ΤΟ BREXIT ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Η δολοφονία της Τζο Κοξ συντάραξε όλο τον κόσμο αλλά ταυτόχρονα δεν έκανε πολλούς να συνειδητοποιήσουν ότι σε όλη την Ευρώπη υπάρχει πλέον ένα σημαντικό ποσοστό ανθρώπων που, όπως ο Τόμας Μέιρ είναι ικανοί να φτάσουν στον φόνο φωνάζοντας όπως αυτός  "Θάνατος στους προδότες, ελευθερία στη Βρετανία, ή την τάδε χώρα".

Όλα αυτά τα άτομα είναι ευεπίφορα στο να πιστέψουν  τον κάθε λαϊκιστή  πολιτικάντη, όπως ο Φάρατζ, που ενώ στις τελευταίες εκλογές είχε πάρει μόνο 12,5%, βάσισε την επιτυχημένη εκστρατεία του Brexit στο μεταναστευτικό. Όσοι  τον ακολούθησαν δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν ότι  η Βρετανία πέρσι απορρόφησε μόνο το 3% όσων ζήτησαν άσυλο στην Ευρώπη, αλλά εισέπραξε 40 εκατομμύρια ευρώ από το Asylum Found όντας έτσι η 6η πιο ωφελημένη χώρα!   

Όπως γράφει πολύ σωστά ο Πέτρος Τατσόπουλος : Μία από τις παρενέργειες του Brexit είναι πως θα φυτρώσουν σαν μανιτάρια σε όλη την Ευρώπη κάτι πατριδοκάπηλοι κρετίνοι που θα πιστεύουν ότι η πατρίδα τους είναι ανώτερη από τις υπόλοιπες μόνο και μόνο -όπως έλεγε ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω- επειδή ΟΙ ΙΔΙΟΙ γεννήθηκαν ΕΚΕΙ.

Δυστυχώς αυτοί οι πατριδοκάπηλοι έχουν από καιρό εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη. Μην ξεχνάμε ότι για 31000 ψήφους  δεν εξελέγη ο ακροδεξιός υποψήφιος Νόρμπερτ Χόφερ πρόεδρος της Αυστρίας.

Στην δε Γαλλία η Λεπέν θεωρείται ότι θα είναι σοβαρός διεκδικητής της προεδρίας.

Επίσης στην Ολλανδία ,το ακροδεξιό, αντιευρωπαϊκό και αντιμεταναστευτικό κόμμα  του Γκέερτ Βίλντερς προηγείται ήδη στις δημοσκοπήσεις.  

Αλλά και στην Ελλάδα δυστυχώς η Χρυσή Αυγή έχει καταλάβει  την 3η θέση στο κοινοβούλιο.

Παρομοίως και στις άλλες ευρωπαϊκές  χώρες, με την πρωτοκαθεδρία των χωρών του τέως ανατολικού μπλοκ, τα ακροδεξιά κόμματα έχουν σημαντική ισχύ.  

Ήδη ο Βίλντερς, η Λεπέν αλλά και η Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία ζήτησαν διενέργεια δημοψηφίσματος στην χώρα τους.

Ποιος δε θα φανταζόταν πριν λίγα χρόνια πως ένας τόσο χυδαίος λαϊκιστής σαν το Ντόναλντ Τραμπ θα έφτανε να διεκδικεί την προεδρία των ΗΠΑ;

Στο ποστ μου Ο ΛΑΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΡΙΣΗ γίνεται εμφανής ο μηχανισμός με τον οποίο οι λαϊκιστές πολιτικοί καταφέρνουν να χαλιναγωγήσουν τις λαϊκές μάζες.

Έτσι και στην Βρετανία η λαϊκίστικη εκστρατεία του Brexit, ποντάροντας στον εθνικισμό  είχε μεγαλύτερη επίδραση στις μεγαλύτερες ηλικίες που είχαν αναμνήσεις από την εποχή της αυτοκρατορίας, στους λιγότερο μορφωμένους  που έχουν και λιγότερη ενημέρωση των συνεπειών που θα έχει η χώρα τους μετά την έξοδο και στους  άνεργους των αποβιομηχανοποιημένων περιοχών που θεωρούν πως οι μετανάστες τους παίρνουν τις θέσεις εργασίας. 

Αντίθετα με τον λαϊκισμό της ακροδεξιάς ο αριστερός  ηγέτης του  Κόμματος των Εργατικών  Τζέρεμι Κόρμπιν, είχε τοποθετηθεί υπέρ  της ψήφου για την παραμονή τονίζοντας:

 «Παραμένοντας στην ΕΕ, είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατέψουμε το περιβάλλον, το Εθνικό Σύστημα και τα εργατικά δικαιώματα (…)

Χρειάζεται αλλαγή, όμως αυτή μπορεί να έλθει μόνο από τα μέσα, δουλεύοντας με τους συμμάχους μας στην ΕΕ (…)

Η ΕΕ, με όλα τα ελαττώματά της, έχει αποδείξει ότι είναι το κρίσιμο διεθνές πλαίσιο για να χτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο (…)

 Η ΕΕ έχει φέρει επενδύσεις, δουλειές και προστασία για τους εργάτες, τους καταναλωτές και το περιβάλλον»

Όλα αυτά σε αντίθεση με την ντόπια ομοφωνία των δύο άκρων του πολιτικού φάσματος που άσχετα από το βρετανικό δημοψήφισμα ανέκαθεν είχαν ταυτόσημες  απόψεις μιλώντας με τον ίδιο τρόπο για ευρωληγούρηδες και ευρωλάγνους και έξοδο από την ΕΕ.

Δεν μπορώ να προβλέψω ποια θα είναι η εξέλιξη των πραγμάτων μετά από αυτή την καθοριστική απόφαση των Βρετανών για το μέλλον της Ευρώπης, αλλά αυτή η παγκόσμια άνοδος του λαϊκισμού της ακροδεξιάς μαζί με την συνεπακόλουθη ανάπτυξη  των εθνικισμών και των εθνικών περιχαρακώσεων έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι τελικά δεν έχει καλή εξέλιξη για τους λαούς.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 27-6-2016

Ένα κείμενο που αξίζει κανείς να το διαβάσει.

Το τέρας των Δημοψηφισμάτων απειλεί τις Δημοκρατίες