ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ

Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι πολλά από τα γυναικεία μπλόγκ που επισκέπτομαι διακρίνονται για την καλόγουστη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση τους που σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερό ότι έχουν διατεθεί αρκετές ώρες για να φτιαχτούν.
Προσωπικά πάντα εκτός τόπου και χρόνου αντί να διακοσμήσω το μπλόγκ μου Χριστουγεννιάτικα (άσε που δεν ξέρω καν πως μπαίνουν όλα αυτά τα διακοσμητικά), ως γνήσιος Αθεόφοβος θα του δώσω ένα τόνο αποκριάτικο!
Για να μην απορείτε πως μου ήρθε αυτό και τι σχέση έχει με τον τίτλο του ποστ πάραυτα θα σας εξηγήσω πώς λειτουργεί ο συνειρμός στην σκέψη.
Συνήθως τις γιορτές αποφασίζω να φτιάξω ότι έχω αφήσει για αργότερα όλο τον χρόνο οπότε όλα μαζεύονται τις γιορτές .
Έτσι λοιπόν έκατσα να φτιάξω κάτι παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις αντί να τα φτιάξω άρχισα να τις χαζεύω.
Έτσι έπεσα στην φωτογραφία που βλέπετε και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό τι είχε γίνει εκείνη την μέρα.
Με την μάνα μου και μία κοινή φίλη με τον γιο της, είχαμε επισκεφτεί ένα φιλικό σπίτι τις αποκριές. Η οικοδέσποινα έχοντας μερικές αποκριάτικες στολές στο σπίτι είχε την φαεινή ιδέα να ντύσει τον γιο της , την κόρη της καθώς και εμάς τους δύο μασκαράδες.
Δυστυχώς όμως ενώ ο ένας ντύθηκε κύριος, και ο άλλος απάχης η μόνη στολή που χωρούσε ο υποφαινόμενος ήταν της κοκκινοσκουφίτσας βαμμένος κιόλας με ρούζ στα χείλη!
Όπερ και εγένετο προς μεγάλη τσαντίλα του αθεόφοβου ο οποίος σε αυτή την ηλικία δεν διέθετε το χιούμορ το οποίο τον οδήγησε στον ενήλικο βίο του να ντυθεί χορεύτρια και μαθήτρια!
Σε αυτή την ηλικία αισθάνθηκα άκρως γελοίος ιδίως γιατί με έντυσαν με ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΡΟΥΧΑ!
Με τα κλάματα που έβαλα οι 3 μανάδες τελικά μας έβγαλαν την φωτογραφία που βλέπετε, στην οποία είναι εμφανής η ψυχική μου φόρτιση, και δεν τόλμησαν να μας πάνε και βόλτα στο πάρκο όπως είχαν αρχικά σκοπό.
Μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι η μάνα μου συνειδητοποίησε την πατάτα που είχε κάνει όποτε τον επόμενο χρόνο ένα πρωί που ξύπνησα μια στολή καου-μπόϋ ήταν κρεμασμένη στο χερούλι της ντουλάπας μου.!
Περιττό να τονίσω ότι σχεδόν μια βδομάδα σχεδόν δεν την έβγαλα από πάνω μου και περιχαρής στήθηκα σε φίλο φωτογράφο για να βγάλω την περήφανη αυτή πόζα που βλέπετε έμπλεος υπερηφάνειας.Έτσι θεραπεύτηκε το πρώτο ψυχικό τραύμα της παιδικής μου ηλικίας και σεις έχετε την ευκαιρία να δείτε σε πρώτη διαδικτυακή προβολή τον αθεόφοβο σε μία φωτογραφία η οποία δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή εικόνα.