούς καλλιτέχνες  και γίνονται διάφορα φεστιβάλ στον κόσμο, όπως το Παγκόσμιο Φεστιβάλ που πρόκειται να γίνει φέτος στις  1-7- Ιουλίου στην Αυστρία.

Αυτό που καταπλήσσει  στην ζωγραφική αυτή είναι οι πρωτότυπες ιδέες των καλλιτεχνών που ασχολούνται με αυτή.

Οι ιδέες τους μπορεί να ξεκινούν από τις πιο συμβατικές , όπως πχ την αντιγραφή της νύχτας με άστρα του Βαν Γκόγκ μέχρι τις πιο σουρεαλιστικές όπως οι επόμενες. 

 Μια ιδιαίτερη μορφή της ζωγραφικής αυτής είναι η ενσωμάτωση του μοντέλου στον περιβάλλοντα χώρο με εντυπωσιακά πολλές φορές αποτελέσματα.

 

Προφανώς  τα μοντέλα πρέπει να είναι οπλισμένα με μεγάλη υπομονή μέχρι οι καλλιτέχνες να ολοκληρώσουν το έργο τους. Βέβαια είναι αυτονόητο πως επίσης στην πλειονότητα είναι καλλίγραμμα κορίτσια που δεν έχουν αναστολές να εμφανιστούν, τις περισσότερες φορές τελείως γυμνές, αλλά ακόμα και έγκυες γυναίκες δεν έχουν πρόβλημα να τους ζωγραφίσουν τις κοιλιές τους!

Τα στήθη αποτελούν από τους συνήθεις "καμβάδες" των ζωγράφων με αποτέλεσμα εξαιρετικής αισθητικής αποτελέσματα αλλά και αρκετά γελοιογραφικά ή και προκλητικά όπως το σχέδιο της δεύτερης από αριστερά στην φωτογραφία με τις 4!

 Αντίθετα από ότι φαίνεται ο κώλος μόνος του δεν αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους ζωγράφους  και η απεικόνιση της υδρογείου μας έχει τοποθετήσει ως χώρα μάλλον σε όχι τόσο τιμητική θέση!

 Ο συνδυασμός όμως του κώλου με την έκταση της πλάτης μπορεί να δώσει ενδιαφέροντα αποτελέσματα ανάλογα βέβαια και με το μοντέλο.
 Ο φιλόμουσος ζωγράφος που ζωγράφισε τόσο παραστατικά την βιόλα , αν το μοντέλο του διέθετε τα σωματικά προσόντα αρκετών Ελληνίδων είμαι σίγουρος πως θα ζωγράφιζε ένα εξαιρετικό μαντολίνο!

 

    
 Η πιο συχνή πάντως ζωγραφική γίνεται στην πρόσθια επιφάνεια του σώματος ή και σε ολόκληρο το σώμα με ζωγραφικές παραστάσεις με ποικίλα θέματα.

 Από τα συχνά πάντως θέματα στην ζωγραφική του σώματος είναι απεικόνιση άγριων θηρίων ή ακόμα  και η μεταμόρφωση του μοντέλου σε κάποιο είδος ζώου υπαρκτού ή και φανταστικού.

Η αποθέωση όμως αυτής της ζωγραφικής είναι όταν ο ζωγράφος εμπνέεται από τα γεννητικά όργανα του μοντέλου!

Έχουν ζωγραφίσει  πεταλούδες, αράχνες και διάφορα πτηνά, έχουν ζωγραφίσει ανδρικά κεφάλια ακόμα και του Κάστρο! και απ΄ ότι φαίνεται μέχρι την εικονογραφική απεικόνιση της φράσης - την πνίγει την γάτα!

Όμως παρά το ότι οι γυναίκες αποτελούν το βασικό στοιχείο επάνω στο οποίο οι διάφοροι ζωγράφοι εξαντλούν όλη την φαντασία τους υπάρχει και ζωγραφική σε ανδρικά σώματα και μάλιστα με μια βασική διαφορά.

Μπορεί οι ζωγράφοι να ζωγραφίζουν στις γυναίκες ή και να τις μετατρέπουν σε αιλουροειδή αλλά ελέφαντα δεν βλέπω εφικτό να τους ζωγραφίσουν γιατί έχουν μια βασική έλλειψη,τους λείπει η προβοσκίδα!