ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΆΦΟ..

 Η φετινή κινηματογραφική σαιζόν άρχισε με μερικές πολύ αξιόλογες ταινίες και ήδη μόλις έχω επιστρέψει χθές το βράδυ, ενθουσιασμένος από την εξαιρετική ταινία του 80χρονου Πολάνσκι  Η Αφροδίτη με τη Γούνα (La Venus a la Fourrure / Venus in Furs)

 Σε αυτήν η 47χρονη γυναίκα του Πολάνσκι, Emmanuelle Seigner καταφέρνει να σε καθηλώσει στο κάθισμα, όχι μόνο  με την μοναδική ερμηνεία της, αλλά και με την  αισθησιακή γυναικεία γοητεία της, σε ένα  ρόλο που είναι σαν να  έχει γραφτεί ειδικά γι΄αυτήν. 

Δίπλα της ο εξίσου  καταπληκτικός ηθοποιός Mathieu Amalric σου δίνει  την εντύπωση πως είναι το alter ego του Πολάνσκι από την φυσιογνωμική ομοιότητα που έχουν.

Το έργο του Ντέιβιντ Άιβς βασίζεται στην κλασική ομότιτλη νουβέλα του Λεοπόλντ φον Ζάχερ-Μαζόχ γραμμένη το 1870.

Με ένα ευφυή και με συνεχείς ατάκες  διάλογο, παρακολουθούμε το αιώνιο παιχνίδι της ερωτικής αποπλάνησης μέσα από την μαζοχιστική του αντίληψη και την σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου που αναπτύσσεται σε μια σχέση, χωρίς να είναι πάντα σαφές ποιος είναι πράγματι ο ρόλος του καθενός, ενώ ταυτόχρονα οι ρόλοι που έχει το θεατρικό έργο που κάνουν πρόβα οι δύο πρωταγωνιστές, συγχέονται  με την πραγματική ζωή .Η γκροτέσκα κατάληξη του έργου έχει στοιχεία ακόμα και από την ερμηνεία  του γυναικείου χορού στις Βάκχες, όπως είχα γράψει σχετικά.

Από τις υπόλοιπες ταινίες που παίζονται σήμερα στην Αθήνα και από αυτές που έχω δει, είναι επίσης αξιόλογη  η ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς  Η ζωή της Αντέλ με  την  Αντέλ Εξαρχόπουλος και Λεά Σεϊντού

Η ταινία που πήρε τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες δημιούργησε αρκετό θόρυβο για τις τολμηρές σκηνές της.

Η επιτυχία όμως της ταινίας βασίζεται στο  ότι ενώ δείχνει την πορεία μιας έφηβης στην συνειδητοποίηση της ομοφυλοφιλικής της ιδιαιτερότητας, ο σκηνοθέτης  επικεντρώνει ουσιαστικά την ταινία του στην ανάπτυξη ενός μεγάλου έρωτα που τον αποδέχεται ο θεατής άσχετα από το φύλο των ατόμων.

Επίσης αφήνει να διαφαίνεται, πως εκτός από τα συναισθήματα ,ακόμα και στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις υπεισέρχονται οι κοινωνικές και ταξικές διαφορές.
Τα συνεχή κοντινά πλάνα καταφέρνουν να δώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα συναισθήματα των δύο εξαιρετικών πρωταγωνιστριών και οι ερωτικές σκηνές, παρά την τολμηρότητα τους και την μεγάλη διάρκεια τους, καταφέρνουν να μην ξεπέφτουν ούτε στιγμή στην ωμότητα του σκληρού πορνό.

Δύο ταινίες που παίζονται ακόμα, έχουν σαν ουσιαστικό θέμα τον αγώνα του ανθρώπου να πετύχει να επιβιώσει παρά τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει.

Η πρώτη είναι το Gravity και η άλλη το  Όλα χάθηκαν.

Το Gravity είναι μια διαστημική περιπέτεια του Αλφόνσο Κουαρόν με τους  Σάντρα Μπούλοκ και  Τζορτζ Κλούνεϊ.

Την ταινία πρέπει να την δει κανείς σε 3D γιατί είναι, κατά γενική ομολογία, η καλύτερη και πιο αληθοφανής  απεικόνιση αστροναυτών στο διάστημα.

Η προσπάθειες των 2  αστροναυτών  να επιβιώσουν μετά από ένα ατύχημα και να καταφέρουν να επιστρέψουν στην γη είναι επόμενο να κρατούν το ενδιαφέρον του θεατή αμείωτο.

Δυστυχώς όμως η ταινία δεν καταφέρνει να αποφύγει την μόνιμη "αμερικανιά" των ταινιών του Χόλυγουντ οι πρωταγωνιστές δηλαδή να πετάνε διάφορες είτε "εξυπνες" είτε συναισθηματικές ατάκες  στις κρίσιμες στιγμές της ταινίας.

Αντίθετα η άλλη ταινία του σκηνοθέτη Σι Κάντορ, το  Όλα χάθηκαν, (All is Lost) με μοναδικό  πρωταγωνιστή τον  77χρονο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ,είναι μια ταινία που καθηλώνει τον θεατή με την εικόνα του ανθρώπου που αγωνίζεται για να επιβιώσει, μετά την καταστροφή του ιστιοπλοϊκού  του σκάφους .

Ο Ρέντφορντ φέρνει στην μνήμη την αξέχαστη ερμηνεία του Σπένσερ Τρέισυ στην ταινία από το βιβλίο του Χεμινγουαίη Ο γέρος και η θάλασσα.

Η ταινία είναι  απόλυτα ρεαλιστική και συγχρόνως λιτή και χωρίς μονολόγους από τον πρωταγωνιστή, σε αντίθεση με το Gravity.

Ο Ρέντφορντ εκφράζει με απόλυτη πειστικότητα , αποφεύγοντας τις δραματοποιήσεις, τα συναισθήματα του ρόλου του με την έκφραση του προσώπου του και του σώματος του και ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κάνει τον θεατή συμμέτοχο του δράματος μόνο με την εικόνα.  

Μετά από 9 χρόνια απουσίας ο Μπερνάντο Μπερτολούτσι παρουσιάζει την ταινία Εγώ και Εσύ (Io e Te) που βασίζεται στην διασκευή ενός μυθιστορήματος του Νικόλο Αμανίτι .

Διαθέτει  ένα πρωτότυπο θέμα ενηλικίωσης και συναισθηματικής ωρίμανσης ενός προβληματικού νεαρού μέσω της σχέσης του με την αδελφή του.

 Στρωτή σκηνοθεσία, ταινία που την παρακολουθείς ευχάριστα , οι πρωταγωνιστές διαθέτουν  χημεία μεταξύ τους ,χωρίς όμως αυτή την φορά ο Μπερτολούτσι να καταφέρει όπως στο παρελθόν να μας δώσει μια ταινία σαν τις παλιές του.

 Εκτός όμως από τον Μπερτολούτσι εξίσου μεγάλος σκηνοθέτης είναι και ο συμπατριώτης του  Τζιουζέπε Τορνατόρε που με την φετινή του ταινία Το Τέλειο Χτύπημα (La Migliore Offerta / The Best Offer) με τους Τζέφρι Ρας, Τζιμ Στάρτζες, Ντόναλντ Σάδερλαντ, Σίλβια Χεκς μας έδωσε μια απολαυστική ιστορία με δομή θρίλερ, χάρις σε ένα πρωτότυπο σενάριο που ακροβατεί επάνω στην σχέση του πλαστού στην τέχνη αλλά και στην ζωή.

Εκτός όμως από το πρωτότυπο σενάριο και οι εξαιρετικές ερμηνείες έδωσαν στον Τορνατόρε την δυνατότητα να γυρίσει μια γοητευτική ταινία που ο θεατής την βλέπει με απόλαυση.

Μία εξίσου απολαυστική περιπετεια, που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, είναι η ταινία Captain Phillips του Πολ Γκρίνγκρας με  πρωταγωνιστές τον Τομ Χανκς,, και τον αμερικανοσομαλό Μπαρκχάντ Αμπντί.

Ο Χανκς είναι ο καπετάνιος ενός φορτηγού πλοίου που το καταλαμβάνουν Σομαλοί πειρατές.

Είναι από τις ταινίες και συναρπάζουν τον θεατή από την αρχή έως το τέλος γιατί είναι σαν να βλέπεις την εξέλιξη της ιστορίας όπως σε ντοκιμαντέρ. 

Ο Χάνκς είναι εξαιρετικός στον ρόλο του, και δεν αποκλείεται το Όσκαρ γι΄αυτόν, αλλά και οι Σομαλοί ηθοποιοί είναι απόλυτα πειστικοί στους ρόλους τους .

Όσοι είχατε απολαύσει την Μπερενίς Μπεζό στην βουβή ταινία The artist θα την ξαναδείτε  αγνώριστη στην εξαιρετική Γαλλοϊρανική ταινία, σε σκηνοθεσία Ασγκάρ Φαραντί Το Παρελθόν (Le Passe)

Ο Φαραντί μας είχε καταπλήξει πριν 2 χρόνια με την, ίσως καλύτερη της χρονιάς εκείνης ταινία του, Ένας Χωρισμός.

Το Παρελθόν έρχεται σήμερα σαν συνέχεια εκείνης της ταινίας να μας προβληματίσει επάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και στις αντιδράσεις των ατόμων στις αλήθειες που θεωρούν δεδομένες.

Συγκλονιστική ταινία με ανθρώπινους χαρακτήρες που θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί μικροί και μεγάλοι στους ρόλους τους.
Η ταινία θυμίζει την εποχή που ο Μπέργκμαν με τα έργα του πετύχαινε να διεισδύσει στις σχέσεις ενός ζεύγους αποκαλύπτοντας, σαν ανατόμος ,πτυχές τους που δεν ήσαν προφανείς.

Οι Prisoners σε  σκηνοθεσία του Καναδού Ντενίς Βιλνέβ με πρωταγωνιστές τους Χιου Τζάκμαν και Τζέικ Τζίλενχαλ, Μαρία Μπέλο, Μελίσα Λίο, Πολ Ντάνο είναι μια σκοτεινή ταινία που ξεχωρίζει.

Έχει κλασσική δομή θρίλερ και κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή ,παρά το ότι συναισθηματικά δεν τον κάνει συμμέτοχο των πατεράδων, με το δίπτυχό Jackman και Gyllenhaal να αποδίδουν σωστά τους ρόλους τους .

Άκρως επιτυχής είναι και η όλη μουντή ατμόσφαιρα της ταινίας στο χειμωνιάτικο τοπία της επαρχίας που εκτυλίσσεται η υπόθεση. 

Μια γνήσια ευρωπαϊκή ταινία είναι η Γερμανο-ελβετική Νυχτερινό Τρένο για τη Λισαβόνα (Night Train to Lisbon) σε σκηνοθεσία Μπίλ Όγκαστ και με τους Τζέρεμι Άιρονς, Μαρτίνα Γκέντεκ, Σαρλότ Ράμπλινγκ, Μελανί Λοράν.

Διαθέτει ένα πρωτότυπο σενάριο βασισμένο στο μπεστ σέλερ του Πασκάλ Μερσιέ και είναι  μια ταινία που κρατά με την πλοκή της συνεχές το ενδιαφέρον, και με τον Αϊρονς να δημιουργεί ένα ξεχωριστό χαρακτήρα.

Μια ταινία τρόμου που είχε επιτυχημένη πορεία φέτος είναι Το Κάλεσμα (The Conjuring) αν και προσωπικά δεν θα την συνιστούσα σε όσους δεν είναι φαν του είδους.

Η ταινία δημιουργεί πάντως την ανάλογη ατμόσφαιρα χρησιμοποιώντας όλα τα γνωστά εφέ ανάλογων ταινιών και βέβαια πρέπει να είναι άκρως πειστική σε όσους είναι θρησκευόμενοι.

Σε μία αίθουσα είδα πως παίζεται μια παλιότερη αξιόλογη ισπανική ταινία  το  Κελί 211 (Celda 211) σε σκηνοθεσία Ντανιέλ Μονσόν

Η ταινία έχει  πρωτότυπο σενάριο που καταφέρνει χωρίς να κάνει παραχωρήσεις να κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον του θεατή χάρις και στην σφιχτοδεμένη σκηνοθεσία του αλλά και τους πολύ καλούς πρωταγωνιστές του. 

Στο : Η ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ παραθέτω  μερικά πόστ μου σχετικά με τον κινηματογράφο.