ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΦΑΛΗΡΟ

Ο Αθεόφοβος αποτελεί την επιτυχή σύζευξη δύο βασικών ελληνικών στοιχείων, του βουνού και της θάλασσας.

Τουτέστιν έλκει την καταγωγή από πατέρα Καρπενησιώτη και από μητέρα με καταγωγή από το Γαλαξίδι.

Το πώς συναντήθηκαν οι δύο τους το έχω περιγράψει στο ποστ μου Ένα ζευγάρι...

Σε μια άλλη ανάρτηση μου, ΜΟΝΤΕΛΑ ΠΛΟΙΩΝ ,ΜΟΝΤΕΛΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠ΄ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΣΤΑ ΧΑΜΗΛΑ. έχω αναφέρει για ένα σπίτι που είχε κτίσει ο παππούς μου, από την μεριά της μητέρας μου, στο Παλαιό Φάληρο.

Η επιλογή του Φαλήρου έγινε  γιατί σαν καπετάνιος αγαπούσε την θάλασσα και ήθελε να την βλέπει καθημερινά.

Αγόρασε λοιπόν ένα σχεδόν παραθαλάσσιο οικόπεδο στο Φάληρο στο ύψος του Φλοίσβου και έκτισε ένα καλόγουστο 3οροφο κτήριο που αποτελούσε κόσμημα για την περιοχή όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από την καρτ ποστάλ της εποχής εκείνης, που είναι και η μοναδική φωτογραφία που έχω στην διάθεση μου.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 10-5-2015 

Η  φωτογραφία είναι από την σελίδα στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Είναι μεταγενέστερη της από πάνω γιατί φαίνεται η γωνία του ξενοδοχείου ΚΑΡΛΤΟΝ και στον κήπο του σπιτιού έχουν μεγαλώσει τα δέντρα και ο δρόμος είναι πλέον ασφαλτοστρωμένος και τα πεζοδρόμια έχουν διαμορφωθεί.

Tο οικόπεδο το χαρακτήρισα σαν σχεδόν παραθαλάσσιο   γιατί ακριβώς μπροστά του είχε ένα τριγωνικό οικόπεδο του που ήταν προορισμένο για πάρκο οπότε από το σπίτι θα είχε απεριόριστη θέα προς την θάλασσα από όλες τις μπροστινές όψεις του.

Όμως ο παππούς μου είχε παραβλέψει ένα καθοριστικό παράγοντα.

Ότι ζούσε στην Ελλάδα στην οποία αλλιώς τα προβλέπεις και αλλιώς τελικά καταλήγουν τα πράγματα.

Εκεί που θα είχε μπροστά του ένα ωραίο πάρκο και αμέσως μετά τον παραλιακό δρόμο θα έβλεπε την πανέμορφη θάλασσα του Σαρωνικού ,ο τότε κοινοτάρχης  της περιοχής αντί να φτιάξει  πάρκο  έδωσε άδεια και στο οικόπεδο αυτό κτίστηκε ένα τεράστιο ξενοδοχείο, το Κάρλτον!
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο στάθηκα τυχερός και βρήκα τελικά την φωτογραφία με το Κάρλτον  στην οποία φαίνεται και  ολόκληρο το σπίτι αριστερά.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-8-2015

Στην φωτογραφία που μου έστειλε διαδικτυακός φίλος εκτός από το σπίτι και το ΚΑΡΛΤΟΝ φαίνονται και οι  άλλες εξαιρετικής αισθητικής μονοκατοικίες που υπήρχαν πριν από αυτά, στον δρόμο, στις αρχές της 10ετιας του 50.   

                                                     ΠΡΟΣΘΗΚΗ 15-5-2018

Στην κοντινότερη φωτογραφία που είναι από την ταινία ¨Το κλοτσοσκούφι»  του 1960, βλέπουμε να έχει κτιστεί πίσω του μια πολυκατοικία στην οδό Εσπέρου, να έχουν γκρεμιστεί μετά το δεύτερο αριστερά 3οροφο κτήριο της παραλιακής, τα νεοκλασικά σπίτια και στην θέση τους να υπάρχει μια νέα πολυκατοικία. Επίσης έχουν αλλάξει και τα φώτα της λεωφόρου.

UPDATE 1-11-2013

O εκλεκτός φίλος Θ.Φ. στον οποίο και είναι αφιερωμένο αυτό το ποστ, βρήκε την παραπάνω φωτογραφία, που πρέπει να είναι και η πιο προσφατη από όλες, πιθανώς της 10ετιας του 60.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-5-2015

Στον εξαιρετικό ιστότοπο στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ υπάρχει αυτή η αεροφωτογραφία  του 1960, στην οποία φαίνεται το σπίτι και μπροστά του το ΚΑΡΛΤΟΝ

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 24-9-2014

Ένας άλλος διαδικτυακός φίλος μου έστειλε σήμερα μια φωτογραφία του Φεβρουαρίου 1972, από την ίδια θέση, που δείχνει πλέον την αντικατάσταση των παραπάνω κτισμάτων με πολυκατοικίες.

UPDATE 16-11-2013

Σήμερα μου ήρθε από αναγνώστη του blog μια ακόμα φωτογραφία του ΚΑΡΛΤΟΝ που έχει ληφθεί στις 5-7-1937 με 3 φανταράκια στην πλαζ μπροστά στο ξενοδοχείο.

UPDATE 29-5-2014

Ακόμα μια φωτογραφία της 10ετίας του 60 με το Καρλτον στο βάθος, στην οποία φαίνεται καθαρά όλη η ακτή όπως ήταν τότε.

UPDATE 6-10-13

Χάρις στην μοναδική παρατηρητικότητα της διαδικτυακής μου φίλης κ.Νανάς Ιωαννίδου και στην αγάπη που έχει για τον Πειραιά και το Φάληρο, όπως μπορεί να διαπιστώσετε από τα εξαιρετικά άρθρα που γράφει στο  http://pireorama.blogspot.gr/, βρήκε άλλη μια καρτ ποστάλ,  με το σπίτι του παππού μου σε ένα You Tube με το τραγούδι της Δανάης Νυχτώνει.

Η φωτογραφία δε είναι παρμένη πριν από την ανέγερση του ξενοδοχείου Κάρλτον και ακριβώς αυτή την θέα προς την θάλασσα είχε προβλέψει ο παππούς μου όταν έκτισε το σπίτι! 

Επίσης σε ένα πολύ ενδιαφέρον site με τα ξενοδοχεία που εμφανίζονται σε ελληνικές ταινίες βρήκα και τον Ξανθόπουλο να πηγαίνει στον Βασιλάκη Καΐλα μπροστά στο ξενοδοχείο Κάρλτον στην ταινία του 1964  «Είμαι μια δυστυχισμένη». Από την ταινία είναι και αυτό  το σχετικό απόσπασμα στο οποίο όμως δυστυχώς από την οπτική γωνία που έγινε η λήψη καλύπτει πλήρως το σπίτι του παππού μου.

Ολόκληρη η ταινία υπάρχει εδώ  γεμάτη με τραγούδια του Απόστολου Καλδάρα  και την Μάρθα Βούρτση στον κλασσικό ρόλο της πονεμένης συζύγου και μητέρας.

Το Ξενοδοχείο Κάρλτον ήταν τόπος διαμονής και παραθερισμού εύπορων Αιγυπτιωτών, υπήρχε δε και ένα άλλο Κάρλτον στην Ομόνοια στην γωνία με την Δώρου στο ισόγειο του οποίου ήταν και το Καφενείο «Το Νέον»

Αμφότερα προφανώς ονομάστηκαν έτσι για να υποβάλουν στον κόσμο την ιδέα πως είναι εφάμιλλα των  διάσημων τότε πολυτελών  ξενοδοχείων του Λονδίνου και των Καννών.

 Σε μια άλλη καρτ ποστάλ του Κάρλτον  του 1930, μόλις φαίνεται το μπαλκόνι του σπιτιού πίσω από το ξενοδοχείο.

UPDATE 1-11-2013
Στην πολύ ενδιαφέρουσα  ηλεκτρονική εφημερίδα για την Αθήνα του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών Ιδρύματος Βούρου -Ευταξία και στο άρθρο της Η προηγούμενη οικονομική κρίση στο Παλαιό Φάληρο βρήκα την παραπάνω φωτογραφία του Καρλτον να έχει (πότε;) μετονομαστεί σε Miramare Palace.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 12-5-2015
Στον ιστότοπο στο  facebook  Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ υπάρχει η πληροφορία ότι ΜΙΡΑΜΑΡΕ ήταν η αρχική ονομασία του ξενοδοχείου ΚΑΡΛΤΟΝ και ότι κτίστηκε πριν το 1928 και κατεδαφίστηκε το 1966.

Μετά  την οικονομική καταστροφή προπολεμικά του παππού μου, το σπίτι αναγκαστικά πουλήθηκε.

 Μέχρι περίπου την 10ετία του 70 στέκονταν περήφανο στην θέση του χρησιμοποιούμενο σαν πανσιόν.
Κάπου εκεί το κατεδάφισαν, όπως και το Κάρλτον και στην θέση τους κατασκευάστηκαν δύο μοντέρνα κουτιά ενώ ταυτόχρονα με μπαζώματα απομακρύνθηκε και η ακτογραμμή από τον παραλιακό δρόμο αλλάζοντας πλήρως την εικόνα της περιοχής όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία.

UPDATE 16-5-2014 
Ένας ακόμα αναγνώστης του μπλογκ μου έστειλε αυτή την αεροφωτογραφία του Φαλήρου στην οποία  το κοκκινο βέλος δείχνει το ΚΑΡΛΤΟΝ και το σπίτι του παπού μου ακριβώς από πίσω.
Είναι από καρτ-ποστάλ που γράφει από πίσω :ΠΡΩΤΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΚΘΕΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ 1932.

 
Η μητέρα μου που έζησε μικρή σε αυτό το σπίτι αγαπούσε ιδιαίτερα το Παλαιό  Φάληρο και μερικά μεσημέρια του καλοκαιριού μετά την δουλειά της με έπαιρνε και με το λεωφορείο κατεβαίναμε στο Φάληρο και πηγαίναμε στο Εδεμ  που τότε είχε και από τις λίγες οργανωμένες πλαζ της Ελλάδας με καμπίνες.

Βέβαια οι καμπίνες ήταν ξύλινες και ήταν γεμάτες τρύπες από μερακλήδες μπανιστιρτζήδες που έκαναν ματάκι στις γυναίκες που ξεντύνονταν σε αυτές!

Ο πατέρας μου ήταν από τους ανθρώπους που απλά τρώνε για να ζήσουν σε αντίθεση με την μάνα μου που, παρά το ότι ήταν λιτοδίαιτη, ήθελε ποικιλία και νοστιμιά στο φαί της. Ο πατέρας μου δε σαν γνήσιος βουνήσιος δεν είχε συνηθίσει να τρώει ψάρι σε αντίθεση με την μάνα μου που της άρεσε πολύ. Στην  Αθήνα τότε δεν εύρισκες εύκολα φρέσκο ψάρι, παρά μόνο στην κεντρική ψαραγορά και βέβαια όπως εργάζονταν και οι δύο δεν ήταν εύκολο να πάει κανείς εκεί να ψωνίσει.

Έτσι μερικές φορές μετά το μπάνιο στην θάλασσα πηγαίναμε στο διπλανό κεντράκι και τρώγαμε φρέσκο ψάρι και μάλιστα εκεί ήταν που για πρώτη φορά στην ζωή μου ήταν που δοκίμασα, και βέβαια μου άρεσε, αστακό!

Τελικά με χρόνια έμαθε και τον πατέρα μου να αγαπάει τα ψάρια και γι΄αυτό όταν αυτός πέθανε, την έπαιρνα μαζί μας μερικές Κυριακές και πηγαίναμε για ψάρι στην Πειραϊκή.

Καθώς μεγάλωσα και βέβαια απέκτησα τις δικές μου παρέες η θάλασσα στο  Φάληρο είχε δυστυχώς βρωμίσει,οπότε  πλέον ως φοιτητής η Ωκεανίδα στην Βουλιαγμένη αποτελούσε το μέρος που συγκέντρωνε την νεολαία.

Τα ίδια χρόνια η μόνη επαφή που είχα πλέον με το Παλαιό Φάληρο ήταν αρκετά βράδια που όταν βρισκόμαστε στην περιοχή καταλήγαμε για παγωτό στου Πράπα.

Αφιερώνεται στον φίλο μου Θ.Φ. γνήσιο Φαληριώτη, που στην ιδιωτική του “ταβέρνα” εκεί, έχουμε περάσει πολύ ωραίες βραδιές.