Η ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΑΡΧΟ

H γελοιογραφία αυτή του του ΜΠΟΣΤ δημοσιεύτηκε στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ το 1961, το ίδιο που είχε δημοσιευτεί και αυτή που είχα  στο προηγούμενο ποστ μου.
Για να γίνει σήμερα κατανοητό τι σατιρίζει θα πρέπει να αναφερθεί κανείς στα γεγονότα της εποχής.
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1960 ο λίαν δραστήριος τότε βουλευτής της Δημοκρατικής Ένωσης Ηλίας Μπρεδήμας, κατέθεσε ερώτηση στην Βουλή για διάφορες περιπτώσεις φοροδιαφυγής με σημαντικότερη αυτή του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου.  

Ο Νιάρχος  ήταν στην επικαιρότητα λόγω της πρόσφατης σύμβασης για το Αλουμίνιο η οποία είχε καταγγελθεί από την αντιπολίτευση σαν χαριστική, ενώ ήδη είχε συμβληθεί με το Δημόσιο για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τα Διυλιστήρια.

Στις 28-12-60 η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της δημοσιεύει την απάντηση του υπουργού Οικονομικών στην ερώτηση του Μπρεδήμα πως ο Νιάρχος έχει δηλώσει ετήσιο εισόδημα στην Ελλάδα 11.000 δραχμές!

Η απάντηση αυτή είναι εύλογο πως προκαλεί σάλο στην  κοινή γνώμη γιατί ο λαός διαπιστώνει πως ενώ αυτός ξεζουμίζεται οι διάφοροι μεγαλόσχημοι βρίσκουν τρόπους για να φοροδιαφεύγουν.

Με μια κουβέντα -τι είχες  Γιάννη τι είχα πάντα!

Την επομένη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δημοσιεύει πρωτοσέλιδο σχόλιο της θεωρώντας  μεν  νόμιμη την φοροδιαφυγή του Νιάρχου η οποία όμως επιτυγχάνεται με διαφόρους ευφυείς συνδυασμούς ευχερειών παρεχομένων από  τους κειμένους νόμους.

 Ταυτόχρονα την ίδια μέρα, στην επιτυχημένη του στήλη που είχε και μεγάλη αναγνωσιμότητα, ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ, που τον γράφει ο δημοσιογράφος Φαίδων Βαλσαμάκης αρχίζει τα καυστικά του σχόλια.

Σε νέα ανακοίνωση του το υπουργείο Οικονομικών στις 31-12-60 μετά από τον θόρυβο που είχε γίνει προσπαθεί να θολώσει τα πράγματα λέγοντας ότι στα εισοδήματα που αποκτά ο Νιάρχος στην Ελλάδα περιλαμβάνονται τα μερίσματα ή τα ποσοστά διοικητικού συμβουλίου που δίνουν οι ΑΕ στους μετόχους τους άσχετα από το πού αυτοί διαμένουν.

Ο Νιάρχος είχε τόπο διαμονής το Σαιν Μόριτς.

Από εκεί ακριβώς τον έχει σχεδιάσει και ο ΜΠΟΣΤ στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της εφημερίδας ,παίζοντας με τις λέξεις Κρούσος και Κροίσος ,να φεύγει σαν τον Ροβινσώνα με το κότερο του Κρεολή για την Σπετσοπούλα για να κυνηγήσει  και να φέρει φασιανό για να ταΐσει  την οικογένεια του!

Κάτω από την βαλίτσα δε υπάρχει και η φορολογική του δήλωση των 11.000 ετησίως ή των 32 δραχμών ημερησίως όταν "σαράντα φθάσας το κιλόν εδώ την γαλοπούλαν" !

Στην πόρτα είναι η τότε, 3η κατά σειράν σύζυγος του Ευγενία με τα παιδιά της που θέλουν να τους φέρει και ένα "λεφκομα του Μποστ που είνε φτινό"!

Στην πραγματικότητα με την Ευγενία απέκτησε 4 παιδιά και αφού την χώρισε το 1965 παντρεύτηκε την Σαρλότ Φορντ, δισέγγονη του ιδρυτή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας  με την οποία απέκτησε μία κόρη.

Το 1970 η τέως σύζυγός του Ευγενία Λιβανού βρέθηκε νεκρή στο ιδιόκτητο νησί του στην Σπετσοπούλα. Παρ' ότι βρέθηκαν ίχνη ξυλοδαρμού, οι αρχές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατος  της προκλήθηκε από υπερβολική κατανάλωση βαρβιτουρικών. Ένα χρόνο αργότερα έκανε και πέμπτο γάμο, καθώς παντρεύτηκε την αδελφή της Ευγενίας Λιβανού, Τίνα Λιβανού   (πρώην σύζυγο του Ωνάση ). 

Στο ίδιο φύλλο ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ δημοσιεύει την διαθήκη του αποθανόντος έτους 1960 το οποίο αφήνει στον υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου την φορολογική δήλωση του Νιάρχου για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του! 

Στα πρωτοχρονιάτικα φύλλα της εποχής υπήρχε πάντα και ένας σατυρικός Καζαμίας.

Έτσι στον Καζαμία για το 1961 αναγράφεται πως η αστυνομία του Σαίν Μόριτς  έχει σκοπό να απελάσει ένα επαίτη ονόματι Σταύρος Νιάρχος οπότε η κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο που του παραχωρεί τα πάντα ακόμα και τα νεκροταφεία και τα μαιευτήρια ενώ γίνονται και διαδηλώσεις για ενίσχυση του με το σύνθημα "Πάρε και από μένα μπάρμπα"!  

Σε συνέντευξη του ο Νιάρχος σε κυβερνητική εφημερίδα έδωσε εξηγήσεις για το θέμα οπότε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε κύριο άρθρο της στις 10-1-1960 δίνει την δική της άποψη αν και με δύο κουβέντες ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ στις 13-1-61 επεξηγεί με σαφήνεια πως ο Νιάρχος κατάφερε να αποφύγει την φορολόγηση των εισοδημάτων του στην Ελλάδα.

" Εκέρδισε ας πούμε, από τα "Διυλιστήρια Πετρελαίου" 15 εκατομμύρια δραχμές κι έπρεπε να πληρώσει 8 εκατομμύρια δραχμές φόρους. Μετεβίβασε λοιπόν τις μετοχές του των Διυλιστηρίων εις τα ναυπηγεία  τα οποία δεν κερδίζουν και δεν πληρώνει τίποτα."

Για την μεταβίβαση βέβαια των μετοχών είχε πάρει την έγκριση των υπουργών Εμπορίου, Βιομηχανίας και Οικονομικών.

Η κυβέρνηση στις 14-1-60 εξηγεί ότι η διάταξη που απαιτεί την έγκριση των 3 υπουργών για την μεταβίβαση των μετοχών υπάρχει για να μην μπορούν αυτές να μεταβιβαστούν σε ανεπιθύμητα πρόσωπα ως εκ τούτου  δεν μπορούσε να αρνηθεί την μεταβίβαση τους στα Ελληνικά Ναυπηγεία.

Το ίδιο κάνει και σε επιστολή του προς την εφημερίδα (17-1-61) και ό ίδιος ο Νιάρχος.

Την επόμενη μέρα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με πρωτοσέλιδη μακροσκελέστατη απάντηση της στην θέση του  κύριου άρθρου παραδέχεται ότι "νομοτύπως" δήλωσε φορολογητέο εισόδημα 11.000 και εστιάζεται κυρίως στις θέσεις της για την μακροχρόνια σύμβαση του Διυλιστηρίου που έχουν ως αποτέλεσμα ακριβά καύσιμα.

Στην συνέχεια για την σύμβαση με το αλουμίνιο αναφέρει ότι δεν υπήρχε τεχνικοοικονομική μελέτη, ότι το κράτος δεν γνωρίζει τι να προσδοκά από την βιομηχανία του αλουμινίου και ότι είναι  χαμηλή η τιμή πώλησης από την ΔΕΗ του ηλεκτρικού ρεύματος σε αυτήν.

Στις 30-11-1960 η Βουλή είχε κυρώσει την σύμβαση για το Αλουμίνιο με 111 ψήφους υπέρ και 48 κατά.