Β΄ΤΑΣΚΕΝΔΗ ΜΙΑ ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ

Την Τασκένδη, που σημαίνει πόλη της πέτρας, οι περισσότεροι την γνωρίζουν σαν μια πόλη που είχαν μεταφερθεί  Έλληνες κομμουνιστές μετά το τέλος του Εμφυλίου πολέμου.

Είχαν αρχικά καταφύγει στην Αλβανία και από εκεί με μυστικότητα σοβιετικά φορτηγά πλοία τους μετέφεραν στα αμπάρια τους στην Γεωργία, με τελικό προορισμό την Τασκένδη.

Τα συνοδευτικά έγγραφα για το "εμπόρευμα" που υποτίθεται ότι μετέφεραν, τα σοβιετικά  πλοία έγραφαν "αλβανική πίσσα"!

Από όλη αυτή την κοινότητα σήμερα ουσιαστικά λίγα άτομα έχουν παραμείνει και όλοι οι άλλοι έχουν επαναπατριστεί.

Η παλιά πόλη της Τασκένδης καταστράφηκε στις 26 Απριλίου 1966 από ένα μεγάλο σεισμό (7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ) που άφησε άστεγους πάνω από 300.000 κατοίκους μετά την καταστροφή πάνω από 78000 σπιτιών.

Οι σοβιετικές δημοκρατίες, καθώς και ορισμένες άλλες χώρες, όπως η Φινλανδία, έστειλαν  «τάγματα των αδελφών λαών» και πολεοδόμους να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της πόλης και δημιούργησαν μια σοβιετική πόλη μοντέλο με  φαρδείς δρόμους με δέντρα, πάρκα, τεράστιες πλατείες για τις παρελάσεις, σιντριβάνια, μνημεία, και πολλές σοβιετικού τύπου  πολυκατοικίες.

Έκτοτε η πόλη επεκτάθηκε σημαντικά και η Τασκένδη  είναι σήμερα μια πνιγμένη στο πράσινο,μοντέρνα πανέμορφη και άνετη πόλη, με σύγχρονα κτήρια ,ίσως καλύτερη από πολλές ευρωπαϊκές και ανακηρύχθηκε το 2007 Πολιτιστική Πρωτεύουσα του Ισλαμικού Κόσμου. 

Επί ΕΣΣΔ ήταν μετά την Μόσχα, το Λένινγκραντ και το Κίεβο η 4η μεγάλη πόλη της Ένωσης και σήμερα φτάνει να έχει πάνω  από  2,500.000 κατοίκους.

Σημείο αναφοράς της παλιάς Τασκένδης αποτελεί το ισλαμικό θρησκευτικό  συγκρότημα Khazrat Imam. Πρόκειται για ένα αρχιτεκτονικό συγκρότημα του 16ου-19ου αιώνα

Σε αυτό αρχικά βλέπουμε το μαυσωλείο Αbu Βakr Κaffal Shoshi.

Αυτός ήταν λόγιος, ποιητής και μυστικιστής και ο πρώτος ιμάμης. Πέθανε το 976/977, ο τάφος του ξαναχτίστηκε στο XVI αιώνα και έχει γίνει ένας δημοφιλής τόπος προσκυνήματος για τους μουσουλμάνους.

Στην συνέχεια βλέπουμε το Μουσείο Βιβλιοθήκης Μoyie Μubarek  στο οποίο  βρίσκεται το Κοράνι Οσμάν του 7ου αιώνα και το οποίο έχει βαφτεί με το αίμα του τρίτου χαλίφη Οσμάν ο οποίος σκοτώθηκε ενώ το διάβαζε το 655.

Αυτόν τον τεράστιο τόμο, με φύλλα από δέρμα ελαφιού,  έφερε στην Σαμαρκάνδη ο Ταμερλάνος, τον μετέφεραν στην  Μόσχα οι Ρώσοι το 1868 όταν κατέλαβαν την χώρα , και το επέστρεψε ο Λένιν το 1924 ως πράξη καλής θέλησης προς τους μουσουλμάνους του τότε Τουρκεστάν.

Δυστυχώς απαγορεύεται η φωτογράφηση του.

Στο σύμπλεγμα περιλαμβάνεται η θεολογική σχολή Barak Khan Madrassah του 15-16ου αιώνα με εσωτερική αυλή που στα πλάγια είχε τα δωμάτια των σπουδαστών.

Τέλος στο σύμπλεγμα υπάρχουν το τζαμί  Telyashayakh και το Ισλαμικό Ινστιτούτο Ιmam Ιsmail al Βukhari με 200 περίπου σπουδαστές και το οποίο ήταν το ένα από τα δύο που είχε επιτρέψει την λειτουργία τους το σοβιετικό καθεστώς (το άλλο ήταν στην Μπουχάρα).

Το μουσείο Εφαρμοσμένων Τεχνών από το 1937 στεγάζεται σε ένα κτήριο του 19ου αιώνα που ανήκε σε Ρώσο διπλωμάτη και είναι εξαιρετικά διακοσμημένο από τους καλύτερους τοπικούς τεχνίτες με ξύλο και γύψινες διακοσμήσεις.

Το μουσείο διαθέτει περισσότερα από 7.000 πολύτιμα αντικείμενα (κεραμικά, πορσελάνες, χρυσά κεντήματα, χαλιά, πίνακες ζωγραφικής, υφαντά, τοπικές φορεσιές και κοσμήματα και η συλλογή του ξεκινά από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα)

Τα πιο ενδιαφέροντα είναι τα εξαιρετικά όμορφα κοσμήματα αλλά ενδιαφέρουν έχουν επίσης και μερικά κεραμικά με ζώα για παιδικά παιχνίδια. Επειδή  η μουσουλμανική θρησκεία απαγορεύει την απεικόνιση ζωντανών ζώων έχουν όλα μια γραμμή στον λαιμό τους οπότε θεωρείται ότι δεν ήσαν ζωντανά γιατί ήσαν σφαγμένα!

Δυστυχώς ένα άλλο ενδιαφέρον Μουσείο, το Μουσείο Ιστορίας ήταν κλειστό λόγω ανακαίνισης και έτσι δεν το επισκεφτήκαμε.

Η πόλη διαθέτει μερικά  ιδιαίτερα αξιοθέατα κτήρια.

Το τσίρκο φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα αγαπητό σε αυτή την χώρα και για τον λόγο αυτό σε κεντρικό σημείο της πόλης έχει κτιστεί το θέατρο που το στεγάζει.

Το κέντρο Διαφωτισμού είναι ένα μοντέρνο κτήριο που στεγάζει την Εθνική Βιβλιοθήκη αλλά και συνεδριακό κέντρο.

Το κτήριο που στεγάζει την αγορά θυμίζει με το σχήμα του το τσίρκο.

Η Γερουσία με άσπρο μάρμαρο έχει μπροστά της μια σε μεγάλο μήκος πηγή με νερά που τρέχουν.

Ένα άλλο ενδιαφέρον κτήριο είναι και το θέατρο Alisher Navoi  για ¨Οπερες και Μπαλέτο που διαθέτει 5 αίθουσες και συμπλήρωσε φέτος 75 χρόνια λειτουργίας.

Το Μουσείο των Τιμουριδών, και αυτό στο κέντρο της πόλης, είναι αφιερωμένο στον Τιμούρ και στην ιστορία των απογόνων του.

Στα αξιόλογα κτήρια της πόλης ανήκει και το Κέντρο Εθνικών Τεχνών

Στο κέντρο της πόλης υπάρχει η καταπράσινη τεράστια πλατεία της Ανεξαρτησίας (Mustakillik) που ήταν η μεγαλύτερη πλατεία από τις πόλεις της πρώην ΕΣΣΔ και η οποία πλαισιώνεται από κυβερνητικά κτήρια όπως είναι το Προεδρικό Μέγαρο, το Υπουργείο Εμπορείου κτλ

Σε αυτήν υπάρχει το μνημείο των πεσόντων του ΙΙ Παγκοσμίου πολέμου με την άσβεστη φλόγα. 

Ένα άλλο εντυπωσιακό μνημείο είναι μια μεγάλη χρυσή υδρόγειος  με μόνο το Ουζμπεκιστάν επάνω (1991) που συμβολίζει την επιθυμία του νεαρού ανεξάρτητου κράτους να ενταχθεί στην παγκόσμια κοινότητα με την ταυτόχρονη  αναγνώρισή του από πολλές χώρες.

Στην βάση του μνημείου είναι το 6μετρο άγαλμα της ευτυχισμένης μητέρας (πατρίδα) που κρατάει ένα παιδί (η εικόνα του μέλλοντος με το νέο κράτος )

Μέχρι το 1930 εκεί υπήρχε μια ορθόδοξη εκκλησία που γκρεμίστηκε και στην θέση της μπήκε το 1936 το ψηλότερο στον κόσμο άγαλμα του Λένιν.

Μπροστά από την σφαίρα, κατηφορίζοντας προς την αρχή της πλατείας της Ανεξαρτησίας, περνάμε κάτω από την Αψίδα της ειρήνης που συμβολίζει τις καλές και ευγενείς φιλοδοξίες και στην κορυφή της έχει μια όμορφη σύνθεση με πελαργούς που πετάνε.(η πρώτη φωτογραφία)

Από εκεί κατεβαίνουμε και πέρνουμε το μετρό της πόλης, για το οποίο και είναι περήφανοι λόγω των εσωτερικών πολυτελών διακοσμήσεων του .   

Η φωτογράφηση απαγορεύεται αλλά όλοι σαν γνήσιοι Έλληνες τραβήξαμε καμιά φωτογραφία.

Από το μετρό  βγήκαμε στην πλατεία Τιμούρ στην οποία δεσπόζει από το 1993 το έφιππο άγαλμα του, ενώ πίσω του και στα δεξιά του βρίσκεται το Παλάτι των Διεθνών Φόρουμ ενώ πίσω του αριστερά υψώνεται το σοβιετικής κατασκευής τεράστιο ξενοδοχείο Ουζμπεκιστάν.

Και αυτή η  πλατεία άλλαξε επανειλημμένα ακολουθώντας την πορεία της ιστορίας. Αρχικά το 1882 είχε το άγαλμα και τον τάφο του Ρώσου κυβερνήτη στρατηγού Kaufmann ,στην συνέχεια έγινε πίστα αγώνων αλλά το 1913 επέστρεψε το άγαλμα του  Kaufmann, μέχρι που επικράτησαν οι Μπολσεβίκοι οπότε  μετονομάστηκε σε Κήπο της Επανάστασης και διακοσμήθηκε με σφυροδρέπανα και το μπούστο του Λένιν. Αλλά και αυτός δεν μακροημέρευσε γιατί το 1947 αντικαταστάθηκε με ένα μεγαλοπρεπή Στάλιν αλλά ούτε αυτός έμεινε για πολύ γιατί το 1968 στην θέση του τοποθετήθηκε μια τεράστια κεφαλή του Μάρξ μέχρι το 1993.

Ο Τιμούρ δείχνει τον πεζόδρομο Sayilgokh, τον επονομαζόμενο και "Μπροντγουέη" ο οποίος διασχίζει  ένα εκτεταμένο πάρκο με βαθύσκιωτα δέντρα και σιντριβάνια και  καταλήγει στην πλατεία Mustaqillik Maydoni (Πλατεία Ανεξαρτησίας).

Σε αυτόν υπάρχουν υπαίθριοι  καλλιτέχνες που εκθέτουν τα έργα τους, καταστήματα, καφέ κτλ και βέβαια αποτελεί και μέρος όπου μέσα στο πράσινο και τα λουλούδια σκακιστές απολαμβάνουν, παρουσία θεατών το παιχνίδι τους και την φύση.

Τέλος ένα μάλλον κακόγουστο σοβιετικής νοοτροπίας μνημείο είναι το Μνημείο του Σεισμού  με ένα άνδρα να προφυλάσσει την γυναίκα και το παιδί του από το άνοιγμα της γής που είναι μπροστά του ενώ σε ένα ογκόλιθο με ρήγμα σημειώνεται η ώρα του σεισμού.

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Α΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ

Γ΄ Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΑΜΑΡΚΑΝΔΗ (α΄μέρος)

Δ΄ ΣΑΜΑΡΚΑΝΔΗ (β΄ μέρος) και ΣΑΧΡΙΣΑΜΠ

Ε΄ ΜΠΟΥΧΑΡΑ

ΣΤ΄ ΧΙΒΑ, ΜΙΑ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΙΑ