ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΡΙΜΕΙΚ ΤΑΙΝΙΩΝ

Πριν μερικά χρόνια είχα γράψει το ποστ μου ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ στο οποίο αναφέρω και αρκετές περιπτώσεις στις οποίες ένας καλλιτέχνης σε κάποιο έργο του αντιγράφει το έργο κάποιου άλλου και παραθέτω και σχετικά βίντεο.
Ανέφερα λοιπόν μερικές πολύ γνωστές ταινίες που είτε έχουν αντιγράψει άλλες ταινίες ή έχουν βασιστεί σε μεγάλο μέρος σε αυτές.
Η ταινία "Και οι 7 ήταν υπέροχοι"  του 1960 είναι η αμερικανική αντιγραφή των "7 Σαμουράι" του Κουροσάβα. Η ίδια ταινία ξαναγυρίστηκε το 2016 από τον  Άντουαν Φούκουα με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον, τον Ίθαν Χοκ και τον Πίτερ Σάρσγκαρντ.

 Το "Γιοζίμπο", πάλι του Κουροσάβα ,γίνεται από τον  Σέρτσιο Λεόνε το σπαγγέτι ουέστερν "Για μια χούφτα δολλάρια", με αποτέλεσμα, μετά την διαμαρτυρία του , ο Κουροσάβα να λαμβάνει τελικά το 15% των διεθνών εισπράξεων της ταινίας.
Επίσης δε ο George Lucas έχει αναγνωρίσει ότι η ταινία " The Hidden Fortress" (1958) του Κουροσάβα  αποτέλεσε πηγή έμπνευσης των ταινιών   Star Wars.
Την θρυλική σκηνή με το παιδικό καροτσάκι που πέφτει από τις σκάλες της Οδησσού ,η οποία θεωρείται η καλύτερη στην ιστορία του κινηματογράφου, από την ταινία του Αϊζενστάιν "Θωρηκτό Ποτέμκιν"  την έχει αντιγράψει ο Μπράιαν ντε Πάλμα  στην ταινία «Οι Αδιάφθοροι».
Ο Ταραντίνο το έχει πεί ξεκάθαρα «κλέβω, όλοι κλέβουμε, κανένας δεν είναι πρωτότυπος. Απλώς κάποιοι δεν το λένε».

Ο  Νίκος Παναγιωτόπουλος, πάντως  στην ταινία του «Beautiful People», ανέφερε πως εμπνεύστηκε από την «Περιφρόνηση» του Γκοντάρ.  

Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που ο ίδιος σκηνοθέτης ξαναγυρνάει δική του ταινία. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η μεγάλη επιτυχία του Χίτσκοκ  The Man Who Knew Too Much  το1956, με πρωταγωνιστές  τον Τζέιμς Στιούαρτ και την Ντόρις Ντέι. Η ταινία αποτελεί επανεκτέλεση της ίδιας ταινίας του, του1934.
Άλλοι όμως, όμως όπως ο Γιώργος Λάνθιμος δεν λένε ότι έχουν αντιγράψει ή εμπνευστεί από κάποια  ταινία αλλού δημιουργού παρά τις καταφανείς ομοιότητες.

Η ταινία του ο  Κυνόδοντας ( Dogtooth) του 2009. που απέσπασε πολλές διακρίσεις και βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, και υπήρξε υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινία το 2011 έχει σαφείς ομοιότητες με την μεξικάνικη ταινία του 1973  El castillo de la pureza (Το κάστρο της αθωότητας) του  Αρτούρο Ριπστάιν με τους: Κλαούντιο Μπρουκ, Ρίτα Μασέδο.
Η ταινία μάλιστα αυτή, η οποία κατά την προσωπική μου γνώμη είναι σαφώς καλύτερη από τον Κυνόδοντα, είχε βραβευθεί με τα Ariel Awards που απονέμονται ετησίως από την  Mexican Academy of Film Arts and Sciences  με 5 βραβεία από τα 10 που είχε προταθεί.
Είχε μάλιστα προβληθεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν μερικά χρόνια σε αφιέρωμα που είχε γίνει για τον σκηνοθέτη της. 

Το ποστ που ανέφερα στην αρχή, είχα παρακινηθεί να το γράψω όταν είχα δει  την εξαιρετική γερμανική ταινία του 1996 Beyond Silence -Jenseits der Stille (ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ) της Caroline Link. Η ταινία έχει βραβευθεί στην Γερμανία και σε Διεθνή Φεστιβάλ και είχε προταθεί για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.
Το θέμα της είναι μια κοπέλα με δύο κωφάλαλους γονείς που τους βοηθά να συνεννοούνται με τους άλλους  και η οποία θέλει να ασχοληθεί με την μουσική. Έχει δηλαδή ακριβώς το ίδιο θέμα την εξ ίσου εξαιρετική ταινία La Famille Belier -Οικογένεια Μπελιέ (2014) του Ερίκ Λαρτιγκό που έκοψε 7εκατομ εισιτήρια στα γαλλικά ταμεία ,κερδίζοντας 6 υποψηφιότητες για Σεζάρ αλλά και το βραβείο κοινού στο Γαλλόφωνο Φεστιβάλ της Αθήνας.  
Όμως το αγγλόφωνο κοινό, παρά την μεγάλη επιτυχία της ταινίας επειδή προτιμά ταινίες στην γλώσσα τους, το 2021 έγινε ένα ριμέικ με τίτλο  CODA:Στον Ρυθμό της Καρδιάς, το οποίο μάλιστα κέρδισε και τρία Βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα σε αυτά και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας! 

Πιο κραυγαλέο επίσης ριμέικ ταινίας είναι το Ο πατέρας μου ο Ήρωας του  1994 με τον Gérard Depardieu και την Katherine Heigl. Και αυτό  γιατί είναι ριμέικ της γαλλικής ταινίας Mon père, ce héros του 1991, στην οποία πρωταγωνιστούσε επίσης ο Ντεπαρντιέ στον ίδιο ρόλο!
Σε μερικές περιπτώσεις το ριμέικ μιας ταινίας είναι σαφώς καλύτερο από την αρχική, που μπορεί να είχε περάσει απαρατήρητη από το κοινό.

Έτσι ο Σκορτσέζε κέρδισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας με τον Πληροφοριοδότη του 2006 μαζί επίσης με το Όσκαρ Καλύτερης ταινίας. Ήταν ριμέικ της ταινίας του  2002 "Infernal Affairs", από το Χονγκ Κονγκ. 

Ο ίδιος έκανε ένα ακόμα επιτυχημένο ριμέικ το 1991 το Ακρωτήρι του φόβου  με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Νικ Νόλτε, Τζέσικα Λανγκ και Τζούλιετ Λιούις. 
Αποτελεί ριμέικ της ομώνυμης ταινίας του 1962 (στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον τίτλο Δυο γίγαντες συγκρούονται )σε σκηνοθεσία Τζέι Λι Τόμσον και με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Μίτσαμ, Γκρέγκορι Πεκ και Μάρτιν Μπάλσαμ.
Το θέμα των ριμέικ ξαναήρθε στην επικαιρότητα με την είδηση ότι  με παραγωγό και πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ υπάρχει η πρόθεση να ξαναγυριστεί η κλασσική ταινία του Χίτσκοκ Vertigo του 1958.
Η μέχρι τώρα εμπειρία ριμέικ ταινιών του Χίτσκοκ είναι σαφώς απογοητευτική. 

Πλήρης αποτυχία είχε το ριμέικ της θρυλικής ταινίας «Ψυχώ» που γύρισε το 1999 έγχρωμη ο Γκας βαν Σαντ με τους Βινς Βον και Αν Χες, ανύπαρκτους μπροστά στους Αντονι Πέρκινς και Τζάνετ Λι .

Το ίδιο και η τηλεταινία ριμέικ του Σιωπηλού μάρτυρα με τον ημιπληγικό Κρίστοφερ Ριβ στον ρόλο του Τζ. Στιούαρτ.
Πιο ελεύθερη διασκευή της ίδιας ταινίας σε πιο νεανικό στιλ ήταν το 2007 η ταινία Disturbia (Υποψίες).
 

Το 1998 ο Άντριου Ντέιβις, στο Ένας τέλειος φόνος (A Perfect Murder).ριμέικ του «Τηλεφωνήσατε ασφάλεια αμέσου δράσεως» παρά το ότι είχε ως πρωταγωνιστές την Γκουίνεθ Πάλτροου, τον Μάικλ Ντάγκλας και τον Βίγκο Μορτενσεν δεν μπόρεσε να σβήσει από την μνήμη μας τις ερμηνείες της Γκρέις Κέλι και του Ρέι Μίλαντ.

Τέλος ένα ακόμη ριμέικ ταινίας του Χίτσκοκ της αγγλικής περιόδου Η κυρία εξαφανίζεται του 1938 έγινε το 1979 (Δολοφονία στο τρένο των 12.15) με πρωταγωνιστές τους Άντζελα Λάνσμπουρι, Σίμπιλ Σέπερντ, Έλιοτ Γκουλντ, Χέρμπερτ Λομ και σκηνοθέτη τον Άντονι Πέιτζ, ο οποίος κόπιαρε πλάνο-πλάνο την ταινία του Χίτσκοκ, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να αναπλάσει τη μοναδική ατμόσφαιρά της.

 Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.