Ο ΓΚΟΥΣΓΚΟΥΝΗΣ ΚΑΙ Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΣΟΝΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Η εμφάνιση της τηλεόρασης στην Ελλάδα σήμανε το τέλος της χρυσής εποχής του κινηματογράφου. Κινηματογράφοι άρχισαν να κλείνουν και ορισμένοι, ακόμα και Α΄ προβολής, όπως πχ το ΣΤΑΡ ένας εξαιρετικά καλαίσθητος κινηματογράφος στον οποίο είχα δει όλες τις ταινίες του Τσέρι Λιούις, αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο να προβάλλουν ανάμεσα στις ταινίες τσόντες ή πορνό ταινίες για να μην κλείσουν.

Ταυτόχρονα με τα ξένα πορνό άνθισε και η παραγωγή του Ελληνικού πορνό στο οποίο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς  είναι ο Κώστας Γκουσγκούνης ο οποίος χάρις στον αυθόρμητο χαρακτήρα του κατάφερε να διανθίσει με τις πασίγνωστες πλέον ατάκες του (μερικές εδώ και εδώ) ένα είδος που δεν διακρίνεται από το χιούμορ του.

Όπως γράφω στο ποστ μου Η ΑΠΟΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΡΝΟ ΚΑΙ Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΑΤΕΣ ΤΟΥ δυστυχώς όταν στην Αθήνα άρχισαν να παίζονται οι ταινίες του Γκουσγκούνη, που μετά την προβολή τα ενθουσιώντα πλήθη αλαλάζοντας τον περιέφεραν στα χέρια στην πλατεία Κυψέλης, εργαζόμουν τόσες πολλές ώρες την ημέρα που δεν περίσσευαν ώρες για χαβαλέ !

Έτσι έχω χάσει την ατμόσφαιρα που υπήρχε στους κινηματογράφους της Αθήνας όταν παίζονταν οι ταινίες του και οι σκηνές απείρου κάλους που γινόντουσαν εκεί.

Όπως γράφω στο ποστ μου ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΡΝΟ; Οι διάφοροι τρόποι σεξουαλικής ικανοποίησης είναι γνωστοί και εφαρμόσιμοι από αρχαιοτάτων χρόνων οπότε τίποτα καινούργιο δεν έχει να προσφέρει μια ταινία πορνό.

Το καινούργιο που προσέφερε με τις ταινίες του ο Γκουσγκούνης ήταν ότι κατάφερε να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της οπτικής διέγερσης του θεατή, στην οποία στοχεύουν τα συνήθη πορνό, καθώς τους έδωσε μια τελείως σουρεαλιστική και κωμική διάσταση διώχνοντας έτσι την υποσυνείδητη ντροπή που έχουν οι περισσότεροι θεατές ταινιών αυτού του είδους από την παρουσία τους στον κινηματογράφο.  

Όταν στην σκηνή που δείχνει αυτόν να πηδάει και  αντί βογκητών λέει : α, ρε νάχα τώρα μια μπύρα  και εμφανίζεται ένα χέρι να του δίνει μια, το σουρεαλιστικά κωμικό στοιχείο υπερισχύει του ερωτικού.

Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό είναι ότι το μοναδικό σκληρό πορνό του Γκουσγκούνη είναι  Ο ηδονοβλεψίας (ή «Ο Μεγάλος Εραστής») (1984) απ΄ όπου και η αφίσα της αρχής.
Από το βιβλίο του Δημήτρη Φύσσα,  «Τα σινεμά της Αθήνας 1896 – 2013. Ιστορίες του αστικού τοπίου» από το οποίο μετέφερα στο ποστ μου ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ μερικά αποσπάσματα,σήμερα θα σας μεταφέρω μερικά ακόμη, που αναφέρονται σε όσα γινόντουσαν στους κινηματογράφους στις ταινίες του Γκοσγκούνη αλλά και μερικά  από άλλους κινηματογράφους που έπαιζαν πορνό.

Στο τέλος του κάθε αποσπάσματος αναφέρεται η σελίδα από την οποία είναι παρμένο, σε ποιόν κινηματογράφο αναγράφεται και το πότε αυτός άνοιξε και πότε έκλεισε.