ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΟΡΙΣΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.

Το πόσο απάνθρωπο και καταπιεστικό ήταν το καθεστώς στην πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ μπορεί να το διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας μερικά ποστ που έχω δημοσιεύσει στο παρελθόν όπως πχ
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟ 1956 ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ
ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΜΕ!
ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
ΠΩΣ ΔΥΟ ΓΥΜΝΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΣΤΗΘΗ ΞΕΣΗΚΩΣΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ!
ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
ΜΙΑ ΤΑΙΝΊΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ!
Βρισκόμαστε λίγα χρόνια μετά την επικράτηση της επανάστασης στην Ρωσία, το 1922, και ήδη το καθεστώς δεν μπορεί να ανεχθεί την ύπαρξη διανοουμένων που είτε αντιδρούν σε αυτό ή είναι επικριτικοί για τα τεκταινόμενα.
Έτσι λοιπόν αντικαθεστωτικοί διανοούμενοι συνελήφθησαν από την Γκε-Πε-Ου τη νύχτα 16 προς 17 Αυγούστου 1922. Καταδικάστηκαν και τους παραχωρήθηκε η επιλογή μεταξύ εκτέλεσης και απέλασης. Έπρεπε βέβαια να πληρώσουν τα ναύλα για το ταξίδι τους και δεν επιτρεπόταν να πάρουν μαζί τους τιμαλφή ή βιβλία.
Η απέλαση έγινε, όπως είπε τότε  με «φρόνιμο ανθρωπισμό(!)», ο Λέων Τρότσκι που ήταν το 1922 Λαϊκός Επίτροπος των Στρατιωτικών και Ναυτικών Υποθέσεων και Πρόεδρος του Επαναστατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου της RSFSR και στη συνέχεια της ΕΣΣΔ:
«Αυτά τα στοιχεία που διώχνουμε σήμερα και θα διώξουμε στο μέλλον δεν είναι τίποτα με πολιτικούς όρους. Είναι όμως ένα πιθανό όπλο στα χέρια των εχθρών μας. Στην περίπτωση νέων πολεμικών συγκρούσεων, οι οποίες δεν μπορούν να αποκλειστούν παρά τις ειρηνικές πολιτικές μας, αυτοί οι ασυμβίβαστοι αντιφρονούντες θα γίνουν στρατιωτικο-πολιτικοί παράγοντες του εχθρού. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να τους σκοτώσουμε σε συμφωνία με τους κανόνες του πολέμου. Αυτός είναι ο λόγος που προτιμούμε να τους απελάσουμε τώρα, εκ των προτέρων στην ήσυχη αυτή περίοδο. Ελπίζω πως δεν θα αρνηθείτε να αναγνωρίσετε τον φρόνιμο ανθρωπισμό μας»
Η ιδέα της απέλασης βέβαια ανήκε στον Λένιν. Τον Μάιο του 1922, ο Λένιν έστειλε επιστολή στον Φέλιξ Ντζερζίνσκι, τον αρχηγό της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας Τσεκά, με την οποία τον εξουσιοδότησε να καταρτίσει λίστα αντιφρονούντων Ρώσων διανοουμένων, ακαδημαϊκών και λογίων και να προετοιμάσει την απέλαση τους. Είχε τροποποιήσει τον ποινικό κώδικα για να επιτρέψει τη διοικητική απέλαση και ζήτησε την προετοιμασία φακέλων εναντίον των εν λόγω διανοουμένων.
Μέχρι τα μέσα Αυγούστου, οι στοχαστές που μπήκαν στο στόχαστρο του καθεστώτος άρχισαν να συλλαμβάνονται για αντισοβιετικές ενέργειες. Ο κορυφαίος ίσως όλων ήταν ο καντιανός και υπαρξιστής κατόπιν (χωρίς την αθεΐα φυσικά) Νικολάι Μπερντιάγιεφ, αν και σύντομα οι διωγμοί θα στρέφονταν κατά πολλών ακόμα, περιλαμβάνοντας φιλοσόφους, οικονομολόγους, κοινωνιολόγους, φυσικούς επιστήμονες, δημοσιογράφους και γραφιάδες. Η συντριπτική πλειονότητα μάλιστα όσων συνελήφθησαν από το καθεστώς δεν ήταν ενεργοί αντεπαναστάτες, αλλά άνθρωποι που είχαν απλώς ιδεολογικές διαφορές με το κυβερνητικό πλάνο των Μπολσεβίκων ή το θεωρητικό οικοδόμημα του κομμουνισμού. Ο Μπερντιάγιεφ, για παράδειγμα, ήταν πιστός χριστιανός και παρά το γεγονός ότι είχε υιοθετήσει στη σκέψη του κάποιες πτυχές του μαρξισμού, η αθεΐα του Κάρλ Μάρξ τού καθόταν στον λαιμό. Επιπρόσθετα, πίστευε πως το κομμουνιστικό όραμα δεν ήταν συμβατό με μια πραγματική κοινωνία ισότητας. Ο Μπόρις Μπρούτσκους από την άλλη, γνωστός οικονομολόγος της Ρωσίας, δεν είχε κρύψει ποτέ την πεποίθησή του ότι οι προτεινόμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις της ΕΣΣΔ θα αποτύγχαναν στο τέλος. Αλλά και ο θεωρητικός λογοτεχνίας Γιούλι Άικενβαλντ είχε κριτικάρει πολύ τον Λέοντα Τρότσκι.
Έτσι λοιπόν στις 28 Σεπτεμβρίου 1922, φόρτωσαν 35 αντικαθεστωτικούς στοχαστές και τις οικογένειές τους, στο γερμανικό ατμόπλοιο «Oberbürgermeister Haken» (στη φωτογραφία), που απέπλευσε από την Αγία Πετρούπολη (Πέτρογκραντ από το 1914 και Λένινγκραντ από το 1924) με προορισμό το γερμανικό λιμάνι του Στετίν (πολωνικό έδαφος σήμερα)
Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, ξαπέστειλαν με ένα δεύτερο γερμανικό βαπόρι, το «Preussen», άλλους 44 με τις οικογένειες τους.
Ανάμεσα στους επιβάτες των δύο πλοίων βρίσκονταν οι Νικολάι Μπερντιάεφ, Ivan Ilyin, Sergei Bulgakov, Boris Brutskus, Semyon Frank, Pitirim Sorokin, Νικολάι Λόσκι, Lev Karsavin,  Ιλία Μπακάλ, , Ιβάν Λαπσίν,  Αλεξάντερ Κιζεβέτερ και πολλοί άλλοι.
Τα δύο αυτά πλοία έμειναν στην Ιστορία ως «τα πλοία των Φιλοσόφων»
Αργότερα το 1922 άλλοι διανοούμενοι μεταφέρθηκαν με τρένο στην Ρίγα της Λετονίας ή με πλοίο από την Οδησσό  στην Κωνσταντινούπολη.
Κάπου 230 άνθρωποι του παλιού πνεύματος διώχτηκαν συνολικά από τη Ρωσία κατά τις προετοιμασίες της χώρας να υποδεχτεί τον κομμουνισμό. Οι 30 από αυτούς ήταν απλοί φοιτητές χωρίς συγγραφικό έργο στο ενεργητικό τους. Οι καθηγητάδες που έχασαν τις πατρίδες τους μετακινήθηκαν σε μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα και κάποιοι κατάφεραν να συνεχίσουν το φιλοσοφικό τους έργο, όπως ο Μπερντάγιεφ. Άλλοι πάλι δεν στάθηκαν τόσο τυχεροί, περνώντας το υπόλοιπο της ζωής τους στη φτώχεια και την αφάνεια…
Η σημαντική αυτή αποδυνάμωση του πνευματικού κόσμου της Ρωσίας προστέθηκε στην ουσιαστική απαγόρευση και όλης της προεπαναστικής πνευματικής κουλτούρας της χώρας, καθώς η  σκέψη των ιδεαλιστών φιλοσόφων της προεπαναστατικής Ρωσίας είχε αποθηκευτεί από την αρχή στη λεγόμενη «Ειδική Συλλογή» της Κρατικής Βιβλιοθήκης Λένιν, στην οποία δεν είχε πρόσβαση σχεδόν κανείς. Άδεια για να ξεφυλλίσουν τους απαγορευμένους τόμους είχαν αποκλειστικά οι νέοι φιλόσοφοι και ιστορικοί της ΕΣΣΔ, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν άλλωστε το προεπαναστατικό υλικό με τουλάχιστον υποτιμητικό τρόπο.
Την ίδια τύχη όμως με τους παραπάνω είχε και ο Τρότσκι μετά 5 χρόνια.  Το 1927 απομακρύνθηκε από όλες τις θέσεις που κατείχε και στάλθηκε στην εξορία. Το 1929 απελάθηκε από την ΕΣΣΔ ενώ το 1932, στερήθηκε τη σοβιετική υπηκοότητα.
Το 1940 στο Μεξικό που ζούσε εξόριστος, ο Στάλιν έστειλε πράκτορα του και τον δολοφόνησε με μια ορειβατική αξίνα.
Στην φωτογραφία είναι η αναμνηστική πλάκα για τα πλοία των Φιλοσόφων που βρίσκεται στην Αγία Πετρούπολη.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 11-12-2022

Υπάρχουν ακόμη απολιθώματα που την εορτάζουν!