ΓΑΛΙΛΑΙΟΣ, ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ, ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ

Η εκκλησία και το ΚΚΕ είναι δύο ομάδες που η υπόσταση τους βασίζεται στο δόγμα.

Και για να γίνει καλύτερα κατανοητό αυτό από καθαρά φιλοσοφική έννοια, δόγμα είναι  η άποψη η οποία, για εκείνον που την ασπάζεται, δεν επιδέχεται απόδειξη και επομένως, υπό μία έννοια, δεν επιδέχεται και αμφισβήτηση, σε αντιδιαστολή με αυτό που ονομάζεται αντικειμενική πραγματικότητα.

Ενώ όμως και τα δύο έχουν πλήρη ταύτιση ως προς την υπακοή των οπαδών τους  στο δόγμα, στις ελάχιστες περιπτώσεις που εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να αποδεχτούν πως αυτό  κάπου έκανε λάθος τότε το ΚΚΕ αποδεικνύεται σαφώς ταχύτερο από την εκκλησία.

Χρειάστηκε να περάσουν 350 χρόνια, μέχρι το 1982 ώστε η εκκλησία να παραδεχτεί ότι ήταν σφάλμα η καταδίκη του Γαλιλαίου και πως η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο και όχι το αντίστροφο!

Μπροστά στα 350 χρόνια της εκκλησίας το ΚΚΕ αποδείχτηκε πύραυλος!

Χρειάστηκε μόνο 66 χρόνια για να αποκαταστήσει πολιτικά τον Άρη Βελουχιώτη που  στις 12 Ιουνίου 1945, σε  ένα μονόστηλο στη δεύτερη σελίδα του «Ριζοσπάστη» δημοσίευσε ανακοίνωση του Ζαχαριάδη ότι η ΚΕ του ΚΚΕ αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια).

Την ίδια μέρα επίσης που ο Άρης αυτοκτόνησε, δημοσιεύεται στον Ριζοσπάστη η απόφαση της διαγραφής του από το κόμμα :Ο Κλάρας, αφού μια φορά πρόδωσε και αποκήρυξε το ΚΚΕ γιαυτό λύγισε μπροστά στην τρομοκρατία του Μανιαδάκη, ξαναζήτησε στον καιρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα να ξανα...στρώσει με το αίμα του την προδοσία του εκείνη που αναγνώρισε και καταδίκασε. Το ΚΚΕ τούδωσε τη δυνατότητα αυτή. Σήμερα όμως σε μια δύσκολη και κρίσιμη στιγμή, από δειλία και φόβο, παρά τις υποσχέσεις και τη συμφωνία που στα λόγια έδειξε, απειθαρχεί πάλι, ξαναπροδίδει το ΚΚΕ με την τυχοδιωκτική και ύποπτη δράση του που μονάχα τον εχθρό ευνοεί. Στο ΚΚΕ δεν έχει θέση κανένας οσοδήποτε ψηλά κι αν στέκει και οσοδήποτε μεγάλος κι αν είναι, όταν οι πράξεις του δεν συμβιβάζονται με το κοινό συμφέρον και όταν παραβιάζεται η δημοκρατική εσωκομματική πειθαρχία»

Αφού λοιπόν το κόμμα τότε θυμήθηκε το προπολεμικό του ψευδώνυμο Μιζέριας  και  τον στόλισε ως ,τυχοδιώκτη, προδότη και δηλωσία, γιατί είχε διαφωνήσει με την συμφωνία της Βαρκιζας  και την παράδοση των όπλων, έρχεται σήμερα και μας λέει πως ο Άρης είχε δίκιο  ως προς την εκτίµηση που έκανε για τη Συµφωνία της Βάρκιζας και την άρνησή του τότε να παραδώσει τα όπλα!

Όμως μπορεί σήμερα να δικαιώνεται  ως προς αυτά αλλά η κομματική πειθαρχία είναι απαράβατη και όπως ακριβώς ο πάπας έχει το αλάθητο έτσι και εδώ δεν αποκαθίσταται κομματικά γιατί το ότι είχε δίκιο  «δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του κόµµατος και την παραβίαση από αυτόν της κοµµατικής πειθαρχίας»! 

Δηλαδή με απλά λόγια μπορεί να έχεις δίκιο αλλά πρέπει να υπακούς σε μας ακόμα και αν κάνουμε λάθος!

Ομολογώ βέβαια πως όλα τα παραπάνω που έγραψα ανήκουν, όπως λέει το ΚΚΕ, στην «απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Αρη για να επιτεθούν στο ΚΚΕ» 

Με αυτή την απόφαση το ΚΚΕ έχει πλέον ήσυχη την συνείδηση του ότι αποκατέστησε με ορθό τρόπο τα πράγματα.

Ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο οι καλόγεροι τον μεσαίωνα βάφτιζαν το κρέας ψάρι και το ντερλίκωναν  με αναπαυμένη την συνείδηση τους!

Αφού λοιπόν καθάρισαν με τον Βελουχιώτη δεν μπορούσαν να αφήσουν παραπονεμένο τον Ζαχαριάδη και να μην τον αποκαταστήσουν.

Εδώ, όπως λέει και η παροιμία -θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει!

Τα τελευταία  χρόνια  η προοδευτική ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορούσε να χωνέψει τις αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολοµέλειας της ΚΕ του  (1956 και 1957 αντιστοίχως) σε βάρος του Νίκου Ζαχαριάδη, καθώς και τα πορίσµατα του 1964 και του 1967 σχετικά µε την υπόθεσή του που δροµολογήθηκαν στις προαναφερθείσες Ολομέλειες, έπειτα από διεθνή παρέµβαση έξι «αδελφών» κοµµάτων στο πλαίσιο της λεγόµενης «αποσταλινοποίησης» που εγκαινιάστηκε µε το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ επί Χρουστσόφ (1956).

Αφ΄ ότου λοιπόν το ΚΚΕ  μετά  την κατάρρευση των κομουνιστικών καθεστώτων παρέμεινε ως μοναχικός τηλαυγής φάρος να εκπέμπει την μόνη γνήσια και ορθή γραμμή για την πορεία προς τον κομμουνισμό στις προηγμένες χώρες, μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να συγκρατηθούν στην σκέπη του κόμματος οι οπαδοί του που παρά τον φάρο δεν  βλέπουν φως στον ορίζοντα.  

Να καταφύγει στο ένδοξο παρελθόν.

Ε δεν νοείται ένδοξο παρελθόν χωρίς την σημαντική προσφορά του Στάλιν και του  εν Ελλάδι "τυφλού" υποστηρικτή του, του Ζαχαριάδη.

Βέβαια οι αποκαταστάσεις αυτές που αφορούν πλέον πρόσωπα που ανήκουν στην ιστορία δεν συνοδεύτηκαν και με την  ανάλογη κριτική ή και καταδίκη πολλών από τις πράξεις και των δύο που ήσαν καθοριστικές, τόσο για την εθνική μας αντίσταση όσο και για τον εμφύλιο.

Ως μόνη «λαθεµένη»  ενέργεια  του Ζαχαριάδη  κρίθηκε η αίτησή του να ζητήσει να δικαστεί στην Ελλάδα, κι ας ήταν αυτός  ο µόνος τρόπος να γλιτώσει από την εξορία και την απομόνωση στην Σιβηρία που τον είχαν εξορίσει!

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

1-Γαλιλαίος

2-Το άγαλμα του Βελουχιώτη στην Λαμία

3-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 12-6-1945

4-Το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα μετά τη Μεσούντα Άρτας όπου είχε αυτοκτονήσει ,μεταφέρθηκαν «σε τορβά» στο Βουργαρέλι Άρτας και από εκεί μέσα από τα βουνά της Νότιας Πίνδου, στα Τρίκαλα. Εκεί κρεμάσθηκαν από τους οπαδούς του ΕΔΕΣ σε φανοστάτη και στήθηκε γλέντι με νταούλια και κλαρίνα. 

5-Ο Ζαχαριάδης νεκρός.