ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ!

 

Μερικές φορές η ίδια η ζωή δημιουργεί σουρεαλιστικές κωμικές καταστάσεις τις οποίες δύσκολα μπορεί να σκεφτεί κάποιος σεναριογράφος.
Γυρίζουμε βράδυ κατά τις 9 από το εξοχικό, φορτωμένοι με τα αναπόφευκτα μπαγκάζια, που πάντα εκ πεποιθήσεως κουβαλάμε μαζί μας.
Η σύζυγος ρίχνει την ιδέα, η οποία ασμένως γίνεται αποδεκτή, να πάρουμε για να φάμε πρώτα, πριν να πάμε σπίτι, κανένα πιτόγυρο μιας και δεν έχουμε άλλο φαΐ για το βράδυ.
Ο χαμάλης της οικογενείας ξεφορτώνει, όπως είθισται από αμνημονεύτων ετών τα μπαγκάζια, με την πολύτιμη συμβολή της συζύγου που κρατάει, μαζί με  τα άρτι αγορασθέντα πιτόγυρα,  ανοικτή και την εξώπορτα της πολυκατοικίας και στην συνέχεια του ασανσέρ.
 Η σκηνή επαναλαμβάνεται  στον όροφο μας και κάθιδρος από το κουβάλημα, ονειρεύομαι την στιγμή που θα απολαύσω το ζεστό χορταστικό πιτόγυρο μου, τη συνοδεία μιας παγωμένης μπύρας από το ψυγείο.
Και καθώς βάζω το κλειδί στην εξώπορτα το όνειρο γίνεται εφιάλτης!
Το κλειδί δεν μπορεί να μπει γιατί είναι σαν ένα άλλο κλειδί να υπάρχει από την μέσα μεριά!
Διάφορες σκέψεις και εικόνες φρίκης με πλημυρίζουν σκεπτόμενος αρχικά το πως βρίσκεις βραδιάτικα κλειδαρά και στην συνέχεια η αποτρόπαια εικόνα αυτός με κανένα τρυπάνι  να προσπαθεί να καταστρέψει την ακριβή κλειδαριά της πόρτας ασφαλείας που με πόνο ψυχής την είχα ακριβοπληρώσει.
Ενώ αυτές οι φρικαλέες σκέψεις περνούν από το μυαλό μου η σύζυγος έχει κάτσει στα σκαλάκια και καταβροχθίζει ατάραχη με άνεση το πιτόγυρο της ,μιας και γνωρίζει πολύ καλά πως άλλος θα τρέχει για όλα αυτά.
Κλειδί του σπιτιού έχει η κόρη μας και η γυναίκα που τα τελευταία 25 χρόνια φροντίζει το σπίτι μας και η οποία  είχε έρθει την προηγούμενη μέρα να μαζέψει τα χαλιά. Η πρώτη λοιπόν σκέψη που ήρθε στο θολωμένο μου μυαλό, ήταν πως κάποια από τις δύο είχε έρθει στο σπίτι και έχοντας βάλει το κλειδί της από μέσα το ξέχασε και αφηρημένη ή μιλώντας στο κινητό έφυγε,κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Η δεύτερη σκέψη ήταν ανάμικτη οργή με απορία, Καλά όποια την έκανε την μαλακία αυτή δεν την πήρε χαμπάρι, ή αν την πήρε  γιατί τότε δεν με ειδοποίησε;
Κατεβαίνω, για να έχω καλύτερο σήμα στην είσοδο της πολυκατοικίας  και παίρνω αρχικά την κόρη μου μήπως αυτή είχε πάει στο σπίτι, μου λέει όχι, αλλά έχοντας βέβαια κληρονομήσει και βελτιωμένη μάλιστα την δική μου ευφυία, μου λέει την απλή σκέψη: Μήπως είναι η γυναίκα μέσα;
Πάραυτα πατάω το κουδούνι μου και σαν όλα τα χερουβίμ του ουρανού να ψάλουν ωσαννά ακούω μια  φωνή να ρωτάει: Ποιος είναι;
Δεν είχε προλάβει να τελειώσει τις δουλειές την προηγούμενη μέρα και είχε ξανάρθει!
Ανεβαίνω ανακουφισμένος και βρίσκω την εξώπορτα ανοικτή, με τις δυο τους να γελάνε ενώ η σύζυγος που είχε ήδη καταβροχθίσει το πιτόγυρο της ζητούσε ένα ποτήρι νερό για να το σπρώξει κάτω.
Έχοντας πλέον φάει το δικό μου με κρύα παγωμένη μπύρα ο εγκέφαλος μου καθώς ηρέμισα άρχισε να κάνει λογικές σκέψεις.
Στη περίπτωση που κάποιος είχε πράγματι κλείσει την πόρτα με το κλειδί στην κλειδαριά από μέσα αυτή θα ήταν ξεκλείδωτη.
Τότε πολύ εύκολα, μιας και το έχω κάνει στο παρελθόν, με την ταυτότητα ή μια πιστωτική κάρτα σπρώχνεις το γλωσσίδι της κλειδαριάς και σαν άλλος Αρσέν Λουπέν την ανοίγεις.

Γι αυτό και πριν μας καταλάβουν σκέψεις πανικού καλό είναι να βάζουμε πρώτα να λειτουργήσει η λογική μας.
Βέβαια δεν αποκλείεται να  βελτιώνει τη εγκεφαλική μας λειτουργία και ένα πιτόγυρο με τη συνοδεία μιας κρύας μπίρας!