Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ



Άγκυρα.Σε όλη την Τουρκία υπάρχει παντού άγαλμα ή φωτογραφία του Ατατούρκ.
Επίσης παντού υπάρχουν σημαίες.


.
Το ταξίδι μας στην περιοχή της Ανατολίας της Τουρκίας ήταν εκτός από μια μοναδική περιήγηση στις χαμένες πατρίδες του Ελληνισμού και μια μοναδική περιήγηση μέσα στην ιστορία σε πολλά μέρη που κάποτε τα έχουμε ακούσει ή διαβάσει ,αλλά και σε μέρη παντελώς άγνωστα σε πολλούς από μας .
Η πορεία ξεκίνησε από την Άγκυρα συνέχισε στο Ικόνιο και την Νεάπολη της Καππαδοκίας, με την κοντινή της κοιλάδα του Περιστρέματος ,την υπόγεια πολιτεία της Μαλακοπής και τις κοιλάδες των Περιστεριών , του Κοράματος και του Kizilcukur με τις λαξευμένες εκκλησίες και τις « νεραϊδένιες καπνοδόχους»
Η εμπειρία εδώ πετώντας με αερόστατο πάνω από αυτά τα μέρη ήταν αξέχαστη.
Φεύγοντας από τις ηφαιστιογενείς περιοχές της Καππαδοκίας κατηφορίσαμε προς τις ακτές της Μεσογείου για να καταλήξουμε στην Μερσίνα αφού είδαμε τα ερείπια της αρχαίας Διοκαισάρειας.
Η πορεία συνεχίστηκε μέσα από την Ταρσό, πατρίδα που γεννήθηκε ο Απόστολος Παύλος στην οποία υπάρχουν τα ερείπια του σπιτιού του, για να καταλήξουμε μετά την Αλεξανδρέττα στην Αντιόχεια που κάποτε ανήκε στην Συρία αφού έχουμε περάσει από την Ισσό που ο Μέγας Αλέξανδρος έδωσε την ομώνυμη μάχη. Το αρχαιολογικό μουσείο της Αντιόχειας έχει μια μεγάλη συλλογή από ψηφιδωτά από την αρχαία πόλη.
Εξ ίσου όμως σημαντική συλλογή ψηφιδωτών υπάρχει στο καινούργιο μουσείο του Γκαζιαντέπ γιατί εκεί έχουν μεταφερθεί τα μωσαϊκά από τις επαύλεις του Ζεύγματος, της πόλης που μέρος της βυθίστηκε πρόσφατα στα νερά μετά την κατασκευή του νέου φράγματος στον Ευφράτη.
Μετά την Αντιόχεια σειρά είχε η Ούρφα ,η παλιά Έδεσσα της Συρίας πατρίδα του Αβραάμ, όμορφη πόλη με το τέμενος του Αβράαμ και την αγορά της στο κέντρο της πόλης .
Κοντά στα συριακά σύνορα είναι το χωριό Χαράν με τα κωνικά σπίτια ,ίδια από την εποχή της Βίβλου και τα ερείπια του τεμένους του, που ήταν Πανεπιστήμιο στον Μεσαίωνα.
Η κατάληξη του ταξιδιού περιελάμβανε μια ανάβαση στο όρος Νεμρώδ που στην κορυφή του υπάρχει ο τύμβος του Αντίοχου με τα κολοσσιαία αγάλματα της αρχαίας Κομμαγηνής .
Ο Αντίοχος είναι αυτός που ένωσε τον Ελληνιστικό με τον Περσικό πολιτισμό.
Περιττό να σας πω ότι από σε όλη αυτή την διαδρομή κυριαρχούσαν οι Ελληνικές επιγραφές στα διάφορα μνημεία και τα ψηφιδωτά.
Τώρα μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την Τουρκία.
Περνώντας κανείς από τόσες περιοχές που δεν είναι από τις τουριστικά ανεπτυγμένες των παραλίων και φτάνοντας στις περιοχές των Κούρδων ,ένα πράγμα διαπιστώνει κανείς.
Η ανάπτυξη της Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που συνήθως έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας.
Ο οικοδομικός οργασμός που βλέπεις σε πολυκατοικίες είναι παντού το ίδιο έντονος και θυμίζει σε πολλαπλάσιο βέβαια βαθμό το αντίστοιχο φαινόμενο στην Ελλάδα του 60.
Οι πόλεις τους είναι σύγχρονες, ΚΑΤΑΚΑΘΑΡΕΣ και ανθρώπινες και δεν έχουν πλημμυρισθεί από αυτοκίνητα.
Η ύπαιθρος δε χώρα είναι καλλιεργημένη παντού μέχρι και τις πλαγιές των βουνών.
Τα ξενοδοχεία όλα ήταν άψογα με πλούσια πρωινά και συνεχώς κτίζουν καινούργια παντού. Αν δεν προσέξουμε ιδιαίτερα σε πολύ λίγα χρόνια θα μας έχουν πάρει μεγάλο μέρος του τουρισμού μας γιατί μπορούν να προσφέρουν τα ίδια με εμάς σε πολύ φτηνότερες τιμές.
Παρά το ότι παντού βλέπεις τουρκικές σημαίες και το πορτραίτο του Ατατούρκ πουθενά δεν αντιμετωπίσαμε ανθελληνικά αισθήματα.
Αντίθετα τουλάχιστον σε χωριό από το οποίο οι πρόγονοι μερικών του γκρούπ είχαν φύγει σαν πρόσφυγες, την Σίλλη, καταλήξαμε να πίνουμε ρακές στο καφενείο του χωριού, παλιό ελληνικό σπίτι, με ηλικιωμένους Τούρκους που και αυτών οι πρόγονοι είχαν φύγει από την Ελλάδα. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι τα περισσότερα ελληνικά σπίτια δεν κατοικήθηκαν από τους ντόπιους και παρέμειναν κλειστά να ερειπώνονται.
Επίσης χαρακτηριστικό είναι ότι νέοι μορφωμένοι άνδρες στην Ούρφα και το Γκαζιαντεπ ήρθαν μόνοι τους να μας μιλήσουν όταν πήραν χαμπάρι ότι είμαστε Έλληνες.
Το ταξίδι αυτό επιβεβαίωσε μια πεποίθηση που πάντα είχα.
Οι διάφοροι λαοί μεταξύ τους δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και με την επαφή μεταξύ τους μπορούν να τα βρουν πολύ καλύτερα από τις κυβερνήσεις τους.
Η χειρότερη αντιμετώπιση που συναντήσαμε στην Τουρκία ήταν δυστυχώς από Ελληνίδα.
Το πρωί της Κυριακής του Πάσχα είχαμε πάει στην Σινασσό για την Ανάσταση που θα γινόταν εκεί για πρώτη φορά μετά την φυγή των Ελλήνων.
Στην πόρτα της εκκλησίας ,που σήμερα είναι μουσιακός χώρος με είσοδο, μια Ελληνίδα μάλλον από την Πόλη ,μας απαγόρευσε την είσοδο ενώ ο παπάς μέσα έψελνε, λέγοντας μας ότι η λειτουργία γίνεται με άδεια που έχουν πάρει αυτοί και ότι εμείς δεν μπορούμε να μπούμε!
Μετά από ένα ψιλοκαυγά στην πόρτα της εκκλησίας , γνήσια Ελληνικό σε Τουρκικό όμως έδαφος, πήγαμε σε ένα εξαιρετικά διατηρημένο καφέ-εστιατόριο και ξενοδοχείο, που ονομάζεται Old Greek House γιατί ήταν παλιό Ελληνικό αρχοντικό.
Αφού ήπιαμε καφέ επιστρέψαμε στην εκκλησία που είχε φύγει πλέον το άλλο γκρούπ και ακούσαμε το Χριστός Ανέστη γιατί ο παπάς συνέχιζε την λειτουργία.
Άλλη μία φορά πριν 11 χρόνια είχαμε βρεθεί σε ξένη χώρα να κάνουμε Ανάσταση σε ένα βουνό πάνω από το Σιντέρνο της Καλαβρίας .Φτάσαμε 2 η ώρα την νύκτα στο χάλασμα μιας εκκλησίας που το μόνο που είχε μείνει από αυτήν ήταν ο θόλος του ιερού της σε ένα μέρος χωρίς ηλεκτρικό και ο μόνος φωτισμός που υπήρχε ήταν το φως κεριών .
Είναι γνωστές οι αντιλήψεις μου για την θρησκεία και τις εκκλησίες.
Και τις δύο όμως αυτές φορές, το να ακούς μια λειτουργία στην γλώσσα σου σε ένα ξένο τόπο σου δημιουργεί ένα περίεργο συναίσθημα και τότε μπορείς να κατανοήσεις πλήρως τον στίχο του μοναδικού Διονύση
Κι είτε με τις αρχαιότητες
είτε με ορθοδοξία
των Ελλήνων οι κοινότητες
φτιάχνουν άλλον Γαλαξία.
Στο επεισόδιο στην εκκλησία είχαμε υποθέσει ότι πιθανόν να είχαν πάρει ορισμένα άτομα άδεια από τις Τουρκικές αρχές για να τελέσουν λειτουργία σε ένα χώρο που για αυτούς πλέον είναι μουσείο.
Στα ταξίδια παίρνω μαζί μου μερικά περιοδικά που δεν έχω προλάβει να διαβάσω και έτσι μπορώ να ελαφρώνω συνεχώς την βαλίτσα μου πετώντας τα μόλις τα διαβάσω.
Το τελευταίο που μου είχε μείνει το διάβαζα στο αεροπλάνο της επιστροφής.
Σε αυτό λοιπόν τι βλέπω; Διαφήμιση του Diners Cosmos Club για εκδρομή στην Καππαδοκία που εκτός από τα γεύματα είχε και λειτουργία της Ανάστασης στην Σινασσό ! Μόλις δε άνοιξα το PC μου βρήκα και την σχετική ειδησεογραφία για την λειτουργία αυτή που είχε την ευγένεια η Μερόπη να με ενημερώσει.
Όπότε η κυρία (;) στην πόρτα της εκκλησίας ήθελε προφανώς να έχει το γκρούπ της πριβέ Ανάσταση στην Τουρκία !
Ο Σαββόπουλος πάλι τα έχει πει όλα στους Κωλοέλληνες για τις μελαμψές φυλές τις κοντοπόδαρες που διαθέτουν

Πνεύμα αλήτικο
Ελλαδίτικο
σε Μικρά Ασία,
Κύπρο, Λευκωσία,
Βόρεια Ήπειρο.

Ο Σεφέρης είχε κάνει λάθος. Η Ελλάδα σε πληγώνει και στο εξωτερικό.

.


1-Μουσείο Μικρασιατικών Πολιτισμών Αγκυρας. Στο αγγείο αυτό υπάρχουν ανάγλυφα όλα τα σχετικά του γάμου και η τελική κατάληξη βέβαια από αρχαιοτάτων χρόνων είναι η εικονιζόμενη, σκύψε ευλογημένη!

2-Παλιά σπίτια στην ακρόπολη της Άγκυρας.

3-Μουσείο Μεβλάνα .Ήταν παλιότερα Ισλαμικό μοναστήρι και εδώ ήσαν τα τάγματα των περιστρεφόμενων Δερβίσηδων.


...............................................4-Ικόνιο.


5-Σίλλη. Η ελληνική συνοικία.


6-Η εκκλησία της Σίλλης.
7-Το εσωτερικό της κλειστής εκκλησίας όπως φαίνεται από ένα παράθυρο.


8-Εντοιχισμένη ελληνική επιγραφή στο Σουλτάν-χάνι.


9-Το χάνι Ομπρούκ. Τα χάνια αυτά ήσαν πάνω στο δρόμο του μεταξιού για τα καραβάνια.
10- Το πολυόροφο Μοναστήρι-φρούριο του Selime, σκαμμένο όλο στο πέτρωμα.

11-Κοιλάδα του Περιστρέμματος με τις λαξευτές εκκλησίες


12-Ο παντοκράτωρ στο θόλο της εκκλησίας Agacalti Kileseri (Δανιήλ) της κοιλάδας.

13-Η υπόγεια πολιτεία της Μαλακοπής. Κατεβαίνεις σε επτά πατώματα !


14- Εγκαταλελειμένα ελληνικά σπίτια.

15- Ortahisar-Ο μεσαίος πύργος.

16-Σινασσός.Παλιό ελληνικό αρχοντικό.


17- Σινασσός.Το παλιό ελληνικό σπίτι που είναι τώρα ξενοδοχείο και εστιατόριο.

18- Η ανάσταση στην Σινασσό.





19-Η ανάσταση στο Σιντέρνο της Καλαβρίας.

.

ΥΓ. Στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης διαθέτοντας αρκετή ώρα για χάζεμα χώθηκα στο δισκάδικο και πέτυχα 3 CD με εξαιρετική μουσική με εθνικ τζαζ στους δρόμους της Ανατολής. Στο μεγάφωνα εν τω μεταξύ του καταστήματος, συνεχώς ακουγόταν ελληνική μουσική!
Το πρώτο, για το οποίο είχα διαβάσει κριτική στο Ε, είναι το Roots με τους Baba Zula.
Το δεύτερο ήταν το Bahar του Μάκη Αρβανίτη με τον Μανώλη Λιδάκη και τον Hariprasad Chaurasia , και το τρίτο το Groove alla turca με τους Burhan Ocal,Jamaaladeen Tacuma και την Natacha Atlas.Τα συνιστώ ανεπιφύλακτα.





ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 




VII-(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)ΚΟΡΑΜΑ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

13 σχόλια:

  1. Αθεόφοβε τί έκπληξη! Εξαιρετικό πόστ, με απορρόφησε. Απ' όσα λές και περιγράφεις, οι Τούρκοι δεν φαίνεται να έχουν αυτό το μίσος που έχουμε εμείς γι' αυτούς. Μου έκαναν επίσης εντύπωση τα εγκατελειμένα ελληνικά σπίτια. Συγκλονιστικό. Ωραία επιλογή για Πάσχα. Καλή σου εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να είσαι καλά που μας ξεναγείς στις χαμἐνες πατρίδες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πανω στην ώρα που σκεφτόμουν κι εγώ να το κάνω αυτό το ταξιδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Aθεόφοβε μου,
    πολύ ωραία η ανάρτηση σου, τη ρούφηξα . Λοιπόν εγώ, για χρόνια, είχα μια ας την πούμε προκατάληψη για τους Τούρκους και την Τουρκία, ίσως λόγω της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και το ξεριζωμό από το χωριό μου. Σιγά σιγά όμως άρχισα να την ξεπερνώ και ιδίως, όταν άρχισα να έρχομαι σε επαφή με Τούρκους βλ.εδώ
    Για την λειτουργία στην Καππαδοκία στο έγραψα κι εγώ σε σχόλιο. Ώστε δεν ήταν το δικό σας γκρούπ!
    Καλέ τι κακιασμένη αυτή που δεν σας άφηνε να μπείτε στην εκκλησία!!
    Περιμένω και συνέχεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Για μία ακόμη φορά εξαιρετικός.

    Θα σταθώ μόνο στο περιστατικό με την Ελληνίδα- ομολογώ με λύπησε.

    Κι άλλοι, φίλοι μου, και η μητέρα μου, που έχουν επισκεφθεί την Τουρκία, μου είπαν τα ίδια.

    Το βρίσκω ενθαρρυντικό, πέραν των πολιτικο-στρατιωτικών υπερβολών τους, ότι εκσυγχρονίζονται.

    Καλή εβδομάδα
    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ektakta... opos panta.

    Fetos leo na pao ki ego sth tourkia (olo etsi leo edo ke xronia).

    Antapokrithika sthn prosklhsh su sto blog :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. locuspublicus-
    Όταν έρχεσαι σε επαφή με τους άλλους λαούς καταλαβαίνεις αρκετά πράγματα πόσο διαφορετικά είναι με αυτά που πιστεύεις.

    ανώνυμος-
    Ευχαριστώ.

    nicky-
    Να το κάνεις,αξίζει τον κόπο.

    meropi-
    Το διάβασα το ποστ σου και με ενθουσίασε.
    Το σχόλιο που ανέφερα ήταν το δικό σου αλλά κατά λάθος έγραψα ότι ήταν της ζουζούνας.
    Ήδη το διόρθωσα.

    vassia-
    Δεν ξέρω άν η οικονομική ανάπτυξη που εμφανίζουν συμβαδίζει και με αντίστοιχη πολιτιστική.

    mhxeirotera-
    Αυτό το ταξίδι και εγώ από χρόνια το ετοίμαζα αλλά την διαδρομή αυτή δεν την κάνουν τα περισσότερα ταξιδιωτικά γραφεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. αφου καταπιούμε τη ζήλεια μας για τα απανωτά εξωτικα ταξίδια του ζευγους Αθεοφόβου,να ευχαριστησουμε εκ βαθέων για την εικονικη ξεναγηση και τις φωτογραφίες και να πω οτι περιμένω μια πιο προσωπικη καταγραφή των συναισθηματων που σου δημιουργήθηκαν σε καποιο απ'αυτα τα μερη.

    Γραφεις
    "Οι διάφοροι λαοί μεταξύ τους δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και με την επαφή μεταξύ τους μπορούν να τα βρουν πολύ καλύτερα από τις κυβερνήσεις τους."

    και μου θύμισες χρόνια πριν,οταν ειχα βρεθει σε καποιον φοιτητικο ξενωνα της Βουδαπέστης σε μηνα φοιτητ.ανταλλαγών.Ενω για 2-3 μερες ημουν μονος μου στο δωματιο,κατόπιν ειχαμε και αλλες αφίξεις,και η υπεύθυνη μας ανακοίνωσε οτι θάπρεπε να μοιραστώ το δωματιο μ'έναν Τούρκο.Ευγενικά της επέστησα την προσοχή στην προιστορια των 2 λαών και είπα οτι ισως θα ηταν καλυτερη ιδεα να γνωριστούμε λιγο πρωτα.
    όπως φανταζεστε,μόνοι μας μετα απο 2 μερες ζητησαμε να συγκατοικησουμε,και γιναμε πρωτοι φίλοι.Δυστυχως με το πέρασμα των χρονων έχασα τα ίχνη του...

    Πράγματι οι λαοί δεν εχουν να χωρισουν τιποτε,αρκεί να προσερχονται στη συνάντηση με καλη διάθεση και ανοιχτοί στην αναπάντεχη φιλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. squarelogic-
    Στην συνάντηση που είχαμε με ένα νεαρό που είχε μείνει για 6 μήνες στην Θεσ/νίκη, μου έκανε εντύπωση ότι αντιμετώπιζε με χιούμορ το εξής γεγονός που του τύχαινε:
    Βρισκόμαστε,μας είπε, σε παρέα με Ελληνίδες διασκεδάζοντας και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα μέχρι τη στιγμή που με ρώταγαν άπό που είμαι.Μόλις μάθαιναν ότι ειμαι Τούρκος έλεγαν Α ωραία γειά χαρά! Και έφευγαν!
    Οσο για τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται,παρά το ότι δεν έχω από καμία μεριά καταγωγή από εκεί, δεν παύει να μην σου δημιουργείται ένα αίσθημα σαν να έχει χαθεί οριστικά κάτι δικό σου.
    Ήταν δε ιδιαίτερα συγκινητικό να βλέπεις αυτούς που είχαν καταγωγή από την Σίλλη να προσπαθούν να αναγνωρίσουν τα σπίτια των προγόνων τους απο τις περιγραφές που είχαν ακούσει από παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η επίσκεψη στην ελληνίδα ανατολή και μάλιστα μέρες Πάσχα μόνο τουρισμός δεν είναι. Προσκύνημα στους αρχαίους τόπους των Ελλήνων είναι και ευλογία για όσους το αξιώθηκαν, αθεόφοβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και να'ταν μόνο αυτό, κε Αθεόφοβε... έχω έναν γνωστό που γεννήθηκε στην περιοχή της Σμύρνης, και ενώ αυτός ήταν ακόμα πιτσιρίκι, η κατάσταση εκεί έφτασε πλέον στο απροχώρητο η οικογένειά του ήλθε στην Ελλάδα. (Κάτι σαν Πολίτικη κουζίνα κατάσταση.) Αυτό ήταν πριν από λιγότερα από 40 χρόνια. Στο σχολείο στην Αθήνα, λοιπόν, τα αγγελούδια μας τον έδερναν και τον αποκαλούσαν Τούρκο. Φανταστείτε να ήταν και Τούρκος κιόλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. O πατέρας μου γεννήθηκε το 1919 στη Σίλλη εφυγε απ΄εκει το 1924 και μέσω Μερσίνης εφτασε στο Πειραιά και στο τέλος κατελειξε στη Βέροια μαζί με την οικογενειά του. Καταλαβαίνεις τι ενοιωθα οταν μετα απο 84 χρονια φωναζα το ονομα της οικογένειας μου στο χωριό.......
    Σ¨ ευχαρηστώ.....ενας συνταξιδιώτης στην Ανατολία

    ΑπάντησηΔιαγραφή