Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΟΓΟΜΥΓΑ!

 

Σε όσους είναι τακτικοί αναγνώστες του παρόντος ιστολογίου γνωρίζουν ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας με έχει απασχολήσει πολλές φορές στο παρελθόν με αρκετά από όσα έχει πει και γράψει κατά καιρούς.
Ο λόγος της ενασχόλησης μου με τον συγκεκριμένο μητροπολίτη είναι γιατί λόγω των αρχικών του σπουδών στην Αμερική, και της ξεχωριστής ικανότητας του στην ομιλία,  ένα μεγάλο μέρος του κόσμου πιστεύει ακράδαντα ότι είναι ένας πεφωτισμένος και προοδευτικός ιεράρχης προαλειφόμενος και για μελλοντικός αρχιεπίσκοπος.
Είμαι σίγουρος ότι όσοι κάνουν τον κόπο να διαβάσουν έστω και μερικά από τα άρθρα που έχω δημοσιεύσει μέχρι σήμερα τα προηγούμενα 16 χρόνια για τον Μεσογαίας,  θα αποκτήσουν μια ιδιαίτερα αντικειμενική άποψη γι΄αυτόν.
ΕΠ΄ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,Η ΣΧΕΣΗΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΛΟΓΙΚΗΣ.   14-8-2009
 
ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑΚΕΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ.   6-10-2011
 
Η ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ   5-6-2012
 
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!     14-8-2013
 

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ 12-6-2018

Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ   19-6-2018
 
Ο ΚΡΑΥΓΑΛΕΟΣ ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ   22-7-2018
 
ΔΕΝ ΣΚΟΠΕΥΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΊΕΣ ΤΗΣ! 16-12-2020
 
Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΩΣ ΚΡΙΤΙΚΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ! 10-6-2020
 
Όσοι δείτε το βίντεο της αρχής, από την ομιλία του στην Σχολή Γονέων Κατερίνης την 12-2-2018, στην οποία αναφέρεται, φοιτητής τότε, στην πρώτη συνάντηση του με τον Άγιο Παΐσιο το 1972 στο Άγιον Όρος, μπορείτε να διαπιστώσετε τον έντεχνο τρόπο που υποβάλλει στο πολυπληθές κοινό του πως το πέταγμα μιας αλογόμυγας οφείλεται σε θαυματουργή ενέργεια του Παΐσιου!
Βλέποντας το παραπάνω βίντεο ο γνωστός συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος έγραψε στο ΦΒ το παρακάτω καυστικότατο μεν αλλά ουσιαστικό σχόλιο:
Θα μου επιτρέψετε να επισημάνω ότι ο εικονιζόμενος μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος δεν είναι μια ακόμη καραμπινάτη περίπτωση "γνωστικής ασυμφωνίας" -κάποιου δύσμοιρου, με άλλα λόγια, που υποχρεώνεται δημοσίως να παριστάνει τον ηλίθιο ενώ έχει κάνει ανώτατες σπουδές αστροφυσικής. Είναι κάτι πολύ πιο νοσηρό και επικίνδυνο: κάποιος που εντελώς ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ διαδίδει -ως "αυτόπτης μάρτυρας", τρομάρα του- ουρανομήκεις μαλακίες (όπως ότι ο Παϊσιος, εν προκειμένω, μπορούσε να... διατάξει μια αλογόμυγα να αποχωρήσει) κι εκμεταλλεύεται ότι οι χάνοι που τον ακούν κάνουν τον απλό συνειρμό: για να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, όχι ένας αγράμματος καλόγερος αλλά ένας "σπουδαγμένος" άνθρωπος, δεν μπορεί, θα ισχύει... Εν ολίγοις, αυτός ο ξετσίπωτος απατεώνας, ο Νικόλαος, είναι δέκα φορές πιο επιζήμιος από οιονδήποτε ρασοφόρο τενεκέ ξεγάνωτο. Αλλά ξέρετε κάτι; Όσο καιρό και για όσο καιρό κανένας εισαγγελέας δεν ασχολείται μαζί του, μια χαρά αρμέγει τα αμνοερίφιά του. Και μπράβο του.
Εξ ίσου καυστικά είναι και μερικά σχόλια από την αρχική δημοσίευση του βίντεο όπως τα παρακάτω:
 
-Η αλογόμυγα στα σκατα δεν πάει; Ε πήγε 
-Αλήθεια λέει! Είμαι η αλογόμυγα.
-Αφήσαμε τις σαύρες και πιάσαμε τις αλογόμυγες
-Να μην τον έχω στην Αυλώνα νεοσύλλεκτος που μας είχαν τσακίσει τα κουνούπια...

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

Στις  9 και κατ΄ άλλους στις 10 Μαρτίου, θα έχουν συμπληρωθεί 99 χρόνια από την γέννηση, ενός από ποιητές  της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, που αγαπώ ιδιαίτερα, του Μανώλη Αναγνωστάκη.
Γνήσιος Κρητικός, αν και γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, ήταν γόνος από σημαίνουσα οικογένεια του νησιού καθώς ο πατέρας του  ήταν γιατρός, ενώ ο ένας του παππούς ήταν εισαγγελέας Εφετών και ο παππούς του, από την πλευρά της μητέρας του, ο Ιωάννης Κασσιμάτης, ήταν βουλευτής του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Παρά το ότι εργάστηκε  ως γιατρός ακτινολόγος  αρχικά στην Θεσσαλονίκη και μετά στην Αθήνα, διακρίθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια στα γράμματα, όπως επίσης το ίδιο και η αδελφή του, η γνωστή θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη.
Λόγω της ενεργού ανάμειξης με την αριστερά το 1948 φυλακίστηκε και μετά ένα χρόνο το στρατοδικείο τον καταδίκασε σε θάνατο, αλλά ευτυχώς το 1951 αποφυλακίστηκε με την γενική αμνηστία.
Η διάψευση των ουτοπικών οραμάτων της αριστεράς που είχε πιστέψει αποτυπώνεται πολλές φορές με σαρκασμό και πίκρα στην ποίηση του, γι΄αυτό και τον χαρακτήρισαν σαν «ποιητή της ήττας»
Μια πληρέστερη βιογραφία του με αποσπάσματα από μελοποιημένα ποιήματα του υπάρχει εδώ.

Αλλά πιο συγκλονιστικό είναι το παρακάτω σπάνιο βίντεο στο οποίο ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης τραγουδάει ποιήματα του που έχει μελοποιήσει και στο ακροατήριο βρίσκεται ο ίδιος ο ποιητής!

Ένα άλλο σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο είναι το γνωστό του, γεμάτο σαρκασμό ποίημα Επιτύμβιον, που το τραγουδά ο Πέτρος Πανδής σε μελοποίηση Νότη Μαυρουδή σε συναυλία στην Νυρεμβέργη το 1983.

 Δεν ξέρω αν αφ΄ότου διαδόθηκε αυτό το ποίημα, βαφτίστηκαν πολλά πλέον παιδιά με το όνομα Λαυρέντης!
Πιστεύω όμως πως ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να ακούσει κανείς τον ίδιο τον Αναγνωστάκη να απαγγέλει το ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη Ανδρείκελα. 

Θα κλείσω το σύντομο αυτό αφιέρωμα στον μεγάλο μας ποιητή με ένα ποίημα του που μου αρέσει ιδιαίτερα. Είναι το ποίημα Στ’ αστεία παίζαμε…
 
Στ’ αστεία παίζαμε!
Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Μέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Τα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Νύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας
Μήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιός θα μας δεχτεί;
Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Κλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!
 
Το παραπάνω ποίημα ανήκει στην συλλογή "Η συνέχεια 3", η οποία πρωτοδημοσιεύθηκε το 1962, σε αυτοέκδοση του ποιητή στην Θεσσαλονίκη. Στις επανεκδόσεις των ποιημάτων του μέχρι το 1985 ο τελευταίος στίχος παραμένει όπως εδώ, ενώ στην έκδοση της Νεφέλης το 2000 αλλάζει με τον τίτλο του ποιήματος.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ή ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΝΟΣ ΑΡΘΡΟΥ;

Το ψευδώνυμο που χρησιμοποίησαν γνωστοί συγγραφείς μας (στην παρένθεση το πραγματικό τους όνομα)
1-ΣΤΡΑΤΗΣ ΤΣΙΡΚΑΣ  (ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΡΕΑΣ)
2-ΑΛΚΗΣ ΘΡΥΛΟΣ  (ΕΛΕΝΗ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ)
3-ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΡΟΛΟΠΗΣ)
4-ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ  (ΗΛΙΑΣ ΜΕΛΛΟΣ)
5-ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ (ΑΠΟΣΤΟΛΕΛΛΗΣ)
6-Μ.ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ  (ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΟΔΟΠΟΥΛΟΣ)
7-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΖΥΗΝΟΣ  (ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΡΜΑΣ Η ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ)
8-ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΕΛΥΤΗΣ  (ΑΛΕΠΟΥΔΕΛΗΣ)
 
Από μια ομάδα με το ψευδώνυμο XYZ Contagion έγινε η αποκάλυψη πως κάποιοι από τους αρθρογράφους του ιστότοπου Protagon δεν είναι υπαρκτά πρόσωπα αλλά ψευδώνυμα και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τα ονόματά τους είναι ψεύτικες.
Βέβαια η περίπτωση άρθρων με ψευδώνυμο δεν έχει καμία σχέση με τα διάφορα τρολ και ψευδείς λογαριασμούς που κυκλοφορούν στο ιντερνέτ και σκοπό έχουν να δημιουργήσουν στους αναγνώστες τους την πλαστή εντύπωση ότι υπάρχει τεράστιος αριθμός ατόμων που υποστηρίζουν τις ίδιες απόψεις.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως αναφέρει εύλογα, η απάντηση του Protagon
: την ευθύνη για τα ψευδώνυμα κείμενα, όπως και για το υπόλοιπο site, την έχει ο εκδότης και διευθυντής του.
Προφανώς όμως επειδή το Protagon έχει μεγάλη αναγνωσιμότητα με τα άρθρα του, με τον πολιτικό σχολιασμό που έχουν, χωρίς να κάνουν καταγγελτικές αποκαλύψεις, όπως γράφει ο δημοσιογράφος Γιάννης Σιδέρης, ενόχλησαν επειδή αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί βέβαια σημασία έχει το τι γράφουν και όχι αν το γράφουν με το επώνυμο τους.
Στην απάντηση του Protagon ,με την υπογραφή του Αλέκου Παπαναστασίου ενός από τους υπογράφοντες με ψευδώνυμο, υπάρχει η μαρτυρία της δημοσιογράφου και συγγραφέως Ρούλας Γεωργακοπούλου ότι :Τα πρώτα 35 χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής υπέγραφα με διάφορα ψευδώνυμα ή έγραφα κείμενα που τα υπέγραφαν άλλοι, με το δικό τους όνομα, γιατί αυτές ήταν οι ανάγκες της εφημερίδας ή του περιοδικού.
Η δε δημοσιογράφος Εμμανουέλα Νικολαΐδου αναφέρει ότι: «Προσωπικά, είχα 3 “επίσημα” ψευδώνυμα, για να μπορώ να μεγαλώνω το παιδί μου»
 Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, γράφει μεταξύ άλλων πως κάποιος που γράφει σε ένα ΜΜΕ, τον θέλει, όμως και ένα άλλο. Για να μην χαλάσει τις σχέσεις του με το πρώτο, γράφει στο δεύτερο με ψευδώνυμο.
Τέλος ο Ηλίας Κανέλλης έγραψε στα «ΝΕΑ» ότι τα ονόματα  Μίνως Αμαριώτης / Αναπληρωτής / Φανή Δημαρά / Εμμανουήλ Κασιμάτης / Δήμος Κρητικός / Φώτης Παλιός / Σαλβατόρ υ Ρέγιες / Α. Φελιάδης / Σωκρ. Λαζαρίδης / Αλίκη Στεφανίδου / Αλ. Καμής / Θείος Λένον  ήταν όλα ψευδώνυμα του ποιητή και αρθρογράφου,  Μανόλη Αναγνωστάκη, που έγραφε μετά τη μεταπολίτευση κυρίως στα κομματικά έντυπα του ΚΚΕ εσωτερικού, και ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει πάρα πολλά ψευδώνυμα, συχνά εφάπαξ, πολύ συχνά στην κομματική εφημερίδα “Αυγή”
Και βέβαια, δημιούργησε  και τον ανύπαρκτο ποιητή Μανούσο Φάσση για να δημοσιεύσει σε βιβλίο σατιρικά του ποιήματα που ξέφευγαν από την κομματική γραμμή.  Και ο Κανέλλης καταλήγει:
Αν είχες την τύχη να γνωρίσεις στη ζωή σου τον Αναγνωστάκη και να διαπιστώσεις ο ίδιος το ήθος της Αριστεράς που εκείνος –και αρκετοί άλλοι– αντιπροσώπευαν τότε έχεις ένα προβληματάκι: δεν μπορείς, όσο κι αν προσπαθήσεις –και το έκανα φιλότιμα– να δεχτείς ότι η Αριστερά μπορεί να είναι μόνο ο Τσίπρας και ο μεξικανικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ. «Συμπαθάτε με, ω Αθηναίοι» που έλεγε και το τραγουδάκι.
Ο Κανέλλης στην σελίδα του στα ΝΕΑ παραθέτει και ένα από τα ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη που δημοσιεύτηκαν με το ψευδώνυμο Μανούσος Φάσσης
 
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΤΑΣΙΑΣ
(ΤΗΣ ΑΡΧΟΝΤΟΚΝΙΤΙΣΑΣ)
 
Ήταν οι μέρες εκείνες
που λυσσάγαν οι μπασκίνες
και σου ‘ρχότανε ναυτία
όταν περνούσες τα Χαυτεία.
 
Κι εσύ!
 
Κρατώντας τον «Οδηγητή»
διάβηκες από μπρος μου
λουσμένη αρώματα Κοττύ
στην μπόχα του υποκόσμου.
 
Φώναζαν ΕΝΑ-ΔΥΟ-ΧΙ
στα προποπρακτορεία
μα πέρναγες αγέρωχη
Κνιταρχοντοκυρία.
 
Κανένας δεν αγόραζε
δε δίναν σημασία
ήρθα και σ’ έπιασα αγκαζέ
και σου ‘πα: «Έλα Τασία
 
πούλησες δέκα σήμερα
νομίζω πια πως φτάνει
– αρχόντισά μου και κερά –
μάζεψτα μάνι-μάνι

Κι αν είσαι του δογματικού
σκασίλα μου μεγάλη
πάμε από Ηρώδου του Αττικού
να βγούμε προς Εκάλη.
 
Κνίτισα αρχοντοκνίτισα
παλαιοημερολογήτισα
να γίνουμε ένα εγώ κι εσύ
δόγμα και ανανέωση.
 
Θα το πατήσω το πεντάλ
μέχρι 90 και 100.
Διάβαζε εσύ τον Ρόζενταλ
για μένα η λίρα εκατό.
 
Θα κάνεις σού, θα κάνω μού
κι ό,τι άλλο θες ακόμα
κι απά στην ώρα του χαμού
θα σου φωνάξω: «Ένα είν’ το Κόμμα»
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 
 

Η ΑΠΕΧΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΜΕΝΙΔΗ

Τι ήταν να δημοσιεύσει ο Χωμενίδης το άρθρο του Εκ τριών λαϊκαστριών ,στο οποίο καταλήγει γράφοντας:
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος; 
Να ξεφύγουμε, για μιαν ακόμα φορά, από την αληθινή πολιτική. Αντί να ασχολούμαστε με ιδέες, με προγράμματα, με σχέδια για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας, να οδηγηθούμε προς τις κάλπες σε ένα κλίμα σκανδάλων και σκανδαλολογίας. Όπου το ένα κόμμα θα παριστάνει τον ηθικό κριτή του άλλου. Όπου αντί ως πολίτες να αναζητούμε τον ικανότερο, να ψάχνουμε με το φανάρι τον λιγότερο εμπλεκόμενο σε βρώμικες ιστορίες.    
Για αυτό οφείλουν να δράσουν ακαριαία και αποτελεσματικά οι ανεξάρτητες αρχές. Για αυτό πρέπει να ακρωτηριαστούν από τη ρίζα τα όποια γαγγραινιασμένα μέλη. Ώστε τα υγιή να προχωρήσουν μπροστά. 
Για να μην επιβεβαιωθεί ξανά ο Αριστοφάνης. Για να μην πάει η Ελλάδα κατά διαόλου εκ τριών λαϊκαστριών. Για τρεις σκατοπουτάνες.
Το άρθρο σχολιάστηκε από σοβαρό και αξιοπρεπή  ιστότοπο στο ΦΒ,  αλλά οι σχολιαστές του, μερικοί προφανώς φανατικοί συριζαίοι. θεωρώντας ότι ο Χωμενίδης υποστηρίζει τον Μητσοτάκη έγραψαν τα παρακάτω, όλο χολή, σχόλια.
-ο Χωμενίδης έχει γίνει η παρκετέζα του Μητσοτάκη και των λαμογιών που τον περιτριγυρίζουν. Κανονικά, τέτοια άτομα θα πρέπει όταν πέσει με κρότο ο Μητσοτάκης να τα ξυρίσουμε και να τα περιφέρουμε στις πλατείες όπως οι Γάλλοι στην λήξη του β' παγκοσμίου. Αλλά στην Ελλάδα, κάπου , κάπως, πάλι θα πάρουν καμιά θεσούλα
-Καλά λέει ο Δικαιόπολις, για τρεις πουτάνες... Nιόνιος κάποτε, τώρα κύριος Σαββόπουλος, θαυμαστής του ακατανόμαστου !
Η προσπάθεια ξεπλύματος της "κυβέρνησης" Μητσοτάκη από τον "γνωστό" Χωμενίδη, προκαλεί το λιγότερο εμετό, έχει καταντήσει υποπόδιο των ποδών, ενός γελοίου και χυδαίου ανδρίκελου με όνομα Μητσοτάκης, όπως λέει ο λαός ΕΦΙΑΛΤΗΣ!!!
-Το πολύ το νάνι νάνι κάνει το σοφό παιδί χαϊβάνι.. («Το σοφό παιδί» είναι το πρώτο βιβλίο του Χωμενίδη)
-Μεγάλος δημοκράτης. Χομεϊνίδης έπρεπε να λέγεται...
Η απέχθεια των συριζαίων για τον Χωμενίδη έχει ρίζες από την εποχή που ο συγγραφέας έκανε το θανάσιμο αμάρτημα, κατ΄αυτούς,  να πάει προεκλογικά στο συνέδριο της ΝΔ και για την παρουσία του εκεί είπε:
«Αν κάποιος γνώριζε το οικογενειακό μου παρελθόν θα περίμενε να με δει στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ όμως ο επίγονος του "αυριανισμου" δεν θα δεχόταν κάποιον σαν εμένα.Δεν πρόκειται ποτέ να με δείτε να ζητώ κανενός την ψήφο. Δεν είμαι ΝΔ»,είναι καιρός να τελειώνουμε με τα διχαστικά διλήμματα που έχουν γίνει προφάσεις για δημαγωγούς».
 «Το κακό με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η πρώτη φορά αριστερά, αλλά ότι αποτελεί την πιο μισαλλόδοξη εκδοχή της αριστεράς που έχει γνωρίσει ποτέ ο τόπος. Όπως ακριβώς οι ΑΝΕΛ είναι η καρικατούρα της δεξιάς».
«Δεν διατηρώ καμία αμφιβολία ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη θα σαρώσει στις εκλογές. Σας βλέπω όλους το βράδυ της ανοιξιάτικης Κυριακής να ευτυχείτε. Θα είμαι από απόσταση αλλά με την καρδιά μου μαζί σας
Την εποχή δε του δημοψηφίσματος, όπως όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν παρασύρονται από το θυμικό τους αλλά σκέφτονται το μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας τους, στήριξε όπως και εγώ (ΓΙΑΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΝΑΙ!) την εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ και για την οποία έχει πει:
«Για μένα η πιο σημαντική στιγμή στο 2015 ήταν η συμμετοχή μου στον αγώνα για το “ναι” στο δημοψήφισμα και όχι η συγγραφική αναγνώριση για τη “Νίκη”. Και αυτό θα λέω αργότερα και στην κόρη μου (σ.σ. έχει μία εξάχρονη κόρη, τη Νίκη, από το γάμο του με τη σεναριογράφο Αλεξάνδρα Κ.). Οτι ήμουν εκεί. Οτι έκανα το καθήκον μου ως πολίτης με πάθος. Σκεφτείτε ότι έβγαλα και λόγο σε πλατεία. Στα Χανιά. Δεν έχω τίποτα εναντίον όσων ψήφισαν “όχι”. Αλλά είναι πολύ πικρό που δικαιωθήκαμε με τον πιο τραγικό τρόπο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Με την πολιτική αναμίχτηκε ο  Χρήστος Χωμενίδης ως σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου πριν από τις εκλογές του 2009 -«χωρίς μισθό και μόνο για τρεις εβδομάδες», όπως έχει πει  και ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ έως το 2013, όταν όπως έχει πει «η ΔΗΜΑΡ έδινε κάποια εχέγγυα όταν συστάθηκε». Πάντως έχει δηλώσει ότι ποτέ δεν θα εγκατέλειπε την τέχνη του για την πολιτική.
Για τον Τσίπρα έχει πει μιλώντας το 2017 στο iefimerida ,από το οποίο έχω αντλήσει και τα περισσότερα στοιχεία:
«Τον είχα συναντήσει σε ένα πάνελ όταν έβαζε υποψηφιότητα για τον δήμο της Αθήνας. Ηταν τριάντα χρόνων. Ηταν πολύ συμπαθής και μου θύμιζε τον Φοίβο Δεληβοριά, σαν να αντέγραφε το στυλ του, κι αυτό ήταν θετικό. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι φορούσε κόκκινα μποτάκια. Και μάλιστα είχα την αίσθηση ότι με τα παπούτσια αυτά είχε περπατήσει... Ηταν συμπαθής, αλλά όχι κάποιος που θα μπορούσε να ηγηθεί. Ενας χαριτωμένος νεαρούλης. Στην πορεία είχα τόσες πολλές αντιρρήσεις και σ΄ αυτά που έλεγε και σ΄ αυτά που έκανε, έφτασα στο σημείο να τον απεχθάνομαι, να τον βδελύσσομαι. Εβλεπα ότι κοροϊδεύει τον κόσμο, ότι παίζει με τις ελπίδες του. Κι αυτό το θεωρώ πολύ χυδαίο.»
Η έντονη αντιπάθεια της αριστεράς του Τσίπρα για τον Χωμενίδη οφείλεται στο ότι με το οικογενειακό του ιστορικό πίστευαν πως θα ανήκει στον χώρο τους  οπότε τον θεωρούν κάτι σαν εξωμότη!
Ο Χωμενίδης είναι εγγονός του συνιδρυτή του ΕΑΜ Χρήστου Χωμενίδη και του γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ προπολεμικά, Βασίλη Νεφελούδη. Αδελφός της γιαγιάς του ήταν ο Δημήτρης Γληνός. Πιό αριστερή καταγωγή δεν γίνεται αλλά αυτός με τα γραφτά του δείχνει να είναι κοντύτερα στους ελευθέρα σκεπτόμενους φιλελεύθερους εκσυγχρονιστές.

Ο παππούς του Χωμενίδης υπέγραψε την ιδρυτική  πράξη του ΕΑΜ ως εκπρόσωπος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας. Μετείχε στην εθνική αντίσταση και τον Απρίλιο του 1944 όταν προσπάθησε να περάσει στην Πελοπόννησο, μαζί με το στέλεχος της ΠΕΕΑ Δημήτρη Πετρίδη, συνελήφθη. Στις 9 Μαΐου τον απαγχόνισαν μαζί με άλλα 10 μέλη του ΕΑΜ ως κομμουνιστές, για αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ.
Στην εκτέλεση ήταν παρούσα η σύντροφος του η Κλυτώ η οποία αφού έδωσε χρήματα στον νεκροθάφτη για να τον βάλει σε ατομικό και όχι σε ομαδικό τάφο, αυτοκτόνησε μετά από λίγες ημέρες.

 Ο άλλος του παππούς ο Βασίλης Νεφελούδης ήδη από το 1931 διορίστηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ από την Κομμουνιστική Διεθνή. Το 1932 εκλέχθηκε πρώτος σε ψήφους βουλευτής Αθηνών του ΚΚΕ, ενώ το 1934 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων. Το 1934 στο 5ο Συνέδριο του ΚΚΕ ανέλαβε Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ ο Νίκος Ζαχαριάδης Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ. Η διαφωνία του με την Ζαχαριάδη οδήγησε στην διαγραφή του, λόγω επαφών με τις «αρχές ασφαλείας»... 
Αποκαταστάθηκε στο 1961 στο 8ο συνέδριο του ΚΚΕ. Από πιο συγκλονιστικά στοιχεία της βιογραφίας του ήταν η παραμονή του για 8 ολόκληρα χρόνια κλεισμένος σε ένα σπίτι, γιατί αν τον συνελάμβαναν θα τον εκτελούσαν. Αυτήν την ιστορία διηγήθηκε εκτενώς στο βιβλίο του Νίκη, που δεν είναι άλλη από την κόρη του Βασίλη Νεφελούδη, που μικρό παιδί έμεινε κι αυτή κλεισμένη μέσα στο σπίτι.
Το βιβλίο του Χωμενίδη Νίκη  βραβεύτηκε με το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος (European Book Prize, Le Prix du Livre Européen) Πρόκειται για το βραβείο που καθιερώθηκε το 2007 με στόχο την προώθηση των ευρωπαϊκών αξιών και τη γνωριμία με τη σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή της Ευρώπης.
Ο χαρισματικός αυτός συγγραφέας του οποίου, εκτός από τα κείμενα του στα έντυπα, με ανυπομονησία περιμένω να διαβάσω κάθε νέο του βιβλίο, το ένα καλύτερο από το προηγούμενο, μου θυμίζει τα νιάτα μου όταν με μανία τόσο εγώ όσο και η παρέα μου διαβάζαμε τα βιβλία του αγαπημένου μας έκτοτε Καραγάτση.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση. 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΥΠΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ γ΄μέρος (τελευταίο)

 

Στα προηγούμενα δύο ποστ υπάρχουν οι ατάκες και τα δηλητηριώδη σχόλια των ξένων διακεκριμένων ανθρώπων του πνεύματος και της τέχνης.  
Αλλά και οι Έλληνες διανοούμενοι και καλλιτέχνες δεν είναι λιγότερο δηκτικοί όταν σχολιάζουν ομότεχνους τους.   

Έλεγε λοιπόν ο Σουρής στον Κωστή Παλαμά: 
Σε συμβουλεύω Κώστα μου αντί να γράφεις στίχους άρπαξε το κεφάλι σου και χτύπα το στους τοίχους. 

Μπορεί σήμερα ο Καρυωτάκης να έχει αναγνωριστεί απ΄ όλους, αλλά προπολεμικά ο κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας Κ.Θ. Δημαράς έγραφε τον Φεβρουάριο του 1938: 
«Ο Καρυωτάκης δεν ήταν μεγάλος ποιητής• εγώ πιστεύω πως καλά-καλά δεν ήταν καν ποιητής» 
 Ένα μήνα αργότερα, ο Θεοτοκάς υπερθεματίζοντας, πρόσθετε: «η δημιουργική του πνοή ήταν λιγοστή και η καλλιέργειά του ακόμη λιγότερη»

Την ίδια χρονιά ο Λαπαθιώτης, θέλοντας να διακωμωδήσει την ποίηση του Εμπειρίκου και του Εγγονόπουλου, αποστέλλει στη Νέα Εστία ένα «Υπερσουρρεαλιστικό σονέττο», σημειώνοντας πως εγκαινιάζει με αυτό ένα νέο, ακόμη πιο ακραίο, ποιητικό σύστημα . Είναι το γνωστό ΒΑΟ, ΓΑΟ, ΔΑΟ.
Ο Ελύτης αντιδρώντας τον αποκαλεί «άνθρωπο θρασύ και ημιμαθή που δεν έχει την ελάχιστη ανατροφή».

Ο σατιρικός ποιητής Αλέξανδρος Σούτσος επισκεπτόμενος τον Σολωμό, στην Κέρκυρα, αναγγέλλει στον βαλέ του ποιητή τον εαυτό του: «Πείτε στον κόντε ότι τον ζητάει ο ποιητής Σούτσος», για να πάρει μετά από λίγα λεπτά την απάντηση: 
«Ο κόντε μου είπε να σας πως ότι Σούτσος ποιητής δεν υπάρχει». 

Ο  «αφανισθείς αυτοθέλητα», όπως είχε γράψει πριν την εξαφάνιση του, Δημήτρης Λιαντίνης είπε για την Οδύσσεια του Καζαντζάκη: 
Δυστυχώς όμως το έργο δεν διαβαζόταν. Σήμερα είναι ζήτημα αν έχουν διαβάσει πάνω από εκατό, εκατόν πενήντα άνθρωποι όλο το έργο.

Ο Καζαντζάκης για τον Καβάφη:  
Νομίζω πως ο Καβάφης έκανε πολύ κακό στα ελληνικά γράμματα.Τους έδωσε μια κατεύθυνση κουρασμένη και παρακμιακή, απαράδεκτη για μια νεα λογοτεχνία σαν την δική μας.

Όπως έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν ο Αγγελόπουλος είχε πει για τον Σαββόπουλο: «Άλλος ένας βλάκας και ο Σαββόπουλος. Δεν δέχομαι συστάσεις από αγράμματους και κρετίνους . Ο άνθρωπος φοράει μια σημαία και περιφέρεται στα σύνορα σαν μπαλαρίνα… 
Βέβαια και ο Σαββόπουλος τον είχε αποκαλέσει ως: την πιο  επηρμένη φαλάκρα του ελληνικού  κινηματογράφου!
Για τον αδικοχαμένο Αγγελόπουλο έχω γράψει γράψει το ποστ ΕΝΑ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΟ ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ.

Αλλά στο ίδιο ποστ είχα γράψει ότι και στον χώρο των μουσικών οι αντιπαραθέσεις και με οξείς χαρακτηρισμούς δεν είναι ασύνηθες φαινόμενο.
Ήταν τέλος του Αυγούστου 1981, όταν ο Χατζηδάκις επρόκειτο να διευθύνει μια συναυλία της ΚΟΑ, η οποία τελικά ματαιώθηκε και  είχε έρθει σε  ρήξη  με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο (ΠΜΣ) του οποίου  ο πρόεδρός του, Ευάγγελος Κατσάμπας, δεν αναγνώριζε στον Χατζιδάκι διευθυντικές ικανότητες, επειδή δεν είχε σχετικό δίπλωμα και σε συνέλευση της ορχήστρας είπε: 
«Ο κ. Χατζιδάκις δεν ανήκει σ’ αυτό τον χώρο. Εχει εξυβρίσει τον ελληνικό λαό, τα πολιτικά κόμματα, τα πάντα. Μας έχει πει ηλίθιους, ανάπηρους, φρακοφορεμένους φελλούς. Πρέπει να διαφυλάξουμε την ακεραιότητά μας. …Αν παίξετε θα δικαιώσετε τον τίτλο του φελλού, του ηλίθιου, του ανάπηρου!..»
Προφανώς έτσι θα τους είχε χαρακτηρίσει ο Χατζιδάκις!

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης για τον υπέρμαχο της δημοτικής Γιάννη Ψυχάρη:  
«Η δημοτική του Ψυχάρη δεν ήταν λαϊκή γλώσσα, ήταν πλαστή». 

Ο Γιάννης Ψυχάρης για τον Κ.Π. Καβάφη:
«Ο Καβάφης δεν είναι ποιητής, είναι τζουτζές». 

Ο Γιώργος Σεφέρης για τον Άγγελο Σικελιανό
«Αυτός ο λυρισμός γορίλλα που θέλει όλα να τα καταβροχθίσει». 

Ο δε Καραγάτσης  γράφει σαρκαστικά για τους συναδέλφους του στον επικήδειο του: 
Δε επείραξα ποτέ μου συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους. Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ιδίοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο. Και θα φύγει από το νεκροταφείο ο κόσμος και ο κοσμάκης βγάζοντας στεναγμούς ανακούφισης. Είμαι βέβαιος πως ο θεός θα με κατατάξει μεταξύ των αγίων στον Παράδεισο. Αμήν».  

Τέλος όπως έγραφα σε πρόσφατο ποστ ο  Γ. Πωπ απάντησε σε κάποια επίθεση που είχε δεχθεί από τον Γεώργιο Βλάχο με την αμίμητη φράση : «τοιούτον άρθρον δεν διενοήθη νους τις, ουδέ έγραψε χειρ τις, αλλά πους τις»
 
 
Μερικές ατάκες έχουν ληφθεί από εδώ και  εδώ.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΥΠΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ β΄μέρος

Πάνω από την πόλη της Ρόδου είναι ο λόφος του Αγίου Στεφάνου, γνωστός και ως Μόντε Σμίθ. Εκεί είχε εγκαταστήσει  το παρατηρητήριό του ο σερ Σίντνεϊ Σμιθ (Sir William Sidney Smith, 1764-1840), διοικητής των βρετανικών ναυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να παρακολουθεί τις κινήσεις του γαλλικού στόλου στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αιώνα. Ο ναύαρχος, έγινε διάσημος αφενός μεν για την ευφυΐα, το δυναμισμό και την ανδρεία του (κατάφερε να αντιπαρατεθεί επιτυχώς στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη το 1799), αφετέρου δε για τη ματαιοδοξία και τις εκκεντρικότητές του. Μεταξύ αυτών είναι και η απάντηση που έδωσε στον μπάτλερ του, όταν ο τελευταίος τον ρώτησε αν είχε διαβάσει την "Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας" του Γίββωνα.
"Δεν διαβάζω ποτέ ένα βιβλίο πριν γράψω κριτική γι" αυτό, για να μην είμαι προκατειλημμένος υπέρ του".

Ο Τόμας Καρλάυλ μπορεί να ήταν διακεκριμένος φιλόσοφος , σατιρικός συγγραφέας και ιστορικός αλλά ταυτόχρονα ήταν καλβινιστής, ενάντιος στην δημοκρατική διακυβέρνηση και τον φιλελευθερισμό και είχε επίσης και ξεσπάσματα ρατσισμού στα γραπτά του.
Προφανώς για όλα αυτά η γνώμη του Χένρυ Τζαίημς  γι΄ αυτόν συμπυκνώνεται στην φράση:  
«Ένα χοντρό λουκάνικο που ξεροψήνεται μέσα στο ίδιο του το απαίσιο λίπος»

Ο Φλαμανδός ζωγράφος Πίτερ Μπρίγκελ ή Μπρέγκελ ο πρεσβύτερος έλεγε στον γιό του, τον εξίσου γνωστό ζωγράφο, ως Πίτερ Μπρίγκελ ο νεότερος 
Υπάρχουν δύο πλευρές σε κάθε ζήτημα: η δική μου και η λανθασμένη.

Από τον παππού σας πίθηκο ή από την γιαγιά σας πιθηκίνα κατάγεστε, κύριε Χάξλεϊ; ρώτησε ο αιδεσιμότατος Samuel Wilberforce τον Χάξλεϊ, ένθερμο υποστηρικτή του Δαρβίνου στις 30-6-1860 σε αίθουσα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για να πάρει την πληρωμένη απάντηση:
-Δεν θα ντρεπόμουν να είχα ένα πίθηκο για πρόγονο, αντίθετα θα ντρεπόμουν να έχω συγγένεια με έναν ταλαντούχο άνθρωπο όπως εσείς που θέλει να συσκοτίσει την αλήθεια!

Ο αριστοκρατικής καταγωγής ζωγράφος που είχε μείνει νάνος από ατυχήματα στα πόδια του όταν ήταν παιδί, Τουλούζ Λωτρέκ την στιγμή που παραλάμβανε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής δεν δίστασε να πει: 
Αγαπητέ μου Κύριε Υπουργέ σκεφτήκατε πόσο γελοίος θα φαίνομαι με αυτό το «πράγμα» στην μπουτονιέρα μου την επόμενη φορά που θα πάω στο μπορντέλο να ζωγραφίσω;

Οι πιο δηλητηριώδεις πάντως ατάκες είναι αυτές που έχουν ειπωθεί από αυτούς που αντιπαθούσαν  κάποιο που πέθανε. 
Ο Αμερικανός ποιητής, ζωγράφος και μυθιστοριογράφος Ε.Ε.Κάμμινγκς σχολιάζοντας τον θάνατο ενός από τους χειρότερους  Προέδρους των ΗΠΑ, του Γουόρεν Χάρντινγκ είπε:
«Μόλις πέθανε ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να κάνει επτά γραμματικά λάθη σε κάθε πρόταση που ψέλλιζε».

Ο πρώτος ηθοποιός και σκηνοθέτης που του απονεμήθηκε ο τίτλος του  σερ Χένρι Ίρβινγκ (1838-1905),  αναφερόμενος στον Μπέρναρντ Σω είχε πει:
«Θα πλήρωνα ευχαρίστως τα έξοδα της κηδείας του, όποια στιγμή μου και αν μου το ζητούσαν, αλλά επιτέλους πότε θα μου το ζητήσουν!»

Ενώ  ο Ντάνιελ Νταφόε (που έγραψε τον Ροβινσώνα Κρούσο) έγραψε σε φίλο του.
Δεν πήγα στην κηδεία του. Έστειλα όμως μια επιστολή στην οικογένεια του λέγοντας πόσο συμφωνώ με την πρωτοβουλία του αυτή να αποδημήσει επιτέλους στον άλλο κόσμο.

Κάτι αντίστοιχο έχει πει ο γνωστός για την επιγραμματική εξυπνάδα  συγγραφέας Γκορ Βιντάλ, όταν πέθανε ο Τρούμαν Καπότε:
«Επιτέλους το πρώτο σωστό βήμα στην καριέρα του». 

Επίσης ο  Γκορ Βιντάλ είχε πει για τον Αλεξάντερ Σολζενίτσιν:
«Κακός συγγραφέας και ανόητος άνθρωπος - αυτός όμως είναι συχνά ο συνδυασμός της επιτυχίας για το αμερικανικό αναγνωστικό κοινό». 

Αλλά και ο σύγχρονος συγγραφέας Μάρτιν Εϊμις είχε πει για τον Γκορ Βιντάλ που ήταν γνωστός ομοφυλόφιλος:
«Δίνει την εντύπωση ότι πιστεύει πραγματικά πως οι ετεροφυλόφιλοι έχουν πέσει θύματα μαζικής ύπνωσης και προπαγάνδας, αλλιώς θα ήταν γκέι φυσικά».

Επίσης ο  Μάρτιν Εϊμις έχει πει για τον Θερβάντες:
«Το διάβασμα του Δον Κιχώτη μπορεί να συγκριθεί με μια αρμένικη βίζιτα ηλικιωμένου συγγενούς που δεν σταματά να σε ζαλίζει με τις φάρσες του, τις βρώμικες συνήθειές του, τις ατέλειωτες περιγραφές ακατανόητων αναμνήσεων. Οταν επιτέλους τελειώσει η εμπειρία και ο γέρος φύγει (στη σελίδα 845), σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα. Και δεν πρόκειται για δάκρυα ανακούφισης ή μετάνοιας, αλλά για δάκρυα περηφάνιας που κατάφερες να φτάσεις μέχρι το τέλος.»

Ο Τρούμαν Καπότε για την ηγετική μορφή του κινήματος μπητ Τζακ Κέρουακ:
«Αυτό δεν είναι γράψιμο, είναι δακτυλογράφηση».  

Η Βιρτζίνια Γουλφ για τον «Οδυσσέα» του Τζέιμς Τζόις
«Το έργο ενός νοσηρού προπτυχιακού φοιτητή που ξύνει διαρκώς τα σπυριά του».

Ο Νόρμαν Μέιλερ για τον μυθιστοριογράφο και δημοσιογράφο Τομ Γουλφ:
«Διαβάζοντάς τον κάποιες φορές, είναι σαν να σε έχει καβαλήσει μια υπέρβαρη γυναίκα. Ή την ερωτεύεσαι ή παθαίνεις ασφυξία».

Ο αμερικανός συγγραφέας Τζον Ντος Πάσος για τον ποιητή και ιδρυτή του ντανταϊσμού Τρίσταν Τζάρα
«Ενας χτικιάρης Ρουμάνος που θυμίζει σχολαστικό αρχιλογιστή».

Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι για όλους τους συναδέλφους του
«Οι συγγραφείς θέλουν να μυρίζουν μόνο τις δικές τους κουράδες. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ' έξω. Προτιμώ να σκέφτομαι τον θάνατο παρά το έργο άλλων συγγραφέων. Είναι πολύ πιο ευχάριστο». 

 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση. 

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΥΠΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ α΄μέρος

Στο μυαλό πολλών ανθρώπων οι διάσημοι συγγραφείς, ποιητές, επιστήμονες κτλ είναι άνθρωποι ανώτεροι από ένα συνηθισμένο άνθρωπο. Και όμως!
Και αυτοί, όπως όλοι μας, σε όσους και για ότι δεν τους αρέσει μπορούν να εκτοξεύσουν  κακίες, δηλητηριώδη σχόλια και απαξιωτικές ατάκες. Η μόνη ίσως διαφορά από εμάς είναι ότι όλα αυτά διακρίνονται, συνήθως, για το  εξαιρετικό διαβρωτικό χιούμορ τους αλλά και τον έντονο σαρκασμό.
Μια χαρακτηριστική τέτοια απάντηση είναι αυτή που έδωσε ο Άρθουρ Καίσλερ σε ένθερμο θαυμαστή του που ζητούσε επίμονα να τον συναντήσει.
 Το να σου αρέσει ένας συγγραφέας και να θέλεις να τον γνωρίσεις είναι σαν να σου αρέσει το Pâté de foie gras και να θέλεις να γνωρίσεις την χήνα.

Μερικοί δε είναι αμείλικτοι όταν σχολιάζουν τα έργα άλλων ομότεχνών τους. Ήδη από τον 17ο αιώνα υπάρχουν απαξιωτικά σχόλια για σημαντικά από τότε έργα όπως αυτό του Άγγλου ποιητή και πολιτικού Edmund Waller, για τον Απολεσθέντα Παράδεισο του Μίλτον:
«Αν η έκταση θεωρείται αρετή, που πολύ αμφιβάλλω, τότε το έργο αυτό έχει μία αρετή».

Ο Ντοστογιέφσκι και ο  Πούσκιν πέθαναν και οι δύο στις 29 Ιανουαρίου.
Ένα χρόνο πριν πεθάνει ο Ντοστογιέφσκι, έβγαλε μια ιστορική ομιλία, που προκάλεσε έντονη συγκίνηση στο ακροατήριο, στα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του  Πούσκιν που είχε πεθάνει πριν 43 χρόνια.
Βέβαια στο παρελθόν  σε άρθρο του στην εφημερίδα Epocka είχε γράψει:
"Ένα ζευγάρι μπότες είναι προτιμότερες σε κάθε περίπτωση από τον Πούσκιν. Ο Πούσκιν είναι μια βλακώδης πολυτέλεια."

Αντίστοιχα όμως δηλητηριώδες είναι και αυτό που έγραψε ο  Σώμερσετ Μωμ, στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο Το σημειωματάριο ενός συγγραφέα για τον Ντοστογιέφσκι!
«Το χιούμορ του Ντοστογιέφσκι θυμίζει το χιούμορ ενός χασομέρη που για να διασκεδάσει δένει μια κατσαρόλα στην ουρά ενός σκυλιού». 

Όταν ο ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ το 1728 δημοσίευσε  την Βλακειάδα (The Dunciad), επιτιθέμενος εναντίον των εχθρών του, συγγραφέων και κριτικών με αποτέλεσμα  να βγαίνει από το σπίτι του με δύο πιστόλια στην τσέπη κι ακολουθούμενος από ένα λυκόσκυλο, δεν μπόρεσε βέβαια να συμπεριλάβει  σε αυτούς τον πολύ μεταγενέστερο Όσκαρ Γουάιλντ που είπε για την ποίηση του:    
«Υπάρχουν δύο τρόποι να μισήσεις την ποίηση. Ο πρώτος είναι να τη μισείς. Ο δεύτερος είναι να διαβάζεις Πόουπ.

Είναι γνωστή η αντιπαλότητα που αναπτύσσεται μεταξύ σχεδόν συνομήλικων ποιητών της ιδίας χώρας που εκ των πραγμάτων απευθύνονται στο ίδιο κοινό.
Έτσι δεν προκαλεί εντύπωση η άποψη του  Ρόμπερτ Λι Φροστ (1874-1963) που ως γνωστόν έλεγε πως «ποίηση είναι ό,τι χάνεται στη μετάφραση», για τον άλλο μεγάλο Αμερικανό ποιητή Καρλ Σάντμπεργκ (1878-1967)
Ο Καρλ Σάντμπουργκ είναι ο μόνος ποιητής που θα μπορούσε να κερδίσει από τη μετάφραση. 

Σκηνές απείρου κάλους γίνονται επίσης όταν βρεθούν να κάθονται ο ένας δίπλα στον άλλο δύο μεγάλοι ποιητές, όπως ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και ο  Τ. Σ. Έλιοτ, γεγονός που  έγινε κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου στο Wellesley College.
Ο Γέιτς έχει πιάσει την πάρλα με τον συνδαιτημόνα  που είναι δεξιά του και λίγο πριν το τέλος του δείπνου γυρνάει στον Έλιοτ, με τον οποίο δεν είχε ανταλλάξει ούτε μία κουβέντα όλη τη βραδιά και τον ρωτάει:
«Ο φίλος μου κι εγώ συζητάμε για τις αδυναμίες της ποίησης του Τ. Σ. Έλίοτ. Εσείς τι γνώμη έχετε;» 

O Ρεμί ντε Γκουρμόν  διακρίθηκε ως ποιητής, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας, συντάκτης περιοδικών λογοτεχνίας και τέχνης, και ως μέγας θεωρητικός του κινήματος του Γαλλικού Συμβολισμού, που άνθισε κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα. 
Κάνοντας κριτική για το βιβλίο φίλου του ποιητή του είπε:
«Το μόνο πρόβλημα με το βιβλίο σου είναι πως το εξώφυλλο απέχει πολύ από το οπισθόφυλλο».  

Το ίδιο αμείλικτος ήταν και ο Τολστόι προς τον Τσέχωφ, μετά την παράσταση του Θείου Βάνια:  
«Ξέρεις πόσο απεχθάνομαι τα έργα του Σαίξπηρ, τα δικά σου όμως είναι ακόμη χειρότερα».      

Αντίθετα με γνήσιο βρετανικό χιούμορ  ο συγγραφέας Π.Τζ.Γουάντχαους έγραψε στην αφιέρωση του βιβλίου του The  Heart of a God:
Στην κόρη μου Λεονόρα γιατί χωρίς την ακατάβλητη αγάπη και ενθάρρυνση της το βιβλίο αυτό θα είχε ολοκληρωθεί στο μισό διάστημα.

Ο Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ απαξιωτικά για τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ: 
«Τον διάβασα εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '40. Κάτι για καμπάνες, ταύρους και αχαμνά (bells, bulls and balls) έγραφε… Το μίσησα». 

Ο Γουίλιαμ Φόκνερ για τον Μαρκ Τουέιν: 
«Γραφιάς της πλάκας που στην Ευρώπη δεν θα τον είχαν ούτε για τέταρτης κατηγορίας συγγραφέα. Βρήκε κάτι ξεχασμένους λογοτεχνικούς σκελετούς, τους έντυσε με τοπικό χρώμα και κατάφερε να συγκινήσει τους επιφανειακούς και τους τεμπέληδες». 

Ο Μαρκ Τουέιν για τον Χένρι Τζέιμς:
«Αν αφήσεις για λίγο κάποιο βιβλίο του, αποκλείεται να το ξαναπιάσεις». 

Ο Άγγλος συγγραφέας Evelyn Waugh για τον Μαρσέλ Προυστ: 
«Θα πρέπει να έπασχε οπωσδήποτε από κάποιου είδους νοητική υστέρηση». 

Ο Μποντλέρ για τον Βολταίρο
«Ο βασικός λόγος για την πλήξη που νιώθω στη Γαλλία είναι ότι όλοι θυμίζουν τον Βολταίρο, αυτόν τον πρίγκιπα του επιφανειακού, αυτόν τον αντικαλλιτέχνη».  

Ο Γκουστάβ Φλομπέρ για τη Γεωργία Σάνδη
«Μια μεγάλη αγελάδα γεμάτη μελάνι».  

 

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.