ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ!

Η τραγωδία στο Μάτι έχει προκαλέσει την ευαισθητοποίηση του κόσμου και έτσι αναπόφευκτα και των καναλιών.

Επιτέλους έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ρεπορτάζ που μιλούν για εμφανή προβλήματα που υπάρχουν από χρόνια και σε άλλες περιοχές της Αττικής.

Μία από αυτές είναι η περιοχή που περιλαμβάνεται από εκεί που τελειώνει το Λαύριο μέχρι τον ναό του Σουνίου.

Αν η λεωφόρος Μαραθώνος με τις 4 λουρίδες κυκλοφορίας που την θεωρούσαν μάλιστα σαν αντιπυρική ζώνη φρακάρισε, ο δρόμος που ενώνει το Λαύριο με το Σούνιο με τις δύο λουρίδες και τις συνεχείς στροφές του είναι προφανές ότι όχι σαν αντιπυρική ζώνη δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλά μέσα στον πανικό που προκαλεί μια πυρκαγιά η  κίνηση πολλών οχημάτων που θα προσπαθούν να διαφύγουν από τον μοναδικό δρόμο μόνο μπλοκάρισμα μπορεί να προκαλέσει.

Στις φωτογραφίες είναι εμφανής η διαφορά μεταξύ Λεωφόρου Μαραθώνος και Σουνίου. 4 λωρίδες η μια 2 η άλλη.

Σχετικό με το θέμα είναι το ρεπορτάζ του STAR στο οποίο το βίντεο που το συνοδεύει είναι πιο εύλογα από το κείμενο

https://www.star.gr/video/eidiseis/ellada/431056

Μια τεράστια παγίδα μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων αποτελεί το παραλιακό μέτωπο της λεωφόρου Σουνίου. Ο εθνικός δρυμός φτάνει μέχρι τη θάλασσα ενώ σε περίπτωση πυρκαγιάς δεκάδες οδηγοί και παραθεριστές  κινδυνεύουν να εγκλωβιστούν και να καούν ζωντανοί, καθώς υπάρχουν παντού περιφραγμένες ιδιοκτησίες και η πρόσβαση στη θάλασσα είναι σχεδόν αδύνατη. 

Επί 4 χιλιόμετρα στη λεωφόρο Σουνίου, ένας δρόμος στενός που το καλοκαίρι φρακάρει από χιλιάδες αυτοκίνητα, το μόνο που βλέπει κανείς είναι θεόρατα πεύκα από τον εθνικό δρυμό και παντού μα παντού περιφράξεις από ιδιοκτησίες. 

Η πρόσβαση στη θάλασσα σε περίπτωση εκτάκτου ανάγκης είναι σχεδόν αδύνατη καθώς υπάρχουν μόλις τρία στενά μονοπάτια που γνωρίζουν μόνο οι ντόπιοι. 

Το ένα από τα 3 μονοπάτια που οδηγούν  στη θάλασσα είναι τόσο στενό που μετά βίας χωράει να περάσει ένας άνθρωπος. Δεξιά και αριστερά κατά μήκος της διαδρομής προς τη σωτηρία, αν υπάρχει κίνδυνος από πυρκαγιά,  οι συνθήκες διαφυγής είναι ιδιαίτερα δύσκολες καθώς υπάρχουν  συρματοπλέγματα, περιφράξεις, τεράστιες σε μήκος μάντρες και παντού ξερά χόρτα, πουρνάρια και αγριάδα.  Από εκεί η παραλία απέχει περίπου 300 μέτρα. 

Υπάρχουν όμως και δύο κάθετοι δρόμοι που δείχνουν να φτάνουν στη θάλασσα αλλά όπως διαπιστώνουμε καταλήγουν σε κλειδωμένες καγκελόπορτες. 

Η Λαυρεωτική είναι η περιοχή που έχει τους πιο πολλούς οικισμούς αυθαιρέτων, αισίως 42! Τόσους δήλωσε ο Δήμος για να εξαιρεθούν από την ανάρτηση των δασικών χαρτών.

Σύμφωνα με την καταγραφή που έκανε ο δήμος, οι 42 οικισμοί έχουν περισσότερα από 10.500 σπίτια, καλύπτοντας έκταση μεγαλύτερη των 10.000 στρεμμάτων. 

Έκανα μια βόλτα με το αυτοκίνητο σε ένα από αυτούς, τον Άγιο Γεράσιμο που είναι πάνω από την Λεωφόρο Σουνίου στην περιοχή που περιγράφεται παραπάνω, στα όρια, αν όχι μέσα στον Δρυμό του Σουνίου και η εικόνα εκεί δυστυχώς είναι η κλασσική όλων των αυθαιρέτων οικισμών της Ελλάδας.

Δρόμοι στενοί με στροφές που χωράνε ένα μόνο μικρό αυτοκίνητο, τρεις φορές σταμάτησα σε κάποιο πιο ευρύχωρο σημείο για να μπορέσει να περάσει ο αντιθέτως ερχόμενος. Βέβαια κάποιος άσχετος από την περιοχή είναι αδύνατο να γνωρίζει που καταλήγουν τα δρομάκια αυτά. Σπίτια κτισμένα μέσα στα πεύκα, τεράστια πεύκα πάνω από τα σπίτια και φράκτες παντού. Ένα σκηνικό που έφερε αμέσως στο μυαλό μου τις περιγραφές που με σπαραγμό ψυχής διαβάσαμε από διασωθέντες στο Μάτι.

Όταν κατά τύχη  βρέθηκα τελικά στην Λεωφόρο Σουνίου, στο σημείο που έχω πάρει την  παρακάτω φωτογραφία, είχα ένα  αίσθημα ανακούφισης σαν να είχα γλυτώσει από κάποιο επικείμενο  κίνδυνο.  

Ίδιο προβληματισμό με εμένα έχει εκφράσει μιλώντας στο «Βήμα» ο περιφερειάρχης της Πυροσβεστικής στην Ανατολική Αττική την περίοδο 2014-2016  Αθανάσιος Τζοΐτης, δίνοντας μάλιστα συγκεκριμένη . κατ' ευφημισμόν ονομασία στις επικίνδυνες περιοχές για πυρκαγιά:

«Στη Βορειοανατολική κυρίως Αττική υπάρχουν τουλάχιστον 25-30,  ίσως και περισσότερα, σημεία που τα αποκαλούμε "παιδιά της Ηλείας" (λόγω της πύρινης καταστροφής το 2007) και τα οποία  έχουν προβληματική δόμηση μέσα στα δάση, όπως το Μάτι. Είναι λόφοι κοντά στην Αττική Οδό, σε περιοχές κοντά στον Ωρωπό, στο Χαλκούτσι, στους Αγίους Αποστόλους, στο Σούνιο και αλλού όπου υπάρχει και εκεί ενδεχόμενο οι πολίτες να παγιδευτούν στις φλόγες». 

Ας ελπίσουμε ότι θα διαψευστεί.

Ευτυχώς τα όσα γράφω παραπάνω έχουν αρχίσει να προκαλούν ευρύτερη ευαισθητοποίηση, με χαρακτηριστικότερη το άρθρο του Γιώργου Καρελιά στο Protagon με τίτλο  Προσοχή, υπάρχουν κι άλλα Μάτια…

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 14-8-2018

ΒΗΜΑ 12-2-2018

Το ιδιαιτέρως φυσικού κάλλους Σούνιο έχει κι αυτό υψηλού κινδύνου σημεία. Μάντρες ψηλές, συρματοπλέγματα, διαβάσεις στενές και λίγες που εμποδίζουν την έξοδο στην παραλία. «Με τη ρύθμιση που πέρασε από τη Βουλή για τα 500 μέτρα ελεύθερα από τον αιγιαλό, περιμένουμε οδηγίες να δούμε τι θα γίνει» λέει στο «Βήμα» ο δήμαρχος Λαυρεωτικής κ. Δημήτρης Λουκάς.

Η «κόκκινη» ζώνη του Σουνίου επικεντρώνεται σε 5 χιλιόμετρα. Ξεκινάει από το Λιμάνι Πασά και φτάνει μέχρι τη διασταύρωση που πάει ο δρόμος για τον ναό του Ποσειδώνα, εκεί που ήταν το ξενοδοχείο «Μπελβεντέρε». «Ολος αυτός ο δρόμος είναι μαντρωμένος δεξιά και αριστερά, είναι ένας δρόμος μικρού πλάτους 5 μέτρων και με ελάχιστες μικρές διαβάσεις, γύρω στο 1 με 1,5 μέτρο πλάτος, για να βγεις στη θάλασσα. Αποφασίσαμε μάλιστα να βάλουμε ταμπέλες στις διαβάσεις που να δείχνουν ότι υπάρχει έξοδος κινδύνου γιατί δεν φαίνονται κιόλας» εξηγεί ο δήμαρχος.

Ολες αυτές οι ιδιοκτησίες δεν είναι αυθαίρετες. Είναι αγορασμένες από το υπουργείο Οικονομικών, ιδιοκτησίες πολύ παλιές που έχουν χτιστεί προ του 1955, επομένως είναι νόμιμες. «Το αυθαίρετο της υπόθεσης», λέει ο κ. Λουκάς, «είναι ότι μπορεί μια ιδιοκτησία να έχει φάρδος 500 μέτρα, αλλά έχει μάντρα που αποκλείει εντελώς την πρόσβαση στην παραλία. Εχουμε στον δήμο μας 70 χιλιόμετρα ακτογραμμή και υπάρχουν παραλίες που δεν τις ξέρει κανείς γιατί δεν μπορεί να τις προσεγγίσει παρά μόνο από τη θάλασσα. Τώρα είναι ευκαιρία, εκτός από τις μάντρες, να απαλλοτριωθεί κι ένα κομμάτι γης. Επιβάλλεται να υπάρξει ένα σχεδιασμός. Εχουμε ήδη μια παλιά μελέτη του 1975 που προέβλεπε διανοίξεις στην παραλία, προέβλεπε χώρους πάρκινγκ, αλλά όλα σταμάτησαν μετά τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών».