Ο
γνωστός μας μητροπολίτης Μεσογαίας ξανακτύπησε με ένα κλασσικό κείμενο γνήσιου
λαϊκισμού !
Με
την νέα του εγκύκλιο προσπαθεί να περάσει στον κόσμο την εικόνα του προστάτη και προασπιστού των
λαϊκών συμφερόντων.
Για
να πετύχει ο ρόλος αυτός βασική προϋπόθεση
είναι, όπως γράφει και ο Νίκος Μουζέλης , να περάσει η άποψη πως :ο λαός σαν μια αμετάβλητη και εγγενώς καλή / σοφή ύπαρξη δεν κάνει ποτέ
λάθη. Τα λάθη γίνονται όταν οι πολιτικές ηγεσίες, που υποτίθεται πως τον
αντιπροσωπεύουν, μετατρέπονται σε «κατεστημένα» που αγνοούν τη γνήσια λαϊκή
βούληση είτε επειδή ακολουθούν τα δικά τους στενά, αντιλαϊκά συμφέροντα είτε
επειδή υπακούουν στα κελεύσματα των «εξωτερικών εχθρών» του έθνους.
Το ευκολότερο
λοιπόν και πιο προσιτό μέσο για να το πετύχει αυτό κανείς και να προσεταιριστεί
έτσι τον κόσμο, είναι να εκμεταλλευτεί
την κακή οικονομική κατάσταση πολλών και τα προβλήματα που έχουν από αυτήν :
Οι μισθοί και οι συντάξεις
περικόπηκαν, αρκετοί απολύθηκαν, οι άνεργοι πληθύνονται, πολλοί στέγνωσαν
οικονομικά. Και ξαφνικά μας ζητείται απειλητικά και εκβιαστικά να πληρώσουμε,
επί πλέον φόρο για το σπίτι που μένουμε σαν να είναι το κράτος πλέον φτωχότερο
από τους φτωχούς.
Όποτε
τι πρέπει να κάνουμε;
Να το φωνάξουμε στα αυτιά των
αρμοδίων: «Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο. Βρέστε άλλες λύσεις».
Βέβαια
στις λύσεις αυτές δεν συζητά καθόλου συμμετοχή της περιουσίας της εκκλησίας
αλλά συνεχίζοντας απτόητος γράφει:
Πρέπει να το καταλάβετε∙ δεν
είστε μόνο οφειλέτες στους δανειστές σας, είστε οφειλέτες και στον λαό που
ταχθήκατε να υπηρετείτε. Αφού δεν καταφέρνετε την εθνική σωτηρία μέσα από
πολιτική συνεργασία, αυτή θα προκύψει αναγκαστικά μέσα από λαϊκή απαίτηση και
πρωτοβουλία».
Και
εδώ ξυπνάει ο επαναστάτης μέσα του!
Αν δεν ξυπνήσουμε, τελειώσαμε. Δεν θα υπάρχει συνέχεια!
Καιρός πλέον να ξεσηκωθούμε. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν. Και επειδή δεν
θα τα αλλάξουν κάποιοι άλλοι, πρέπει να μπούμε στο παιχνίδι όλοι.
Πως
θα γίνει αυτό; Προφανώς με τα μεγάλα λόγια λύνονται όλα τα προβλήματα!
Όχι με βία, αλλά με δύναμη και αποφασιστικότητα.
Όχι με μηδενιστικές επιλογές, αλλά με καθαρότητα, ηρωισμό και εξυπνάδα.
Για
να φανεί και ολίγον αντικειμενικός κάνει μια συλλογική αυτοκριτική:
Σίγουρα και η δική μας ευθύνη ως λαού δεν είναι καθόλου μικρή.
Συμφωνήσαμε με τις μικρονοϊκές πολιτικές επιλογές και τις κάναμε συνήθειες και
νοοτροπία μας. Η ανειλικρίνεια, η αδιαφορία, το βόλεμα, το εύκολο κέρδος, η
προσβολή των θεσμών, η ύβρις κατά της πίστης και παράδοσής μας, η ασέβεια κατά
του κράτους και των νόμων, οι αλόγιστες διεκδικήσεις αποτέλεσαν κομμάτια της
ζωής του νεοέλληνα που δεν μας τιμούν καθόλου. Δεν μας φταίνε μόνον οι άλλοι
είτε αυτοί λέγονται κερδοσκόποι είτε ξένα συμφέροντα είτε πολιτικοί. Το δικό
μας μερίδιο ευθύνης για το σημερινό μας κατάντημα δεν είναι ευκαταφρόνητο.
Βέβαια
αναγκαστικά ομολογεί αυτό που ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι:
Ομολογώ ότι και ως Εκκλησία μας κάνανε κομμάτι του καταρρεόντος κρατικού
συστήματος. Γι’ αυτό και συχνά μας παρερμηνεύει ο λαός.
Αγκαλιάσαμε το κράτος, στηριχθήκαμε σε αυτό και τραυματίσθηκε η βαθειά σχέση
μας με τον λαό. Τον υπηρετήσαμε μεν ως πονεμένο και φτωχό, αλλά δεν τον
αγκαλιάσαμε ως κομμάτι της υπόστασής μας. Τουλάχιστον δεν καταφέραμε να μας
νοιώσει έτσι. Μολύνθηκε το γάλα της μάνας του, της Εκκλησίας, και απέστρεψε το
πρόσωπό του από το στήθος της. Αυτό είναι ο,τι χειρότερο υπάρχει.
Χάρις
βέβαια σε αυτό τον εναγκαλισμό πλην της κρατικής μισθοδοσίας των παπάδων, από
το 1997 απαλλάσσονται τα ακίνητα της από τον Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας,
από το 2004 από την εισφορά του 35% των εσόδων των ναών, όπως επίσης
απαλλάχτηκε η εκκλησία από τον φόρο εκμίσθωσης γαιών ,οικοδομών τόσο των
μητροπόλεων, όσο και των ναών και των μοναστηριών και το 2010 καταργήθηκε και ο
φόρος που αναφερόταν στην επιβολή ΦΠΑ σε νεόδμητες οικοδομές της.
Και
βέβαια το 2017 έγινε και φορολογική
απαλλαγή ακινήτων των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους από παλαιές
επιβαρύνσεις για Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ) και το Ενιαίο Τέλος
Ακινήτων (ΕΤΑΚ) σε εκκρεμείς υποθέσεις ακινήτων των Ιερών Μονών το Αγίου Όρους,
εντός ή εκτός αυτού.
Αλλά
για να μην πάρει και πολύ θάρρος από αυτή ομολογία ο λαός, ο συμπάσχων με τους φορολογούμενους,
αλλά μη φορολογούμενος μητροπολίτης και
νομίσει κανείς ότι φταίει η εκκλησία για τον εναγκαλισμό :
Ο λαός είναι ό,τι ιερώτερο έχουμε μετά τον Θεό και η Εκκλησία στη φύση
της είναι η ανάσα του λαού. Αυτήν την ανάσα τελευταία στερηθήκαμε. Ήρθε η ώρα
να ξαναρχίσει ο ζωτικός θηλασμός. Δεν αμφισβητώ βέβαια ότι είμαστε και θύματα.
Κάποιοι μας ξεγέλασαν. Κάποιοι διαχειρίσθηκαν τα θέματά μας με ένοχη
ανικανότητα. Κάποιοι μας διέσυραν διεθνώς και μας οδήγησαν στα στόματα των
θηρίων αυτού του κόσμου είτε από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες
σκοπιμότητες. Και να πού φτάσαμε! (Ονόματα βέβαια δεν λέμε,υπολήψεις δεν θίγουμε!)
Και
βέβαια όπως στις επιστημονικές εργασίες υπάρχει βιβλιογραφία που υποστηρίζει τα
γραφόμενα, σε θρησκευτικό κείμενο μπορεί να μην εδραιωθούν τα γραφόμενα από μια
έγκυρη και σοβαρή προφητεία αξιόπιστου Αγίου;
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός προφήτευσε πριν από διακόσια πενήντα χρόνια
λέγοντας: «Θα σας βάλουν βαρύ και δυσβάσταχτο φόρο ακόμη και στα παράθυρα και
στα κοτέτσια, αλλά όμως δεν θα προλάβουν».
Πέρα
όμως από τα λόγια η συνεισφορά της Μητρόπολης Λαυρεωτικής θα είναι ουσιαστική
για τους χειμαζόμενους ενορίτες της και θα τους συμπαρασταθεί, όχι βέβαια με
χρήματα αλλά:
Ό,τι και να συμβεί, αδελφοί μου, θα ήθελα να ξέρετε ότι η τοπική
Εκκλησία μας θα δώσει τα πάντα για να σταθεί στο πλευρό σας.
Αν σε έναν κόψουν το ρεύμα, εμείς θα το κόψουμε σε όλους τους ναούς.
Θα κάνουμε γάμους με κεριά στα χέρια και λειτουργίες με δάκρυα στα μάτια.
Με κανέναν τρόπο δεν θα δεχθούμε, τη στιγμή που νοικοκυριά είναι βυθισμένα στο
σκοτάδι, οι ναοί να λειτουργούν με αναμμένους τους πολυελαίους.
Και
βέβαια δεν θα μπορούσε να καταλήξει χωρίς ολίγη εθνικοπατριωτική έξαρση:
Γιατί η εθνική μας υπερηφάνεια στηρίζεται σε μια ιστορία που όλοι τους
ζηλεύουν.
Δεν μας έμεινε τίποτε άλλο από το να μεταμορφώσουμε ξανά την Ελλάδα σε
πατρίδα μας, την ιστορία της σε ταυτότητά μας, τα παραδείγματα των προγόνων μας
σε βιώματά μας και να επιστρέψουμε από τον ασύνετο νεοπλουτισμό στην αξιοπρεπή
λιτότητα και ολιγάρκεια, από τις υποτελικές υποχωρήσεις στον ηρωισμό και από
τον παγκόσμιο διασυρμό στην εθνική υπερηφάνεια και τον πανθομολογούμενο
θαυμασμό.
Αναλύοντας
την δομή του λαϊκιστικού λόγου ο Νίκος Μουζέλης
επισημαίνει σχετικά:
Τέλος, παρ' όλο που ο λαός «προδίδεται», παρ' όλες τις συνεχείς
επιβουλές και συνωμοσίες εναντίον του, αυτός μακροχρόνια παραμένει αμετάβλητος
και αήττητος. Ξαναγεννιέται σαν φοίνικας μέσα από την τέφρα του ακολουθώντας
ηρωικά το δύσκολο μονοπάτι της εθνικής αναβίωσης, ανεξαρτησίας και δόξας. Αυτή
η συνεχής ανανέωση διά μέσου των αιώνων εξηγείται από το ότι ο συγκεκριμένος
λαός (ελληνικός, τουρκικός, γαλλικός κτλ.) έχει έναν πολιτισμό εγγενώς ανώτερο
από όλους τους άλλους. Επιπλέον είναι «επιούσιος», είναι από τη μοίρα του
προορισμένος, μέσω της πολιτισμικής μοναδικότητας και ανωτερότητάς του, να
λάμπει, να φωτίζει και να οδηγεί την οικουμένη σε όλο και ψηλότερα επίπεδα
πολιτισμικού μεγαλείου.
ΑΛΛΑ ΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ
ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου