Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ

Εδώ και καιρό όταν διαβάζω στην σύζυγο κάποιο από τα διάφορα κείμενα που έχω γράψει για το μπλογκ η μόνιμη απάντηση που παίρνω στο αν της άρεσε είναι: έχεις γράψει για τα πάντα όλα αυτά τα χρόνια αλλά για μένα τίποτα! Και ακολουθεί το γνωστό και κλασσικό τροπάριο όλων των παντρεμένων γυναικών προς τους άνδρες τους ,πως δεν τους δίνουν σημασία, είναι σαν να μην υπάρχουν κτλ μελοδραματικά.

Έτσι λοιπόν σήμερα αποφάσισα και εγώ να γράψω, τελείως αντικειμενικά για την σύζυγο μου που από αμνημονεύτων χρόνων έχουμε συνδέσει τις ζωές μας. (Η φωτογραφία που έβαλα από το ηφαίστειο της Σαντορίνης είναι  μόλις έχουμε τελειώσει το Πανεπιστήμιο και είναι από αυτές που της αρέσουν.)

Η σύζυγος μου λοιπόν είναι μια έξυπνη και διορατική γυναίκα!

Είναι έξυπνη και διορατική γιατί από την πρώτη στιγμή που με είδε κατάλαβε πως είμαι το ιδανικό ταίρι της για ένα ανέφελο και ήρεμο βίο.

Είναι επίσης και μεθοδική γιατί τεχνηέντως κατάφερε να απομακρύνει μερικές άλλες αντίζηλες που διεκδικούσαν ένα τέτοιο περιζήτητο και μετριόφρον κελεπούρι!  

Είναι άτομο που δεν διακρίνεται για την υπομονή του ιδίως αν έχει κάτι εκείνη την στιγμή ανάγκη και προκαλεί  πάντα την θυμηδία της παρέας μας η ιστορική ατάκα που είχε πει όταν βρισκόμαστε μεσοπέλαγα στο φουσκωτό μας και δίψαγε αλλά της είπα πως δεν έχω πάρει μαζί μας νερό: Δηλαδή θα με υποβάλλεις στο μαρτύριο της δίψας;

Δεν είναι λοιπόν διατεθειμένη να υποστεί ποτέ την παραμικρή ταλαιπωρία και είναι χαρακτηριστικό πως αν πχ βρίσκεται μαζί σου στο αυτοκίνητο, πηγαίνεις με 120 και προσπαθείς να περάσεις ένα τριαξονικό δεν έχει κανένα πρόβλημα επιτακτικά εκείνη την στιγμή να σου πει : ξεπάγιασα, κλείσε το παράθυρο και άφησε δύο δάκτυλα ανοικτά!

Προσοχή! Όταν λέει δύο δάκτυλα, εννοεί ακριβώς δύο δάκτυλα  και προσπερνώντας το τριαξονικό  πρέπει πλαγίως  να μελετάς επακριβώς το άνοιγμα του παραθύρου.  

Αντίθετα όμως διακρίνεται για την αβυσσαλέα επιμονή της αν θέλει κάτι.

Είτε εγώ είτε οποιοσδήποτε άλλος προκειμένου να διατηρήσει άθραυστους τους διδύμους του τελικά υποκύπτει στην επιθυμία της και της κάνει αυτό που θέλει.

Έτσι όμως πέτυχε όταν διορίστηκε μόνη σε ένα νοσοκομείο, σε ένα ανύπαρκτο μέχρι τότε εργαστήριο, από μία καρέκλα και ένα γραφείο που παρέλαβε να παραδώσει φεύγοντας ένα πλήρως οργανωμένο εργαστήριο με 30 άτομα σε αυτό.

Χαρακτηριστικό δε της προσωπικότητας της είναι ότι ενώ στις  ντουλάπες της τα ρούχα είναι άψογα τοποθετημένα με τάξη σε αντίθεση ποτέ στην ζωή της δεν απέκτησε ένα σημειωματάριο που να έχει γραμμένα  τα τηλέφωνα της ! Είναι δε καταπληκτικό πως καταφέρνει όταν θέλει ένα τηλέφωνο να βρίσκει μέσα από ένα πλήθος χαρτάκια αυτό που το έχει γράψει.

Απεχθάνεται επίσης ότι έχει σχέση με την σύγχρονη τεχνολογία. Δεν έχει καμία σχέση με το ιντερνέτ, το κινητό της δε το έχει για να την παίρνουν και να  παίρνει και άκαρπες υπήρξαν οι προσπάθειες  μου να την κάνω να μάθει πως μπαίνει η αφύπνιση.

Τελικά μετά από επανειλημμένα μαθήματα που της έκανα  και αφού της δήλωσα πως δεν θα ξαναπάω να της δείξω έμαθε να πηγαίνει από το HDMI στο TV για να βλέπει τηλεόραση.

Όπως και εγώ, από τα νιάτα της δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τον αθλητισμό, πλην της κωμικοτραγικής ιστορίας που έχω περιγράψει με γλαφυρότητα στο ποστ  ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΠΑΤΕΡΕΣ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΠΙΛΑ;

Αντίθετα είναι μανιώδης και καθημερινός αναγνώστης βιβλίων, ξαπλωμένη στο κρεβάτι της, με αποτέλεσμα αυτά πλέον να μην  χωρούν στις 7 βιβλιοθήκες του σπιτιού και αναγκαστικά τα στοιβάζω πλέον κάτω από ένα παράθυρο του σαλονιού, παρά την γρίνια της ότι δεν αποτελούν ωραίο θέαμα. Καλμάρισε όμως όταν της έδειξα μια  φωτογραφία  από το σπίτι της Αρβελέρ στο οποίο επικρατεί η ίδια κατάσταση.

Τις περισσότερες φορές αυτά που μαγειρεύει είναι νόστιμα και εύγεστα εκτός από τις φορές που έχει την έμπνευση να φτιάξει κάποιο φαγητό που δεν ξέρει αλλά της έκανε κλικ όταν το διάβασε και βέβαια θέλει να του δώσει και την προσωπική της άποψη προσθέτοντας ή αφαιρώντας υλικά.

Συχνά βέβαια όταν επελαύνει στην κουζίνα ακούγονται διάφορες κραυγές μετά από κάποιο  θόρυβο γιατί κάποιο αντικείμενο «έπεσε»

Αν το ίδιο πέσει από τα δικά μου χέρια αποφαίνεται με πλήρη αντικειμενικότητα , «το έριξες»!

Ότι ψωνίζει δεν το ψωνίζει γιατί της άρεσε αλλά γιατί είναι αναγκαίο και βέβαια πάντα ξέρει εκ των προτέρων ποια θα είναι η θέση του.

Αρκετές φορές  βέβαια η  θέση του καταλήγει να θαφτεί ξεχασμένο είτε σε κάποια ντουλάπα είτε στην αποθήκη, οπότε επικρατεί μια έκπληξη όταν το ξαναβρίσκουμε μαζί με την απορία γιατί το αγόρασε.

Βέβαια συνήθως ξαναμπαίνει εκεί που βρέθηκε γιατί δύσκολα και οι δύο πετάμε στα σκουπίδια σαφώς άχρηστα  αλλά αχρησιμοποίητα αντικείμενα. 
Θα ήταν ιδανικός κριτής σε αυτές τις τηλεοπτικές εκπομπές όπου γίνεται κριτική σε κάτι δύστυχα κοριτσάκια για το πώς έχουν ντυθεί. Δεν μπορεί να ανεχτεί να βλέπει πράγματα με χρώματα που δεν έχουν την σωστή σχέση μεταξύ τους. Για 10΄λεπτά με επιμονή και υπομονή, τραβώντας μου την πυτζάμα που είχα φορέσει, με ανάγκασε να σηκωθώ από το κρεβάτι γιατί το χρώμα της πυτζάμας  δεν πήγαινε με τα σεντόνια που είχε στρώσει!

Παρά την ηλικία της έχει καταφέρει να διατηρήσει αμετάβλητες δύο συνήθειες από την νεογνική ηλικία! Το πρώτο είναι ότι πρέπει να φάει «κάτι» κάθε 3-4 ώρες! Το δεύτερο είναι ότι για να πει ότι κοιμήθηκε καλά πρέπει να συμπληρώσει 12ωρο! Στις 10 ώρες στέκεται στα πόδια της και στις 8 αισθάνεται ξεπατωμένη.

Βέβαια έχοντας από νέα δυστυχώς μια έντονη διαμάχη με τις αρθρώσεις της αυτές φροντίζουν η μια μετά την άλλη να της επισημαίνουν την παρουσία τους  με επώδυνο αποτέλεσμα , που δεν συμβάλλει στον απρόσκοπτο ύπνο,  αλλά  είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική πάντα στην πρόγνωση του καιρού.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες για την γυναίκα μου μιας και τώρα πια μετά από τόσα χρόνια ξέρω βλέποντας την ακόμα και τι σκέπτεται. Σταματάω εδώ γιατί διαβάζοντας της τα παραπάνω και βλέποντας το βλέμμα της, δεν νομίζω πως ενθουσιάστηκε από αυτά που άκουσε ούτε από την Αριστοτέλεια  ρήση που της είπα : Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δ’ αλήθεια»