8 ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Παρά τις δυσάρεστες ειδήσεις που μας μαυρίζουν την ψυχή τον τελευταίο καιρό η ζωή γύρω μας ακολουθεί τους δικούς της ρυθμούς και συνεχίζει ανεπηρέαστη από την επικαιρότητα να κυλάει  καθημερινά.

ΣΚΗΝΗ 1

Κυριακή πρωί, ηλιόλουστη μέρα, έχω βγει για πάρω το πακέτο του κυριακάτικου τύπου.

Μπροστά μου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.

Εκείνη καθισμένη σε αναπηρική καρέκλα που την σπρώχνει ο σύζυγος της.

Περνώντας δίπλα τους, τον ακούω να της λέει: ήρθατε μέχρις εδώ προχθές;

Δεν άκουσα την απάντηση αλλά σε λίγο μόλις τους προσπερνάω,  τον ακούω να της τραγουδά χαμηλόφωνα στο αυτί ένα χαρούμενο σκοπό.

Επιστρέφοντας με τις εφημερίδες τους βλέπω να επιστρέφουν και αυτοί από τον ίδιο δρόμο.

Είχαν μαζέψει τον ήλιο που είχαν ανάγκη και επέστρεφαν πίσω.

Χωρίς τραγούδι τώρα πλέον.

Μάλλον η  σημερινή διαδρομή και τα χρόνια στην πλάτη του να τον είχαν πλεον  κουράσει.

ΣΚΗΝΗ 2

Οκτώ το βράδυ στο μέτρο.

Κοντούλα, μικροκαμωμένη, φτωχοντυμένη, μετανάστρια ακαθόριστης προέλευσης.

Όρθια στην γωνία δίπλα στην πόρτα κρατάει ένα βιβλίο τσέπης πολυδιαβασμένο χωρίς καν εξώφυλλο.

Προφανώς γυρνάει από την δουλειά της από μια πλαστική τσάντα δίπλα από τα πόδια της.

Είναι συνεπαρμένη από αυτό που διαβάζει και ίσως αυτές και να είναι οι μόνες διαθέσιμες ώρες στην καθημερινότητα της που να μπορεί να ξεφύγει από την μιζέρια της ζωής της μέσα από την μαγεία του έντυπου λόγου.

Μέχρι εκεί που κατέβηκα δεν σήκωσε τα μάτια της από το βιβλίο διατηρώντας  όμως  συνεχώς μια  κουρασμένη ικανοποίηση στην όψη της .

Ποιος ξέρει σε ποιες γοητευτικές χώρες και πλούσιες ζωές ταξίδευε με την φαντασία της χάρις σε αυτό που διάβαζε.   

ΣΚΗΝΗ 3

Κινηματογράφος , διάλειμμα .

Το νεαρό ζευγάρι κάθεται  στην άκρη του διαδρόμου μπροστά και διαγώνια από μένα.

Ο νεαρός  στην θέση του, αλλά η κοπέλα γυρισμένη προς αυτόν  κοντεύει να καθίσει επάνω του, καβαλώντας τον,  τον χαϊδεύει και τον φιλάει σε όλο το κεφάλι αδιαφορώντας πλήρως για όλους τους άλλους θεατές.

Ο νεαρός αμύνεται ήπια και συγκρατημένα στην ερωτική αυτή επίθεση, αλλά η άλλη είναι ακάθεκτη.

Σου δημιουργεί την εντύπωση ότι συμπεριφέρεται σαν να θέλει να κατοχυρώσει το αρσενικό και να προειδοποιήσει τα άλλα θηλυκά να κρατηθούν μακριά  από το απόκτημα της.

Στο μυαλό μου αυτόματα έγινε ο συνειρμός με την Μαύρη Χήρα, την αράχνη που στο τέλος καταβροχθίζει το ταίρι της και έτσι δεν μπορεί να το αποκτήσει κάποια άλλη.

ΣΚΗΝΗ 4

Οι δύο νεαρές κοπέλες κάθονται  μαζί στο ίδιο κάθισμα  στο μετρό.

Φορούν και οι δύο ένα διαφημιστικό  T-shirt μιας σχολής κομμωτικής.

Η μία απλά νοστιμούλα και πιο περιποιημένη, η άλλη αρκετά ευτραφής και μπατάλα, κοντοκουρεμένη.

Προφανώς κάτι πολύ αστείο τους έχει συμβεί γιατί κάθε τόσο ξεκαρδίζονται συνεχώς στα γέλια.

Από τις δύο η χοντρούλα είναι η πιο εκδηλωτική, γελάει δυνατά,σκουντάει την φίλη της,διπλώνεται από τα γέλια και κάθε κουβέντα που ανταλλάσσουν καταλήγει σε νέο χείμαρρο γέλιου. Η χοντρούλα είναι σαφώς άνθρωπος έξω καρδία ο οποίος προφανώς χαίρεται την ζωή του χωρίς να επηρεάζεται από  την εμφάνιση του.

Σκέπτομαι πως από τις δύο, αυτή τουλάχιστον δεν πρόκειται να χαθεί στην ζωή της.

Ν΄άστε καλά κορίτσια!

ΣΚΗΝΗ 5

Κάθονται στο παγκάκι με τις σχολικές τσάντες δίπλα τους.

Της κρατάει το χέρι προσπαθώντας να το κρύψει ανάμεσα τους.

Με το άλλο της ανεβάζει το μαλλί που της είχε πέσει.

Εκείνη αναψοκοκκινισμένη έχει κατεβασμένο το κεφάλι πιθανώς από τον φόβο μη τους δει κανένα αδιάκριτο μάτι.

Σκύβοντας εκείνος δήθεν να της πει κάτι στο αυτί της δίνει ένα φιλί στον λαιμό.

Εκείνη τινάζεται σαν να την κτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα αλλά αναπάντεχα γυρνάει και τον φιλάει στο στόμα.

Στα πόδια τους δύο περιστέρια γουργουρίζοντας  κάνουν το ίδιο.

ΣΚΗΝΗ 6

Περπατάω στην Μεσογείων και βρίσκομαι σε ένα οικοδομικό τετράγωνο που πριν λίγο καιρό έσφυζε από ζωή από τα 5-6 καταστήματα που είχε.

Τελευταία φορά που είχα περάσει από εκεί ήσαν κλειστά  όλα.

Περπατάω και βλέπω τις άδειες βιτρίνες, την κουρελαρία που έχει μείνει μέσα στα καταστήματα από την αποχώρηση των ενοικιαστών, τα ενοικιάζεται  που έχουν αρχίσει να ξεβάφουν, οπότε με έκπληξη και χαρά  βλέπω ότι στο τελευταίο της σειράς έχει ανοίξει κάποιο νέο!

Περνώντας μπροστά του αυτόματα σβήνει η έκπληξη  διαβάζοντας την ταμπέλα του :ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ Αγοράζουμε ότι είναι από χρυσό και άργυρο.

 

ΣΚΗΝΗ 7  

Το μικρό ήταν προφανώς πολύ περήφανο που μπορούσε πλέον να σταθεί στα δύο του πόδια και να περπατήσει μόνο του χωρίς να το κρατάει κανείς.

Σταμάτησα και το κοίταζα χαμογελώντας. 

Με πήρε χαμπάρι, γύρισε προς τα επάνω και μου ανταπόδωσε το  χαμόγελο με ένα γελάκι κάνοντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο βήμα για να μου δείξει προφανώς τις νεοαποκτηθείσες ικανότητες του.

Ένα χαμόγελο που έφτιαξε την διάθεση μου για όλη την υπόλοιπη μέρα!

ΣΚΗΝΗ 8

Γράφω με οίστρο τα παραπάνω όταν έρχεται η σύζυγος και με επιτακτικό τόνο μου λέει:

Έλα να καθαρίσεις τα κρεμμύδια για την ψαρόσουπα γιατί εγώ δεν μπορώ, τρέχουν τα μάτια μου!

Ανάθεμα την ώρα που πήρα την ψαροκεφαλή για σούπα!

ΤΕΛΟΣ !