Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 8) ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ κ.ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 1- ΝΑΥΤΗΣ ΠΡΟΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΟΣ  ΣΤΟΥ "ΠΑΛΑΣΚΑ"

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 2- ΝΑΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΕΦΕΔΡΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ "ΠΑΛΑΣΚΑ"

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 3-ΜΑΝΑ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ*

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 4-ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΑΛΙΕΥΤΙΚΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 5- Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΕΞΙΩΣΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 6-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 7) ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

Μετά την άφιξη μου στα Χανιά και τους περιπαθείς εναγκαλισμούς με το έτερον ήμισυ μετά από τόσους μήνες χωρισμού, αναγκαστικά την άλλη μέρα ο καθένας μας πήρε τον δρόμο του, εκείνη για το Αγροτικό της Ιατρείο και εγώ για το Νοσοκομείο, το οποίο ευτυχώς ήταν δίπλα από την λέσχη Αξιωματικών όπου θα έμενα σε ένα δωμάτιο με άλλους 3 εφέδρους αξιωματικούς.

Είχαμε συνεννοηθεί ότι την επόμενη Κυριακή θα πήγαινα εγώ στο χωριό της που ήταν 85 χιλιόμετρα από τα Χανιά. Σε αυτό πήγαινε ένα λεωφορείο, μου φαίνεται 2 φορές κάθε μέρα, και μου είχε πει τις ώρες που ξεκινούσε.

Εκεί λοιπόν που ετοιμαζόμουνα να φύγω από το Νοσοκομείο ένας σμηνίτης φρόντισε να κόψει με μια λαμαρίνα δύο τένοντες στο χέρι του, οπότε αναγκαστικά μπήκα στο χειρουργείο ενώ βέβαια σκεφτόμουνα με στενοχώρια το λεωφορείο που ήδη είχε φύγει.

Τηλέφωνο βέβαια να ειδοποιήσω δεν υπήρχε ή μάλλον υπήρχε μόνο ένα στην κοινότητα από εκείνα με το καβουρδιστήρι.

Σκεφτόμουνα τι μαύρες σκέψεις που θα έκανε το τρυφερό μου ήμισυ, τρυφερό γιατί τότε ήταν μόλις  25 χρονών,  που λόγω και του αισιόδοξου χαρακτήρα της, θα ξεκίναγαν από την υπόθεση  ότι τα τίναξα, μέχρι την πιο πιθανή ότι την έχω κοπανήσει από αυτήν σαν τον Παναή από τα Μέγαρα και μάλιστα άνευ αρραβώνος!

Έτσι λοιπόν αποφάσισα και με ένα χάρτη στο χέρι, ξεκίνησα για το χωριό με ένα νοικιασμένο Opel Cadett, το οποίο βλαστήμησα την ώρα που το πήρα γιατί σε ένα στενό χωματόδρομο βρέθηκα αντιμέτωπος με το λεωφορείο που γύρναγε πίσω.

Για να χωρέσουμε έπρεπε να βάλω όπισθεν αλλά έλα ντε που δεν έμπαινε με τίποτα ! Βλέπεις δεν ήξερα τότε ότι σε αυτά πρέπει να πιέσεις τον λεβιέ για να μπει,γιατί μέχρι τότε όλα τα αυτοκίνητα που είχα οδηγήσει είχαν τις ταχύτητες στο τιμόνι ! ( Για το Neckar και το Autobianchi Primula και για το πλεονέκτημα του πόσο βολικό είναι να έχουν τον λεβιέ ταχυτήτων στο χέρι όταν χρησιμοποιούνται και ως κρεβατοκάμαρα έχω γράψει εδώ)

Έτσι αναγκαστικά άρχισα να τσουλάω προς τα πίσω χωρίς ταχύτητα με ένα γκρεμό από την μια μεριά και ένα χαντάκι από την άλλη.

Αφού τελικά μετά από αρκετή ταλαιπωρία και στρεσάρισμα με την οπισθοπορεία ξεμπέρδεψα από την ατυχή συνάντηση με το λεωφορείο, συνέχισα τον δρόμο μου που  σε δύο σημεία συναντούσε ένα ποταμάκι.

Βέβαια γεφύρια δεν υπήρχαν, αλλά είχαν στρώσει  με  τσιμέντο την συνέχεια του χωματόδρομου μέσα στο ποτάμι και το πέρναγες μετά φόβου θεού και πίστεως με την ελπίδα ότι το νερό δεν θα σου σβήσει την μηχανή. Ένας συνάδελφος που του διηγούμουν  αυτή την ιστορία μου είπε ότι αυτού σε αντίστοιχη περίπτωση του είχε σβήσει.

Εύλογα τον ρώτησα λοιπόν και εγώ:

-Και τι έκανες;

-Τι ήθελες να κάνω, έβγαλα τα παπούτσια μου, σήκωσα τα παντελόνια  και πήρα το σφουγγάρι από το πορτ μπαγκάζ και το έπλυνα περιμένοντας να στεγνώσει η μηχανή και να ξαναπάρει μπροστά!

Τελικά καθώς πια βράδιαζε έφτασα στην χωμάτινη πλατεία του χωριού όπου το μόνο φωτισμένο κατάστημα ήταν ένα μακρόστενο μπακάλικο ή μάλλον όπως το συνήθιζαν τότε ένα Γενικόν Εμπόριον μιας και πούλαγε απ΄ όλα.

Ρώτησα τον ιδιοκτήτη που μένει η γιατρός και μου απάντησε:

-Εδώ!

Νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε την ερώτηση μου επανέλαβα:

-Ρώτησα που μένει η γιατρός;

Επανέλαβε λοιπόν και αυτός δείχνοντας μου μια πόρτα :

-Εδώ, στο βάθος του καταστήματος.

Ανοίγοντας την πόρτα στο βάθος του μπακάλικου είδα την εν καταθλίψει διατελούσα ιατρό να με αγκαλιάζει περιχαρής πλέον για την ανέλπιστη εμφάνιση μου.

Μετά τους πρώτους ασπασμούς εύλογα έθεσα το ερώτημα:

-Τι βρωμάει έτσι εδώ μέσα, οπότε έλαβα την απάντηση ότι σε αυτό το δωμάτιο έβαζαν τα τομάρια από τα πρόβατα και παρά το άτι το είχε βάψει 3 φορές η βρώμα δεν έλεγε να φύγει.

Καθώς πλέον είχε σκοτεινιάσει της είπα άναψε κάνα φώς οπότε και αυτή τράβηξε κάτω από τραπέζι μια λάμπα πετρελαίου LUX και άρχισε να τη τρομπάρει για να ανάψει. Το χωριό δεν είχε  ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα!

Αφού φάγαμε τελειώνοντας, όπως πάντα με το απαραίτητο φρούτο, πήρε τις καρπουζόφλουδες και με μια κίνηση τις πέταξε έξω από το παράθυρο.

-Τι κάνεις εκεί φώναξα, αυτό το παράδειγμα δίνει ένας γιατρός στον κόσμο.

-Αντε να δεις μου λέει τι είναι κάτω.

Το δωμάτιο στην πίσω μεριά είχε μια δεύτερη είσοδο με σκάλα, καθώς λόγω κλίσης του εδάφους ήταν σαν να βρισκόταν ένα όροφο ψηλότερα από το έδαφος. 

Στην αυλή δε κάτω  ήσαν 3 τροφαντά πανευτυχή γουρούνια που απολάμβαναν τις καρπουζόφλουδες ως μάννα εξ ουρανού.

Αφού πέσαμε να κοιμηθούμε, μετά τα ευνοήτως  παραλειπόμενα, σκέφτηκα ότι είμαστε τυχεροί από μια μεριά που δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα γιατί θυμήθηκα τι μου είχε διηγηθεί ο μετέπειτα κουμπάρος μου σε αντίστοιχη επίσκεψη του στο Αγροτικό Ιατρείο της γυναίκας του σε χωριό τη Πελοποννήσου. 
Την άλλη μέρα που είχε πάει στο χωριό είπε η γυναίκα του σε κάποιους γείτονες πως είχε έρθει την προηγουμένη ο αρραβωνιαστικός της, οπότε και αυτοί της απάντησαν:

-Ναι το είδαμε τρεις φορές άναψε το φως το βράδυ!

Με τον Δημήτρη και την γυναίκα του είμαστε από τότε δύο  ζευγάρια συμφοιτητών από το Πανεπιστήμιο, από αυτά που οι δεσμοί τους δεν λύνονται παρά μόνο όταν πεθάνει κάποιος από τους τέσσερις και δυστυχώς αυτό έγινε .

Α, ρε Δημήτρη πόσο μας λείπεις!

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 9) ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗΣ κ.ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 10) ΤΟ "ΣΗΜΑΔΑΤΣΙ" ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΕΡΩΤΕΣ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 11) Η ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 12) ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ