Καθώς λοιπόν βρισκόμαστε εις
τας αγκάλας ο εις του άλλου και οι δύο μαζί εις τα αγκάλας του Μορφέως,
μια βάρβαρη φωνή μας ξύπνησε απότομα φωνάζοντας έξω από την πόρτα μας στην σκάλα:
-Γιάτρενα, γιάτρενα!
Αφού μας ενημέρωσε ότι ένας παππούς αιμορραγούσε συνεχώς από
την μύτη, επήγαμε και οι δύο να δούμε τον ασθενή.
Σε ένα δωμάτιο ήταν ένας γέρος με ματωμένα πανιά κάτω από
την μύτη του και καμιά 15 συγγενείς στο
δωμάτιο να τον βλέπουν φοβισμένοι.
Η αγροτική ιατρός όταν πήγε στο ιατρείο που την
τοποθέτησαν, το οποίο ειρήσθω εν παρόδω,
έσταζε η σκεπή του και για να μπεις μέσα πήδαγες ένα μικρό ρυάκι που πέρναγε
μπροστά από την είσοδο του, βρήκε και μερικά φάρμακα από τα οποία μερικά
κουβάλαγε στην τσάντα της.
Μεταξύ αυτών ήταν ένα ενέσιμο που ονομαζόταν Τachostypt και έγραφε επάνω,
αιμοστατικόν και είχε μέσα βιταμίνη Κ, οπότε βγάζει μια σύριγγα από την τσάντα
της και του κοπανάει μια ένεση με αυτό .
Με τρόπο της ψιθυρίζω πάρτου μια πίεση, οπότε διαπιστώνουμε με έκπληξη και οι δύο πως είχε 29! (τα μανόμετρα δείχνουν μέχρι 30,δηλαδή 300 χιλιοστά στήλης υδραργύρου ή 300 mm Hg!)
Με τρόπο της ψιθυρίζω πάρτου μια πίεση, οπότε διαπιστώνουμε με έκπληξη και οι δύο πως είχε 29! (τα μανόμετρα δείχνουν μέχρι 30,δηλαδή 300 χιλιοστά στήλης υδραργύρου ή 300 mm Hg!)
Έτσι λοιπόν αφήσαμε τον τυχερό γέρο,που η φύση φρόντισε να
ανοίξει η μύτη του αντί κανένα αγγείο στο κεφάλι του να αιμορραγεί ,μέχρις ότου
η αυτόματη αυτή αφαίμαξη να του ρίξει την πίεση, που παρόμοια της οποίας έκτοτε
δεν έχω ξαναδεί.
Η πρώτη αυτή εμπειρία μου με την αγνή ελληνική ύπαιθρο συμπληρώθηκε την επόμενη μέρα όταν το χριστεπώνυμο πλήρωμα του χωριού μετά την θεία λειτουργία που είχε παρακολουθήσει και αφού κοινώνησε αποφάσισε να λύσει τις διαφορές που είχε για ένα μέτρο χωράφι στα κατσάβραχα.
Η πρώτη αυτή εμπειρία μου με την αγνή ελληνική ύπαιθρο συμπληρώθηκε την επόμενη μέρα όταν το χριστεπώνυμο πλήρωμα του χωριού μετά την θεία λειτουργία που είχε παρακολουθήσει και αφού κοινώνησε αποφάσισε να λύσει τις διαφορές που είχε για ένα μέτρο χωράφι στα κατσάβραχα.
Επάνω στη λογομαχία ένας Κρητικός κατέβασε το στειλιάρι με το δικράνι που κρατούσε στο χέρι του συχωριανού του, ανοίγοντας του μια τρύπα οπότε και αυτός αμυνόμενος χίμηξε και με μια δαγκωματιά του έκοψε με τα δόντια το μισό λοβίο του αυτιού του.
Ευτυχώς που στο ιατρείο υπήρχαν κάτι ράμματα από μετάξι και έτσι η μεν σύζυγος περιποιήθηκε την τρύπα στο χέρι του ενός και εγώ ασχολήθηκα με το αυτί του άλλου,άνευ βέβαια τοπικής αναισθησίας που δεν υπήρχε, λέγοντας τους για παρηγοριά στις φωνές τους ότι οι Κρητικοί δεν πονάνε!
Αυτό το πιστεύουνε πολλοί Κρητικοί και γι΄αυτό έχει βγει και το γνωστό ανέκδοτο με τον Κρητικό ομοφυλόφιλο που στην ερώτηση:
-Ρε φίλε δεν σε πονάει να ουμε αυτό το πράμα που μπαίνει από πίσω σου;
οπότε απαντάει αυτός ενοχλημένος:
- Ιντ' αν αυτά που λες μωρέ κοπέλι, πονάνε ορέ τα παλικάρια;
- Ιντ' αν αυτά που λες μωρέ κοπέλι, πονάνε ορέ τα παλικάρια;
Στο ιατρείο υπήρχαν μερικά στοιχειώδη φάρμακα,αλλά αντιβιοτικά κτλ έπρεπε για να φτάσουν στο χωριό ο ασθενής να παρακαλέσει είτε κάποιο γνωστό του που θα πήγαινε στα Χανιά, ή τον οδηγό του λεωφορείου να του τα αγοράσει .
Οι Αγροτικοί γιατροί τότε είχαν δικαίωμα, επειδή αυτή η κατάσταση υπήρχε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, να πωλούν φάρμακα.
Έτσι και η κ. Αθεόφοβου προμηθεύτηκε μερικά αντιβιοτικά, κυρίως παιδιατρικά σιρόπια, γιατί δεν μπορούσε να βλέπει παιδάκια να ψήνονται στον πυρετό και να χρειάζεται μερικές φορές να περάσουν 1-2 μέρες μέχρι να έρθει με κάποιον η αναγκαία αντιβίωση.
Με το μεγάλο δε εμπορικό δαιμόνιο που είχε, αντίστοιχο με δικό μου, έδινε το αντιβιοτικό στο παιδί και περίμενε την επόμενη μέρα, όπως την διαβεβαίωναν, ότι θα της φέρουν τα λεφτά.
Είχε πληρώσει για την αγορά των φαρμάκων 2.800 δραχμές με την προοπτική να εισπράξει στο τέλος 3.200 δηλαδή το κέρδος να είναι 400 δραχμές. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να μην καταφέρει να εισπράξει ούτε 2.000 αλλά να αποκτήσει την εμπειρία του αποφθέγματος «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος».
Όταν δε τα προς πώληση φάρμακα τελείωσαν, δεν ξαναπήρε βέβαια και ως άλλος Μένοιπος, στους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού, απαντούσε με το γνωστό «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»
Είχε πληρώσει για την αγορά των φαρμάκων 2.800 δραχμές με την προοπτική να εισπράξει στο τέλος 3.200 δηλαδή το κέρδος να είναι 400 δραχμές. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν να μην καταφέρει να εισπράξει ούτε 2.000 αλλά να αποκτήσει την εμπειρία του αποφθέγματος «ουδείς αγνωμονέστερος του ευεργετηθέντος».
Όταν δε τα προς πώληση φάρμακα τελείωσαν, δεν ξαναπήρε βέβαια και ως άλλος Μένοιπος, στους νεκρικούς διαλόγους του Λουκιανού, απαντούσε με το γνωστό «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»
Τελικά εκτός από λεωφορείο στο χωριό μπορούσες να πας και με
ένα πειρατικό ταξί Peugeot
404 Familiale, ένα αυτοκίνητο που είχε και τρίτο κάθισμα πίσω, έτσι ώστε να
μπορεί να μεταφέρει 7-8 άτομα.
Βέβαια στην Κρητική του εκμετάλλευση μετάφερε 10-11 άτομα,
εκτός από τον οδηγό, τα οποία κατά μαγικό τρόπο κατάφερναν να στοιβαχτούν
αδιαμαρτύρητα μέσα σε αυτό. Οι διαδρομές γίνονταν κάτι απίθανες ώρες, όπως πχ 5
το πρωί ,για να μην τον πιάνει η τροχαία.
Η δε εξυπηρέτηση των επιβατών ήταν άμεση, όταν ακουγόταν,
αρκετά συχνά, η φωνή θα κάνει εμετό!
Χωρίς να σταματήσει, ο προβλεπτικός οδηγός έπαιρνε από το
μπροστινό ντουλαπάκι μια σακούλα και χέρι με χέρι έφτανε στον υποψήφιο να
ξεράσει επιβάτη, χωρίς να αναγκαστεί να σταματήσει και να καθυστερήσει.
Δεν χρειάστηκε πάντως να ταξιδέψω πολλές φορές με αυτό, παρά το ότι είχα πάντα την τιμητική θέση δίπλα στον οδηγό, γιατί η κ. Αθεόφοβου μετά 6 μήνες πήρε μετάθεση σε άλλο Αγροτικό Ιατρείο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν χρειάστηκε πάντως να ταξιδέψω πολλές φορές με αυτό, παρά το ότι είχα πάντα την τιμητική θέση δίπλα στον οδηγό, γιατί η κ. Αθεόφοβου μετά 6 μήνες πήρε μετάθεση σε άλλο Αγροτικό Ιατρείο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου