ΔΕΚΑ ΜΗΝΕΣ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ

Συμπληρώθηκαν 10 μήνες αφότου ανέλαβε την εξουσία ο ηγέτης της "αριστεράς του τίποτα" Τσίπρας σε συνεργασία με τον ακροδεξιό και παλαιοημερολογίτη, κατά δήλωση του,Καμμένο και ο οποίος βέβαια κατά δήλωση του πάλι δεν γνωρίζει αν μας ψεκάζουν! (το σχετικό βίντεο δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον στο youtube γιατί φρόντισαν να το διαγράψουν)

Η "προοδευτική" αυτή συνεργασία κατάφερε μέσα σε αυτούς τους μήνες να προκαλέσει 2 εκλογικές αναμετρήσεις και ένα εκ του αποτελέσματος άχρηστο και καταστροφικό  δημοψήφισμα, που οδήγησε  στα capital controls.

Το αποτέλεσμα είναι η χώρα να βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήταν τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο, έχοντας προσθέσει στο χρέος της  ακόμα 60 δις μετά το 3ο μνημόνιο που υποχρεώθηκε να υπογράψει  ο Τσίπρας μετά την αλλοπρόσαλλη τακτική  της σκληρής διαπραγμάτευσης του Βαρουφάκη  που οδηγούσε  κατευθείαν στο  Grexit. 

Πριν ένα χρόνο το ΔΝΤ υπολόγιζε ότι το 2015 θα είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5%  γιατί  το 2013 και το 2014 υπήρχε ήδη πρωτογενές πλεόνασμα.

Επίσης  δε με τα προηγούμενα μνημόνια η πρόβλεψη τότε ήταν για ανάπτυξη 2,5% και για πρωτογενές πλεόνασμα 3%.

Ποτέ δε στην ιστορία του ελληνικού κοινοβουλευτισμού δεν υπήρξε πρωθυπουργός, που πριν να προλάβει η κυβέρνηση του να συμπληρώσει ένα χρόνο στην εξουσία, να διαφωνούν και να αποχωρούν   μετά 7 μήνες το 20% των εκλεγμένων βουλευτών του ,πολλοί από τους οποίους  μάλιστα  ήσαν πρωτοκλασάτοι υπουργοί  του και να τους ακολουθεί δε  η πρόεδρος της Βουλής, η χαρακτηριζόμενη ως  νεόπλουτη Κατίνα, από τον  Φωτήλα!

Ίσως ο χαρακτηρισμός αυτός να δικαιολογείται γιατί ποτέ στο παρελθόν δεν είχαμε ζήσει την γελοιοποίηση των διαδικασιών της Βουλής από το ίδιο το προεδρείο της.

Αλλά ούτε ποτέ στο παρελθόν ή χώρα είχε για υπουργό οικονομικών χαρακτηριζόμενο στο εξωτερικό ως  ερασιτέχνη, τζογαδόρο και ανεύθυνο κατά Βloomberg και ως  γελοίο υποκείμενο, ανερμάτιστο και  άσχετο άνθρωπο ή ανεκδιήγητο κλόουν που παίζει τον υπουργό στο εσωτερικό.

Και οι δύο ήσαν προσωπικές επιλογές του Τσίπρα, που  διακρίνεται για τις άκρως ανεπιτυχείς επιλογές συνεργατών οι οποίοι τον εγκαταλείπουν στην πρώτη δυσκολία, όπως πρόσφατα ο στενός του συνεργάτης Σακελλαρίδης και μάλιστα παρά το γεγονός ότι είχε πλέον εκλεγεί με λίστα οπότε γνώριζε από πριν  για το τι επρόκειτο να ψηφίσει.

Όσο για το λεγόμενο ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς ήδη αυτό εξανεμίστηκε νωρίς με τις γνωστές ιστορίες της μητέρας της Βαλαβάνη, το πόθεν έσχες  του Σταθάκη και του Φλαμπουριάρη, τους επιστρέψαντες στην θέση τους 446 επίορκους υπαλλήλους, τις καθαρίστριες που βρέθηκαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης ως γραμματείς για να προσλάβουμε άλλες με αποτέλεσμα  το ετήσιο κόστος των καθαριστριών να φτάσει  από τα 2 στα 7 εκατ. ευρώ .

Ήδη από το πρώτο δίμηνο που ανήλθαν στην εξουσία οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φρόντισαν να διορίσουν  τους συγγενείς τους  ιδιαίτερα δε αυτό σε αυτό το σπορ διακρίθηκε η περιφερειάρχης Δούρου.

Ο δε πρώην ΚΚΕ, μετέπειτα ΠΑΣΟΚ και μέχρι στιγμής ΣΥΡΙΖΑ  Κατρούγκαλος ως υπουργός υπεραμύνεται του Μνημονίου κόβοντας συντάξεις αλλά από την άλλη μεριά  όλοι οι πρώην συνεργάτες του στο δικηγορικό γραφείο του προσπαθούν να το ακυρώσουν με αλλεπάλληλες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς είναι αποσπασμένοι στο υπουργείο Εσωτερικών!

Όπως είπαν  στο ΒΗΜΑ οι προσφεύγοντες :«Εγώ πήγα στον Κατρούγκαλο επειδή μας είπαν στο σωματείο ότι θα γίνει υπουργός και  θα δικαιωθούμε»  απάντησαν οι περισσότεροι.

«Εμένα με συνέστησε η προηγούμενη δικηγόρος μου, Ευαγγελία Σάλτου»
 απάντησαν δύο από αυτούς. Η κυρία Σάλτου είναι η σύζυγος του πρώην υπουργού Δ. Στρατούλη.

«Εμένα με έστειλε εκεί ο Γ. Ρωμανιάς» είπε κάποιος άλλος. 

Αδίκως επίσης οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν να μάθουν τα ονόματα των 250 μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου που, για πρώτη φορά, με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που πέρασε εντελώς κρυφά, τους χαρίστηκαν πρόστιμα και προσαυξήσεις του Ν.2523/97 για πράξεις μεγάλης φοροδιαφυγής.

Τι να πει κανείς δε για τον, κατά δήλωση του, απόγονο του Παλαιών Πατρών Γερμανού,  Πολυκαθηγητή Κοτζιά ,κατά Ντόρα, που έχει δηλώσει ψευδώς ότι είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Οξφόρδης, Χάρβαρντ και  Μαρβούργου!

Τέλος δεν είχε ξαναγίνει ποτέ μέχρι τώρα το πρωτοφανές να βγαίνει μέχρι πρόσφατα υπουργός της κυβέρνησης και να καταγγέλλει ότι στελέχη του κυβερνητικού κόμματος, συνομιλούν με τρομοκράτες και πως απειλείται η ζωή του!

Στο ίδιο βέβαια διάστημα διακυβέρνησης διακρίθηκαν και από τους ΑΝΕΛ αρκετά στελέχη, όπως η μοναδική Ραχήλ που θα τύπωνε νομίσματα, η κλεπτομανής Ξουλίδου που θα την δωροδοκούσαν μέσω facebook, ο υβριστής  υπουργός Χαϊκάλης που θα τον δωροδοκούσε ο επί χρόνια συνεργάτης και σύμβουλος του και βέβαια ο  ομοφοβικός και ρατσιστής Δ. Καμμένος

Πως θα μπορούσε βέβαια κανείς να λησμονήσει, το κατά Γιάννη Χάρη, «μπουρδολόγιον» ονόματι Ζουράρις, που αμολάει κάθε τόσο διάφορες μεγαλοπρεπείς ελληνικούρες ή απλώς ασυναρτησίες, και την αμίμητη φράση του ότι οι Γερμανοί μας έχουν πρήξει  τα μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος! 

Εάν όλα αυτά είχαν γίνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις θα είχε ξεσηκωθεί γενική κατακραυγή, του ΣΥΡΙΖΑ προεξάρχοντος.

Όμως, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς ,δεν υπάρχει ουσιαστική αντίδραση όχι τόσο από την ουσιαστικά ανύπαρκτη αντιπολίτευση αλλά και από τον κόσμο.

Μια πιθανή και εύλογη εξήγηση είναι αυτή που δίνει ο Ευτύχης Βαρδουλάκης στην Lifo (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Οι πολιτικές ταυτίσεις (political identification) είναι ο κρισιμότερος όρος στην σύγχρονη πολιτική και εκλογική ανάλυση.

.....................................................................

Ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια κατάφερε να επικρατήσει εκλογικά ακριβώς επειδή κυριάρχησε στο πεδίο των ταυτίσεων. Ταυτίστηκε με πλατιά κοινωνικά στρώματα, όχι τόσο στη βάση ιδεολογικής σύμπτωσης, όσο «αντισυστημικού» ετεροπροσδιορισμού. Έγινε όχημα έκφρασης, διεκδίκησης και «αντίστασης», όχι μόνο σε πολιτικό αλλά και σε ατομικό επίπεδο, απέναντι στο «παλιό», στο «κατεστημένο», στους «άλλους» (της σαρτρικής κόλασης) ό,τι και αν σήμαιναν αυτά για τον καθένα. Αυτό ήταν το κύριο στοιχείο που του επέτρεψε να κερδίσει άνετα τις τελευταίες εκλογές, παρά την απολύτως αρνητική αξιολόγηση των επιμέρους κυβερνητικών επιλογών του. Είναι πρωτοφανές εκλογικά (και όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα), ένα κόμμα που βάσει του συνόλου των δημοσκοπήσεων, θεωρήθηκε ότι έπεσε έξω σε όλα και αξιολογήθηκε πολύ αρνητικά σε όλους τους επιμέρους τομείς, πλην της «προσπάθειας», δεν κατέβαλε παρά ελάχιστο πολιτικό κόστος. Αυτό συνέβη επειδή οι υποστηρικτές του δεν τον έκριναν με όρους τυπικής αξιολόγησης, αλλά με όρους ψυχολογικής ταύτισης. «Ας κάνει ό,τι θέλει, είναι "δικός" μου. Μπορεί να μην τα κατάφερε αλλά είναι σαν εμένα».

Και καταλήγει προς το τέλος:

- Η πραγματικότητα είναι δεδομένη και ξεροκέφαλη. Οι δεσμεύσεις της χώρας είναι συγκεκριμένες και εξαιρετικά δύσκολες. Τα οικονομικά στοιχεία είναι γνωστά και δεν σκίζουν κιόλας., καθώς έχουμε επιστροφή στην ύφεση, αύξηση ανεργίας, μείωση εισοδημάτων και όλο αυτό σε ένα κλίμα απαισιοδοξίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Τα δυσκολότερα δε μέτρα είναι μπροστά.   Αυτή είναι «η βοή των πλησιαζόντων γεγονότων». Και δεδομένων αυτών, το στοίχημα για την Κυβέρνηση είναι πλέον όχι η διαχείριση προσδοκιών και συμβολισμών, όπως έγινε επιτυχώς το πρώτο 8μηνο της θητείας της, αλλά της ίδιας της πραγματικότητας. Με κύριο ζητούμενο την επιστροφή σε αυτό που ονομάζουμε «κανονικότητα», ακόμα και αν μιλάμε για μια δύσκολη κανονικότητα. Κάτι που με τη σειρά του απαιτεί στοχοπροσήλωση, κοινωνικές συναινέσεις, αποτελεσματικότητα, απεγκλωβισμό από μια συνεχή συγκρουσιακή ρητορική με υπαρκτούς ή κατασκευασμένους εχθρούς. 

Μακάρι τελικά ο Τσίπρας και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταφέρουν να προσγειωθούν στην σκληρή πραγματικότητα και να καταλάβουν ότι είναι άλλο πράγμα το επιθυμητό από το εφικτό.

Πρώτα αποκτάς  αυτό που μπορείς και μετά κοιτάς να πετύχεις τον στόχο που επιθυμείς.

Έχοντας δε μπροστά τους μια σωρεία από κρίσιμες και καθόλου δημοφιλείς ενέργειες που έχουν υπογράψει θα πρέπει να έχουν υπόψη τους  αυτό που έχει πει ο  Jack Kerouac:

Οι μεγάλες επιτυχίες δεν έρχονται από αυτούς που υποκύπτουν στις τάσεις, στις σαπουνόφουσκες και στην κοινή γνώμη.