ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ

Πρόσφατα στο ποστ μου ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΠΟ ΚΑΙ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ έγραψα για την τραγική αυτοκτονία του Henry Bedson γιατί θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο για την μόλυνση και τον θάνατο της Janet Parker από ευλογιά.
Δυστυχώς όμως φαίνεται πως οι αυτοκτονίες γιατρών είναι συχνότερες από αυτές του γενικού πληθυσμού και άλλων επαγγελματικών ομάδων.
Μερικοί¹ μάλιστα υπολογίζουν ότι οι γυναίκες γιατροί αυτοκτονούν συχνότερα κατά  2,5-4 φορές.
Αλλά και ένας Ρώσος γιατρός, ο Dr Veressayev² έγραψε για το υψηλό ποσοστό αυτοκτονιών μεταξύ των συμμαθητών του, το 10% των οποίων πέθαναν από το ίδιο τους το χέρι.
Εκτός από τις συνήθεις αιτίες που οδηγούν ορισμένα άτομα σε αυτοκτονία στους γιατρούς  προστίθενται ο αδυσώπητος φόρτος εργασίας, η πίεση των προσδοκιών των ασθενών και τα βάσανα τους ενώ  μοιράζονται με τους γιατρούς μυστικά που δεν λένε σε κανέναν άλλον, ούτε καν στους πιο στενούς συγγενείς τους. Σε αυτά προστίθενται  ανησυχίες για παράπονα ασθενών, η χαμηλή αμοιβή των νοσοκομειακών γιατρών και τέλος η απογοήτευση όταν έρχονται  συχνά αντιμέτωποι με τη ματαιότητα των προσπαθειών τους.
Επίσης δεν θα πρέπει να παραβλέψει κανείς το γεγονός πως οι γιατροί γνωρίζουν την χρήση αλλά και έχουν πρόσβαση σε επικίνδυνες ουσίες, γεγονός που εξηγεί σαφώς γιατί οι αναισθησιολόγοι³ αυτοκτονούν συχνότερα από τους παιδιάτρους.
Βάσει των ανωτέρω είναι χαρακτηριστική η ιστορία της 3ης γυναίκας ιατρού στην Σκωτία που σπούδασε με δυσκολία τον περασμένο αιώνα καθώς είχε υποστεί τις κοροϊδίες των συμφοιτητών της.
Τη Δευτέρα 28 Απριλίου 1902, η Δρ Jeannie Charlotte MacLeod, 28 ετών διορίστηκε μόλις τελείωσε τις σπουδές της,  στην παιδιατρική πτέρυγα στο Νοσοκομείο Παίδων του Αμπερντίν. Μία εβδομάδα αργότερα μόνη στην εφημερία της, είχε κόψει τη σφαγίτιδα της  και αιμορράγησε μέχρι θανάτου.
Είχε βιώσει  τον θάνατο ενός παιδιού την πρώτη εβδομάδα της υπηρεσίας της και οι ενοχές της ήταν υπερβολικές για να τις αντέξει.
Οι πιθανές επίσης επιπτώσεις από καταγγελίες εναντίον του οδήγησαν το 2015 στην Αγγλία ένας νεοεισερχόμενο GP που είχε ψηφιστεί ως «Ασκούμενος GP της Χρονιάς», τον Dr James Halcrow⁴ να απαγχονισθεί.  Φοβόταν το αποτέλεσμα της έρευνας για αλκοολισμό που γινόταν γι΄αυτόν  και μπορούσε να οδηγήσει την διαγραφή του από τον ιατρικό σύλλογο.
Τον ίδιο χρόνο επίσης αυτοκτόνησε και η Δρ Wendy Potts⁵, γιατρός και μητέρα δύο παιδιών επειδή ένας ασθενής είχε παραπονεθεί και την είχαν θέσει σε διαθεσιμότητα.
ΟΙ γιατροί στους οποίους είχαν γίνει κάποιες καταγγελίες  διαπιστώθηκε ότι είχαν 77% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από μέτρια έως σοβαρή κατάθλιψη συγκριτικά με  εκείνους που δεν είχαν ποτέ τους.
Αλλά και εδώ είχαμε δύο αυτοκτονίες γιατρών που συντάραξαν στην εποχή τους το Πανελλήνιο.

 Ο γιατρός Ηλίας Πολίτης ήταν ο Διευθυντής του Κρατικού Εργοστασίου Αίματος στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Πειραιώς. Είχε αφιερώσει την ζωή του στην διάδοση της εθελοντικής αιμοδοσίας και γύρναγε σε όλη την Ελλάδα για να οργανώνει σταθμούς αιμοδοσίας. Έτσι είχε κατορθώσει να συγκεντρώσει 2,5 εκατομμύρια φιάλες αίματος. Ως ερευνητής είχε καταφέρει να βελτιώσει μετά από συνεχείς έρευνες από το 1958 και να τελειοποιήσει τη θεραπεία των αιμορροφιλικών ασθενών.
Επίσης στις επιτυχίες του είχε καταγραφεί η παρασκευή ξηρού πλάσματος.
Το 1976 μέσα σε λίγες μέρες στο Αγρίνιο και την Λάρισα πέθαναν 7 παιδάκια που υποβάλλονταν σε μεταγγίσεις γιατί έπασχαν από μεσογειακή αναιμία.
Ο θάνατος τους διαπιστώθηκε πως προήλθε από μολυσμένο αίμα.
Τα δύο νοσοκομεία είχαν προμηθευτεί 800 φιάλες αίματος από το Κρατικό Εργοστάσιο και μετά από έλεγχο διαπιστώθηκε πως οι μισές δεν είχαν αποστειρωθεί σε κλίβανο. Υπεύθυνος γι΄αυτό ήταν ο κλιβανιστής του Κρατικού Κέντρου Αιμοδοσίας.
Ο Πολίτης παρά το γεγονός πως ήταν τελείως ανεύθυνος για αυτή την εγκληματική αμέλεια κατέρρευσε ψυχολογικά και είπε σε συνάδελφο του : Η ζωή μου δεν έχει πια νόημα,
Την Καθαρή Δευτέρα του 1976 αυτοκτόνησε με μεγάλη δόση υπνωτικών.
Προς τιμή του αιματολογικές μονάδες και σύλλογοι αιμοδοσίας φέρουν σήμερα το όνομα του. 

Πιο πρόσφατη είναι η αυτοκτονία του Διευθυντή της Μαιευτικής Κλινικής Παρασκευά Ελευθεριάδη.
Στις 30 Νοεμβρίου 1999 το πρωί, εισήλθε στην κλινική να γεννήσει μια γυναίκα 37 ετών την οποία παρακολουθούσε ο επιμελητής Α΄ του τμήματος.
Η γυναίκα πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία, την 1/12/1999, όταν μετά τον τοκετό που έγινε στις 3.30 από τον Επιμελητή, υπέστη ρήξη της μήτρας. Το αιμορραγικό (ολιγαιμικό) σοκ διαπιστώθηκε στις 3.50 το μεσημέρι, αλλά η άτυχη γυναίκα οδηγήθηκε καθυστερημένα στο χειρουργείο στις 5 το απόγευμα όταν ενημερώθηκε  ο Ελευθεριάδης που επέστρεψε επειγόντως στο Νοσοκομείο και προέβη σε μαιευτική ολική υστερεκτομή! 
Ο Ελευθεριάδης εξέθεσε πλήρως γραπτώς  το ιστορικό του τι έγινε από την είσοδο μέχρι τον θάνατο της γυναίκας, στο οποίο είναι προφανές ότι η δική του συμμετοχή ήταν μόνο στην αγωνιώδη προσπάθεια του να την σώσει, όταν τον κάλεσαν, γεγονός που αναγνώρισε και ο σύζυγος της άτυχης ασθενούς.
Τον Ιούνιο 2000 ο Ελευθεριάδης αυτοκτόνησε στο γραφείο του στο Νοσοκομείο.
Ειπώθηκε πως δεχόταν μεγάλες πιέσεις για να αναιρέσει την κατάθεση  του και στο σημείωμα που άφησε ανέφερε πως «σκοτεινές δυνάμεις του νοσοκομείου» τον οδήγησαν σε αυτή την πράξη.
Το 2003 το Πειθαρχικό του Υπουργείου Υγείας έκρινε υπεύθυνο για τον θάνατο τον Επιμελητή Α΄΄που έκανε τον τοκετό και τον έθεσε εκτός ΕΣΥ.  
 
 
1-Norris S, Elliott L, Tan J(2010) The mental health of doctors: a systematic literature review (Health Technology Analysts, Pty Ltd)
2-Veressayev VV  (1916) The memoirs of a physician (Alfred A Knopf, New York).
3-McNamee R, Keen RI, Corkill CM (1987) Morbidity and early retirement among anaesthetists and other specialities. Anaesthesia 42(2):133–140.
4-Keogh G (Nov 24, 2015) Manchester Evening News, Suicide tragedy of award-winning young doctor who feared he could fail alcohol test.
5-Miller MN, Mcgowen KR, Quillen JH (2000) The painful truth: physicians are not invincible. South Med J 93(10):966–973

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.