ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΡΟΧΕΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

΄Ενα εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί ο καθένας να το διαβάσει όπως θέλει ανάλογα από την πολιτική τοποθέτηση του.
Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι μερικά από τα οφθαλμοφανή συμπεράσματα που μπορεί να συναχτούν με μια πρώτη ματιά των αποτελεσμάτων.
Αρχικά είναι σημαντική η αύξηση της αποχής από το 29% στο 39%, γεγονός που χαροποίησε ιδιαιτέρως τους κκ Κακλαμάνη, Σγουρό, Ψωμιάδη και Γκιουλέκα.
Παρεμπιπτόντως όμως και εγώ θέλω να ευχαριστήσω όσους δεν πήγαν να ψηφίσουν για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν να ψηφίσω εγώ γι΄ αυτούς!
Βέβαια την επόμενη των εκλογών τα ποσοστά της αποχής και λευκών, ως διαμαρτυρία, λησμονούνται ταχέως και αυτό που μένει στην μνήμη των περισσοτέρων είναι τι ποσοστά πήρε το κάθε κόμμα.
Είναι σημαντική η πτώση του δικομματισμού, σε εκλογές βέβαια που δεν έχουν σχέση με εκλογή κυβέρνησης, χωρίς όμως να διαφαίνεται η προοπτική κάποιας νέας πολιτικής δύναμης που θα μπορούσε να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό.
Καθαροί νικητές των εκλογών είναι τα δύο άκρα, δηλαδή το ΚΚΕ που αύξησε τα ποσοστά του με αρκετούς που δεν ελκύστηκαν, προφανώς από την ιδεολογία του ,αλλά από την αντιμνημονιακή πολιτική του, και η Χρυσή Αυγή που έφτασε να βγάλει για πρώτη φορά και δημοτικό σύμβουλο, με την διαφορά όμως ότι εδώ η αύξηση του ποσοστού της οφείλεται σε ψηφοφόρους που ενστερνίστηκαν την ιδεολογία της και το μίσος κατά των μεταναστών.
Το ΠΑΣΟΚ είχε σαφή φθορά, όπως ήταν και αναμενόμενο με μια τόσο αντιλαϊκή πολιτική ,αλλά αν συναθροιστεί και το ποσοστό που πήρε ο Δημαράς που είναι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του που παραμένουν όμως στον περίγυρο του χωρίς να προσχωρούν σε άλλο κόμμα, διατήρησε την πρωτοκαθεδρία έστω και λαβωμένο γεγονός που επιτρέπει στον Παπανδρέου να επιλέξει τον χρόνο για τις, όπως προβλέπω αναπόφευκτες εκλογές.
Η προεκλογική αναφορά του Παπανδρέου για εκλογές, συσπείρωσε τους οπαδούς του και απέτρεψε την ψήφο διαμαρτυρίας στον Δημαρά αλλά ταυτόχρονα συσπείρωσε και τους ΝΔκράτες που ενώ δεν είχαν ουσιαστικά κέρδη εδραίωσαν την θέση του Σαμαρά στην αρχηγία.
Η πολιτική πάντως της ΝΔ ήταν αλλοπρόσαλλη και γι΄αυτό δεν αποκόμισε οφέλη, γιατί κατηγορούσε τον Παπανδρέου ότι εκβιάζει με εκλογές, τις οποίες προφανώς η ίδια δεν ήθελε. Ουσιαστικά δηλαδή έλεγε, το παράλογο, πως κυβέρνα εσύ εφαρμόζοντας όμως την δική μας πολιτική!
Το συνονθύλευμα της λοιπής αριστεράς θα είχε καταφέρει να πετύχει πολύ σημαντικότερα αποτελέσματα αν δεν είχαν το σαράκι της πολυδιάσπασης σε γκρουπούσκουλα.
Η προοπτική εκλογών μέχρι τον Απρίλιο που μπορούν να γίνουν με λίστα, που προσωπικά θεωρώ πολύ πιθανή, μπορεί να απομακρυνθεί μόνο αν η αξιωματική αντιπολίτευση βάλει νερό στην αντιμνημονιακή πολιτική της αν σκεφτεί πως αν η φθορά της κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλη, κινδυνεύει να βρεθεί αυτή στην κυβέρνηση οπότε να εφαρμόζει το μνημόνιο η ίδια!
Το οξύμωρο δε είναι πως ,σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το 80% του λαού δεν θέλει νέες εκλογές ενώ γνωρίζει πως η παραμονή της κυβέρνησης σημαίνει εφαρμογή του μνημονίου που οι περισσότεροι εξορκίζουν!