Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον πρωθυπουργό σημαίνει ότι κατανοεί πλήρως πως είναι υπεύθυνος για τον θάνατο 91  και τον τραυματισμό πολύ περισσοτέρων ανθρώπων, στην τραγωδία που έγινε στο Μάτι.

Είναι αναγκαίο λοιπόν τώρα πια που τα περισσότερα γεγονότα έχουν γίνει γνωστά να εξειδικεύσουμε πως δημιουργήθηκε  αυτή η πολιτική ευθύνη.

1-Βασικό μέρος της ευθύνης λοιπόν που τον βαρύνει, είναι η επιλογή εκ μέρους του των κατάλληλων προσώπων που ως εκ της θέσεως τους είναι υπεύθυνα για να αντιμετωπίσουν επείγουσες καταστάσεις. Ο αναπληρωτής Υπουργός προστασίας του Πολίτη όλο το διάστημα της θητείας του έχει αποδείξει με τα Εξάρχεια, τον Ρουβίκωνα κτλ την πλήρη ανικανότητα του στην αντιμετώπιση της παρανομίας.

Υπό την πίεση των συνεχών αποκαλύψεων λαθών και παραλείψεων , ο απολύτως ικανοποιημένος και μη διαπιστώσας ότι έγιναν σημαντικά λάθη στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στο Μάτι  Τόσκας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί.

2-Ο ανύπαρκτος, αν και έπρεπε να έχει διαδραματίσει κυριαρχικό ρόλο εκείνες τις ώρες γ.γ. Πολιτικής Προστασίας  Γιάννης Καπάκης,  που βασικό του προσόν για την κατάληψη της θέσεως ήταν ότι ανήκει στην πολιτική ομάδα του Κοτζιά, αναγκάστηκε και αυτός σε παραίτηση.

3-Οι 4 αλλαγές στην ηγεσία της Πυροσβεστικής στα τελευταία 3 χρόνια, είναι ηλίου φαεινότερο,πως οδήγησαν το κατ΄εξοχήν υπεύθυνο σώμα  για την πυρόσβεση, να έχει σαφή προβλήματα στην διοργάνωση της κατάσβεσης και πρόληψης των πυρκαγιών . Η πρόσφατη καρατόμηση του αρχηγού του, που σύμφωνα με την δήλωση του «θα ξανάκανα τα ίδια» δεν ξέρω πόσο θα βοηθήσει, αν δεν υπάρξει ταυτόχρονη ενίσχυση του σώματος με τον κατάλληλο εξοπλισμό και τους κατάλληλους ανθρώπους.

Πολύ σωστά ο ευρωβουλευτής Κώστας Χρυσόγονος έγραψε πως:

«4 αλλαγές αρχηγών Πυροσβεστικής σε 3 χρόνια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει πρόεδρο ΠΑΕ που αλλάζει διαρκώς προπονητές και στο τέλος η ομάδα του υποβιβάζεται»

4-Το ίδιο υπεύθυνος είναι και ο έτερος καρατομηθείς αρχηγός της  Αστυνομίας, που τα 83 κρίσιμα λεπτά από την ώρα της έναρξης της φονικής πυρκαγιάς μέχρι την ώρα που το φλεγόμενο μέτωπο χτύπησε το Μάτι, αδράνησε στο να κατευθύνει σωστά τους μόνο 8 αστυνομικούς της ΔΙΑΣ και τις δύο ομάδες ΟΠΚΕ(Ομάδες Πρόληψης Καταστολής Εγκληματικότητας) που ήσαν εκεί.

Αλλά και αυτοί δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν με το κέντρο διαβιβάσεων γιατί το νέο ψηφιακό σύστημα της Άμεσης Δράσης δεν έχει αναμεταδότες και δεν λειτουργεί επαρκώς, με αποτέλεσμα στις φωτιές, αν είναι δυνατόν!, οι αστυνομικοί να χρησιμοποιούν  τα κινητά τους! 

Η πλήρης αυτή ασυνεννοησία  και το κλείσιμο της Μαραθώνος χωρίς να δίνονται σαφείς οδηγίες διαφυγής,  οδήγησε πολλούς από τους οδηγούς στον θάνατο.

5-Όπως γράφω στο ΕΜΦΑΝΗ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ίσως ένας σημαντικός αριθμός νεκρών να είχε αποφευχθεί αν λειτουργούσε το σύστημα 112. Αυτό δρομολογήθηκε το 2014, επί υπουργίας Νίκου Δένδια, με στόχο να παραληφθεί το 2016 αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει παραδοθεί.

Ο  Κώστας Βίδος, που βρίσκεται στην Πορτογαλία, επισημαίνει πως  στο κινητό του ήρθε ένα μήνυμα στην αγγλική γλώσσα, το οποίο προειδοποιούσε για αυξημένο κίνδυνο φωτιάς σε διάφορες περιοχές της χώρας.

6-Η αυθαίρετη και άναρχη δόμηση του οικισμού σαφώς συνετέλεσε στον εγκλωβισμό πολλών ατόμων. Είναι όμως τουλάχιστον υποκριτική η κυβερνητική εξαγγελία μετά την τραγωδία για αθρόες κατεδαφίσεις αυθαιρέτων, όταν ο μεν Σταθάκης νομιμοποίησε αυθαίρετα στο Μάτι, που όμως είχαν πολεοδομηθεί το 2012, οι δε Νίκος Βούτσης και  Παναγιώτης Κουρουμπλής το 2015, είχαν ζητήσει να ανασταλούν κατεδαφίσεις αυθαιρέτων σε Αρτέμιδα και Λούτσα.

Μετά από τα παραπάνω δεν μένει παρά να δούμε ποια κατά το Σύνταγμα είναι η έννοια της Πολιτικής Ευθύνης και ποιους αφορά.

Αντιγράφω από εδώ:

Ο Δημήτρης Τσάτσος στη μελέτη του «περί πολιτικής ευθύνης» (1993), σελ. 309, γράφει τα εξής: «Σημαντική όμως είναι και η κύρωση που προκύπτει από την ομολογία ή την απόδοση (ατομικής ή συλλογικής) πολιτικής ευθύνης στα μέλη της κυβέρνησης. Ο καταλογισμός πολιτικής ευθύνης σε μέλος της κυβέρνησης ή στην κυβέρνηση συλλογικά είτε η ομολογία πολιτικής ευθύνης συνεπάγεται την πτώση, την παραίτηση της κυβέρνησης, όπως ως νομική υποχρέωση προκύπτει από το άρθρο 85 του Συντάγματος και διαδικαστικά οργανώνεται από το άρθρο 84 §§ 2-7» 

Το άρθρο 85 του Συντάγματος μεταξύ άλλων λέει τα εξής: «Τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, καθώς και οι υφυπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της κυβέρνησης και καθένας από αυτούς για τις πράξεις ή παραλείψεις της αρμοδιότητάς του, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων για την ευθύνη των υπουργών».

Οπότε:

Ο Πρωθυπουργός, νομίζοντας ότι κάνει ένα απλό παιχνίδι επικοινωνίας, κάπως όπως θα έπαιζε με τον Τζανακόπουλο, τον Σακελλαρίδη, τον Βερναρδάκη και άλλα παιδιά της ηλικίας του κάποιο παιχνίδι της εποχής του, ομολόγησε ότι έχει όλη την πολιτική ευθύνη για τις πυρκαγιές της Ανατολικής Αττικής. Ο στόχος του επικοινωνιακού παιχνιδιού ήταν να φανεί ότι η πολιτική ευθύνη, όπως τη λένε οι ρήτορες της δεκάρας των αμφιθεάτρων του πανεπιστημίου που με τη βία έχουν μονοπωλήσει, είναι επί κυβερνήσεως ατομική. Δηλαδή όταν την ομολογεί ο Πρωθυπουργός απαλλάσσει τους υπόλοιπους. Έρχεται όμως ο Τσάτσος και το άρθρο 85 και μας θυμίζει ότι δεν υπάρχει ατομική ευθύνη. Και ότι για κάθε καμένο ή πνιγμένο νεκρό της παραλίας εκεί στο Μάτι ευθύνονται όλοι. Ακόμη και ο κωμικός αυτός Γαβρόγλου. Και όλοι μαζί θα πληρώσουν κάποια στιγμή αποζημιώσεις για θανάτους και ζημιές έπειτα από δίκη, η οποία θα διεξαχθεί ενώπιον του φυσικού δικαστού, που αποφαίνεται και για τις περιπτώσεις άλλων αμελειών. Πολύ λιγότερο δαπανηρών και σε χρήματα και σε αίμα, το οποίο, ως γνωστόν, δεν είναι δυνατόν να αποτιμηθεί.