Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

Ο ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ 11) Η ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΛΕΣΧΗ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ






Το δωμάτιο που μέναμε στην λέσχη αξιωματικών ήσαν τρίκλινο, κάτι αντίστοιχο με αυτό της φωτογραφίας και σε αυτό κοιμόμαστε  αρχικά εκτός από μένα και τον  Μ (έχω γράψει σχετικά γι΄ αυτόν στο 10) και ένας φαρμακοποιός.
Ύστερα από λίγο στρίμωξαν ενα ακόμα κρεβάτι και προστέθηκε και τέταρτος, ένας συμφοιτητής μου, ο Π για τον οποίο αξίζει να αφιερώσω ένα ολόκληρο ποστ γιατί ήταν μια ανεπανάληπτη προσωπικότητα.
Ευτραφής, μελαχρινός, κοινωνικός, ευφυέστατος  και με χιούμορ, αργός στις κινήσεις αλλά και στην ομιλία, ευχάριστος στην παρέα και κοινωνικός και από αυτούς που αξιοποιούν κάθε ευκαιρία και γνωριμία, κυκλοφορούσε, όταν δεν φόραγε την στολή, με ότι έβρισκε μπροστά του, από μία βαλίτσα μιας και δεν υπήρχε 4η ντουλάπα, όπου υπήρχαν τουρλού και ανάκατα όλα τα πράγματά του.


Ήταν από τους χαρακτηριστικούς τύπους του έτους στο  Πανεπιστήμιο και όλοι τον ήξεραν γιατί  όταν κάναμε Δερματολογία, καθηγητής δεν υπήρχε, ούτε βέβαια και βιβλίο, οπότε ο Π έβγαζε σε φυλλάδια τις παραδώσεις  και τις πούλαγε απέξω από του Συγγρού, φορώντας κοντό παντελονάκι και Ελβιέλες χωρίς κορδόνια!


Στα φυλλάδια συχνά είχε εικόνες με τις εντοπίσεις δερματολογικών παθήσεων στο σώμα οπότε όταν  έβλεπε να έρχονται κάτι θεούσες του έτους διαλαλούσε το εμπόρευμα του λέγοντας τους :ελάτε κορίτσια έχουμε και γυμνούς άντρες σήμερα στην μόστρα!
Ένα καλοκαίρι μάλιστα καθώς το πλοίο έδεσε στην Μύκονο άκουσα την μπάσα φωνάρα του από την προκυμαία να φωνάζει: Rooms, Rooms!
Είχε συνεννοηθεί με την σπιτονοικοκυρά του δωματίου που νοίκιαζε να του κάνει έκπτωση αν κατέβαινε κάθε φορά που ερχόταν το πλοίο να διαφημίζει στους τουρίστες τα δωμάτια της!  


Αλλά και στην Αθήνα είχε για ένα διάστημα συνεταιριστεί με κάποιους και είχαν ανοίξει μια ταβέρνα στην Πλάκα!
Τελικά με τις δραστηριότητες του αυτές και με κάποιο ποσό από τους δικούς του, είχε αγοράσει ένα Volvo Amazon αυτοκίνητο πολύ ακριβό εκείνη την εποχή που αποτέλεσε και το μοναδικό  αυτοκίνητο όλης της παρέας στην Κρήτη.


Δεν είχε πρόβλημα να μου το δανείσει ,όταν το χρειαζόμουν, μέχρι να αποκτήσω το πρώτο που περιγράφω εδώ, και εγώ σε αντάλλαγμα όταν το πρωτοπήρα φρόντισα  να του κάνω ένα στοιχειώδες σέρβις, που ποτέ δεν του είχε  κάνει για χρόνια ο αδιάφορος και άσχετος με αυτά ιδιοκτήτης του.
Χάρις στην ευχέρεια των μετακινήσεων με το αυτοκίνητο, η παρέα είχε την δυνατότητα να γνωρίσει όλα τα φαγάδικα και μεζεδοπωλεία  της ευρύτερης περιοχής των Χανίων στα οποία ο Π έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία.
Ήταν ικανός να φάει τον άμπακο όχι όμως αρπαχτά, αλλά ήταν επίσης ικανός να μείνει, επειδή δεν είχε παρέα ή βαριόταν να πάει στο εστιατόριο  και νηστικός για ένα 24ωρο.
Όταν έρχονταν τα πιάτα με τους μεζέδες ήταν αυτός που θα έκοβε με απόλαυση σιγά σιγά τα διάφορα σε κομμάτια, θα έβαζε κρασί στα ποτήρια και αφού θα έλεγε εις υγείαν τότε θα τσίμπαγε την πρώτη μπουκιά.


Μια φορά που είχαμε βρεθεί στα Χανιά καμιά 10 και έριξε την ιδέα να πάμε κάπου να τσιμπήσουμε δήλωσαν όλοι ότι δεν πεινάνε μεν αλλά τέλος πάντων ας πάμε για την παρέα.
Αφού ήρθαν οι μεζέδες και ο Π έκανε την παραπάνω ιεροτελεστία που ανέφερα, μετά το εις υγείαν πήρε το πιρούνι και πήγε να τσιμπήσει κάτι.
Αμ δε! Οι μη πεινόντες  τα είχαν εξαφανίσει όλα!
Ατάραχος παρήγγειλε μια από τα ίδια επακολούθησε ή ίδια ιεροτελεστία και τελικά κατάφερε να φάει μετά την 3η φορά που ήρθαν τα ίδια!
Γυρίζοντας ,μια μέρα που εγώ εφημέρευα, μετά από μια τέτοια κρασοκατάνυξη η παρέα σταμάτησε το αυτοκίνητο σε μια έρημη και σκοτεινή περιοχή για γενικό κατούρημα.
Ο Π συνήθως άνοιγε την πόρτα και όπως ήταν καθιστός με το ένα  πόδι έξω ανακουφιζόταν προσέχοντας μόνο να μην κατουρήσει το πόδι του και την πόρτα του αυτοκινήτου!
Ο φαρμακοποιός που ήταν μαζί, ένα σεμνό και εξαιρετικό παιδί βγήκε και πήγε πιο μακριά και δυστυχώς δεν είδε ένα χαντάκι  που υπήρχε εκεί έπεσε μέσα και έσπασε το πόδι του.


Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φύγει για την Αθήνα και έτσι ο Π να αποκτήσει την τρίτη ντουλάπα στο δωμάτιο και να γλυτώσουμε από την βαλίτσα του που μας εμπόδιζε να κινηθούμε σε αυτό.
Η τοποθέτηση των πραγμάτων στην ντουλάπα  ήταν μοναδική!
Αφού την άνοιξε άδειασε με μια κίνηση την βαλίτσα μέσα και σπρώχνοντας τα πράγματα για να μην πέσουν έξω την έκλεισε  με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο καθώς τον παρακολουθούσαμε έκθαμβοι.
Με το ταλαίπωρο Volvo πηγαίναμε, μετά από κάποια διασκέδαση ,ένα βράδυ την κ. Αθεόφοβου και την αδελφή της στο Αγροτικό Ιατρείο. Ήταν χειμώνας, αργά την νύχτα, έβρεχε καταρρακτωδώς και ο δρόμος κοντά στο Καλάμι ήταν ακόμα υπό κατασκευή με χώμα και μεγάλες λακκούβες.  Ο Π ατάραχος και απτόητος από τον χαλασμό το πάταγε μέχρι που έπεσε σε μια λακκούβα ακούστηκε ένα γκάπ από κάτω και βγαίνοντας από αυτήν σε λίγο το αυτοκίνητο σταμάτησε.
Από το πλάι, που είχαν κόψει το βουνό για τον δρόμο ,ακούγονταν διάφορες πέτρες να κατρακυλούν καθώς  η βρόχα έπιπτε στρέιτ θρου όπως έλεγε και Ζαμπέτας.
Οι γυναίκες στα πρόθυρα της υστερίας καθώς άκουγαν τις πέτρες, ολόκληρα αγκονάρια, να κατρακυλάνε, άνθρωπος ούτε σπίτι να μην υπάρχει γύρω, εγώ να προσπαθώ να τις ηρεμήσω και ο Π ατάραχος να λέει: θα φανεί κάποιος ηρεμίστε !
Αυτή λοιπόν η περίπτωση είναι η μοναδική στην ζωή μου που επιβεβαιώθηκε το απόφθεγμα του Κοέλιο:
“ όταν θέλεις κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις.”  


Από το βάθος του ορίζοντα φάνηκαν κάποια φώτα αυτοκινήτου το οποίο όχι μόνο σταμάτησε για να μας σώσει αλλά ήσαν και συνάδελφοι από το νοσοκομείο που είχαν πάει στο Ρέθυμνο.
Η μόνη ζημιά που είχε γίνει στο αυτοκίνητο ήταν ότι είχε ζουληχτεί το μεταλλικό σωληνάκι παροχής της βενζίνης.
Μπορεί αυτή να μην ήταν σοβαρή ως ζημία όμως το τελειωτικό χτύπημα το κατάφερε στο δύστυχο Volvo o Π μια άλλη φορά που γύρναγε με μερικούς άλλους ,λίγο πριν την Σούδα όταν κοιμήθηκε οδηγώντας!


Το αυτοκίνητο καβάλησε κάτι πέτρινα ρείθρα του δρόμου, που φαίνονται στην φωτογραφία και προσγειώθηκε σε μια αμμουδιά  χωρίς ευτυχώς να πάθει κανείς τίποτα, εκτός από ένα που άρχισε να φωνάζει στον πανικό του : δεν βλέπω, δεν βλέπω! Απλά του είχαν φύγει τα γυαλιά!
Το πρόβλημα όμως με τον Π ήταν ότι ήταν εκ πεποιθήσεως βρωμίλος!
Όταν γυρίζαμε στο δωμάτιο έλυνε την γραβάτα και γδυνότανε λέγοντας αυτοσαρκαζόμενος : ας ελευθερώσουμε την βρώμα!
Και πράγματι την ελευθέρωνε και γινόταν μάχη μέχρι να βάλει τα πόδια του κάτω από τα σκεπάσματα.
Σηκωτό τον πηγαίναμε οι συγκάτοικοι στο μπάνιο για να πλυθεί.
Το καλοκαίρι ευτυχώς πήγαινε μόνος του κάθε πρωί,αλλά η περιγραφή του μπάνιου του είναι υπεράνω κάθε περιγραφής! 
Έβγαζε τα εσώρουχα έμπαινε κάτω από το ντους, το άνοιγε έτρεχε το νερό επάνω του ενώ αυτός έμενε ακίνητος, έκλεινε το ντους, έβαζε ξανά  τα εσώρουχα χωρίς να σκουπιστεί και στην συνέχεια έβαζε την στολή και πήγαινε στο νοσοκομείο!
Μια φορά που είχε γυρίσει από την Αθήνα εμφανίστηκε με κάτι μπλε εσώρουχα που τότε για πρώτη φορά είχαν κυκλοφορήσει και μας είπε περήφανος ότι του τα είχε πάρει η μάνα του.



Μετά από μια βδομάδα με τα μπλέ τον ρώτησα πόσες αλλαξιές του είχε πάρει και μου απάντησε με άνεση: μία!
Όταν πήρε μετάθεση για την Αθήνα μας έλειψε η παρέα του αλλά για αρκετές μέρες μετά τον αναπλήρωνε απόλυτα η μυρουδιά του που είχε παραμείνει στο δωμάτιο.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

2 σχόλια: