Στην χώρα μας, όμως ενώ πράγματι μειώνεται το αρχικό ποσοστό αυτών που υποστηρίζουν την κυβέρνηση, παρατηρείται μια μόνιμη καθήλωση της αντιπολίτευσης στα ίδια ποσοστά.
Η πιθανότερη εξήγηση για αυτό το φαινόμενο είναι γιατί οι θέσεις που υποστηρίζει η αντιπολίτευση έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα η ίδια υποστήριζε όταν ήταν κυβέρνηση.
Επειδή ο κόσμος δεν έχει κοντή μνήμη πολλοί θυμούνται τι έκανε και έλεγε ως κυβέρνηση, ιδίως στα εθνικά θέματα, που το λογικό είναι να μην αποτελούν αντικείμενο πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Είναι πρόσφατη λοιπόν καταψήφιση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής από τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όσα υποστήριζε πριν λίγα χρόνια ως κυβέρνηση.
Γράφει λοιπόν ο Κωνσταντίνος Χαροκόπος σχετικά:
Στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας, είχε συμφωνηθεί η λειτουργία στρατιωτικού αεροδρομίου, με τη μεταστάθμευση ελικοπτέρων.
Για τη βάση στο Άκτιο, είχε συμφωνηθεί η παράταση της συχνής χρήσης της, από τα νατοϊκά ιπτάμενα ραντάρ AWACS.
Για την 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα, είχε συμφωνηθεί η χρήση του στρατιωτικού αεροδρομίου από αμερικανικά μαχητικά και ειδικά κατά τη διάρκεια των πολυεθνικών ασκήσεων «Ηνίοχος».
Σε όλα αυτά, η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είχε πει ένα ηχηρό «ναι». Ωστόσο σήμερα που η νέα συμφωνία περιλαμβάνει τη ρητή δέσμευση πως η αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα θα έχει στρατηγικό χαρακτήρα και ευρύ ορίζοντα, καθώς θα ανανεώνεται ανά πενταετία, λένε «όχι». Σήμερα που θα αναπτυχθούν νέες υποδομές αμυντικής συνεργασίας, λένε «όχι». Σήμερα που η νέα συμφωνία αναφέρεται στην «αμοιβαία προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας έναντι κάθε απειλής, ακόμα και ένοπλης επίθεσης», λένε «όχι».
Σήμερα που είναι αναγκαίο η Ελλάδα να κτίσει ακόμα πιο ισχυρές συμμαχίες, λένε «όχι». Και σήμερα που γίνεται ρητή η δέσμευση των ΗΠΑ για την προσήλωσή τους στον σεβασμό όχι μόνο της εδαφικής ακεραιότητας αλλά και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, λένε και πάλι «όχι».
Δεν γνωρίζω αν είναι ακόμα νωπή η γεύση των λωτών στα στόμα των ηγετικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή αν τους έπιασε και πάλι το Κουβανικό σύνδρομο, ή ο έρωτας για τη Βενεζουέλα και ο θαυμασμός προς το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν. Μπορεί βέβαια να τους επηρέασε και το ξύπνημα της ρωσικής αρκούδας, που τους γέννησε μνήμες από την εποχή της Σοβιετίας.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου