ΜΠΕΛΕΤΣΙ, ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ, ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΥΣ, ΛΙΜΝΗ ΛΙΓΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

Μια Κυριακή που ο καιρός αποφάσισε επιτέλους να σταματήσει να βρέχει και να βγάλει ήλιο αποφασίσαμε με την κ. Αθεόφοβου να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό βουνίσιο αέρα και έτσι σκεφτήκαμε να πάμε προς την Βαρυμπόμπη στην οποία είχαμε αρκετά χρόνια να πάμε.

Προηγουμένως για να θυμηθώ τους δρόμους έριξα μια ματιά στους Google maps  και εκεί διαπίστωσα με έκπληξη την ύπαρξη της λίμνης Μπελέτσι που βρίσκεται μέσα στην Ιπποκράτειο Πολιτεία.

Αντιγράφω απο την Βικιπαιδεία τα σχετικά με την λίμνη:

Η λίμνη Μπελέτσι είναι μία μικρή λίμνη που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων περίπου στις ανατολικές πλαγιές της Πάρνηθας, στην περιοχή Αγία Τριάδα της κοινότητας Αφιδνών, νοτιοδυτικά της κορυφής Μπελέτσι. Πρόκειται για τεχνητή λίμνη η οποία δημιουργήθηκε με δαπάνες των Γεωργίου Νάστου και Αθανασίου Πάντου τη διετία 1973-75 ως αποθεματικό δυναμικό νερού για έργα που τότε κατασκεύαζαν στη περιοχή αλλά και ως μελλοντικό βιότοπο. Ως συνέπεια της κατασκευή της ήταν η αλλαγή της χάραξης του δρόμου που συνέδεε τον Άγιο Μερκούριο με τις Αφίδνες(Κιούρκα). Το τεχνητό φράγμα συγκράτησε τα νερά της πηγής που βρίσκεται βόρεια με αποτέλεσμα το σχηματισμό της λίμνης. Η λίμνη έχει μέγιστη διάμετρο 130 μέτρα περίπου και μέγιστο βάθος 9 μέτρα, ενώ το συνολικό της εμβαδόν αγγίζει τα 7.000 τ.μ.. Αποτελεί σημαντικό υδροβιότοπο της περιοχής καθώς συναντώνται αποδημητικά πουλιά και ψάρια, κυρίως κυπρίνοι και χέλια.

Σήμερα ο οικισμός της Αγίας Τριάδας εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου έκτασης 7.636 στρεμμάτων/1.876 οικοπέδων του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Υγειονομικών με την επωνυμία «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία ΣΥΝΠΕ» που περιβάλει την τεχνητή λίμνη Μπελέτσι, έχει πλέον αρκετές πολυτελείς μονοκατοικίες αλλά και ένα κατάλληλα διαμορφωμένο καταφύγιο που στο παρελθόν φιλοξενούσε ελάφια και άλλα ζώα 

Όταν φτάσαμε στην Βαρυμπόμπη και στο μοναδικό πράσινο που υπάρχει εκεί θυμηθήκαμε με νοσταλγία τις συχνότερες εξορμήσεις που κάναμε σε τέτοια μέρη όταν η κόρη μας ήταν μικρή και το "παιδί έπρεπε να πάρει καθαρό αέρα!"

Βέβαια λειτούργησε ο ψυχολογικός μηχανισμός που ονομάζεται "εξωραϊσμός του παρελθόντος" και δεν θυμηθήκαμε  ότι για να εκδράμουμε έπρεπε αναγκαστικά να κουβαλήσεις και να φορτώσεις  στο αυτοκίνητο καρατσάκια, κουβαδάκια, φτυαράκια, παιχνιδάκια, ρουχαλάκια πρόσθετα μην τυχόν κρυώσει ή λερωθεί το παιδί και τέλος πάντων όλα αυτά τα συμπράγκαλα που συνοδεύουν απαραίτητα ένα μικρό παιδί.

Επίσης δεν θυμόμαστε και την εξ ίσου τραγική ταλαιπωρία που είχε τότε σαν κατάληξη η εκδρομή. Μία χασοποταβέρνα , γεμάτη κόσμο, παιδιά που έτρεχαν ανάμεσα στα τραπέζια, ενώ άλλα ούρλιαζαν στην αγκαλιά της μάνας τους που προσπαθούσε να τα μπουκώσει με κρέας "για να δυναμώσει",  σε μια ατμόσφαιρα θολή από το ντουμάνι και την τσίκνα από τις σπονδές που ανέπεμπαν στους θεούς των Ελλήνων οι μπριζόλες και τα λουκάνικα των Νεοελλήνων.

Στην Βαρυμπόμπη υφίσταται ακόμα ο "Λεωνίδας" μια ιστορική ταβέρνα που άρεσε στον Καραμανλή,τον αυθεντικό,  αλλά και στον πατέρα μου, που μας πήγαινε όταν ήμουνα παιδί με το πρώτο αυτοκίνητο που είχε αποκτήσει.( α-ΤΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ - ΣΕ ΔΥΟ ΜΕΡΗ)

Τελικά παρά το ότι δεν υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες που να σε οδηγούν στην λίμνη, παρά μόνο στην τελική στροφή γι΄αυτήν, καταφέραμε να την βρούμε.

Συνιστώ σε όσους θέλουν και αυτοί να την επισκεφτούν να χρησιμοποιήσουν GPS.

Πράγματι το φυσικό περιβάλλον εκεί είναι πανέμορφο και διαπίστωσα πως αρκετοί Αθηναίοι την γνωρίζουν και πάνε εκεί για να ξεσκάσουν και για να παίξουν τα παιδιά τους .

Αλλά αντί για λόγια είναι προτιμότερο να αφήσω τις φωτογραφίες που τράβηξα περπατώντας γύρω από την λίμνη, να μιλήσουν.