ΠΡΩΤΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

 Οι χθεσινές πολιτικές εξελίξεις επιβεβαίωσαν αυτό που δυστυχώς αποτελεί από αιώνες ένα από τα μεγαλύτερα  μειονεκτήματα της φυλής μας.

Η αδυναμία του να συνεργάζονται μεταξύ τους οι Έλληνες.

Και αυτό γιατί συνεργασία σημαίνει ότι βρίσκεις ένα κοινό modus vivendi με τον άλλο ή τους άλλους σε θέσεις που είναι κοινά αποδεκτές αφήνοντας απ΄ έξω τις προσωπικές σου απόψεις που δεν τις συμμερίζονται οι άλλοι

Πέρσι μετά από  δύο εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα μήνα και με την χώρα στο χείλος του γκρεμού, ήταν πασιφανές   ότι ήταν αναγκαία αναγκαστικά η συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τις δύο φορές απέφυγε κατηγορηματικά να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούσαν ως δεύτερο κόμμα, επιμένοντας να εφαρμόσει τις θέσεις του όταν και εάν αποκτήσει την αυτοδυναμία, αρκούμενος στο ρόλο της αξιωματικής  αντιπολίτευσης και  σε μία συνεχή καταγγελία των πάντων .

Η συνεργασία από την άλλη μεριά ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΔΗΜΑΡ λειτούργησε μεν με αρκετά προβλήματα μέχρι την πρόσφατη κρίση, αλλά ο τυχοδιωκτισμός του Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ χωρίς να σκεφτεί τις συνέπειες και χωρίς να έχει πάρει καν την συγκατάθεση των εταίρων του, οδήγησε στην σημερινή κρίση.

Κατάφερε τελικά να επιβεβαιώσει τον Μητσοτάκη που είχε πει:

«Νόμιζα ότι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Σαμαρά ως τώρα ήταν ότι έριξε εμένα. Έκανα λάθος. Το κορυφαίο είναι ότι θα ρίξει και τον εαυτό του»!

 Μπορεί η ΕΡΤ να ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχυλίσει αλλά πιστεύω ότι τα αίτια ήταν βαθύτερα.

Το θέμα της ΕΡΤ θα προχωρήσει, εκ των πραγμάτων πλέον αναγκαστικά στα πλαίσια που έχει καθορίσει το Συμβούλιο Επικρατείας και προφανώς τώρα πια ο Σαμαράς θα αναθέσει το σχετικό υφυπουργείο σε πρόσωπο εκτός του κόμματος του, όπως δήλωσε, για να ξεφορτωθεί και την καυτή πατάτα που ο ίδιος δημιούργησε.

 Μέχρι δε να ολοκληρωθεί το νέο οργανωτικό σχήμα για τη δημόσια Ραδιοτηλεόραση που θα επεξεργαστεί Επιτροπή Προσωπικοτήτων κύρους και με τεχνικό σύμβουλο ξένο φορέα (ΒΒC; ) θα προσληφθούν με 3μηνες συμβάσεις  μέχρι 2000 απολυμένοι της ΕΡΤ.

Βάσει λοιπόν αυτών των εξαγγελιών αλλά και της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας φαίνεται  τελείως παράλογη η επιμονή του Κουβέλη να επαναλειτουργήσει η καταργημένη ΕΡΤ, και - αορίστως κάποτε στο μέλλον - να δούμε την «αναδιοργάνωσή της εν λειτουργία».

Μπορεί ο Μπίσμαρκ να θεωρούσε ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού αλλά ο Τζ. Κέννεντυ το είχε θέσει πιο σωστά: η  πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά της ισορροπίας ανάμεσα στο δυσάρεστο και το καταστροφικό.

Θέλοντας να αποφύγει το δυσάρεστο, αλλά και την πραγματικότητα, που είναι ότι οι υπάλληλοι της ΕΡΤ είναι εκ των πραγμάτων απολυμένοι, ο Κουβέλης επέλεξε, κατά την γνώμη μου , το καταστροφικό.

Την απεμπλοκή του από τις κυβερνητικές ευθύνες κάνοντας την μικροκομματική εκτίμηση ότι τα άλλα δύο κόμματα έχουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία οπότε δεν θα χρεωθεί την πτώση της κυβέρνησης για  ένα έλασσον θέμα όπως η ΕΡΤ διατηρώντας όμως την ανοχή του στον κυβερνητικό σχηματισμό ακολουθώντας την μεσοβέζικη πολιτική και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ!

Προφανώς έχει διαπιστώσει ότι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση δεν του έχει αποκομίσει πολιτικά οφέλη ενώ ταυτόχρονα και ο υπουργός του, σε ένα από τα ουσιαστικότερα  υπουργεία, Μανιτάκης αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ανικανότητας όταν δεν έχει καταφέρει όλο αυτό το διάστημα να απολύσει ούτε 100 από τους 1530 επίορκους δημοσίους υπαλλήλους ούτε να κλείσει κανένα από τους άχρηστους οργανισμούς του Δημοσίου !

Ίσως όμως αυτό να οφείλεται στην γενικότερη άρνηση της αριστεράς στις απολύσεις και σε οποιαδήποτε ριζική μεταρρύθμιση  με σημαιοφόρους τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, πλην βέβαια αυτών που αφορούν τις κομματικές επιχειρήσεις και τους ραδιοσταθμούς του!

Με σαρκασμό γράφει ο Τάκης Μίχας:

Για αυτό λοιπόν πιστεύω ότι αν σήμερα υπήρχε η Μακρόνησος και αποφάσιζε να την κλείσει η κυβέρνηση, η Αριστερά θα ήταν η πρώτη που θα αντιδρούσε. Διότι η πρώτη σκέψη της θα ήταν να μη χάσουν τις δουλειές οι δεσμοφύλακες και οι προμηθευτές του στρατοπέδου. Και, φυσικά, θα έβρισκε πρόθυμους συμπαραστάτες την ΕΣΗΕΑ που θα κήρυσσε αμέσως απεργία για να διαμαρτυρηθεί για το κλείσιμο των δημοσίων (φυσικά!) στρατοπέδων από τον «ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό», ενώ θα διέγραφε πάραυτα κάθε δημοσιογράφο που θα τολμούσε να υποστηρίξει το αντίθετο. Και, φυσικά, να μην ξεχάσουμε τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ που θα κατέβαζε τις μάζες σε μαχητική διαδήλωση με το σύνθημα «Δεσμοφύλακες ενωμένοι ποτέ ηττημένοι!». Άσε δε τους κουκουλοφόρους που θα έκαιγαν την Αθήνα με το σύνθημα «Κάτω τα χέρια από τη Μακρόνησο»!

Δεν ξέρω αν τελικά με την στάση του η ΔΗΜΑΡ έχει την ίδια τύχη με το ΛΑΟΣ, που με την αποχώρηση του από την κυβέρνηση Παπαδήμου ουσιαστικά διαλύθηκε.

 Ο Βενιζέλος εκ των πραγμάτων είναι απ΄ότι φαίνεται ο κερδισμένος της υπόθεσης.

Ο φόβος του πως αν συμμετείχαν στην κυβέρνηση γνωστά του στελέχη χωρίς να  συμμετέχει ο ίδιος, θα μπορούσε να τα οδηγήσει με την  προβολή τους να του αμφισβητήσουν την ηγεσία, κατάλαβε πως ήταν τελείως ανόητος και λάθος.

Η μη συμμετοχή τους χρέωνε τις επιτυχίες στον Σαμαρά και τις αποτυχίες και στους τρείς.

Με τον ανασχηματισμό και την ουσιαστική συμμετοχή του στην κυβέρνηση, αν αυτή καταφέρει να επιβιώσει, μπορεί να προσπορίσει οφέλη για το κόμμα του ενώ αν αρνιόταν και αυτός την συνεργασία θα χρεωνόταν την κατάληξη στις κάλπες που δεν την θέλει ο λαός αλλά και στην πραγματικότητα κανένα από τα άλλα κόμματα πλην της ΧΑ.

Αν καταλήγαμε σε αυτές σήμερα θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε δύο εξ ίσου απευκταία σενάρια.

Με Τρίτη την ΧΑ,  πρώτη την ΝΔ και δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ και χαμηλά ποσοστά ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα καταλήγαμε πάλι στα ίδια με την ΝΔ να συνεργάζεται πάλι με το ΠΑΣΟΚ ή/και την ΔΗΜΑΡ και στην ανάγκη ακόμα και τους Καμμένους, αν το άθροισμα των εδρών τους έδινε πλειοψηφία.

Αλλιώς θα έπρεπε η ΝΔ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ σενάριο που  αποδείχτηκε ανέφικτο πέρσι.

Συνεργασία με την ΧΑ δεν πρόκειται να αποτολμήσει κανένας το δε ΚΚΕ έχει εκ προοιμίου δηλώσει πως δεν πρόκειται να συνεργαστεί με κανένα περιμένοντας να πέσουν τα θερινά ανάκτορα    

Με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο και την ΝΔ δεύτερη πάλι το παραπάνω σενάριο είναι ανέφικτο.

Συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ θα του προκαλούσε έντονες αναταράξεις από την αριστερή του πτέρυγα γιατί τους θεωρούν μνημονιακούς ,ενώ  με τους Καμμένους Έλληνες θα είχε μόνο την αντιμνημονιακή πολιτική σαν συνεκτικό κρίκο και πλήρη διάσταση στις υπόλοιπες πολιτικές τους θέσεις.

Με την σημερινή κατάληξη και την πιθανή αντιπροεδρία της κυβέρνησης  από τον Βενιζέλο  εκτός των άλλων θα πάψει στην ουσία και η μονοκρατορία του Σαμαρά και η αυτοκαταστροφική τάση του να χύνει την καρδάρα όπως είχα γράψει στο προηγούμενο ποστ μου.