Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2006

ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ, Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚ ΠΑΧΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙΑ




H x-psilikatzou μου θύμισε ,γράφοντας σήμερα για σκονάκια, το καλύτερο σκονάκι της σχολικής μου ζωής.
Ως μαθητής ήμουνα κατά χαρακτηρισμό ,άκρως αντιπαθούς φιλολόγου στον πατέρα μου , μαθητής «ήσσονος προσπαθείας».
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι σημαίνει το ήσσονος αλλά όταν μου εξήγησε τον αντιπάθησα ακόμα περισσότερο αλλά κάπου βαθιά μέσα μου παραδέχτηκα ότι είχε δίκιο.
Ήταν τότε η εποχή που διάβαζα καθημερινά μανιωδώς αστυνομικά, όλο τον Καραγάτση και εφημερίδες οπότε τα μαθήματα του σχολείου δύσκολα εύρισκαν χώρο στο ημερήσιο μου πρόγραμμα για να ασχοληθώ μαζί τους.
Εκτός των άλλων από τότε είχα μια δυσχέρεια να απομνημονεύω οτιδήποτε που δεν έχει σχέση αιτίου και αιτιατού,η οποιαδήποτε δε απομνημόνευση ,όπως πχ αριθμοί τηλεφώνου ήταν και είναι μέχρι σήμερα για μένα μία οδυνηρή δοκιμασία.
Ακόμα θυμάμαι με φρίκη στη τρίτη Δημοτικού που με έβαλε η δασκάλα να παίξω σε ένα έργο του Ψαθά και έπρεπε να μάθω 2 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ’ΕΞΩ !!
Έτσι από μικρό παιδί απέκλεισα για το μέλλον μου,ένα ελκυστικό για τα παιδιά επάγγελμα όπως του ηθοποιού γιατί ενώ δεν είχα πρόβλημα με την σκηνή,ρίγη φρίκης με έπιανε στην ιδέα της απομνημόνευσης του ρόλου.
Άλλα δύο επαγγέλματα είχα επίσης αποκλείσει. Του αξιωματικού ,γιατί απεχθανόμουνα τις στολές και του παπά που όσοι παρακολουθείτε αυτό το μπλογκ δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω τους λόγους.
Αλλά επανέρχομαι στο θέμα μου που είναι τα σκονάκια τα οποία είναι αναγκαία τόσο σε όσους έχουν δυσχέρεια απομνημόνευσης όσο και στους αδιάβαστους στοιχεία που συνυπήρχαν αμφότερα σε μένα.
Κάποτε δυστυχώς έφθασε η αποφράς ημέρα του διαγωνίσματος στην Τριγωνομετρία.
Ούτε κατά διάνοια περνούσε από το μυαλό μου ότι είναι δυνατό να μάθω απ’ έξω τόσους τύπους που είχε η ρημάδα και ήταν αναγκαίοι για την λύση των ασκήσεων.
Η δημιουργία σκονακίου με μικρογραφία είχα διαπιστώσει ότι απαιτούσε αρκετό χρόνο για την κατασκευή του με αποτέλεσμα στο τέλος να μην το χρειάζεσαι γιατί μέχρι να το φτιάξεις τα είχες μάθει. Ως ιδεολόγος της «ήσσονος προσπαθείας» δεν είχα καμία διάθεση να σπαταλήσω τον χρόνο μου έτσι.
Πάραυτα λοιπόν ο ευρηματικός μου εγκέφαλος βρήκε την λύση.
Το πρωί των εξετάσεων πρώτος και καλύτερος βρισκόμουνα στην αίθουσα και πήγα και κάθισα στο πρώτο θρανίο. (Παρόμοιο με αυτά της φωτογραφίας)
Με το μολυβάκι μου έγραψα όλους τους τύπους στο μαύρο γυαλιστερό θρανίο γιατί είχα παρατηρήσει ότι οι καθηγητές κυρίως παρακολουθούν όσους έχουν καταλάβει τα ορεινά ,γιατί συνήθως εκεί μπορεί κανείς να αντιγράψει ,και λίγη σημασία δίνουν σε όσους είναι κάτω από τη μύτη τους.
Άλλωστε συνήθως στα μπροστινά κάθονται οι καλοί μαθητές οι οποίοι δεν προσπαθούν να αντιγράψουν γιατί τα ξέρουν.
Πανευτυχής λοιπόν περίμενα τα θέματα, και όταν μας τα έδωσαν με τρόπο πήγα να κοιτάξω τους τύπους που θα μου έδιναν την λύση αλλά δυστυχώς η καταστροφή μου ήταν προ των πυλών και απρόβλεπτος παράγων εξαφάνιζε κάθε ελπίδα για επιτυχία .
Ο ήλιος είχε εμφανιστεί από το παράθυρο και τα πάντα στο θρανίο γυάλιζαν και δεν μπορούσα να δω τίποτα εκτός πια αν έβαζα το κεφάλι μου στην άλλη άκρη του θρανίου οπότε θα ήταν εμφανής η αντιγραφή!
Κύματα απελπισίας με κατέλαβαν για την αποτυχία του σχεδίου μου και το χειρότερο εκεί που είχα καθίσει δεν μπορούσα ούτε να αντιγράψω έστω κάτι από κανέναν άλλο!
Το φάσμα της λευκής κόλας και η συνεπακόλουθη θριαμβευτική επιστροφή στο σπίτι με όλα τα συμπαρομαρτούντα, στριφογύριζαν με εκνευριστική και θορυβώδη επιμονή στο μυαλό μου.
Σε εκείνο το σημείο και πριν προλάβω να μασήσω και το υπόλοιπο στυλό από την λύσσα μου, σαν να βρισκόμουν σε αρχαία τραγωδία ω του θαύματος ! εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός με την μορφή και τις διαστάσεις του υποδιευθυντού.
Υπέρβαρος και μεγαλοπρεπής ήρθε να επιβλέψει το διαγώνισμα και ακούμπησε ο αξιαγάπητος αυτός άνθρωπος την κοιλάρα του στο θρανίο που καθόμουν!
Και εγένετο φως με την δημιουργία σκιάς !
Όλοι οι χρήσιμοι τύποι ξαναφάνηκαν ως δια μαγείας και άρχισα με αστραπιαία ταχύτητα να αντιγράφω όσους χρειαζόμουν στο πρόχειρο, μην τυχόν μου φύγει ο τόσο αξιόλογος και χαριτωμένα ευτραφής αυτός άνθρωπος, χάρις στην βοήθεια του οποίου και εν αγνοία του, τη βοηθεία της κοιλίας του , η τριγωνομετρία απετέλεσε ένα από τους μεγαλύτερους σχολικούς μου θριάμβους στις εξετάσεις

17 σχόλια:

  1. Αχχ... το καλύτερο σκονάκι το έκανα στο Deree. Business Law και ερωτήσεις αναπτύξεως! Να μάθεις by heart σελίδες Νομικά στα Αγγλικά απαπαπα... τι έκανα;

    Πήρα ότι σημειώσεις είχα και τις έβαλα ανάμεσα στο 4φυλο Α4. Και έγραφα ό,τι φαινόταν από κάτω (δηλαδή όλα). Τελικός βαθμός: Β με άριστα το Α!

    Not bad, not bad...

    Ωραία η Ιστορία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σκονάκια πάνω σε σβήστρες, πάνω στα χέρια μου, στα πόδια μου, μέσα στην κασετίνα μου, μέσα σε τσέπες, μέσα στην Α4, σκονάκια στο κομπιουτεράκι, στο κινητό. Αλλά και αντιγραφή απευθείας απ' το βιβλίο. Σκονάκια στο γυμνάσιο, στο λύκειο, στο ΤΕΙ, στο μεταπτυχιακό...
    Μη φανταστείτε ότι ήμουν χάλια μαθήτρια. Για τη σιγουριά τα έκανα.
    Και όλα με έβγαλαν ασπροπρόσωπη. Τα θυμάμαι και χαμογελάω με την τύχη που με βοήθησε πολλές φορές.
    Και μου αρέσει να διαβάζω και για άλλους "τυχερούς"!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ αντίθετα σκονάκι στο σχολείο δεν έκανα ποτέ. Μόνο στο πανεπιστήμιο έκανα στη Βυζαντινολογία, όπου έπρεπε να μάθω -γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα τα χρειαζόμουν- τις πηγές (αρχαία κείμενα) από συγκεκριμένους αιώνες που είχε ο Μήτσος στην ύλη. Έτσι, λοιπόν, τα αντέγραψα στο πακέτο από τα τσιγάρα ανά αιώνες στην κάθε πλευρά. Έβαλα κι ένα χιλιάρικο -δίκην πορτοφολιού- και σκέπασα την πλευρά που θα ήταν εκτεθημένη σε κοινή θέα.

    Άρχισα να αντιγράφω, λοιπόν, έχοντας ανάψει τσιγάρο (δίπλα στο παράθυρο ήμουν). Έκανα και μορφασμούς ότι τάχα δεν θυμόμουν κάτι και ξαφνικά, ω θεία μούσα, τα θυμόμουν. Κάποια στιγμή μου κάνει, "Δείμο, το τσιγάρο σου". Χέστηκα εγώ. "Με έπιασε" λέω μέσα μου. "Το τσιγάρο σου καίει το θρανίο"... Χάρηκα. Τελικά το πέρασα το άτιμο το μάθημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχος είσαι κύριε Αθεόφοβέ μας! Φανταζόσουν όμως ποτέ πόσο καλό μπορεί να σου κάνει μια ...κοιλιά;
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ουπς η ειδικότης μου . Ποτέ δεν πήγαινα να γράψω χωρίς να φοράω μπλέηζερ . Και σκονάκια πανταχόθεν , γραμμένα στα πόδια μου , κάτω από τις κάλτσες και καρφιτσωμένα με συρραπτικό πάνω στην φόδρα της φούστας .
    Η συμπύκνωση στο μεγαλείο της . Μπορούσα να χωρέσω μιά σελίδα σε ελάχιστες γραμμές . Μόνο εγώ βέβαια καταλάβαινα τι έγραφε !
    Μιά φορά έγραψα και παραπάνω μετάφραση απ'όσο χρειαζόταν στα λατινικά . Εγραψα τρεις γραμμές παραπάνω !
    Αλλη φορά αναγκάστηκα να φάω κι'ένα !
    Τι χρόνια ! Κι'η αδρεναλίνη να φτάνει στα ύψη . Ο φελλός που επιπλέει τις τάξεις με αποκαλούσαν οι καθηγητές ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. o nicolo beerman , είχε την ίδια έμπνευση με μένα όταν διάβαζα το άρθρο....Τελικά είσαι αθεόφοβος...!

    Σκονάκια δεν έκανα ποτέ στο σχολείο...ουτε στο Πανεπσιτήμιο, παρά μόνο όταν κόπηκα περίπου 6 φορές ατο διοικητικό δίκαιο...ήταν το μόνο μάθημα που καθυστερούσε το τπτυχίο μου...Τι να κάνω κι εγώ? Ό, τι οι περισσότεροι φοιτητές της οδού Σόλωνος..ο κλασσικός τρόπος αντιγραφής στον κώδικα...αν με πιαναν? τι? θα μ έκοβαν και μια ακόμα και τέλος...αλλά τελικά πέρασα και μάλιστα με 8!!!!!!!Αυτό τον κώδικα τον καταγραμμένο τον έχω ακόμα και τον χαίρομαι! ήταν υατός που μου δωσε πτυχίο....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Από ότι διαπιστώνω αγαπητοί μου φίλες και φίλοι εγώ ήμουν ένα αθώο παιδάκι μπροστά σε σας.
    Αυτή ήταν η μόνη φορά έκανα με την ευρεία έννοια σκονάκι.
    Ούτε στο σχολείο ούτε στο Πανεπιστήμιο έκανα άλλο σκονάκι για τον απλό λόγο ότι είχα διαπιστώσει ότι για να το κάνεις πρέπει να διαβάσεις καλά για να τα συμπυκνώσεις σε ένα σκονάκι οπότε τελικά είναι άχρηστο γιατί τα έχεις μάθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαιρετίζω επίσης την επανεμφάνιση του nicola beerman και την νεανική και δροσερή εμφάνιση της evita.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ..τύχη βουνό είχες...η μάλλον τύχη κοιλιά....
    είδες που γίνονται και θαύματα??
    είδες που υπάρχει και τύχη??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Simperasma: h paxisarkia mporei na apovei akros ypovoithitikh (eos ke evergetikh) gia tin kariera ton allon (ouxi tu paxisarkou prosopikos)... sinepos na trome apo altruismo :)

    Pantos, an theleis na aneveis sto sanidi(an krino ap' thn theatrikotita tu keimenou exeis ta fonta) tha su vrume ipovolea :)

    Eksoxo keimeno!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Χαχαχα!
    Εγώ στο σχολείο δεν έκανα. (Είχα τη μάνα μου καθηγήτρια, οπότε έτσι και μ'έπιαναν, το κράξιμο θα ήτο οικογενειακόν.)
    Στο Πανεπιστήμιο όμως, μία φορά στο καλσόν, κάτω απ'τη φούστα. Τελικά όμως, δεν μου χρειάστηκε κι αυτό, γιατί ήδη με την αντιγραφή τα είχα εμπεδώσει.
    Καλησπέρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν τα κατάφερνα στα σκονάκια. Ούτε όμως και στα μαθηματικά. Πριν βγω από την τάξη με λευκή κόλλα, στην τελευταία χρονιά, ήρθε η διπλανή και μου άφησε μια γόμα λέγοντας: η γόμα σου, ευχαριστώ.
    Ε, ναι, είχε λυμένη την άσκηση τριγωνομετρίας. Αλλά εγώ τέτοιο στουρνάρι, που δεν καταλάβαινα. Της λέω, δεν την καταλαβαίνω. Μου λέει, είναι σωστά λυμένη, κάνε αντιγραφή. Με περίμεναν από κάτω να με σφαλιαρίσουν. Ευτυχώς, πείστηκα να αντιγράψω και έτσι, τελικά, πέρασα και πήγα στο πανεπιστήμιο. Οι συμμαθήτριες ακόμα το θυμούνται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. και υστερα, λες εμενα πονηρη!!! :))))

    ενα σκονακι δεχτηκα η δυσμοιρη, καποια εξεταστικη στο Πανεπιστημιο
    Μαθηματικη Αναλυση ηταν, θυμαμαι
    με καποιες απο τις ερωτησεις κι ασκησεις λυμενες
    κοκκινισα τοοοοοσο πολυ που ηρθε ο Βοηθος κοντα μου προς ερευνα :))
    αντεγραψα ομως οταν εφυγε, αλλά ημουν τοοοσο αδιαβαστη που αντεγραψα λαθος :))))

    φιλια βρε πονηρε!

    * η Τριγωνομετρια ηταν απο τα πιο καλα μου μαθηματα
    για να σουπαω κοντρα δηλαδη
    κι οχι χαριν μνημης
    χαρη στην αρχειοθετηση των τυπων της βαση λογικης χα!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αμίμητο. Είδες που τελικά ο θεός σου έστειλε τον κοιλαρά και τη σκιά του! Ισως έπρεπε να πιστε΄ψεις μετά απο αυτό στη θεία φώτιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εκλεκτές φίλες και φίλοι
    Δεν θεωρώ ότι ήταν τύχη,θαύμα η θεία ενέργεια η έκλειψη του ηλίου με την θηριώδη αυτή κοιλιά.
    Βασικό στοιχείο που ξεχνάτε ήταν η μετριοφρόνως(με διακρίνει το χάρισμα αυτό!)σωστή και ευφυής κίνηση να καθίσω στο πρώτο θρανίο που δεν μπορούν να φανταστούν ότι αντιγράφεις.
    Ο ήλιος δεν μπορεί θα άλλαζε θέση και αργότερα κάτι θα έβλεπα.
    Αυτό που είναι φοβερό είναι αυτό που γράφει η Weirdo.
    Να έχεις την μάνα σου καθηγήτρια στο σχολείο.
    Ούτε ψύλλος στον κόρφο σου.
    Θυμάμαι με φρίκη μια φορά που ο πατέρας μου μας έκανε ένα φροντιστηριακό μαθημα στο Πανεπιστήμιο και εγώ καθόμουν δίπλα με την τότε γκόμενα νύν σύζυγο.
    Ηξερε ότι τα είχαμε ανεπισήμως και κάθε τόσο της πέταγε από μία ερώτηση του τύπου-τί λέτε εσείς Δεσποινίς;
    Η τότε Δεσποινίς να έχει γίνει κατακόκκινη και εγώ να βράζω στο ζουμί μου μέσα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Μα τι άνθρωπος είσαι εσύ!χαχαχαα δε σε πιστεύω!
    Εγώ είχα την πρώτη μου(ακολούθησαν διάφορες μετά..)δραματική κατάληξη..στην έκτη δημοτικού όπου είχα γράψει σε χαρτί τις λέξεις που είχαμε για ορθογραφία στα αγγλικά,το οποίο είχα κολλήσει στην πλάτη της μπροστινής μου (και ακόμα και σήμερα στενότερής μου φίλης!),φυσικά η καθηγήγρια με ψιλιάστικε γιατί αντέγραφα λες και έγραφα τις ασκήσεις απ'τον πίνακα..και έκανε το γύρο διακριτικά της αίθουσας...και πάνω που πήγα να ειδοποιήσω την Ι.να γυρίσει απ'την άλλη για να της βγάλει το χαρτί η διπλανή της!ΟΥΦ...δεν άκουσε γύρισε την πλάτη στην καθηγήτρια και καταλήξαμε όλοι στον Κ.Μαρινόπουλο που ήταν ο φόβος κι ο τρόμος!χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή