ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΓΚΟΣΦΑΙΡΑΣ

Ήταν πριν ένα χρόνο,σαν την ημέρα του ιστορικού πάρτυ, 5 Μαΐου του 2006.
(Παρεμπιπτόντως δεν παρέστην στο πάρτυ, φοβούμενος τα βλέμματα ζηλοτυπίας των αρρένων μπλόγκερ όταν οι μπλογκερίνες θα εξέπεμπαν βλέμματα θαυμασμού και λατρείας στις χορευτικές μου επιδόσεις και στην απολλώνιο κορμάρα μου που λένε και τα Ημισκούμπρια! )
Είναι μια μέρα που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στας δέλτους της ιστορίας.(πάντα είχε επιτυχία αυτή η φράση στις εκθέσεις στο σχολείο !)
Επιτέλους να μια χαρμόσυνη ημέρα του Μαγιού που ήρθε σα σφήνα να προστεθεί στις δύο ιστορικές ημερομηνίες αυτού του μήνα ,την Πρωτομαγιά και την θλιβερή επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης.
Αυτή την μέρα διάλεξε ένας αθεόφοβος νέος του χθες να ξεκινήσει να συγγράφει μανιωδώς ποστ και να κάνει κτήμα όλου του κόσμου την σοφή, ευφυή, χαρισματική και μοναδική σκέψη του δίνοντας την ευκαιρία στο παγκόσμιο κοινό και σε όλες τις φυλές του κόσμου που γνωρίζουν Ελληνικά, να θαυμάσουν την μοναδική αυτή γραφή.
Το ερέθισμα ήταν αποτέλεσμα της πρώτης μου τυχαίας επαφής με τα μπλόγκ
Δεν θυμάμαι πως βρέθηκα την 26-4-06 σε ένα ποστ της ψιλικατζούς με θέμα «η άμβλωση δεν είναι έγκλημα» ,που είχε προκαλέσει τις αναμενόμενες αντιδράσεις ,να γράφω τα 70,74 και 75 σχόλια από τελικά 92 !
Μετά τα 3 αυτά εκτενή σχόλια σκέφτηκα αντί να γράφω σχολιασμούς στα μπλόγκ των άλλων γιατί να μην αποκτήσω και εγώ το δικό μου μπλόγκ στο οποίο να μπορώ να γράφω ότι μου κατέβει από σοβαρά μέχρι χιουμοριστικά κείμενα ;
Ήδη από το πρώτο ποστ (ΕΝΑΡΚΤΉΡΙΟΝ ), η επιτυχία ήταν μοναδική !Δεν το διάβασε κανείς! Στο δεύτερο πόστ (ΦΑΛΑΚΡΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ), βρήκα το πρώτο σχόλιο από τον Johny B Good που μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά γιατί έμπρακτα έβλεπα ότι κάποιος ,κάπου στον αόρατο αυτό κόσμο του διαδικτύου διάβασε ένα κείμενο μου, προφανώς του άρεσε και μου ευχήθηκε το καλώς όρισες.
Σιγά σιγά όμως το μπλόγκ απέκτησε αναγνώστες που άρχισαν να διαβάζουν τα ποστ και να σχολιάζουν τα γραφόμενα με κριτικό πνεύμα, χιούμορ και προπαντός με εξαιρετική ευπρέπεια που αποδεικνύει εύλογα το υψηλό τους μορφωτικό επίπεδο.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως έχω ξαναγράψει ,ότι δεν χρειάστηκε ποτέ μέχρι τώρα να σβήσω έστω και ένα σχόλιο.
Αντίστοιχα όλο αυτόν τον χρόνο παρακολουθώ πολλά μπλόγκ και το καθένα έχει κάτι διαφορετικό να μου προσφέρει.
Άλλα προσφέρουν γνώσεις που δύσκολα θα μπορούσες να τις συγκεντρώσεις μόνος σου, άλλα έχουν διηγήματα η ποιήματα πολλές φορές καλύτερα από αυτά που έχουν κυκλοφορούντα βιβλία, άλλα είναι κείμενα προσωπικά με καταπλήσουσα ευαισθησία, άλλα νεανικές δροσερές και πρωτότυπες απόψεις και άλλα κατασταλαγμένες απόψεις από πιο ώριμες ηλικίες.
Μετά ένα χρόνο αισθάνομαι ότι έχω αποκτήσει αόρατους αλλά υπαρκτούς και πραγματικούς φίλους που με ενδιαφέρει τι θα γράψουν και πιστεύω ότι και αυτούς τους ενδιαφέρει τι θα γράψω εγώ.
Όταν δε η οίστρος μου ζήτησε να γράψω κάτι για το φιλοξενείο αισθάνθηκα την πρόσκληση ιδιαίτερα τιμητική και γι΄ αυτό έστειλα ένα κείμενο με ξεχωριστή σημασία για μένα.
Όπως και στη ζωή έτσι και στην μπλογκόσφαιρα ,υπάρχουν διαστήματα που συνδέεσαι με μερικούς, με άλλους ξεκόβεις ,νέοι προστίθενται στους παλιούς ,άλλοι αποχωρούν, άλλοι παραμένουν και τελικά ο καθένας αποκτά ένα χώρο που κινείται άλλος καθημερινά και άλλος περιστασιακά.
Εάν πριν να ξεκινήσω το μπλογκ μου έλεγε κανείς ότι μετά από ένα χρόνο θα έχω φτάσει να έχω γράψει περισσότερα από 150 ποστ χωρίς να υπολογίζω τα διάφορα σχόλια εδώ και κει, θα του έλεγα αποκλείεται, γιατί από την εποχή που είμαστε φοιτητές και αλληλογραφούσα με τον νυν κουμπάρο μου που φοιτούσε τότε στο Πολυτεχνείο στην Θεσσαλονίκη, δεν είχα πιάσει στυλό εκτός από καθαρά επιστημονικές εργασίες ,να γράψω όχι γράμμα ούτε κάρτα με χρόνια πολλά.
Παρεμπιπτόντως κάποτε θα σας βάλω καμιά από αυτές τις επιστολές γιατί περιέχουν μερικές πολύ ωραίες ατάκες και από τους δυό μας ,όπως πχ όταν μου έγραφε: …κύλησε μέχρι εδώ η Ρόδα (χαϊδευτικό της τότε γκόμενας του) για να δει την Θεσσαλονίκη . Δύο μέρες δεν σηκωθήκαμε από το κρεβάτι !Της άρεσε πολύ η Θεσσαλονίκη !
Η γραφή ενός ποστ μου έδωσε πολλές φορές το ερέθισμα να ξανανοίξω βιβλία για να βρω μια πληροφορία, να ψάξω το αρχείο μου για κάποιο κείμενο που είχα φυλάξει, να ψάξω στο ίντερνετ για πολλά πράγματα και όλα αυτά τελικά για να τα μοιραστώ με αρκετούς άλλους με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Έτσι λοιπόν φίλοι μου σε αυτή την επέτειο θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έκαναν την τιμή να αφήσουν ένα σχόλιο πράγμα που μου έδειξε ότι κάτι που έγραψα κάπου μέσα τους μίλησε είτε θετικά είτε αρνητικά.
Η ζωή λοιπόν συνεχίζεται και ελπίζω, μπαίνοντας πλέον στον δεύτερο χρόνο, το μπλογκ μου να παραμείνει στις προτιμήσεις σας και καινούργιοι φίλοι να προστεθούν στους αναγνώστες του.