Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

ΛΕΥΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΕΔΡΟ



Πολλές φορές ζει κανείς ιστορικές στιγμές αλλά αφού περάσουν αρκετά χρόνια συνειδητοποιεί την σημασία τους . Άλλες φορές όμως, όπως σήμερα, έχεις την διαίσθηση ότι τα γεγονότα που ζεις θα έχουν καθοριστική σημασία για το μέλλον.
Ο θρίαμβος λοιπόν του Ομπάμα έχω την αίσθηση ότι αποτελεί όχι μόνο μια ιστορική μέρα για την Αμερική αλλά αναπόφευκτα και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Ίσως μερικές φορές πρέπει ένα έθνος να φτάσει στον πάτο, όπως σήμερα η Αμερική επί Μπούς, για να αρχίσει να αφυπνίζεται από τον λήθαργο που την είχε οδηγήσει.
Κατ΄ αρχάς θεωρώ πολύ σημαντικό γεγονός ότι μετά την χειρότερη και πιο αποτυχημένη σε όλους τους τομείς κυβέρνηση και μια ουσιαστική κατάρρευση της διεθνούς οικονομίας που ξεκίνησε από εκεί, ο λαός της Αμερικής συνειδητοποίησε ξανά ότι η πολιτική είναι κάτι καθοριστικό για την ζωή του και το μέλλον του και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την μαζική του προσέλευση στις κάλπες κατά 66%,ποσοστό που είναι το μεγαλύτερο εδώ και ένα αιώνα ,αλλά ταυτόχρονα και την ενεργητική συμμετοχή του στην προεκλογική διαδικασία.
Ύστερα διαπιστώνει κανείς πόσο σημαντικές αλλαγές έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ σε μια κοινωνία που αν δεν ήσουν WASP (White Anglo-Saxon Protestant), δύσκολα γινόσουν αποδεκτός σε σημαντικά αξιώματα.
Χάρις στους αγώνες της 10ετίας του 60 η εκλογή στην προεδρεία ενός μιγάδα, με πατέρα μάλιστα Αφρικανό,ούτε καν αμερικανό, έφτασε να είναι αυτονόητη και εφικτή. Αν σκεφτεί κανείς ότι ,μόλις πρόσφατα το 1955, όταν καθόταν στο λεωφορείο ένας μαύρος έπρεπε να σηκωθεί για να κάτσει ένας λευκός, μπορεί να κατανοήσει τις ριζικές αλλαγές που έγιναν στην κοινωνία και τις ελπίδες που τόσο περιεκτικά περικλείονται στις παρακάτω φράσεις:
Rosa sat, so Martin could walk,
Martin walked, so Obama could run,
Obama is running, so our children can fly..
(Η Rosa Parks είναι η μαύρη που αρνήθηκε να σηκωθεί στο λεωφορείο για να καθίσει λευκός το 1955)
Η ιστορική εξέλιξη πολλές φορές γίνεται σε κύκλους.
Από τις προοδευτικές αντιλήψεις που υπήρχαν στην Αμερική την 10 ετία του 60 σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, η αμερικανική κοινωνία οπισθοδρόμησε στον Ρήγκαν και τους Μπους με την αντίστοιχη συντηρητικοποίηση του κόσμου, την ανάπτυξη του θρησκευτικού φονταμενταλισμού και την άκρως επιθετική εξωτερική πολιτική με την ταυτόχρονη απαξίωση των διεθνών οργανισμών και συνθηκών.
Η εκλογή του Ομπαμα ελπίζω να αποβεί καθοριστική για το μέλλον της Αμερικής γιατί ποτέ αυτή η χώρα που επηρεάζει, είτε μας αρέσει είτε αυτονόητα στους περισσότερους δεν μας αρέσει, και το μέλλον μεγάλου μέρους της υφηλίου, δεν έχει φθάσει στην ιστορία της σε τέτοιο βαθμό απαξίωσης στην συνείδηση του κόσμου.
Είναι πιθανόν η αναγκαιότητα άμεσης επίλυσης των φλεγόντων προβλημάτων στο εσωτερικό της χώρας (ύφεση, ανεργία, στεγαστικό, υγεία κτλ) να οδηγήσουν τον Ομπάμα εξ ανάγκης, αλλά πολύ πιθανόν και από προσωπικές φιλελεύθερες αρχές, σε άμβλυνση της Αμερικανικής επιθετικότητας στο εξωτερικό που έχει από χρόνια σαν αποτέλεσμα ένα γενικότερο αντιαμερικανισμό.
Προφανώς ριζικές αλλαγές σε εδραιωμένες πολιτικές θα είναι αφελής να περιμένει κανείς, με αρκετά συζητήσιμη την αποχώρηση από το Ιράκ ,όπως έχει ήδη εξαγγείλει.
Το Ιράκ, πλην της οικονομικής αιμορραγίας της χώρας δεν απασχολεί ιδιαίτερα τις αμερικανικές οικογένειες γιατί τώρα πλέον οι στρατιώτες είναι εθελοντές και όχι κληρωτοί όπως ήσαν στο Βιετνάμ. Μόνο το 10% των ψηφοφόρων αναφέρουν ότι τους απασχολεί το Ιράκ σε αντίθεση με το 65% που τους απασχολεί η οικονομία.
Εκτός των άλλων το μεγαλύτερο ποσοστό των Αμερικανών δεν το ενδιαφέρει το τι γίνεται στις άλλες χώρες που συνήθως δεν γνωρίζει ούτε καν που βρίσκονται και ελάχιστοι, μόνο το 8% ,έχουν διαβατήριο και έχουν ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Αν εξετάσουμε την εκλογή αυτή και την επίδραση της στα Ελληνικά θέματα, αν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τον εγωκεντρισμό που μας διακρίνει, τότε θα πρέπει να καταλάβουμε ότι σαν κράτος σε σχέση με τα μεγέθη της Αμερικής είμαστε όσο περίπου είναι η μισή μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης.
Όπότε τα θέματα που μας απασχολούν, στην ατζέντα των Αμερικανών, είναι σε πολύ δευτερεύον επίπεδο αλλά υπάρχει η ελπίδα με την κυβέρνηση Ομπάμα να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση από την σημερινή ή τουλάχιστον να μην έχουν χειρότερη από την νέα διακυβέρνηση.
Η επιλογή πάντως του Ομπάμα σαν υποψήφιου των Δημοκρατικών ήταν η καλύτερη δυνατή για την Αμερική και πιθανώς τελικά να αποδειχτεί καθοριστική και για ολόκληρο τον κόσμο.
Εκτός από την Αφροαμερικανική καταγωγή του και την χαμηλή εισοδηματική κατάσταση της οικογένειας του , οπότε έχει άμεση επίγνωση του τι σημαίνει να ανήκεις σε μειονότητα και να είσαι και φτωχός , ζώντας και πηγαίνοντας σε σχολείο στην Χαβάη και την Ινδονησία χάρις στον Ινδονήσιο πατριό του, έχει έρθει σε επαφή και με διαφορετικές κουλτούρες από την αμερικανική. Έχει επισκεφτεί ως μέλος του Κογκρέσου την Ανατολική Ευρώπη, την Αφρική και την Μέση Ανατολή.
Από την άλλη μεριά ως απόφοιτος από δυο από τα καλύτερα Πανεπιστήμια της Αμερικής του Κολούμπια και της Νομικής σχολής του Χάρβαρντ εργάστηκε μεταξύ άλλων ως λέκτορας πανεπιστημίου και δικηγόρος αρμόδιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εκπλήρωσης αυτού που κάθε αμερικανός πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει στην χώρα του ,δηλαδή πως με την ικανότητα σου μπορείς από το μηδέν να γίνεις μέχρι πρόεδρος των ΗΠΑ.
Ίσως ο Ομπάμα ,όντας ένα ζωντανό παράδειγμα ότι το «αμερικανικό όνειρο» είναι εφικτό, να οδήγησε στην υπερψήφιση του από τα 2/3 των νέων ψηφοφόρων και των κάτω των 30 ετών.
Χωρίς βέβαια να μπορεί να θεωρηθεί ούτε καν σαν κεντροαριστερός με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, έχει ταχθεί υπέρ του τερματισμού του πολέμου στο Ιράκ, έχει ταχθεί υπέρ του ελέγχου στα συμβατικά όπλα, έχει προωθήσει νομοθεσία για τα λόμπι στις ΗΠΑ και την εκλογική απάτη, όπως επίσης για τη μείωση του φαινομένου της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Μπορεί να μας προκαλεί ιλαρότητα, αλλά μια από τις προεκλογικές κατηγορίες εναντίον του από τους ρεπουμπλικάνους ήταν ότι είναι :So liberal he's practically a socialist.!!
Έχοντας μια πανίσχυρη πλειοψηφία στο Κογκρέσο* και ένα σαφώς καλύτερο επιτελείο στελεχών να τον πλαισιώνει, έχει την δυνατότητα να επιφέρει σημαντικές αλλαγές, όπως ήταν και το σύνθημα του άλλωστε, σε μία χώρα που τις έχει άμεση ανάγκη.
Έχει επίσης την ευκαιρία στα χέρια του να αλλάξει την απαξιωμένη εικόνα της χώρας του στην διεθνή κοινότητα αλλάζοντας την επιθετική εξωτερική πολιτική των προκατόχων του μαζί με την ταυτόχρονη τήρηση των διεθνών κανόνων δικαίου.
Πιστεύω πάντως ότι όταν μια μεγάλη χώρα σαν τις ΗΠΑ έχει ενστερνιστεί την ανάγκη αλλαγής και κατά ευτυχή συγκυρία διαθέτει και έναν ηγέτη που δείχνει να έχει την ικανότητα να πάρει καθοριστικές αποφάσεις σε σημαντικά θέματα τότε, παρά τις αντιδράσεις και τα εμπόδια που μπορεί να προβάλλουν τα κατεστημένα συμφέροντα και τα διάφορα λόμπι ,μπορούν να γίνουν ριζικές αλλαγές για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων τόσο σε αυτήν όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Βέβαια η απόσταση από τα λόγια στην πράξη είναι τεράστια και μένει στον Ομπάμα να αποδείξει σε όλο αυτόν τον κόσμο που δάκρυσε με την εκλογή του, ότι δεν αποτελεί ένα ακόμα καλοπλασαρισμένο αμερικανικό προϊόν που η συσκευασία του είναι καλή αλλά το περιεχόμενο είναι κακής ποιότητας.
.
*UPDATE 7-11-08 Το Κογκρέσο αποτελείται από την Γερουσία και την Βουλη των Αντιπροσώπων.
Οι Δημοκρατικοί κέρδισαν στη Γερουσία έξι έδρες, συγκεντρώνοντας συνολικά 57 (ανάμεσά τους και δύο ανεξάρτητων που ψηφίζουν με την πλειοψηφία).
Στη Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία αποτελείται από 435 μέλη, οι Δημοκρατικοί έχουν κατακτήσει 254 έδρες, αυξάνοντας την πλειοψηφία τους, ενώ αναμένεται να κριθούν άλλες οκτώ έδρες.

.
Ένα πολύ ενδιαφέρον ποστ έχει αναρτήσει ο locus publicus ο οποίος ζώντας στις ΗΠΑ έχει άμεση αντίληψη των πραγμάτων εκεί.
Επίσης με το θέμα έχει ασχοληθεί και ο gerasimos
.


13 σχόλια:

  1. Καλημέρα Αθεόφοβε μου,
    πολύ ωραία τα θέτεις τα ζητήματα. Μένει να περιμένουμε να δούμε αν θα επιβεβαιωθούν, έστω και εν μέρει, οι ελπίδες όλου του πλανήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως έχει πει ο αείμνηστος Αμερικανός κωμικός George Carlin "Το αμερικανικό όνειρο ονομάζεται έτσι, γιατί πρέπει να κοιμάσαι για να το πιστέψεις".

    Ακόμα και αν η όποια αλλαγή παραμείνει σε σημειολογικό επίπεδο (κάτι ση μπηζάκη), πάλι χίλιες φορές καλύτερα από τον πατατοκέφαλο με την θρησκόληπτη στρατόκαυλη βλαχάρα.

    Πιστεύω ότι ο Ομπάμα εκ των πραγμάτων θα δώσει βαρύτητα στα φλέγοντα εσωτερικά ζητήματα που έκριναν την αναμέτρηση, ΑΛΛΑ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι όπως κάθε Αμερικανός πρόεδρος , έχει και αυτός γραμμάτια να εξοφλήσει προς τους χρηματοδότες του. Ίδωμεν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μεταφέρω και εδώ το σχόλιο που έκανα στου Locus:

    "Οι ιδεολογικές μυωπικές θεωρήσεις του στυλ όποιος και να βγει δεν έχει σημασία, μόνο γέλιο προκαλούν.
    Κάποτε στην Ελλάδα το ΚΚΕ είχε ταυτίσει τον μετριοπαθή Πλαστήρα με τον ακραίο Παπάγο. Δεν μου προκαλεί σήμερα έκπληξη που αδυνατεί να δει ότι ο Ομπάμα απέχει πολύ από τον Μακ Κέην.

    Θεωρώ ότι η ιμπεριαλιστική/επιθετική πολιτική των Η.Π.Α. θα μειωθεί διότι δεν υπάρχουν πλέον οι οικονομικοί πόροι περισσότερο παρά στο ότι αντιτίθεται ο Ομπάμα.

    Νομίζω ότι οι Η.Π.Α. σήμερα είναι όπως η Μ.Βρετανία μετά το τέλος του Β'ΠΠ όπου έπαψε να είναι η υπερδύναμη και προσπάθησε να ανασυγκροτηθεί εσωτερικά, να βρει τα πατήματά της στο νέο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό.

    Έρχεται η ώρα της Κίνας, μπροστά στην οποία σε λίγες δεκαετίες οι Η.Π.Α. θα φαίνονται ως επαρχία της.
    Θεωρώ ότι το αντίπαλο δέος της Κίνας θα είναι η Ρωσία και όχι οι Η.Π.Α. ή η Ε.Ε. και αυτό με θορυβεί διότι αυτές οι αναδυόμενες χώρες έχουν τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας.

    Μια μέρα οι αμερικάνοι θα απολογηθούν που επί 8 συναπτά έτη βάσισαν τα όνειρά τους, την τύχη της πατρίδας τους σε έναν επικίνδυνο και ανίκανο συμπατριώτη τους".

    doctor

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάντως πιστεύω οτι θα κάνει καλύτερη διαχείρηση απο τους προηγούμενους

    Θα δείξει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανα εποχές, όλες οι κοινωνίες, και ο κόσμος γενικότερα, περνούν περιόδους ανθρωπιστικής έξαρσης. Μια τέτοια εποχή ήταν και η εποχή του Civil Rights Movement που αναφέρει ο οικοδεσπότης. Mια άκρως πολιτικοποιημένη εποχή, που οδήγησε σε επαναστάσεις, και πολλά δικαιώματα. Μια καλή ελπίδα θα είναι να οδηγηθούμε ξανά σε μια τέτοια περίοδο. Θα πρέπει βέβαια να συντελέσουν πολλά, ώστε να δημιουργηθει ένα κίνημα. Απομένει να δούμε τί θα κάνει ο κ. Ομπάμα, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Η συντηρητική θρησκευτική πολιτική του Νότου, δεν προβλέπω να εξαντλείται σύντομα. Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο της Αμερική κατακλύζονται απο χριστιανοδεξιές φωνές, με εθνικιστικού τύπου κινδυνολογία. Μία πρόταση - ακούω τελευταία, είναι να μοιραστεί ο τηλεοπτικός χρόνος ωστε να επιτρέψει όλων των ειδών της φωνές. Πάντως οι ρεπουμπλικανοί, βρίσκονται ήδη σε Culture War.

    Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις του Αθεόφοβου. Ο λήθαργος τελείωσε, και η πολιτική επέστρεψε στη ζωή των Αμερικανών. Σύντομη αποχώρηση απο το Ιράκ, δεν βλέπω, και όσο για τον στρατό, απόλυτα σωστή η παρατήρηση για τον εθελοντισμό. Η μέση αμερικανική οικογένεια, δεν έχει φαντάρους σε πόλεμο. Μόνον οι φτωχοί.

    Φίλε Αθεόφοβε, ευχαριστώ για την αναφορά -

    Λόκους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. meropi-
    Αυτό είναι και το μεγάλο ερώτημα όλων.

    polsemannen-
    πάλι χίλιες φορές καλύτερα από τον πατατοκέφαλο με την θρησκόληπτη στρατόκαυλη βλαχάρα.

    Να προσθέσω ακόμα ότι και ο πατατοκέφαλος είναι καλύτερος συγκρινόμενος με τον Θάμνο που πολύ περιεκτικά τον χαρακτήρισε σήμερα στην Ε ο Μιχαηλίδης γράφοντας για το τέλος της θητείας :..του πιο θλιβερού ,πιο «αγράμματου» και πιο άξεστου ανθρώπου που πέρασε ποτέ από τον Λευκό οίκο.

    doctor-
    Απολύτως σωστά όσα γράφεις και πράγματι είναι θλιβερό μετά κοντά 60 χρόνια να ξανακούς την ίδια επιχειρηματολογία όπως τότε με τον Πλαστήρα-άσπρος γάτος ,μαύρος γάτος όλοι οι γάτοι μια γενιά!

    fibi-
    Πάντα με μια ελπίδα ζεί ο άνθρωπος!

    locus publicus-
    Επιτυχία του Ομπάμα θα είναι να απομακρύνει από τα κέντρα εξουσίας όλους τους θρησκόληπτους φονταμενταλιστές και να περιορίσει όσο αυτό είναι εφικτό τα διάφορα λόμπυ που καθορίζουν σε πολλούς τομείς την πολιτική της κυβέρνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι κύκλοι στην κοινωνική ιστορία είναι συνηθισμένο φαινόμενο (κοινωνιολογικά) και δικαιολογούνται μπροστά στο φόβο για το άγνωστο και κυρίως λόγω της προπαγάνδας (δες, αν θες, και τη σεξουαλική ελευθεριότητα των δεκαετιών '60 και '70 και αργότερα το συντηρητισμό του '80 και '90-95 λόγω φόνου του AIDS). Σχετικά φυσικά με την εκλογή Ομπάμα εγραψα κι εγώ. Απλά τονίζω την ελπίδα και την αποδοχή που έχει ο 44ος Πρόεδρος στην ίδια τη χώρα του πρωτίστως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. δείμος-
    Γράφω και εδώ το σχόλιο που άφησα στο μπλογκ σου

    1-Χειρότερος από τον Θάμνο αποκλείεται να είναι.
    2-Σαφώς καλύτερος από το άλλο δίπτυχο είναι.
    3-Το οικονομικό πρόβλημα αναγκαστικά πρέπει να το αντιμετωπίσει και με τον μέχρι τώρα άκρατο καπιταλισμό της αγοράς δεν αντιμετωπίζεται.
    4-Σαφώς η εξωτερική του πολιτική θα στηρίζει τα αμερικανικά συμφέροντα αλλά όχι στο στύλ του Θάμνου ότι -σας έχουμε όλους γραμμένους δεόντως.
    5-Δεν θα μπορεί έτσι να μπουκάρει σε όποια χώρα του καβλώσει σαν τον προηγούμενο.
    6-Αν τηρήσει τις αρχές του τότε μπορεί να περιορίσει τα λόμπυ και να βελτιώσει την υγειονομική περίθαλψη που είναι μια ανοικτη πληγή στην χώρα του.
    7-Αυτά και μόνο του εξασφαλίζουν και δεύτερη 4ετια και για μένα θα θεωρείται επιτυχημένος.
    Ελπίζω να θυμάται αυτό που του είπε η γυναίκα του όταν ξεκίνησε την εκστρατεία του:
    Μην τα σκατώσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Have a nice weekend with an old song from Demi Roussos

    It's five o'clock
    and I walk through the empty streets
    thoughts fill my head
    but then still
    No one speaks to me
    My mind takes me back
    to the years that have passed me by
    (interlude)
    It is so hard to believe
    That it's me
    that I see
    in the window pane
    it is so hard to believe
    that all this is the way
    that is has to be
    It's five o'click
    and I walk through the empty streets
    The night is my friend
    And in him
    I find sympathy
    And so I go back to the years that have to past me by
    (interlude)
    It is so hard to believe
    That it's me
    that I see
    in the window pane
    it is so hard to believe
    that all this is the way
    that is has to be

    It's five o'click
    and I walk through the empty streets
    The night is my friend
    And in him I find sympathy
    He gives, gives me day
    gives me hope
    and a little dream too

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ πάντως δεν έχω πεισθεί ακόμα. Βασικά γιατί μου την έδωσε ένα σχόλιο που έκανε σ'έναν λόγο του στην Γερμανία. Οτι η Ευρώπη διψά γιά την Αμερικανική ηγεμονία.
    Μ'ενόχλησε αφάνταστα τόση αλαζονεία στα μούτρα μας. Πιστεύω ότι οι πολιτικοί είναι προιόντα.
    Πιστεύω επίσης ότι οι Ρεπουμπλικάνοι δεν κατέβασαν και κάτι το ιδιαίτερο. Ο Μακέην ήταν καμένο χαρτί, από την αρχή φαινόταν. Ηταν σίγουρο πως δεν θα κέρδιζαν ξανά.
    Σίγουρα θα είναι καλύτερος από τον βλάκα τον θάμνο αλλά θα περιμένω να δω πρώτα. Και ναι μεν η Αμερική ήταν ένα πρόσφορο έδαφος γιά επαναστατικά κινήματα αλλά ήταν άλλοι καιροί. Ο σημερινός Αμερικανός είναι δεμένος χειροπόδαρα. Και το κακό είναι πως δεν τον έχουν μάθει να σκέφτεται γιατί τους τα σερβίρουν έτοιμα.
    Εξυπνη κίνηση πάντως να εκλεγεί ένας μαύρος. Μένει να δούμε πως θα τον χειριστούν τα κέντρα εξουσίας.
    Χάρηκα γιά την εκλογή Ομπάμα, ωστόσο θα ήθελα να δω έναν Ινδιάνο. Αλλά αυτούς τους έχουν κλεισμένους στα reservations σε νάρκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αθεόφοβε το ποστ που ανέβασες είναι άρτιο και για αυτό του έκανα μία απλά αναφορά στο blog μου μιας και δεν υπήρχε λόγος να γράψω κάτι παραπάνω.

    Εγώ απλά θα "αντιγράψω" το μικρό ποστάκι που ανέβασα. Είμαι αισιόδοξος. Σίγουρα μόνος του ο Ομπάμα (όπως και κανένας άλλωστε) δεν μπορεί να αλλάξει τίποτα. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως θα κάνει τα πράγματα για την Αμερική και τον Αμερικανό πολίτη καλύτερα από ότι είναι τώρα. Έχω και μία αισιοδοξία για την εξωτερική του πολιτική. Όχι ότι ξαφνικά θα σταματήσουν όλοι πόλεμοι, αλλά ότι θα υπάρχει μία μεγαλύτερη διαλλακτικότητα σε κάποια θέματα και δεν θα γίνουν τα λάθη του παρελθόντος.

    Το σημαντικότερο είναι ότι πάρα πολλοί και όχι μόνο στην Αμερική επένδυσαν συναισθηματικά στον Ομπάμα. Τους δημιούργησε μία ελπίδα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα διαψευστεί η ελπίδα όλων μας.

    Νομίζω πως δεν θα πάρει πάρα πολύ χρόνο για να τον κρίνουμε. Τα πράγματα στην παγκόσμια οικονομία είναι δύσκολα και θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Θα χρειαστεί να πάρει κάποιες αποφάσεις που θα έχουν αντίκτυπο σε εκατομμύρια εργαζόμενους σε Αμερικανικές εταιρίες σε όλο τον κόσμο. Ενδεικτικά θα πω ότι σήμερα ανακοινώθηκαν στοιχεία-σοκ για την ανεργία. Μόνο για τον Οκτώβριο χάθηκαν 240.000 θέσεις εργασίας. Όλοι αυτοί δεν θα δώσουν πίστωση χρόνου στον νέο πρόεδρο.

    Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δημήτριος ο ταξιδευτής-
    Ευχαριστώ για το τραγούδι του Ντέμη που φέρνει τόσες αναμνήσεις...

    ellinida-
    Ο λόγος του στην Γερμανία έγινε σε πάνω από 200.000 κόσμο που μαζεύτηκε να τον ακούσει.Δεν ξέρω τι ακριβώς είπε αλλά περισσότερο από τα λόγια περιμένω τα έργα να τον κρίνω.
    Όσο για Ινδιάνο περίμενε πιθανώς τις επόμενες εκλογές!

    ndn-
    Το διάβασα το ποστ σου και συμφωνώ με όσα έγραφες.
    Ευχαριστώ για το λινκ.

    βαρδακας-
    Αυτό είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή