ΠΡΟΛΗΨΗ ΘΕΛΕΤΕ ; ΑΚΟΥΜΠΙΣΤΕ ΤΑ !

Με τις σημερινές κυβερνητικές δηλώσεις άρχισα να καταλαβαίνω γιατί δημιουργήθηκε το γνωστό σε όλους θέμα που έγινε με την διάταξη για τις προληπτικές εξετάσεις που προωθεί ο Τσιτουρίδης αλλά αντιδρά ο Αβραμόπουλος ,κάνει δηλώσεις ο Γιακουμάτος (αλίμονο αν δεν έκανε), και υπερασπίζεται τον λαό ο προστάτης του Γιάννης Μανώλης μιλώντας από τα δεξιά με ακροαριστερό λόγο λέγοντας για «κοντόφθαλμους μανδαρίνους και λογιστές ,οι οποίοι δεν βλέπουν μακριά και προτείνουν τέτοια μέτρα, σκεπτόμενοι μόνο τα λεφτά που θα γλιτώσουν τα ταμεία»
Σήμερα λοιπόν μίλησαν για ακριβά εμβόλια όπότε έγινε προφανές προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός.
Σε λίγο τα ταμεία θα αρχίσουν να ξανατραγουδούν το ξεχασμένο τραγούδι του Μαρκόπουλου με τον Ξυλούρη –Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί.
Και ο οχτρός τους θα είναι ένας και έχει το όνομα GARDASIL .
To GARDASIL είναι το πρώτα εμβόλιο που παράγεται για την πρόληψη ενός καρκίνου, του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο πρώτος καρκίνος που η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει αναγνωρίσει ότι οφείλεται σε ιό, τον ιό των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων η θηλωμάτων η HPV .
Ο καρκίνος λοιπόν του τραχήλου της μήτρας είναι στην ουσία ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.
Αυτός λοιπόν ο ιός έχει πάνω από 100 στελέχη, ορισμένα από τα οποία όπως το 6 και το 8 είναι υπεύθυνα κατά 90% για τα γνωστά σε όλους κονδυλώματα που είναι απολύτως καλοήθη, ενώ άλλα στελέχη όπως το 16 και το 18 ευθύνονται σε ποσοστό 70% περίπου για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Αντί λοιπόν να κόψουμε το πήδημα, για να μην κάνουν καρκίνο τραχήλου οι γυναίκες, έκατσαν και σκέφτηκαν ότι αφού ξέρουμε τι τον προκαλεί ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα εμβόλιο αφού δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε αλλιώς τον ιό.
Έτσι άλλωστε καταφέραμε να καταπολεμήσουμε την πολιομυελίτιδα και την ηπατίτιδα.
Και το πέτυχαν!
Και έτσι φτιάχτηκε το GARDASIL .
Καλύπτει κατά 90% από τα οξυτενή κονδυλώματα και κατά 70% από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Ηδη από τον Ιούνιο κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, από τον Οκτώβριο στην Βρετανία ,Ιρλανδία, μέσα στο 2006 στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και από το 2007 στην Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία.
Το εμβόλιο είναι προφυλακτικό και απευθύνεται σε γυναίκες που δεν έχουν αρχίσει την σεξουαλική τους ζωή και για αυτό το λόγο αφορά κυρίως κορίτσια ηλικίας 9-12 ετών.
Προφανώς είναι ευνόητο ότι και μία παρθένος 40 καρατίων και αντιστοίχων Μαΐων που αποφασίζει να κάνει τότε έναρξη της σεξουαλικής της ζωής μπορεί αν το κάνει.
Και τώρα φτάνουμε στο ψητό και που μπλέκει ο Τσιτουρίδης.
Το εμβόλιο έχει εργοστασιακή τιμή 300-360 Ευρουλάκια και προβλέπεται να φθάσει στα φαρμακεία να πωλείται 460-600.
Οπότε το αγκούρι είναι ποιος θα καλύψει αυτό το τεράστιο κόστος εμβολιασμού όλων αυτών των κοριτσιών και πιθανώς σε λίγο και των αγοριών αντίστοιχης ηλικίας.
Έτσι λοιπόν γίνεται κατανοητό γιατί μιλάει ο Γιακουμάτος όταν λέει ότι οι «έχοντες και κατέχοντες » θα πρέπει να βάλουν το χέρι στη τσέπη για να αποκτήσουν πρόληψη.

ΣΙΩΠΗ

Πέταξες το δίχτυ των αναμνήσεων
χωρίς δισταγμό,
τράβηξες στο δρόμο της βροχής
χωρίς ανάσα,
αλώβητη από θραύσματα στιγμών
χωρίς αίμα στις πληγές,
άδολη στην ορμή του θυμικού
χωρίς αναστολές,
αμόλυντη από φαντάσματα
χωρίς εικόνες,
έχοντας τους δει
μόνο με τα μάτια της ψυχής.



Το έγραψα για την γυναίκα που ομόρφυνε τα νεανικά μου χρόνια.


Στις 27-4-1941,ημέρα που οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα παίρνει δηλητήριο για να αυτοκτονήσει μην αντέχοντας στην ιδέα να δει τους κατακτητές στην πατρίδα που αγάπησε.
Πεθαίνει 5 ημέρες αργότερα, δίνοντας την τελευταία παράκληση στα παιδιά της:
«Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».
Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Στην ταφόπετρά της χαράχτηκε μόνο η λέξη «Σιωπή

Ο ΑΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΧΑΛΗΣ

Γιατί γαμώτο μου η κακή μου τύχη σε έφερε να είσαι μπροστά μου.
Ήταν ανάγκη ρε παπάρα, να μου τύχεις εσύ και να με πάς καροτσάκι επειδή δεν βιάζεσαι και μου έχεις ξαπλώσει στο αμάξι σου με την χερούκλα σου κρεμασμένη έξω από την πόρτα.
Δεν φτάνει που πηγαίνουμε σαν να παρακολουθούμε κηδεία είναι και το ξεράδι σου που την σπάει όσο το βλέπω να παίζει πιάνο στην πόρτα το σκυλάδικο που έχεις βάλει στο σούπερ-ντούπερ στερεοφωνικό σου.
Γιατί ρε τζιτζιφιόγκο το κρεμάς σαν κούτσουρο έξω από την πόρτα ,θέλεις να αερίσεις την μασχάλη σου;
Αφού δεν κάνει ζέστη ,γιατί αν έκανε να σε έβλεπα αν θα το κρέμαγες πάνω στη ζεστή λαμαρίνα για να γίνει ψητή αυτή η τριχωτή σου μασχάλη με το απαίσιο αποσμητικό που την έχεις ψεκάσει.
Θα ήθελα να ήσουνα στο δικό μου αυτοκίνητο και να το έβγαζες έξω.
Όταν θα το ξανάβαζες μέσα θα πάθαινες ψυχικό ταράκουλο όταν θα διαπίστωνες ότι την τελευταία φορά που πλύθηκε είχα πληρώσει σε δραχμές.
Εμ βέβαια το δικό σου είναι γλυμμένο για να δείχνει μπάνικο αλλά ότι και αεροτομές και διπλές εξατμίσεις να του βάλεις, όσους πάνθηρες να του κολλήσεις στο πορτ μπαγκαζ και όσο να το βάψεις σαν την γριά πουτάνα θα δείχνει.
Άντε υπομονή σε 2-3 χρόνια θα μπορείς να πάς στο Ράλι Αντίκα γιατί θα έχει συμπληρώσει την 25ετια.
Ρε μούργο τι σου φταίει η γριούλα και της έκοψες το αίμα βαρώντας με την χερούκλα σου την πόρτα σαν ταμπούρλο.
Όπα, ε ρε γλέντια !!
Α ρε Χριστόδουλε μεγάλε, σαν την Ρίτα Σακελαρίου, τα έχεις πεί όλα.
Εστί δίκης οφθαλμός ος τα πάνθηρα, γιατί κάπως έτσι τον άκουσα να λέει προχθές .
Φαίνεται ότι πέτυχε μπροστά του εσένα και την μαλακία που έχεις κολλήσει στο πισινό σου.
Δεν περίμενες ρε μαλάκα τον άλλο μαλάκα από το απέναντι ρεύμα να πατήσει την λακκούβα και να σου κάνει χέρι, κεφάλι και σαράβαλο από πάνω μέχρι κάτω στη λάσπη.
Ναι όσο και να τον μουντζώνεις αυτός είναι ένα χιλιόμετρο μακριά και σε έχει γραμμένο.
Μπα, σταματάς δεξιά για να σουλουπωθείς. Τι το μουντζώνεις τώρα το εργαλείο, τι σου φταίει;
Άντε στο καλό, γλιτώσαμε από σένα επιτέλους.
Ωχ τι είναι αυτό πάλι;
Ρε παππού σε βγάλανε από το φέρετρο και σε βάλανε να οδηγήσεις αυτοκίνητο;
Βρε τι πάθαμε σήμερα!

ΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ

Τον είδε σε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο της εταιρείας της .
Είχαν συγκεντρώσει για ένα τριήμερο, σε ένα αρκετά απομονωμένο ξενοδοχείο, όλα τα μεσαία στελέχη από τα περιφερειακά παραρτήματα, για να τα ενημερώσουν και να τα εκπαιδεύσουν για τα καινούργια προϊόντα που θα έβγαζε στην αγορά η εταιρεία.
Ήταν ιδιαίτερα τιμητικό και πιθανώς να σήμαινε μελλοντική προαγωγή, ότι ήταν ή μόνη από το παράρτημα που είχε σταλεί στο σεμινάριο
Αυτός ήταν από τους βασικούς ομιλητές της πρώτης μέρας.
Της έκανε εντύπωση ή ευχέρεια που είχε στον λόγο, ή δυνατότητα του να απλοποιεί και να αναλύει δύσκολα θέματα ενώ συγχρόνως πετύχαινε να κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον των ακροατών του διανθίζοντας τον λόγο του με χιούμορ εκεί που το ακροατήριο πήγαινε να κουραστεί.
Η επόμενη συνάντηση τους έγινε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου που ήταν σελφ-σέρβις. Ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε απέναντι της ,στην μόνη κενή θέση που υπήρχε εκεί κοντά. Χαμογελώντας, της είπε ότι η παρατήρηση που του είχε κάνει μετά την ομιλία του ήταν εύστοχη και ουσιαστική και ήταν ένα θέμα που του είχε διαφύγει να το αναπτύξει στην ομιλία του.
Παρά το γεγονός ότι θα ήταν 15 τουλάχιστον χρόνια μεγαλύτερος και ανήκε στα ηγετικά στελέχη της εταιρείας, η απλότητα που τον διέκρινε την έκανε να αισθάνεται ότι κουβεντιάζει με ένα συνάδελφο από το γραφείο.
Η κουβέντα τους είχε ξεφύγει από τα επαγγελματικά θέματα που είχε ξεκινήσει και είχε φτάσει σε θέματα προσωπικών προτιμήσεων όταν πήραν χαμπάρι ότι τα γκαρσόνια ετοιμάζονταν να κλείσουν την τραπεζαρία.
Αποχαιρετίστηκαν αμήχανα και γύρισε στο δωμάτιο της έχοντας στο μυαλό της όσα κουβέντιασαν και με το συναίσθημα ότι μέχρι τότε δεν είχε βρει άλλον άνθρωπο που να έχει την ίδια θεώρηση με αυτήν σε βασικά θέματα της ζωής.
Το βράδυ κατέβηκε στο νυκτερινό κέντρο που είχε το ξενοδοχείο και ασυναίσθητα αλλά διακριτικά κοίταξε μήπως ήταν και αυτός εκεί, μιας και δεν ήξερε και κανέναν άλλο. Δεν τον είδε και πήγε και κάθισε στο μπαρ αλλά πριν να προλάβει να παραγγείλει το ποτό της ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο της. Ήταν αυτός.
Του είχε πει ότι δεν ξέρει κανέναν άλλο οπότε αυτός την κάλεσε να καθίσει με την παρέα του που ήταν ένα ζευγάρι από τα κεντρικά.
Η κουβέντα αφού ξεκίνησε από θέματα κοινά για όλους σχετικά με την εταιρεία που δούλευαν πέρασε σιγά σιγά σε πιο ανάλαφρα θέματα που μαζί με τα ποτά που είχαν πιει τους οδήγησε σε μια κατάσταση ευθυμίας που από χρόνια είχε να αισθανθεί.
Το άλλο ζευγάρι σηκώθηκε να χορέψει όποτε και αυτός χωρίς καθυστέρηση της πήρε το χέρι και την τράβηξε στη πίστα.
Ο ρυθμός της μουσικής και η φυσική της χάρη έκαναν να εκδηλωθεί όλη ψυχική ευφορία που αισθανόταν στον χορό. Αυτός ,καλός χορευτής, την συνόδευε με χαμόγελο και έκφραση ικανοποίησης στα μάτια του μέχρι που ή μουσική άλλαξε και έγινε αργή οπότε την πήρε στην αγκαλιά του και αισθάνθηκε ότι σοβάρεψε.
Αφέθηκε στην αγκαλιά του, και την στιγμή που το μάγουλο της ακούμπησε στο δικό του σαν κεραυνός της ήρθε στο μυαλό η πραγματικότητα.
Ήταν ερωτευμένη μαζί του.!
Αισθάνθηκε σαν να παραλύει ολόκληρη και να λιώνει στα χέρια του, αυτός κατάλαβε ότι πάει να λιποθυμήσει και κρατώντας την γερά την έβγαλε έξω στο μπαλκόνι.
Της χάιδεψε τα χέρια που είχαν παγώσει ενώ με την ανάστροφη του χεριού του της σκούπισε δύο σταγόνες ιδρώτα που είχαν τρέξει.
Οι τρυφερές αυτές κινήσεις την έκαναν να πέσει στην αγκαλιά του οπότε και αυτός την έσφιξε και την φίλησε πρώτα πίσω από το αυτί και μετά στο στόμα Είχε ανατριχιάσει ολόκληρη και ήταν έτοιμη να του δοθεί ακόμα και εκεί στο ύπαιθρο, στα όρθια, όταν αυτός την κοίταξε στα μάτια και της είπε με σιγανή φωνή:
-Πρέπει να σου πω κάτι πριν να υπάρξει οτιδήποτε μεταξύ μας, είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά !



Η ιστορία έχει δύο συνέχειες. Ποια θα διαλέγατε;



Α Συνέχεια.

Αισθάνθηκε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της .Το κορμί της είχε ξαφνικά μουσκέψει σαν να την είχαν περιλούσει με ένα κουβά κρύο νερό Ενώ είχαν συζητήσει τόσα πράγματα ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είχαν θίξει ότι αφορούσε τις προσωπικές τους ζωές.
Ίσιωσε το φουστάνι της αμήχανα, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
Ευχαριστώ που μου το είπες, αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν θα έμπαινα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι .
Επέστρεψε στο δωμάτιο της και κοιμήθηκε στο μουσκεμένο από τα κλάματα μαξιλάρι της όπως ήταν ντυμένη.
Μέχρι να τελειώσει το σεμινάριο απέφυγε να τον συναντήσει ξανά.


Β Συνέχεια

Ποτέ στη ζωή της δεν είχε βρεθεί σε τέτοια αντίθεση μεταξύ συναισθήματος και λογικής.
Η τελευταία της έλεγε να φύγει εκείνη την στιγμή από εκεί.
Το συναίσθημα όμως της έλεγε ακολούθησε με και ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλω.
Ποτέ στη ζωή δεν ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη μιας πράξης σου και αν δεν την κάνεις δεν μπορείς τις περισσότερες φορές να προκαταλάβεις αν είναι σωστή η όχι.
Οι σκέψεις αυτές περνούσαν στο μυαλό της ενώ είχε ακουμπήσει σκυφτή το μέτωπο της στο στήθος του.
Εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά αμίλητος.
Με δάκρυα στα μάτια ζήτησε ξανά τα χείλια του και αυτός με το φιλί που της έδωσε την έκανε να καταλάβει και την δική του συναισθηματική φόρτιση.
Ανέβηκαν στο δωμάτιο του και έκανε έρωτα μαζί του όπως δεν είχε κάνει με κανένα άλλο άνδρα μέχρι τότε.
Οι άλλες δύο μέρες μέχρι να τελειώσει το σεμινάριο ,είχαν χαράξει πλέον την ζωή της .
Είχε μαζέψει ευτυχία ,όπως πίστευε, για όλα της τα χρόνια.
Χωρίστηκαν χωρίς να αλλάξουν τηλέφωνα η να κάνουν κουβέντα για το μέλλον.

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΝ-ΦΤΑΣΑΜΕ ΤΑ 100 !

Όταν τον Μάιο ξεκίνησα αυτό το μπλόγκ δεν φανταζόμουνα ότι μέσα σε 6 μήνες θα έφτανα τα 100 πόστ.
Μέχρι τότε δεν είχα πιάσει μολύβι η το κομπιούτερ για να γράψω μια γραμμή.
Είχα γράψει ευάριθμες σελίδες αυστηρά επιστημονικού ενδιαφέροντος αλλά ποτέ τίποτε έξω από αυτό.
Δεν αισθανόμουν καμιά ανάγκη να γράψω κάτι που θα το διάβαζα εγώ και το συρτάρι μου η έστω και μία βαριεστημένη και εξ υποχρεώσεως σύζυγος. Ούτε ποτέ είχα την επιθυμία να κρατήσω ημερολόγιο πιστεύοντας ότι οι επερχόμενες γενεές δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν χωρίς να γνωρίζουν τις ήμέρες και τα έργα της ταπεινής μου προσωπικότητας.
Όταν όμως ανακάλυψα τα μπλογκ και άρχισα να τα διαβάζω, στην αρχή έγραψα μερικά σχόλια και μετά σιγά σιγά μου γεννήθηκε η επιθυμία της δημιουργίας ενός δικού μου μπλογκ.
Έτσι ξεκίνησα, και από εκεί που υπέθετα ότι θα γράφω ένα κομμάτι κάθε 15 μέρες βρέθηκα να γράφω ένα κάθε 2-3 μέρες.
Η παρόρμηση του να γράψεις κάτι δημιουργείται όταν αρχίζεις να βλέπεις ότι υπάρχουν μερικοί άλλοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για αυτά που γράφεις ενώ συγχρόνως και συ ενδιαφέρεσαι για αυτά που γράφουν και αυτοί.
Με την πάροδο του χρόνου διακρίνεις ποιοι είναι πλησιέστερα στα ενδιαφέροντα σου ενώ και κάθε μέρα διαπιστώσεις ότι προστίθενται όλο και νέες αξιόλογες παρουσίες .
Γενικά είμαι ενθουσιασμένος από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους μπλογκερς είναι άνθρωποι με παιδεία, με ενδιαφέροντα ,με κοινωνικό προβληματισμό, με ευαισθησίες και με ανοιχτό μυαλό. Άνθρωποι δηλαδή που δεν θα είχες ποτέ στη ζωή σου την ευκαιρία, αν δεν υπήρχε αυτό το μέσον , να έρθεις σε επαφή μαζί τους τόσο από πλευράς τόπου και χρόνου αλλά και από την ουσιαστική έλλειψη δυνατότητας γνωριμίας.
Από την άλλη πλευρά η ανωνυμία δίνει την δυνατότητα σε πολλούς να γράψουν πράγματα που δύσκολα θα τα έβγαζαν από μέσα τους επώνυμα, για πολλούς και διάφορους λόγους ο καθένας .Βέβαια η ανωνυμία επιτρέπει σε μερικούς να γίνονται προσβλητικοί ,να μπλέκουν σε προσωπικές διαμάχες και να μεταφέρουν στη σφαίρα του ανώνυμου αυτά που γίνονται στον επώνυμο κόσμο. Αλλά και αυτό είναι στα πλαίσια του παιχνιδιού. Απλά το βρίσεις ένα υπαρκτό πρόσωπο έχει μια λογική. Το να βρίζεις μια διαδικτυακή περσόνα είναι για μένα το λιγότερο ανόητο, εκτός από κακόγουστο.
Ένα πρόσωπο που κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο πχ ή «ευαίσθητη παπαρούνα που κοκκινίζει» που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ο Μήτσος ο νταλικιέρης ,είναι ένα πρόσωπο υπαρκτό όσο ο Μπάτμαν η ο Σούπερμαν.Το να τον βρίσεις είναι κάτι ανάλογο με τα γράμματα που στέλνουν τα παιδάκια στον Αϊ Βασίλη!
Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να εμφανιστώ με το πραγματικό μου όνομα.
Ότι έχω γράψει θα μπορούσα και να το υπογράψω με το όνομα μου.
Με το ψευδώνυμο όμως το κείμενο μου είναι αυτό που είναι και ο αναγνώστης δεν επηρεάζεται από το επάγγελμα μου, την ηλικία μου, την κοινωνική μου θέση ,την πολιτική μου τοποθέτηση και όλα αυτά τα στοιχεία που καθορίζουν την προσωπικότητα του καθενός μας
Απλά θεωρώ ότι τα επώνυμα γραπτά διαβάζονται με διαφορετικό μάτι από όλους μας .
Πιστεύω ότι αλλιώς θα εκτιμήσει κανείς ένα κείμενο που το υπογράφει το « πικραμένο πικραμύγδαλο» και αλλιώς αν από κάτω διαβάζεις το όνομα Βασίλης Βασιλικός η Νίκος Δήμου.
Έχω πειστεί πλέον ότι τα μπλογκ επανέφεραν με πιο αποτελεσματικό τρόπο και με πολύ περισσότερους αποδέκτες την εγκαταλειμμένη με την εξάπλωση της τηλεφωνίας επικοινωνία των ανθρώπων με αλληλογραφία. Μπορεί η τηλεφωνία να προσέφερε την δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας αλλά σκεφτείτε αν ποτέ ένα μπλόγκ που μπορεί να φάτε 1 και πλέον ώρα για να το γράψετε θα το λέγατε στο τηλέφωνο. Πιστεύω ποτέ.
Κλείνοντας το εορταστικό αυτό ποστ θέλω να ευχαριστήσω όλες τις φίλες και όλους τους φίλους που μου έγραψαν ένα σχόλιο και μου έδωσαν την χαρά να δω έτσι ότι κάποιο κείμενο μου τους παρακίνησε να το σχολιάσουν θετικά η αρνητικά.Δεν ξέρω αν τα επόμενα 100 θα είναι καλύτερα αλλά αυτό που θα είναι σίγουρα θα είναι γραμμένα με ειλικρίνεια και με το κέφι που μου χάρισε αυτή η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί σας.

ΑΧΤΑΡΜΑΣ

Επειδή τα σχόλια σας στο προηγούμενο μου ποστ λειτούργησαν σαν το κουδουνάκι στα κλασσικά πειράματα του Παυλώφ και αντανακλαστικά οι απαντήσεις θα ήσαν ποικίλες και μακροσκελείς προτίμησα να τις κάνω πόστ με αυτό τον τίτλο.

Κατ΄ αρχάς η ξεχωριστή μας weirdo και ο νέος φίλος δειμος του πολίτη με αποκαλούν τέρας μορφώσεως
Άκου τέρας! Τους παραπέμπω στο προφίλ μου που αναλύω μετριοφρόνως το πόσο χαριτωμένος είμαι !
Απλά από παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει, εκτός από βιβλία , καθημερινά εφημερίδα οπότε εκτός της επικαιρότητας διαβάζεις και πλήθος άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.
Όποια απορία επίσης μου γεννιόταν δεν δίσταζα καθόλου να την ψάξω σε εγκυκλοπαίδεια.
Από Δομή που λέει η weirdo , σε Πάπυρο Λαρούς Μπριτάννικα μέχρι τον κλασσικό Ελευθερουδάκη.
Μετά δίπλα στο γραφείο μου έχω ένα πολύ ωραίο σημειωματάριο που μου είχαν χαρίσει και δεν ήξερα τι να το κάνω μέχρι που αποφάσισα να γράφω ότι ενδιαφέρον διαβάζω που αν δεν το φυλάξω έγκαιρα θα το ξεχάσω πάραυτα.
Μου το είχε χαρίσει μια φιλόλογος με την εξής αφιέρωση που με είχε συγκινήσει
«Θεώρησα προτιμώτερο να σας πώ «ευχαριστώ»μ’αυτόν τον τρόπο.Με ένα σημειωματάριο από ξύλο και χαρτί κι ένα καράβι στο εξώφυλλο του. Νομίζω ότι αυτά τα «πολύτιμα υλικά»,σας ταιριάζουν.»
Και μια και μιλάμε και για φιλόλογους στο σχολείο σε ποια μαθήματα λέτε ότι κινδύνεψα να μείνω μετεξεταστέος ; Ιστορία και Λατινικά!!
Τελειώνοντας το σχολείο λόγω των ανεκδιήγητων φιλόλογων που είχαμε η σχέση μου επίσης με την γραμματική και το συντακτικό ήταν όση και με την Κινεζική λογοτεχνία.
Ευτυχώς υπήρξε και ένας φιλόλογος που μπορεί να μην μας έμαθε ότι έλεγε το πρόγραμμα όμως μας έδωσε με καταπληκτικό τρόπο να καταλάβουμε το μεγαλείο της Αντιγόνης με αποτέλεσμα στα 16 μου να μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον να διαβάσω το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην μετάφραση του Συκουτρή.
Επίσης ευτυχώς στο φροντιστήριο μέσα σε ένα χρόνο ένας άλλος φιλόλογος με ένα βιβλιαράκι 29 σελίδων με έμαθε ότι χρειάζεται κανείς από τη Γραμματική και το Συντακτικό δηλαδή αυτά τα οποία 12 χρόνια κανένας δεν είχε καταφέρει να τα χώσει στο κεφάλι μου.

Ο νεόκοπος πατήρ, δηλαδή το eparxiakosaloni έχει την απορία αν παίζουμε trivial και υπήρχε τέτοια ερώτηση.
Οι ερωτήσεις αυτές γίνονται συνήθως τη συνοδεία ικανής ποσότητας ούζου και μεζέδων αγναντεύοντας την θάλασσα και είναι ένα παιχνίδι γνώσεων και πλάκας με ένα φιλόλογο και ένα πολιτικό μηχανικό οι οποίοι διαθέτουν μία τερατώδη μνήμη και είναι ο καθένας τους μία κιβωτός χρησίμων και αχρήστων γνώσεων.

Τέλος η advocatus diaboli που είχε ξεχάσει τα Καυδιανά δίκρανα μου θύμισε ένα ωραίο που ειπώθηκε προπολεμικά σε εξετάσεις της Ιατρικής
Ρωτάει καθηγητής γνωστός για τις παραπλανητικές ερωτήσεις που έκανε:
Πείτε μου παρακαλώ το αίτιον του καρκίνου!
Ξύνεται ο φοιτητής και ξεροκαταπίνοντας απαντά:
Κύριε Καθηγητά, το ήξερα αλλά το έχω ξεχάσει.
Οπότε με ειρωνεία απαντά ο Καθηγητής.
Ω ! Τάλας ανθρωπότης! Είς το εγνώριζε και αυτός το ελησμόνησε!


(Το τάλας για τους ατυχείς που δεν μπορούν να απολαύσουν πλέον τον λόγο του Παπαδιαμάντη και του Ροΐδη στο αρχικό κείμενο, δεν έχει σχέση με τον Γκρέκ Τάλας τον σκηνοθέτη του« Ξυπόλυτου Τάγματος » αλλά με την έννοια του δυστυχής,ταλαίπωρος. )

FURCAE CAUDINAE

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα απορείτε τι σόι λατινικούρα είναι αυτή.
Φίλος μου φιλόλογος ,τέρας γνώσεων και μνήμης, με σπαραγμό ψυχής παραδέχτηκε σε ένα παιχνίδι ερωτήσεων σε μία παρέα ότι δεν γνωρίζει τι είναι τα Καυδιανά δίκρανα .
Οπότε έμπλεος χαράς που τον έπιασα να μην γνωρίζει κάτι, με ύφος 100 Πανεπιστημιακών δασκάλων του έδωσα την εξήγηση της φράσης την οποία είχα ψάξει την προηγούμενη μέρα να δω από πού έχει προέλθει!
Τι ήταν λοιπόν τα Καυδιανά δίκρανα και τι σημαίνει η φράση –πέρασε κάτω από τα Καυδιανά δίκρανα;
Κοντά στη πόλη Καύδιον που είναι το σημερινό Μοντεσόρκιο στα σύνορα της Καμπανίας στην Ιταλία, υπάρχει ένα στενό που σχηματίζεται από απότομες πτώσεις των Απεννίνων.
Από αυτό το στενό περνούσε η Αππία οδός και συνέδεε την Καμπανία με την χώρα των Σαμνιτών. Σήμερα το στενό αυτό ονομάζεται της Αρπάγιας
Το 321 πχ στον Β΄ Σαμνιτικό πόλεμο αποκλείστηκε στα στενά αυτά ο ρωμαϊκός στρατός.
Ο στρατηγός των νικητών Πόντιος Ερέννιος υποχρέωσε τους Ρωμαίους, μαζί με τους δύο υπάτους, να περάσουν κάτω από ταπεινωτικό ζυγό που σχηματίστηκε από τρία δόρατα σε σχήμα δίκρανου.
Από τότε λοιπόν έμεινε η φράση- περνάω από Καυδιανά δίκρανα- και σημαίνει ότι έχω αποδεχθεί εξευτελιστικούς όρους.
Είδατε τι μαθαίνετε όσοι διαβάζετε αυτό το μπλόγκ !!!

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ;;

Γεννήθηκε την κατοχή λίγο πριν την απελευθέρωση.
Από τα παιδικά του χρόνια είχε κάτι σποραδικές αναμνήσεις πείνας, κρύου και αρρώστιας.
Μετά όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τον εαυτό του η ζωή του ήταν καλύτερη με ζεστασιά και αγάπη και πολλά παιχνίδια στην μονοκατοικία τους στην Αθήνα.
Στο Δημοτικό ήταν ένα παιδί που η μάνα του το πρόσεχε ιδιαίτερα γιατί εύκολα πάθαινε "βρογχικά " και αρρώσταινε.
Την θυμόταν να του βάζει βεντούζες, θερμόμετρο και να του δίνει ένα σιρόπι που δεν του άρεσε αλλά τον υποχρέωνε να το πιει.
Ήταν μοναχογιός και οι μόνοι συγγενείς που έβλεπε συχνά ήταν η θεία του στο χωριό που τον πολυαγαπούσε, με τα 6 ξαδέλφια του που ήταν μεγαλύτερα από αυτόν και που τον κοίταζαν με ζήλια γιατί γι’ αυτούς ήταν ο «πλούσιος πρωτευουσιάνος ».
Σαν μοναχογιός ήταν το αγαπημένο παιδί των γονιών του και δεν του χάλαγαν χατίρι.
Η ζωή του άλλαξε μόλις έμαθε την αλήθεια εκεί κοντά που τελείωνε το Δημοτικό.
Του την είπε μια δεύτερη εξαδέλφη από το χωριό που την φιλοξενούσαν μέχρι να βρει δουλειά σε ένα σπίτι.
Η μάνα του δεν ήταν αυτή που ήξερε για μάνα.
Η πραγματική του μάνα ήταν αυτή που νόμιζε για θεία του και τα 6 ξαδέλφια του ήταν στην πραγματικότητα τα αδέλφια του.
Η πραγματική του μάνα χήρα πάμφτωχη, έδωσε, το μικρότερο παιδί της που ήταν και φιλάσθενο, στην εύπορη αδελφή της που ήταν άτεκνη.
Η υιοθεσία αυτή ήταν κάτι που συνηθιζόταν τότε ,έγινε κανονικά και ψάχνοντας βρήκε και τα επίσημα χαρτιά της υιοθεσίας του .
Μόνο που στον ίδιο δεν είχαν πει τίποτα.
Αισθάνθηκε ότι τον έχουν εξαπατήσει. Μίσησε την πραγματική του μάνα και τα αδέλφια του και τους διέγραψε τελείως από την ζωή του.
Το μυστικό το κράτησε μέσα του και δεν είπε ποτέ στους θετούς του γονείς τους οποίους και υπεραγαπούσε ότι ήξερε την αλήθεια.
Όμως και εκείνοι ποτέ δεν του είπαν τίποτα.
Κράτησε με την πραγματική μάνα του και τα αδέλφια του μια τυπική σχέση σαν να ήσαν απλοί οικογενειακοί γνωστοί.
Έκλαψε τους θετούς του γονείς όταν πέθαναν σαν πραγματικούς.
Όταν τον ειδοποίησαν ότι η πραγματική του μάνα ήταν βαριά και θα πέθαινε, δεν πήγε, και στην κηδεία της έστειλε απλά ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα.
Ήταν από τα νιάτα του βαρύς καπνιστής και στα 48 του χειρουργήθηκε για καρκίνο του πνεύμονα , που ευτυχώς κατά τύχη τον διέγνωσαν έγκαιρα, και την γλίτωσε.
Δεν επέτρεψε στην γυναίκα του να ειδοποιήσει κανέναν συγγενή του ότι είναι στο νοσοκομείο και χειρουργείται.
Μετά 14 χρόνια εμφάνισε νέο καρκίνο στον άλλο πνεύμονα, αυτή την φορά δεν τον πρόλαβαν, και σε λιγότερο από 2 μήνες πέθανε.
Τα αδέλφια του δεν ξέρουν ακόμη ότι έχει πεθάνει.


Στη μνήμη του φίλου μου Αριστείδη που άλλο ήταν το πραγματικό του όνομα(ήταν άραγε δίκαιος;).

ΟΣΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ

Οι κάτοικοι της γης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που έχουν μυαλό και δεν έχουν θρησκεία και σ’ αυτούς που έχουν θρησκεία αλλά δεν έχουν μυαλό.
Αυτή τη ρύση δεν την έχει πεί κανένας σύγχρονος αμφισβητίας. Την έχει πει μια μεγάλη μορφή της Αραβικής λογοτεχνίας ο Αμπούλ-Αλά αλ Μααρί τον 11ο αιώνα.
Προφανώς ο αλ Μααρί δεν εννοεί ότι οι πιστοί είναι βλάκες ή ανόητοι.
Απλά λέει ότι όποιος έχει μια πίστη εκ των πραγμάτων εκχωρεί το πνεύμα του στο δόγμα που έχει αυτή η πίστη.
Το δόγμα είναι είτε εξ αποκαλύψεως αλήθεια η θεωρεία που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Roma locuta ,causa finitα. Από την στιγμή που μίλησε η Ρώμη (δηλαδή το Βατικανό),η συζήτηση θεωρείται λήξασα λένε οι Καθολικοί .
Όπου εμφιλοχωρεί αμφισβήτηση δημιουργεί αμφιβολία στον πιστό για την αλήθεια της πίστης του.
Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε πίστη είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική.
Ο λόγος είναι απλός. Εάν εγώ πιστεύω σε κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, έχω δίκιο, άρα αποκλείεται να έχεις και συ που δεν το πιστεύεις.
Ένα άλλο σύνηθες φαινόμενο στους πιστούς είναι η ανάγκη να διαδώσουν την αλήθεια τους ,γιατί πιστεύουν ότι οι άλλοι είναι τόσο στραβοί που δεν βλέπουν την αυταπόδεικτη γι’ αυτούς αλήθεια.
Ο ήπιος τρόπος είναι να προσπαθούν να δώσουν στην πίστη τους επιστημονική τεκμηρίωση ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα γεγονότα, η με περιπτωσιολογία που αποδεικνύει κατ’ αυτούς την αλήθεια της πίστης τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα διάφορα θαύματα μονών και αγίων η οι προβλέψεις μάγων και αστρολόγων.
Ο άγριος τρόπος είναι αυτός που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο χριστιανισμός ,ο μωαμεθανισμός αλλά και ο κομμουνισμός και ο φασισμός.
Όπως έχει πει ο Βολταίρος –Εκείνοι που σε κάνουν να πιστεύεις γελοιότητες είναι ικανοί να σε κάνουν να διαπράξεις ακρότητες.
Αλλά εξίσου γλαφυρά το έχει πει και ο Πασκάλ (ο Μπλέζ όχι ο μπλογκερ!) Ποτέ οι άνθρωποι δεν κάνουν κακό τόσο απόλυτα και με τόση χαρά απ’ όταν το κάνουν από θρησκευτικό φρόνημα.
Ακόμη ένα φωτισμένο μυαλό ο Ντιντερό είπε-Οι φιλόσοφοι είπαν πολλές κακίες για τους κληρικούς. Οι κληρικοί είπαν πολλές κακίες για τους φιλοσόφους. Όμως οι φιλόσοφοι ποτέ δεν σκότωσαν κληρικούς ,αλλά οι κληρικοί σκότωσαν πολλούς φιλοσόφους.
Εξ ίσου άγρια είναι επίσης και η αντιμετώπιση των πιστών οι όποίοι ξεφεύγουν από το ορθόδοξο δόγμα. Οι χριστιανοί εξοντώνουν όλους τους αιρετικούς, οι σουνίτες μάχονται τους σιϊτες, οι κομμουνιστές και οι φασίστες τους διαφωνούντες με τον αρχηγό.
Η πίστη λοιπόν φανατίζει πολλούς οπαδούς με αποτέλεσμα να αδιαφορούν ακόμα και για την ζωή τους.
Πρόσφατα παραδείγματα οι μάρτυρες του Ισλάμ που ανατινάζονται η οι καμικάζι στον πόλεμο. Αλλά και οι τόσοι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν γιατί δεν υπέγραφαν μια δήλωση αποκήρυξης των ιδεών τους. Κορυφαίο παράδειγμα ο Πλουμπίδης που ενώ το κόμμα του τον χαρακτήριζε προδότη αυτός έφτασε στο απόσπασμα λέγοντας ότι για να το λέει το κόμμα αυτό έχει τους λόγους του.
Η ανθρωπότητα προόδευσε από ανθρώπους που είχαν ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα και δεν αποδεχόντουσαν δόγματα και τις εξ αποκαλύψεως αλήθειες.
Από αυτούς που ζούσαν μέσα στην αμφιβολία και το ανήσυχο μυαλό τους δεν ησύχαζε όταν αποδείκνυαν κάτι , αλλά συνέχιζαν και δεν σταμάταγαν την έρευνα.
Στην ιστορία έχουν μείνει άνθρωποι σαν τον Γαλιλαίο που επέμενε ότι- και όμως κινείται-η σαν τον Δαρβίνο που με την εξέλιξη των ειδών ανέτρεψε αιώνες θεολογικών δογμάτων.
Τα οποία δόγματα συντηρούνται με σχολαστική επιμέλεια από τα διάφορα ιερατεία τα οποία έτσι μπορούν να διατηρούν τον έλεγχο των πιστών και να εξασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο πολιτική δύναμη και οικονομική ευρωστία.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ανδρέας Λασκαράτος έλεγε:
Καταργήστε τις Θεολογίες. Καθ’ ότι προσβλητικές δια τον Θεόν, ανάξιες δια τον άνθρωπον και αντιπροοδευτικές δια το ανθρώπινον γένος.
Ακόμη πιο καίριος ο Μπέρτραντ Ράσελ τόνιζε :η θρησκεία είναι ένα κατάλοιπο από την παιδική ηλικία του πνευματός μας. Θα σβήσει σταδιακά καθώς θα υιοθετούμε τη λογική και την επιστήμη ως οδηγούς μας.
Νομίζω ότι τα λόγια του Νομπέρτο Μπόμπιο καλύπτουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Αντί για απόλυτες απαντήσεις εγώ διαπνέομαι από μία θρησκευτικότητα της αμφιβολίας.
Είμαι άνθρωπος της περιορισμένης και ταπεινωμένης λογικής μου.
Γνωρίζω πως δεν γνωρίζω.
Περνώ συνεχώς από την αμφιβολία στην αλήθεια, και πάλι στην αμφιβολία.

ΠΟΡΔΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ-ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ QUIZ

Έλαβα με e-mail και δημοσιεύω εξ υποχρεώσεως το παρακάτω γράμμα

Αγαπητέ μου Αθεόφοβε

Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα το τελευταίο σου πόστ που έγραψες για την ταπεινή μου υπόσταση.(ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ QUIZ)
Δυστυχώς όμως κανένας από τους αναγνώστες σου δεν είχε διαβάσει το κλασσικό έργο του Εμίλ Ζολά «Η Γή» από το οποίο είχες πάρει τα τόσο εξυμνητικά για μένα αποσπάσματα.
Αλλά στο παρελθόν κανένας δεν ντρεπότανε για μένα και γι αυτό ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες με παρομοιάζει με την βροντή (ταυτ’αρα και τώνόματ’ αλλήλοιν,βροντή και πορδή ομοίω)
Βέβαια από την αρχαιότητα ήμουνα διακριτική σε όσους φοβόντουσαν-
Ώστε εν δεσμοίς ών υπέβδυλλέ τε ο κακοδαίμων υπό του δέους και πορδαλέος ήν (υποβδύλλω=κουφοκλάνω)
Από την αγάπη δε που μου είχαν με φώναζαν χαϊδευτικά και φύσα ώστε να γράφει ο Αριστοτέλης :φύσας τε και κατάρρους νοσήμασιν ονόματα τίθεσται αναγκάζειν τους κομψούς Ασκληπιάδας.
Βέβαια όταν ορισμένες φορές έβγαινα χωρίς τα αρώματα μου οπότε μπορεί να ήμουν ολίγον δυσώδης με ονόμαζαν βδόλο και έλεγαν :τον βδόλον ούκ έσθ’ ήτις ρίς υποστήναι δύναται.
Άλλα βέβαια είναι γνωστό ότι - Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει
Ήμουνα πάντα κοντά στο λαό και αυτός τόνιζε πάντα την παρουσία μου ανάλογα με το τι είχε φάει
Το κρομμύδι
κάνει πορδίδι
και το σκόρδο
κάνει πόρδο
Η παρουσία μου δε ήταν πάντα συνώνυμη με την υγεία γι’αυτό και -
Κώλος κλασμένος γιατρός χεσμένος
Και βέβαια
Όπου πίνει τσάι κλάνει
Φόβο δεν έχει ν’ αποθάνει
Ακόμα δε όταν είναι κανείς άρρωστος μόλις εμφανιστώ εγώ σημαίνει βελτίωση της υγείας του και ως εκ τούτου
Αρρωστιάρης όντε κλάνει ,του γιατρού η τσέπη χάνει
Είναι γνωστό ότι όταν κανένας χειρουργηθεί ο πιο ευχάριστος ήχος μετεγχειρητικά είναι ή πρώτη εμφάνιση μου πράγμα που σημαίνει ότι το έντερο του ασθενούς λειτουργεί κανονικά και ελεύθερη αποδίδομαι πλέον στην ατμόσφαιρα.
Είναι δε γνωστό ότι σε όλα τα εξελιγμένα μέρη πάντα φρόντιζαν μαζί με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών να γίνεται και η ελεύθερη διακίνηση των πορδών και έτσι είχαν στα κρεβάτια τους κλανιόρες.
Συγχρόνως στις παλιές καλές εποχές που τα παιδιά αντί για βιασμούς έπαιζαν κρυφτό και στη θέση του α-μπε-μπα-μπλον έλεγαν:
Καποιος έκλασε να πιεί
και στη Πόλη νάκουστεί
που ’φαγε βαρειά κουκιά
και του πόντικα τα’αυτιά
Άπατα ούπατα να περάσει
ένας Οβριός να μπαλώνει
να σταγκώσει ενός μικρού παιδιού τον κώλο
που’κανε το μεγαλύτερο
το φοβερότερο
γέρο πόρδο
Βέβαια επειδή είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στην τρίτη ηλικία είχα ιδιαίτερες επαφές με αυτή και έτσι πολλές φορές έφτανε οι συγγενείς να λένε
Σ’αγαπώ γριά να κλάνεις
Μα να μην το παρακάνεις
Όμως χωρίς να θέλω να κάνω καμία απρεπή σύγκριση με τους Βασιλείς, πιστεύω ότι –ισχύς μου είναι η αγάπη του λαού- ο οποίος ότι είχε σημαντικό στη ζωή του το αρωμάτιζε με μένα και γι’ αυτό έλεγε:
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Πορδοκαλυβάκι μου
Η αντικειμενικότητα μου δεν μου επιτρέπει να παραλείψω ότι παρά τα τόσα σημαντικά που ανέφερα μέχρι τώρα σε ένα σημείο απέτυχα και αυτό είναι τοις πάσι γνωστό.
Με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Αντιπαρέρχομαι δε, χωρίς να τους δίδω σημασία , όσους ειρωνικά προσπαθούν να απαξιώσουν την παρουσία μου με την ρήση ότι είμαι
–ατυχής απόπειρα του κώλου προς έναρθρο λόγο
Όμως όλα αυτά που σας είπα δυστυχώς σήμερα ανήκουν στο παρελθόν. Η δόξα μου ανήκει σε άλλη εποχή.
Όπως έχει πει και ο Λαζόπουλος:
Η εποχή είναι σαν την πορδή .Άμα φύγει δεν ξαναγυρνάει πίσω.
Σήμερα μιλάν με απαξίωση για μένα και με εμπλέκουν μόνο με τους ψευτόμαγκες:
Μαγκιά ,κλανιά και κώλος φινιστρίνι.
Τέλος από παλιά αλλά ιδίως τα τελευταία χρόνια είμαι μόνιμο θύμα φυλετικών διακρίσεων.
Θα έχετε παρατηρήσει όταν εξέρχομαι από εσάς αγαπητέ μου Αθεόφοβε η σύζυγος παίρνει εκείνο το άκρως ενοχλημένο ύφος και λέει:
Δεν ντρέπεσαι καθόλου, με ξεβρόμισες!
Όταν όμως εξέρχομαι από το δικό της λεπτεπίλεπτο οπίσθιο η έξοδος μου συνοδεύεται με σχόλιο ανακούφισης :
Φφφφ, επιτέλους τόση ώρα την κράταγα με είχε πεθάνει !
Αυτή είναι πλέον η πραγματικότητα και όλοι ντρέπονται πια για μένα.
Η τελευταία φορά που είδα γραμμένο το όνομα μου με μεγάλα γράμματα ήταν σε ένα περίπτερο που ο περιπτεράς είχε βάλει μια ταμπέλα ότι πουλάει λεμονάδες- πορτοκαλάδες.
Όμως η ταμπέλα που είχε ήταν μικρή οπότε το έγραψε συντετμημένο:
ΛΕΜ/ΔΕΣ
ΠΟΡ/ΔΕΣ
Για όλους αυτούς τους λόγους σας ευχαριστώ εκ κοιλίας και με το σημαντικό κείμενο που δημοσιεύσατε μπορώ πλέον να σας αποχαιρετίσω με το αγαπημένο μου τραγούδι
ΔΥΝΑΤΑ,ΔΥΝΑΤΑ,ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ

Μία μικρή, διακριτική, αθόρυβη πορδούλα που σκέπτεται να ανοίξει και αυτή ένα blog με nick name

ΘΕΛΞΙΟΠΗ ΦΥΣΑ

ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ QUIZ

Από ποιό αριστούργημα της διεθνούς λογοτεχνίας είναι τα "αεράτα"αυτά αποσπάσματα.



Στον νικητή θα αποσταλεί αποσμητικό χώρου για να αρωματίσει την ατμόσφαιρα του δωματίου του μετά την ανάγνωση του παραπάνω κειμένου.

ΠΟΡΔΗΣΕΓΚΩΜΙΟΝ-ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ QUIZ

I’m walking to New Orleans

Εάν είστε φίλοι του γνήσιου rock μόλις κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό cd το Last man standing με ένα από τους τελευταίους μεγάλους από την αρχική γενιά του rock τον 70χρονο πλέον Jerry Lee Lewis.Τα 21 τραγούδια του cd, όλα κλασσικά κομμάτια του rock του blues και της country τα τραγουδάει ντουέτο με αγέραστη φωνή με όλη την αφρόκρεμα αυτών των μουσικών ειδών όπως είναι οι Jimmy Page,BB King,Bruce Springsteen,Mick Jacker,Ronnie Wood,Neil Young,Robbie Robertson ,John Fogerty,Keith Richards,Ringo Starr,Merle Haggard,Kid Rock,Rod Stewart,George Jones,Willie Nelson,Toby Keith,Eric Clapton,Little Richard,Delaney Bramlett,Buddy Guy,Don Henley,Kris Kristofferson.


Ακούγοντας αυτό το cd θυμήθηκα ένα πρόσφατο ποστ της Ελληνίδας για την Νέα Ορλεάνη.
Από όλη την Αμερική ήταν από τα παιδικά μου χρόνια η πόλις που θα ήθελα να επισκεφτώ. Άλλωστε ο πρώτος LP δίσκος που αγόρασα εκείνα τα χρόνια ,ήταν με τον μόνιμο κάτοικο της Νέας Ορλεάνης τον Fats Domino.Με ιδιαίτερη συγκίνηση είδα στην τηλεόραση την διάσωση του από τον τυφώνα που κατέστρεψε την πόλη. Τελικά είχα την τύχη να βρεθώ στην Νέα Ορλεάνη τον Μάιο πριν να καταστραφεί. Είχα φροντίσει να βρεθώ εκεί τις μέρες που στη πόλη γινόταν το Φεστιβάλ μουσικής της Γαλλικής συνοικίας.
Ήταν μια μαγεία να γυρνάς στην πόλη στην γλύκα του Μαΐου και διάσπαρτα στη πόλη να έχουν στηθεί εξέδρες και διάφορες μπάντες να παίζουν jazz, rock η country μουσική. Πολλοί κουβάλαγαν μαζί τους πτυσσόμενες πολυθρόνες από αυτές που μαζεύουν σε θήκη που μπορείς να την κρεμάσεις στο ώμο, την έστηναν μπροστά στην μπάντα και απολάμβαναν την μουσική με το ποτό τους στην ειδική θήκη που έχει στο χερούλι. Περιττό να σας πω ότι μόλις γύρισα στην Αθήνα έτρεξα και πήρα και εγώ από αυτές τις πολυθρόνες.
Αυτό όμως που με έκπληξη διαπίστωσα ήταν ότι τα περισσότερα συγκροτήματα ήταν λευκοί ! Πιθανόν αυτό να οφείλονταν στο ότι το φεστιβάλ ήταν της Γαλλικής συνοικίας και να αφορούσε περισσότερο τον λευκό πληθυσμό. Η γαλλική συνοικία που είναι και στο κέντρο της πόλης είχε διατηρηθεί εξαιρετικά και φαίνεται ότι είναι από τις περιοχές της πόλης που υπέστησαν τις λιγότερες ζημιές. Εκεί βέβαια είναι και όλη η βραδινή ζωή με τα μπαράκια με ζωντανή μουσική και τα εστιατόρια με το δικό τους χρώμα .
Το βραδάκι η βόλτα με φαΐ στο ποταμόπλοιο είναι από τα must κάθε τουρίστα. Ένα όμως από τα πρωινά είναι απαραίτητο να πας στα έλη της περιοχής και με ένα καραβάκι να κάνεις την γνωριμία με τους αλιγάτορες οι οποίοι εμφανίζονται μόλις ο οδηγός τους φωνάξει με το όνομα τους αφού βέβαια τους πετάξει ένα κομμάτι κοτόπουλο!
Ένα άλλο εντυπωσιακό πράγμα στη πόλη είναι οι χοντροί. Δεν έχω δει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου τόσο χοντρούς ανθρώπους. Όταν λέω χοντροί εννοώ 150-200 κιλά !
Ρώτησα ένα έλληνα ιατρό στο Μαϊάμι- πώς τους χειρουργείτε αυτούς με τόσο πάχος; Άσε μου λέει ,είναι μόνιμο πρόβλημα πολλές φορές ακόμα και ο προεγχειρητικός τους έλεγχος Μια φορά χρειάστηκε για να κάνουν αξονική τομογραφία σε ένα τέτοιο κήτος να τον πάνε στον αξονικό του ζωολογικού κήπου γιατί δεν χώραγε στον κανονικό!

H πρώτη φωτογραφία είναι από το αεροδρόμιο της Νέας Ορλεάνης
Η δεύτερη από την παραλία στο ποτάμι .Φαίνεται και ένα ποταμόπλοιο.
Η τρίτη από χαρακτηριστικό σπίτι της Γαλλικής συνοικίας.
Η τέταρτη είναι το Preservation Hall. H μπάντα του είχε έρθει και στην Αθήνα και έπαιξε με τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη , 
Η πέμπτη από τα έλη.

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Β΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ
 Γ΄ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Δ΄ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΙΝΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ 

 ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΡΛΙΝΓΚΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΝΕΝΤΥ.

ΜΑΘΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Μου το έστειλαν με e-mail δεν είναι δικό μου ,δεν ξέρω αν είναι γνωστό αλλά μου άρεσε γιατί είναι έξυπνο και σας το δημοσιεύω.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε: Είναι γεμάτο το βάζο; Και οι μαθητές απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Και οι μαθητές απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν: -Ναι, είναι γεμάτο.
Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: -Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά: -Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι,
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 26-1-2016
Ένα σχετικό βίντεο είναι το παρακάτω: