ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

 

Βλέποντας την συγκλονιστική ταινία, παραγωγής Φιλανδίας-Εσθονίας, The Eternal Road  (Ikitie) του 2017, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, έμαθα και μια πτυχή της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας που μας είναι παντελώς άγνωστη.

Η ταινία περιγράφει την ζωή ενός Φιλανδού, πρώην μετανάστη στις ΗΠΑ  που έχει επιστρέψει στην χώρα του, αλλά μια νύχτα το καλοκαίρι του 1930, εθνικιστές παρακρατικοί τον απαγάγουν, θεωρώντας τον κομμουνιστή, και τον ξαποστέλνουν στην γειτονική περιοχή της Καρέλια  στην Σοβιετική Ένωση .

Οι Σοβιετικοί από την άλλη πλευρά δεν τον αφήνουν να επιστρέψει στην χώρα του και η ταινία αφηγείται την μετέπειτα εκεί ζωή του. Στην ταινία παίζει και η γνωστή από την τηλεοπτική σειρά Borgen ηθοποιός Sidse Babett Knudsen.

Ο Στάλιν μέσω της Κομιντέρν, της Κομουνιστικής Διεθνούς, είχε καλέσει τους απανταχού κομουνιστές να έρθουν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της Σοβιετικής πατρίδας.

Λόγω του κράχ του 1929 και της επακόλουθης οικονομικής κρίσης, αλλά επίσης γιατί πολλοί από αυτούς είχαν ενστερνιστεί την κομουνιστική ιδεολογία, κάπου 6.000 Φιλανδοαμερικανοί, από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, επέστρεψαν στην Ευρώπη και μετέβησαν  στην Σοβιετική δημοκρατία της Καρέλια βόρεια της σημερινής Αγίας Πετρούπολης.

Πολλοί είχαν πουλήσει  τα σπίτια τους, τα αυτοκίνητα τους και ότι άλλο πολύτιμο είχαν και είχαν στείλει τα λεφτά για την ανάπτυξη της σοβιετικής οικονομίας. Πίστευαν ότι στην χώρα των εργατών και των αγροτών δεν πρόκειται να πεινάσουν και να μείνουν άστεγοι.

Τα πρώτα χρόνια, ως εξειδικευμένοι εργάτες που ήσαν, προσέφεραν σημαντικά στην τοπική οικονομία και είχαν καλή μεταχείριση από το κράτος.

Από το 1936 όμως αρχίζει στην Σοβιετική Ένωση η περίοδος του Μεγάλου Τρόμου ή της Μεγάλης Εκκαθάρισης  κατά την οποία άρχισαν οι σταλινικές διώξεις, με μεγάλη εκκαθάριση του κομμουνιστικού κόμματος και του Κόκκινου στρατού αλλά και χωρικών και των διαφόρων εθνικών ομάδων.

Αναπόφευκτα ανάλογη τύχη είχαν και οι Φιλανδοί μετανάστες από τις ΗΠΑ στην Καρέλια και πολλοί από αυτούς θεωρήθηκαν και ως κατάσκοποι.

Αρχικά η διοίκηση τους απολύθηκε και την συνέλαβαν. Ενώ οι Φιλανδοί της Καρέλια ήσαν το 3% του πληθυσμού της περιοχής οι Φιλανδοί το 1937-8 αποτελούσαν το 50% των κρατουμένων στις φυλακές. Τελικά από αυτούς εκτελέστηκε το 85% .

Μετά δε την εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Φιλανδία, το 1939, οι εναπομείναντες εκτοπίστηκαν μακριά από τα σπίτια τους, στα οποία  μπόρεσαν να επιστρέψουν μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πολέμου.  Μετά την περεστρόικα που άνοιξαν τα σύνορα,οι πλειονότητα από αυτούς έφυγε και επέστρεψε στην Φιλανδία.

Ανάμεσα στους Σοβιετικούς πολίτες-θύματα του συστήματος της σταλινικής καταπίεσης, ήσαν και 14.000 Έλληνες Σοβιετικοί υπήκοοι ,αλλά ακόμη και κάτοχοι ελληνικών διαβατηρίων, που εξορίστηκαν στη ρωσική Άπω Ανατολή. Εκεί έφτασαν οι τυχεροί. Πάνω από τα 2/3 εκτελέστηκαν. Σε πόλη της νότιας Ρωσίας εκτελέστηκε το 96% των συλληφθέντων...

Για όλη αυτή την περίοδο φρίκης και τρομοκρατίας στην οποία εξοντώθηκαν κάπου 600.000 αθώοι άνθρωποι,  η θέση του ΚΚΕ είναι η εξής:

 Επομένως, ανεξάρτητα από τις υπερβολές στις διώξεις της περιόδου 1936 – 1938, η σοβιετική εξουσία στην ουσία απαντούσε στις αντικαθεστωτικές πράξεις, μιας και οι σκοποί των αντιφρονούντων και του γερμανικού ιμπεριαλισμού συνέκλιναν και μια αντεπαναστατική δραστηριότητα, την περίοδο που η Σοβιετική Ένωση θα δεχόταν επίθεση, θα μπορούσε να αποβεί καταστροφική»

 «Το υποτιθέμενο έγκλημα του Στάλιν δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το τσάκισμα των μηχανισμών υπονόμευσης του σοβιετικού κράτους και η υπεράσπιση του σοσιαλισμού, με δεδομένο τον επερχόμενο πόλεμο» έχει διαπιστώσει το ΚΚΕ, υιοθετώντας την «αυτοκριτική» του Στάλιν στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (1939): «Δεν μπορούμε να πούμε ότι η εκκαθάριση έγινε χωρίς σοβαρά λάθη. Δυστυχώς έγιναν περισσότερα από όσα μπορούσαμε να υποθέσουμε. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως δεν θα αναγκαστούμε να χρησιμοποιήσουμε ξανά τη μέθοδο της μαζικής εκκαθάρισης» είχε πει.

Οι φωτογραφίες στο κείμενο είναι από το άρθρο:

Long way home: The American Finns who heeded the call of the USSR