Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ β΄μέρος

Η καταπολέμηση του πάχους ήταν και εκείνα τα χρόνια μια βασική επιθυμία πολλών ανθρώπων και βέβαια θα υπήρξαν πολλοί αφελείς που θα προσπάθησαν να αδυνατίσουν πλένοντας την κοιλιά τους με αυτό  το θαυματουργό σαπούνι που εκτός από το πάχος έδιωχνε και τα χρόνια!

Όλοι μας θα θέλαμε να μπορούμε να τρώμε ότι και όσο θέλουμε και να αδυνατίζουμε. Στην αρχή του 20^ου αιώνα διαφημιζόταν η «δίαιτα της ταινίας» που βασιζόταν στην κατάποση χαπιών με αυγά ενός σκουληκιού που εγκαθίσταται στο λεπτό έντερο, τρέφεται εκεί και μπορεί να φτάσει και τα 6 μέτρα μήκος! Δυστυχώς, όμως πολλά είδη ταινιών  έχουν πραγματικά τρομερά αποτελέσματα στο ανθρώπινο σώμα, με αποτέλεσμα υποσιτισμό, ναυτία, έμετο, διάρροια και αναιμία.

Υπάρχει η φήμη ότι η απώλεια 40 κιλών μέσα σε ένα χρόνο από την  Μαρία Κάλλας, οφείλεται σε αυτή την δίαιτα.  Είχε πάντως κάνει θεραπεία για σκουλήκια και δεν αποκλείεται να είχε αποκτήσει την ταινία από την αγάπη της στο  άψητο κρέας του steak tartare.

Πολλά άτομα στο παρελθόν μέσω της διατροφής είχαν αποκτήσει ταινία με αποτέλεσμα ενώ έτρωγαν ποσότητες φαγητού δεν έπαιρναν βάρος .

Έτσι υπήρχε και η έκφραση όταν κάποιος καταβρόχθιζε ποσότητες να του λένε- ταινία έχεις μωρέ;

Στο ποστ μου  με τις παλιές ιατρικές διαφημίσεις υπάρχει και η σχετική διαφήμιση για το φάρμακο για την ταινία.

Εκτός όμως από την σιλουέτα, από τότε υπήρχαν απαιτήσεις και για αισθητικές επεμβάσεις που θα βελτίωναν ατέλειες του σώματος όπως οι ρυτίδες και η αύξηση των μαστών.

Για τον σκοπό αυτό την πρώτη 20ετια του 20^ου αιώνα  χρησιμοποιήθηκαν ενέσεις παραφίνης που επιτυχώς στην Βιέννη το 1899 είχε χρησιμοποιηθεί στην αντικατάσταση αφαιρεθέντος όρχεως  σε ασθενή με φυματίωση.

Δυστυχώς όμως το κερί σκληραίνει με αποτέλεσμα σκληρούς και επώδυνους σβώλους, τα παραφινώματα.

Το πιο γνωστό θύμα της έγχυσης παραφίνης ήταν η Gladys Spencer-Churchill (1881- 1977), η δεύτερη σύζυγος του 9ου Δούκα του Marlborough. Εθεωρείτο ως η πιο όμορφη γυναίκα στις Δυτικές Πολιτείες της Αμερικής. Ωστόσο, δεν της άρεσε μια συστροφή στη μύτη της και γι΄ αυτό της έγινε  ένεση παραφίνης. Η παραφίνη αργότερα κατέβηκε στο πηγούνι της δημιουργώντας  παραφινώματα.

Πριν το 1995, που άρχισε να χρησιμοποιείται το εμβόλιο για την ανεμοβλογιά, ήταν συχνή η διοργάνωση των λεγόμενων “chicken pox parties”με σκοπό, λόγω της μεγάλης μεταδοτικότητας της, να την κολλήσουν τα παιδιά για να αποκτήσουν ανοσία.

Πολλοί από τους ανόητους που είναι αντίθετοι στους εμβολιασμούς διοργανώνουν και σήμερα “chicken pox parties” αγνοώντας ότι η ανεμοβλογιά μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές.

Πριν να βρεθεί η θεραπεία για την σύφιλη κάτι αντίστοιχο προσπαθούσαν  να κάνουν μεταδίδοντας ελονοσία σε συφιλιδικούς γιατί πίστευαν ότι ο πυρετός που προκαλεί η ελονοσία μπορεί να θεραπεύσει την σύφιλη, οπότε μετά θα θεράπευσαν την ελονοσία. Τελικά ο ασθενής συνήθως προλάβαινε να πεθάνει από την ελονοσία πριν τον εξοντώσει η θεραπεία γι΄αυτήν!

Μια ακόμα φοβερή θεραπεία του 18^ου και 19^ου αιώνα ήταν κόψιμο της μισής γλώσσας σε όσους τραύλιζαν.

Μπορεί να καταλάβει κανείς ότι εκείνα τα χρόνια το χειρουργείο αυτό γινόταν χωρίς νάρκωση και βέβαια μερικοί πέθαιναν από αιμορραγία.

Υποψιάζομαι ότι  όσοι την γλύτωναν δεν θα ξαναμιλούσαν μην τυχόν τους έκοβαν και άλλο κομμάτι όταν το θεραπευτικό αποτέλεσμα δεν ήταν επιτυχές!

Λιγότερο δραστικός, ο Jean Marc Gaspard Itard (1774-1838) τοποθετούσε κάτω από τη γλώσσα μια μικρή διχαλωτή πλάκα για να στηρίξει τους "αδύναμους" μύες.

Η ομοιοπαθητική επινοήθηκε από τον Samuel Hahneman, με βάση το αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια» (similia similibus curantur) δοξασία  που υπήρχε βέβαια από τον Ιπποκράτη.

Έτσι στον Μεσαίωνα όταν ο Μαύρος  Θάνατος, όπως αποκαλούσαν την πανώλη εξόντωσε 75-100 εκατομμύρια ανθρώπους θεώρησαν ότι η νόσος προέρχεται από θανατηφόρους ατμούς οπότε βάσει της ανωτέρω αρχής η θεραπεία μπορεί να επιτευχθεί με «θεραπευτική βρωμιά»

Μερικοί προέτρεπαν να έχουν κατσίκια μέσα στο σπίτι. Άλλοι συνιστούσαν να φυλάνε πορδές σε κλειστά βάζα και όταν εμφανιζόταν κρούσμα της νόσου στην γειτονιά να ανοίγουν το βάζο και να εισπνέουν το περιεχόμενο!

Δυστυχώς οι εισπνοές αυτές ήσαν αποτελεσματικές όπως σήμερα τα φάρμακα των ομοιοπαθητικών.

Πάντως και σήμερα μπορείτε να αγοράσετε στο e-bay πορδές σε δοχείο!

Στις αρχές του 1900 ο John Brinkley, ένας τσαρλατάνος που ισχυριζόταν ότι ήταν γιατρός, απέκτησε πολλά λεφτά στις ΗΠΑ ισχυριζόμενος ότι θεραπεύει την ανικανότητα, την στειρότητα και άλλα σεξουαλικά προβλήματα μεταμοσχεύοντας όρχεις από τράγους στο όσχεο ανθρώπων.

Κατά καλή του τύχη η γυναίκα του πρώτου που έκανε την μεταμόσχευση έμεινε έγκυος, οπότε μέσω των εφημερίδων και μετέπειτα δικών του ραδιοσταθμών απέκτησε μεγάλη φήμη και έφτασε να είναι υποψήφιος για κυβερνήτης στο Κάνσας. Πολλοί βέβαια ασθενείς πέθαναν.

Την εποχή εκείνη, που δεν ήξεραν ακόμα την ύπαρξη της τεστοστερόνης, είχαν ήδη αρχίσει αρκετοί πειράματα μεταμοσχεύσεων αδένων από άνθρωπο σε άνθρωπο  και το 1920 ο διάσημος τότε σε όλη την Ευρώπη γιατρός Βορονώφ μεταμόσχευσε λεπτά ιστικά κομμάτια όρχεων πιθήκου σε όσχεο ανθρώπου. Μέχρι τις αρχές του 30 είχε χειρουργήσει στην Γαλλία πάνω από 500 άνδρες και είχε μάλιστα έρθει και στην Ελλάδα.

Στο πολύ ωραίο ποστ του αξέχαστου ALLU FUN MARX για ένα ρεμπέτικο τραγούδι που είχε γραφτεί για τον Βορονώφ υπάρχει και το παρακάτω σχόλιο μου:

Στις 7-4-34 σε τιμητική συνάθροιση στο Αρεταίειο ,ο Λογοθετόπουλος (ο μετέπειτα κατοχικός πρωθυπουργός) εξετέλεσε υστερεκτομία με εξαίρεση ωοθήκης την οποία αμέσως μετά ο Παμπούκης «μετεμόσχευσεν επί παρουσία του Βορονώφ επί άλλης γυναικός» κάνοντας του επίδειξη της μεθόδου που είχε αναπτύξει με τον ιατρό Σωτηριάδη.
Στην συνέχεια ό Βορονώφ έκανε επίδειξη της μεθόδου του μεταμοσχεύσεως από κύνα σε κύνα την οποία και επανέλαβε ο Λογοθετόπουλος.
Το όνομα του Βορονώφ είχε γίνει συνώνυμο της αναζωογόνησης με αποτέλεσμα ακόμα και την 10ετια του 50 να υπάρχει βουλκανιζατέρ στην Αθήνα ,που έκανε αναγομώσεις ελαστικών, να έχει το όνομα του!

Επίσης την ίδια εποχή, το 1934 ο Σκεύος Ζερβός μεταμόσχευσε όρχεις σκύλου στην μασχάλη και τον βραχίονα δύο ασθενών.

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ α΄μέρος

ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ γ΄μέρος

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ δ΄μέρος (τελευταίο)