ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΟΒΑΡΌΤΕΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Η πρόεδρος της Βουλής  καταφέρνει να βρίσκεται στο προσκήνιο σχεδόν καθημερινά στα πρωτοσέλιδα  και στην TV, είτε με τις επιτροπές που φτιάχνει η ίδια,διορίζοντας η ίδια τα μέλη, προεδρεύοντας σε αυτές η ίδια και φτιάνοντας σποτάκια που προαναγγέλλουν το πόρισμα τους, είτε με τις συνεχείς αντιπαραθέσεις της με τους πάντες.

 Βέβαια αυτές οι αντιπαραθέσεις έχουν ως  αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται από την Λιάνα Κανέλλη ως  μάνα του λόχου της Χρυσής Αυγής, ή ως  θηλυκός Ιαβέρης από τον   Βενιζέλο ή ακόμα χειρότερα ως  Νεόπλουτη Κατίνα από τον Ιάσονα Φωτήλα ή τέλος ο αγανακτισμένος  συνομιλητής της , όπως ο Ψαριανός να ζητάει να «κοιταχτεί» για θέματα υγείας...

Αλλά και με τους δημοσιογράφους δεν διατηρεί καλές σχέσεις , πλην αυτών που επαναπροσληφθήκαν στην ΕΡΤ, ιδίως όταν επίμονοι δημοσιογράφοι  της  υποβάλουν  ερωτήσεις που δεν θέλει να απαντήσει οπότε τους απαντά όπως ο  Παττακός !

Τελικά όμως πολύ σοβαρότερα θέματα καλύπτονται από αυτή την πιασάρικη επικαιρότητα και δεν αναδεικνύονται όπως θα έπρεπε.

Το σημαντικότερο ίσως από αυτά να είναι το θέμα  που αναπτύσσει ο Γιάννης Παντελάκης  στο άρθρο του στο Protagon  Με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει... ( οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Ομπάμα προειδοποίησε ότι οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ πρέπει ν' αυξήσουν τα κονδύλια που διαθέτουν για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. 

Τέτοιες ειδήσεις συνήθως περνάνε απαρατήρητες στη χώρα μας, το ίδιο συνέβη και με αυτή. Παρ' ό,τι υπήρχε μια «ουρά» στην είδηση αυτή, η οποία αφορούσε τη χώρα μας. Από τις 28 χώρες του ΝΑΤΟ, το 2013 μόνο τέσσερις χώρες έπιασαν τον στόχο που έχει θέσει το ίδιο το ΝΑΤΟ, να διατίθεται δηλαδή το 2% του ΑΕΠ κάθε χώρας γι' αυτές τις δαπάνες. Σωστά μαντέψατε πως μία από τις τέσσερις συνεπείς αυτές χώρες ήταν και η Ελλάδα (οι υπόλοιπες: ΗΠΑ, Βρετανία, Εσθονία).

Είναι ν' αναρωτιέται κάποιος πώς μια χώρα, η οποία όχι απλά βρίσκεται σε βαθιά κρίση και ύφεση για περισσότερα από πέντε χρόνια, όχι μόνο δοκιμάζεται από υψηλά ποσοστά ανεργίας και ανέχειας, αλλά και η οποία συνήθως δεν είναι συνεπής στις διεθνείς υποχρεώσεις της (αρκετές κοινοτικές οδηγίες δεν τις εφαρμόζει ή το κάνει με καθυστέρηση), δείχνει μια πρωτοφανή συνέπεια σ' αυτό το θέμα. Βέβαια, αν αναλογιστεί κάποιος μόνο την υπόθεση Τσοχατζόπουλου, θα δώσει μια επαρκή απάντηση. Ωστόσο, γιατί αυτό πρέπει να συμβαίνει και σήμερα;

Η μείωση των στρατιωτικών δαπανών είναι μία από τις εναλλακτικές προτάσεις που έκανε, όχι η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές, αλλά η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Μια πρόταση περιορισμού των στρατιωτικών δαπανών, ο οποίος περιορισμός θα απέκλειε άλλα επώδυνα μέτρα. Την πρόταση δεν συνυπογράφει το ΔΝΤ, γιατί απαγορεύεται από τον κανονισμό του να ζητήσει περικοπές στρατιωτικών δαπανών στο πλαίσιο ενός προγράμματος διάσωσης. Θα ήταν εφικτό, ωστόσο, να προχωρούσε μια τέτοια πρόταση από την ελληνική κυβέρνηση και τη σύμφωνη γνώμη Κομισιόν-ΕΚΤ, τους δυο δηλαδή από τους τρεις της τρόικας.

Γιατί δεν το κάνει η ελληνική κυβέρνηση; Νομίζω πως είναι προφανής ο λόγος: Ο κυβερνητικός εταίρος - από τις πρώτες αποφάσεις του οποίου ήταν να εγκρίνει μια αμφιλεγόμενη δαπάνη 500 εκατ. ευρώ για επισκευή αεροσκαφών (όταν τα κονδύλια για την αντιμετώπιση της φτώχειας ήταν 200 εκατ.!). Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας πρέπει ν' αποφασίσει. Προτιμά να ικανοποιεί τα χατίρια Καμμένου ή να επιβαρύνει με νέα μέτρα ήδη επιβαρυμένα στρώματα της κοινωνίας;

Μήπως η κυβέρνηση της "Πρώτης φοράς Αριστερά" θα πρέπει να θυμηθεί τι τραγουδούσε το πάλαι ποτέ;