ΟΓΔΟΝΤΑ ΑΝΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣ

Η σάτιρα τσακίζει κόκκαλα και ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης το γνωρίζει αυτό καλά. Βέβαια, όπως έλεγε ένας παλιός Αμερικανός ηθοποιός, ο  Will Rogers Δεν είναι δύσκολο να είσαι αστείος όταν έχεις όλη την κυβέρνηση να δουλεύει για σένα.
Πράγματι αυτή η κυβέρνηση καθημερινά βοηθάει τον Σκαμπαρδώνη  στην δουλειά του.  Έτσι μετά τον Τσίπρα στην ΔΕΘ και ο Τσακαλώτος του προσφέρει μασημένη τροφή γιατί θεωρεί πως  μέχρι το 2020, το 2030 ή το 2040 δεν θα βρίσκονται πια εδώ οι σημερινοί συνταξιούχοι.

Δεν ήξερε πως εμείς ελπίζουμε και πιστεύουμε, όπως ο Αμερικανός κωμικός George Burns, που έπαιζε μέχρι τα 100 του χρόνια, πως: Αν ζήσεις μέχρι τα εκατό, τα κατάφερες. Πολύ λίγοι άνθρωποι πεθαίνουν μετά απ’ αυτήν την ηλικία.

Απολαύστε λοιπόν την καυστική σάτιρα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη με τον ευρηματικό τίτλο  Ογδόντα αντί οδόντος.

Ο Μάνος Χατζιδάκις έλεγε πως μετά τα πενήντα είμαστε όλοι συνομήλικοι. Είχε δίκιο με την έννοια ότι μετά από πέντε δεκαετίες ζωής εισέρχεσαι στη ζώνη όπου δεν ξέρεις πότε θα "ρθει η κλήση ουρανόθεν. Εχεις μπει στο πεδίο βολής όπου ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι. Ο Φελίνι έκανε μια επιπλέον διευκρίνιση: είπε πως μετά τα εξήντα η κατηφόρα γίνεται γκρεμός. Υπερβολές: πρώτον, διότι όλα αυτά είναι στατιστική και το θέμα είναι πάντα προσωπικό, όπως τουλάχιστον αποδεικνύει η αείχλωρη νεότητα του κ. Γλέζου και του κ. Μίκη – η αλήθεια είναι ότι το κακό θα συμβεί μόνο στους άλλους και πως εμείς δεν θα πεθάνουμε ποτέ. (Κουφάλα νεκροθάφτη).

Σ" αυτό βοηθάει γενικώς και η πολιτική της κυβέρνησης: βραχυτομώντας βάναυσα τις συντάξεις θα αναγκαστούν οι ηλικιωμένοι να κόψουν τσιγάρο, τσίπουρο, πιθανές Βουλγάρες και άλλες καταχρήσεις, οπότε αναπόφευκτα θα ζήσουν περισσότερο τινάζοντας έτσι στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα – άρα: το καλύτερο θα ήταν να διπλασιάσει ο κ. Τσίπρας τις συντάξεις ώστε οι πέραν των εβδομήντα να πέσουν στην κατάχρηση, στο ξενύχτι και στη γλουτένη και να φύγουν έτσι μια ώρα αρχύτερα, κάτι που δεν θα δυσαρεστούσε ούτε την κυβέρνηση, ούτε και θα προκαλούσε αβάσταχτη θλίψη στους ευρωπαίους εταίρους μας.

Τα τσιγάρα, τα πιοτά και τα ξενύχτια θα καθάριζαν την μπουγάδα του Ασφαλιστικού. Συν βέβαια τον γεροντικό έρωτα (έρχομαι τη μάντρα-μάντρα και έχω πάρει τρία Viagra). Κανονική γεροκτονία μετά μουσικής. Και θα έφευγαν οι άνθρωποι μέσα την επάρκεια και στην ευδαιμονία – όχι σαν λιγούρια και μάλιστα στα γεράματα. Το αντίθετο θα συμβεί τώρα: ο παππούς θα το γυρίσει αναγκαστικά στη δίαιτα (μην πω στην τρίαιτα), στην ασκητική, στο περπάτημα (πού λεφτά για λεωφορεία;) το οποίο ενδυναμώνει το καρδιοαναπνευστικό και το μυϊκό σύστημα, στο γιαουρτάκι 5%, στο τσάι με άρωμα γιασεμί, στον ύπνο από νωρίς, οπότε και θα ξαναγεννηθεί, θα ενυδατωθεί  – άντε πλήρωνε, επομένως, συντάξεις για άλλα δέκα χρόνια. Πλήρωνε παράταση και πέναλτι. Οι παππούδες θα ζήσουνε πιο πολύ κι απ" τον κ. Κατρούγκαλο που πίστεψε ότι θα τους ξαπόστελνε πρόωρα – κι αυτό θα είναι μια από τις λίγες σαδιστικές απολαύσεις τους.

Θα βοηθούσαν πιθανώς καμιά εκατοσταριά τυχαίες φωτιές σε στυλ Μάτι σε αντίστοιχα γηροκομεία όπου ως γνωστόν εγκαταβιούν περήφανα γηρατειά άνω των εβδομήντα, δηλαδή στο τάργκετ γκρουπ του Πρωθυπουργού – ποιο το θέμα; Απλώς θα έλεγαν σε καμιά προτηγανισμένη συνέντευξη Τύπου πως τα γηροκομεία είχαν χτιστεί αυθαίρετα οπότε δεν φταίει κανένας εκτός από τα θύματα που διάλεξαν ως πρόναο αιωνιότητας κτίσματα τα οποία δεν έλεγξαν πριν πώς είχαν χτιστεί, αν είχαν νόμιμη οικοδομική άδεια και ποια η ερωτική ενημερότητα του ιδιοκτήτη τους.

Η συνέχεια και το τέλος του άρθρου εδώ.