Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

ΣΙΚΑΓΟ 1Η ΜΑΙΟΥ 1886



Το 1884 στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας πάρθηκε η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μάη του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα "Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο".
"Ω αμερικανοί εργάτες κόκκινοι, λευκοί, κίτρινοι, μαύροι ελάτε, ψηλά σηκώστε τα κεφάλια, πετάξτε κάτω τα εργαλεία σας. Στο διάβολο τα αφεντικά. Στο διάβολο η σειρήνα του εργοστασίου. Αυτή είναι ημέρα των εργαζομένων, η δική μας μέρα. Εμπρός".
Αυτό ήταν το πνεύμα που υπήρχε εκείνα τα χρόνια, με την 10ωρη και 12 ωρη εργασία στα εργοστάσια και τα ορυχεία.
Οι αναρχικοί ήταν οργανωτές συνδικάτων και τα γεγονότα της 1ης Μαΐου του 1886,όπως και τις προηγηθείσες κινητοποιήσεις, τα έχει περιγράψει αναλυτικά ο Cyrusgeo εδώ ,από όπου και αντιγράφω ένα μέρος του ποστ
Την 1η Μαΐου του 1886, λοιπόν, τα εργατικά συνδικάτα του Σικάγο ξεκίνησαν την απεργία τους. Μετά από δυο μέρες, οι απεργοί συγκεντρώθηκαν κοντά στο εργοστάσιο McCormick. Ξέσπασαν ταραχές, και η αστυνομία του Σικάγο επιτέθηκε στους απεργούς. Το αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον δυο άνθρωποι νεκροί, αρκετοί τραυματίες, και μια πόλη γεμάτη εξοργισμένους εργάτες.

Η επάνω αφίσα που καλούσε τους εργάτες να πάνε οπλισμένοι στην συγκέντρωση αποσύρθηκε σύντομα και αντικαταστάθηκε από την κάτω.
Οι αναρχικοί μοίρασαν φυλλάδια με τα οποία καλούσαν τους πάντες σε συγκέντρωση στην πλατεία Haymarket, που τότε αποτελούσε πολυσύχναστο εμπορικό κέντρο. Τα φυλλάδια έλεγαν ότι η αστυνομία είχε σκοτώσει τους απεργούς για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, και παρότρυνε τους εργάτες να πάρουν εκδίκηση. Η συγκέντρωση, πάντως, ξεκίνησε ειρηνικά, κάτω από ψιλόβροχο, το απόγευμα της 4ης Μαΐου. Ο επικεφαλής των αναρχικών, August Spies, μίλησε σε ένα πλήθος κάπου 6.000 ανθρώπων. Απ’ ό,τι φαίνεται, τους είπε πως δεν ήταν εκεί για να υποδαυλίσει κανενός είδους ταραχές. Στο μεταξύ, μια μεγάλη αστυνομική δύναμη ήταν εκεί κοντά και παρακολουθούσε τη συγκέντρωση. Το πλήθος ήταν τόσο ήρεμο που ο δήμαρχος της πόλης, που είχε περάσει από εκεί για να δει τι γινόταν, έφυγε ήσυχος για το σπίτι του. Λίγη ώρα μετά, ο επικεφαλής της αστυνομίας ζήτησε να διαλυθεί η συγκέντρωση, και οι αστυνομικοί άρχισαν να βαδίζουν παρατεταγμένοι προς το πλήθος. Κάποιος πέταξε μια βόμβα με αναμμένο φιτίλι, και η έκρηξη σκότωσε έναν αστυνομικό (και τραυμάτισε άλλους επτά, οι οποίοι αργότερα υπέκυψαν στα τραύματά τους). Η αστυνομία άνοιξε πυρ, σκοτώνοντας έντεκα ανθρώπους και τραυματίζοντας δεκάδες. Συνελήφθησαν πάνω από εκατό άτομα, και οκτώ από τους πιο επιφανείς αναρχοσυνδικαλιστές παραπέμφθηκαν σε δίκη.
Στη δίκη, η πολιτική αγωγή δεν παρουσίασε κανένα στοιχείο που να συνδέει τους κατηγορούμενους με τη βόμβα. Το μόνο επιχείρημα που είχε ήταν ότι αυτός που την πέταξε είχε, λέει, υποκινηθεί από τους διοργανωτές, κι έτσι ήταν κι εκείνοι εξίσου υπεύθυνοι. Οι ένορκοι δέχτηκαν την ενοχή και των οκτώ. Στους επτά επιβλήθηκε θανατική ποινή. Η απόφαση δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερες εντάσεις και διαδηλώσεις. Ο κυβερνήτης της πολιτείας μετέτρεψε τις ποινές δύο κατηγορουμένων σε ισόβια, κι ένας από τους υπόλοιπους αυτοκτόνησε στο κελί του την παραμονή της εκτέλεσης.
Στις 11 Νοεμβρίου 1887, ο August Spies, ο Albert Parsons, ο Adolph Fischer και ο George Engel, όλοι αναρχικοί, απαγχονίστηκαν δημόσια. Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι, καθώς περπατούσαν προς τα ικριώματα, τραγουδούσαν τη Μασσαλιώτιδα, που τότε ήταν ο ύμνος του διεθνούς επαναστατικού κινήματος. Οι συγγενείς τους, που είχαν πάει για να συμπαρασταθούν, συνελήφθησαν και υπέστησαν σωματικό έλεγχο. Τις τελευταίες στιγμές, λένε πως ο Spies φώναξε: «Θα έρθει κάποτε ο καιρός που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές μας που στραγγαλίζετε σήμερα». Οι καταδικασμένοι δεν πέθαναν αμέσως, αλλά ο θάνατός τους ήταν αργός και βασανιστικός, και οι θεατές έφυγαν εμφανώς ταραγμένοι.Το τραγικό είναι ότι, στις 26 Ιουνίου 1893, ο κυβερνήτης του Ιλινόι έδωσε χάρη στους 3 που ήταν στη φυλακή, γιατί αποδείχτηκε πως, τελικά, ήταν και οι οκτώ αθώοι. Η δήλωσή του έλεγε πως οι απαγχονισμένοι ήταν «θύματα της υστερίας, ενός στημένου σώματος ενόρκων και ενός μεροληπτικού δικαστή». Περιττό να πούμε ότι η πολιτική του καριέρα τελείωσε εκείνη τη μέρα.

Οι εξελίξεις αυτές στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οδήγησαν τους Ευρωπαίους ηγέτες εργατικών κινημάτων και σοσιαλιστικών κομμάτων στην ομόφωνη απόφαση της Δεύτερης Διεθνούς κατά το ιδρυτικό της συνέδριο στο Παρίσι, το 1889, να καθιερωθεί η εργατική Πρωτομαγιά από την επόμενη χρονιά για την προβολή των εργατικών διεκδικήσεων και βασικό αίτημα το οκτάωρο καθημερινής εργασίας.
Σας μεταφέρω ένα μικρό μέρος από την ιστορική απολογία του August Spies για να δείτε το πνεύμα της εποχής και του τότε αναρχικού κινήματος.
Ολόκληρη η 17σέλιδη απολογία του υπάρχει εδώ ,όπως επίσης εδώ βρίσκεται η αυτοβιογραφία του.
Διαβάζοντας αυτά τα κείμενα διαπιστώνει κανείς ότι ο 30χρονος αυτός μετανάστης από την Γερμανία στα 13 χρόνια που βρισκόταν στην Αμερική είχε αποκτήσει μια ευρύτερη πολιτική και εγκυκλοπαιδική μόρφωση όπως και πλήρη γνώση της αγγλικής γλώσσας.

Κύριοι δικαστές,
Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είσθε, μα την αλήθεια, «πτωχοί τω πνεύματι». Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε. Κρεμάστε μας! Αλλά, η κατάληξη, ποια θα είναι; Εάν δεν την βλέπετε, εγώ σας την αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δεν θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ δια παντός, από όλους τους «συνωμότες»; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε.
Καταργήστε τον εαυτό σας Κύριοι Προνομιούχοι. Γιατί; Διότι σεις, με την συμπεριφορά σας, είσθε οι πρώτοι υποκινητές της επανάστασης . Καταργήσατε την αρπαγή και την λεηλασία, Κύριοί μου. Αλλά, αυτή είναι η απασχόληση σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν’ απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε. Κοιτάξετε τι έχει γίνει. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και σεις, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, σεις είσθε οι κοινωνικοί γύπες, που τρέφεστε από τα πτώματα. Θέλετε να κάνουμε ένα περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου φθίνουν οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου; Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ-Βάλευ; Δεν θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα. Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκοσμίου συνεργασίας. Ιδιωτική βιομηχανία, σημαίνει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού. Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί! Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στον λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στην χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στην γη! Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στην φτώχεια και στην μιζέρια, περιμένουν την λύτρωσή τους – αν αυτή είναι η γνώμη σας – τότε κρεμάστε μας! Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δεν θα μπορέσετε να την σβήσετε.
Στην κατάμεστη αίθουσα όπου κυριαρχούσε η σιωπή ο τριαντάχρονος Γερμανός συνδικαλιστής τέλειωσε με τα ακόλουθα λόγια:«Αυτές είναι οι ιδέες μου. Αποτελούν κομμάτι του εαυτού μου. Δεν μπορώ να τις αποχωριστώ αλλά και αν μπορούσα δεν θα το έκανα. Αν πιστεύετε ότι μπορείτε να συντρίψετε τις ιδέες αυτές που μέρα με τη μέρα κερδίζουν περισσότερο έδαφος, αν πιστεύετε ότι θα τις συντρίψετε οδηγώντας μας στην κρεμάλα, αν προτιμάτε για μια ακόμη φορά να επιβάλετε την ποινή του θανάτου σε εκείνους που τόλμησαν να πουν την αλήθεια, τότε είμαι έτοιμος: με θάρρος και με περηφάνια θα πληρώσω το υψηλό αυτό αντίτιμο. Φωνάξτε τον δήμιό σας. Η αλήθεια που σταυρώθηκε με τον Σωκράτη, τον Χριστό, τον Τζιορντάνο Μπρούνο, τον Χους ή τον Γαλιλαίο είναι πάντα ζωντανή. Εμείς είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τους ανθρώπους εκείνους.

13 σχόλια:

  1. κύριε Αθεόφοβε,
    γράφω για να πω πως και πόσο πολύ εκτιμώ αυτά τα άρθρα σας και το συγκεκριμένο ιδιαίτερα
    τετριμένο και τυπικό ίσως αυτό που λέω, καθόλου όμως ίδια η χρησιμότητα μιας τέτοιας ανάρτησης
    ενδεχομένως σε εφημερίδες κι άλλα έντυπα να υπάρχει πιο εκτεταμένη αναφορά κι απο ιστορική άποψη, καλύτερη
    στα πλαίσια όμως αυτού που προσφέρεται στο διαδίκτυο την θεωρώ πολύτιμη όχι μόνο για τα ιστορικά στοιχεία της αλλά και τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς απο τα επιλεγμένα κομμάτια που παρουσιάζετε
    προσωπικά σας ευχαριστώ για μια ακόμη φορά

    αν είναι κάτι να αναστηθεί ας είναι οι συνειδήσεις μας

    καλό σας μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ βρε Αθεόφοβε μου,
    πόσο τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται!!! Δεν θα το πιστέψεις. Ετοίμασα μια ανάρτηση για την Πρωτομαγιά του Σικάγου του 1886, σχεδόν όμοια με τη δική σου. Μετά απ' αυτό που διάβασα όμως εδώ, δεν θα την ανεβάσω, θα τη διαφοροποιήσω.
    Ένα μόνο πράγμα έχω να προσθέσω στην ανάρτηση σου. Ότι η Εργατική Πρωτομαγιά γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο, εκτός από τις ΗΠΑ, απ' όπου προέρχεται. Εκεί λέει καθιέρωσαν μια, ας την πούμε, αντιγιορτή την λεγόμενη "Ημέρα του Νόμου"!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλο μήνα!
    καταπληκτικό το αφιέρωμα.
    Εγω εφέτος σκέφτηκα να τιμήσω τα γουρουνάκια, χωρίς καμια δόση ειρωνίας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έχοντας τιμήσει δεόντως την κόκκινη Πρωτομαγιά τρώγοντας κάτι ολοκόκκινα μπαρμπούνια καιέχοντας καταναλώσει μερικά επαναστατικά ποτηράκια ούζου και ευρισκόμενος μπροστά σε μια αναρχοαυτόνομη γαλάζια θάλασσα ήρεμη σαν την διαδήλωση πριν το φονικό , διάβασα τα σχόλια σας και σας απαντώ με την θέρμη του λόγου μου σαν ένας άλλος Αυγουστος Σπίς στους δικαστές του!

    Orelia-
    Αυτό το ΚΥΡΙΕ που έγραψες μαζί με τον πληθυντικό που χρησιμοποίησες με πλήγωσε βαθύτατα σαν μια σφαίρα της αστυνομίας στην πλατεία Χαϊμάρκετ!
    Αισθάνθηκα σαν να απευθύνεσαι στον Γυμνασιάρχη σου με τον δέοντα σεβασμό !
    Ευτυχώς ακόμα που δεν μου έχει παραχωρήσει καμία νεάνις την θέση της στο λεωφορείο ώστε να με καταρρακώσει τελείως! :))

    Meropi-
    Είναι γνωστόν ότι τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται (σίγουρα βέβαια άμα έχουν αποδημήσει είς Κύριον) !
    Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας στο συνέδριό της, το Δεκέμβρη του 1888 στο Σεντ Λούις αποφάσισε για την 1η του Μάη 1890, η μέρα αυτή να γίνεται δεκτή σαν η μέρα για τη διεθνή εκδήλωση των εργατών και πρότεινε όπως οι εργάτες των διαφόρων χωρών θα πρέπει να οργανώσουν την εκδήλωση με τρόπο ανάλογο προς τις συνθήκες της χώρας τους.
    Με απόφαση, που πάρθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, το ιδρυτικό συνέδριο της Δεύτερης Διεθνούς όρισε τη 1η Μάη ως τη διεθνή μέρα αγώνα των εργατών.
    Στην αρχαιότητα και στο μεσαίωνα υπήρχαν, σε διάφορα μέρη του κόσμου, συγκεκριμένες ημέρες, κατά τις οποίες τιμούνταν η χειρωνακτική εργασία. Αργότερα, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορίστηκε μια ειδική μέρα του Σεπτέμβρη που θεωρούνταν εργατική αργία, ενώ στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1790 άρχισε να γιορτάζεται η 4η Ιούλη κάθε έτους ως η μέρα των εργατών και των καταπιεσμένων, κατά την οποία διεκδικούσαν τα δικαιώματά τους.
    Η παράδοση αυτή, να γιορτάζεται δηλαδή η 4η Ιούλη ως μέρα των εργατών, κράτησε στις Ηνωμένες Πολιτείες ως τη δεκαετία του 1880 και στη συνέχεια επισκιάστηκε από την «Ημέρα της Εργασίας» - που γιορταζόταν την πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη κάθε έτους - και από την Πρωτομαγιά.
    Έτσι στις ΗΠΑ καθιερώθηκε ως εθνική εορτή και το 2009 θα είναι στις 7 Σεπτεμβρίου.
    Στις περισσότερες χώρες του κόσμου η Πρωτομαγιά είναι νομοθετικά κατοχυρωμένη γιορτή για τους εργαζομένους και τα ίδια τα κράτη προχώρησαν στη νομοθετική θέσπισή της ως εξαιρέσιμης εορτής κατά την οποία οι εργαζόμενοι, μολονότι αργούν, απολαμβάνουν του ημερομισθίου τους.
    Στην κατηγορία αυτή ανήκει και η Ελλάδα δυνάμει του άρθρου 2 του ΝΔ 3755 του 1957.
    Στην Αμερική για να αποφύγουν τον ταυτόχρονο εορτασμό με τα κομμουνιστικά καθεστώτα στις 5-5-1958 ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ καθόρισε την Πρωτομαγιά σαν μέρα του Νόμου λέγοντας:“In a very real sense, the world no longer has a choice between force and law. If civilization is to survive it must choose the rule of law.”

    Ange-ta-
    Και εγώ τιμώ τα γουρουνάκια ιδίως στην μορφή μπριζόλας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλημέρα και χρόνια πολλά στους εργαζομένους. Είδα το κείμενο σου μέσω του μπλογκ της Μερώπης και όπως έγραψα και σε αυτή είναι πολύ καλύτερο από το δικό μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ιστορικές "λεπτομέρειες" που δεν ήξερα, επιμορφωτικό το ποστ, "οπλισμένοι διαδηλωτές , μπόμπες κλπ"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ετοιμος ήμουνα να γράψω ότι στίς ΗΠΑ γιορτάζουν την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου, από κοκκινοφοβία, όταν διάβασα αθεόφοβε ότι με πρόλαβες σε μία απο τις απαντήσεις σου. Έτσι μένει απλώς να προσθέσω ότι ο μέσος Αμερικανός δεν έχει ιδέα τι είναι η Πρωτομαγιά (ούτε τι έγινε στην Ιστορία πρίν απο την περασμένη εβδομάδα...). Όσο για το Σικάγο σήμερα, ένα ψυχρό, άκαρδο, διεφθαρμένο κέντρο εγκλωβισμένο σε γκέτο ακτίνας 30 χιλιομέτρων. Η Λίμνη Μίσιγκαν κρατάει τα μυστικά της στα γλυκά της τα νερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αυτό: ..αναρχοαυτόνομη γαλάζια θάλασσα ήρεμη σαν την διαδήλωση πριν το φονικό. μου άρεσε πολύ μα πάρα πολύ!!! και τα μπαρμπουνια θα μου άρεσαν αλλά όχι την πρωτομαγιά! βλέπετε, έμαθα απο τη μάνα μου πως την πρωτομαγιά τη γιορτάζουμε σα Πάσχα (στα σπίτια των φτωχών.. τότε..) :))

    φυσικά κι ο σεβασμός που δηλώθηκε ήταν ο δέοντας αλλά όχι μπροστά σε γυμνασιάρχη.. με την τυπική έννοια τουλάχιστον :))

    καλή σας ημέρα

    σας πάει το μεταμπαρμπούνιον ύφος :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΙωάννηςΚ-
    Απλά όσο εψαχνα τόσο και πιο ενδιαφέροντα πράγματα εύρισκα.

    glam-
    Μην ξεχνάς ότι η οπλοφορία στην Αμερική θεωρείται από πολλούς αναφαίρετο δικαίωμα.
    Ακόμα δε και το 1921 έχει μείνει ιστορική η μάχη του Blair Mountain με οπλισμένους εργάτες ορυχείων και με νεκρούς και από τις δύο μεριές.

    things-
    Σαφώς οι Αμερικανοί δεν γνωρίζουν για την Πρωτομαγιά του Σικάγου και θεωρούν καθαρά κομμουνιστική αυτή την γιορτή, αλλά και οι κομμουνιστές δεν έχουν και ιδιαίτερη πρεμούρα να πούν ότι ήσαν αναρχικοί αυτοί που την ξεκίνησαν!

    orelia-
    Κατάλαβα,μάλλον σαν σε Λυκιάρχη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα συμφωνήσω, αν και απέχει "παρασάγγας" από την διαδεδομένη άποψη, από την αριστερά, ότι "επρόκειτο για δολοφονία ειρηνικών διαδηλωτών...."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πάντως στην συγκέντρωση αυτή η αστυνομία απρόκλητα άρχισε πυρ εναντίον των διαδηλωτών.
    Δεν υπήρξαν πυρά από την μεριά των διαδηλωτών.
    Είναι δε πιθανό ότι ενώ οι αρχές είχαν βρεί ποιός ήταν αυτός που πέταξε την βόμβα προτίμησαν να τον αφήσουν ελεύθερο για να μπορέσουν να κατηγορήσουν τους συνδικαλιστές που οργάνωναν τους εργαζόμενους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλή δουλειά!!!
    Κάτι πάντως που αξίζει προσοχής και μελέτης είναι η διπλής γλώσσας αναοίνωση: στα αγγλικά και στα γερμανικά. Και είναι χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι εργάτες τότε ήταν μετανάστες από την Κεντρική Ευρώπη, το δεύτερο μεγάλο μεταναστευτικό κύμα μετά τους Ιρλανδούς, Γερμανοί, Αυστριακοί και Ιταλοί.
    ΌΠως και το γεγονός ότι η δεύτερη διεθνής η "σοσιαλιστική" υπήρξε για πολλά χρόνια η υπέρτατη εργατική ηγεσία σοσιαλιστών, αναρχικών κλπ... τουλάχιστον πριν το σφάλμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
    Η ιστορία των εργατικών κινημάτων στις ΗΠΑ δεν μπορεί να κριθεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Κακώς κάποιοι κακίζουν την χώρα. Στην Ευρώπη μετά το χαμένο 1870 η αγωνιστικότητα ήταν ιδιαίτερα "μειωμένη". Μόνο οι αναρχικοί του Ιταλού Μ..... εκτελούσαν δυναμικές και βίαιες ενέργειες. Όσοι πήγαν στην Αμερική πήγαν ως εργάτες έναντι των αγγλοσαξόνων αστών.
    (Πρέπει να ξαναδιαβάσω τους Επαναστάτες του Χομπσμπάουμ!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πράγματι υπήρχαν πολλοί γερμανοί μετανάστες στο Σικάγο και ο Σπίς ήταν ένας από αυτούς,ήταν δε συχνός ομιλητής γιατί σε σχέση με άλλους αυτός μιλούσε αγγλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή