Β΄ ΤΟ ΠΕΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΥΠΤΙΚΗ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
ΠΕΟΥΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ
Στην ζωγραφική το πέος εμφανίζεται, από την αρχαιότητα , συνήθως εν δράσει, όπως στα αγγεία που βλέπετε (εικ 1,2,3 ), ακόμα δε και φτερωτό (!) να επιτίθεται σε ανδρικό κώλο ,όπως στο αγγείο από το Δίον(4)

Εν δράσει επίσης , μπορείτε να το δείτε σε μερικά παλιότερα μου ποστ που αφορούν τις απεικονίσεις των διαφόρων εκφάνσεων της σεξουαλικής ζωής στην ζωγραφική (Ι εδώ ,ΙΙ εδώ και ΙΙΙ εδώ ).
Θέλω να κάνω μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στο ΙΙ ,όπου υπάρχει ένα σκίτσο του Jean_Cocteau με ένα άνδρα ξαπλωμένο που εκσπερματώνει . Ο συνθέτης Ned Rorem γράφει στα απομνημονεύματα του Knowing when to stop, ότι ο Jean Cocteau συνήθιζε εν είδει ταχυδακτυλουργικού κόλπου να ξαπλώνει ανάσκελα γυμνός και περικυκλωμένος από ανθρώπους που ζητωκραύγαζαν ,χωρίς να χρησιμοποιεί τα χέρια του ούτε άλλου είδους τριβή να εκσπερματώνει.!(si non e vero e ben trovato !)
Στην Ιαπωνία το πέος εμφανίζεται στη ζωγραφική τους και μάλιστα ζωγραφίζοντας και επάνω του όπως σε αυτό το σκίτσο (5) του Katsushika Hokusai (1760-1849)

Ο George Grosz (1893-1959) την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και πριν να μεταναστεύσει στην Αμερική ,ζωγραφίζει συχνά πόρνες (6) ενώ ο Pablo Picasso (7) είναι γνωστός για τα ερωτικά θέματα που έχει ζωγραφίσει.

Από τους νεώτερους ο ομοφυλόφιλος ζωγράφος Μatthew Stradling ασχολείται με το ανδρικό γυμνό ( 8 –Άνοιξη) και ο αργεντινός Gabriel Grun ζωγράφισε (9) ένα ενδιαφέροντα σάτυρο (Προσέξτε την έκφραση αντίστοιχα στο κάθε πρόσωπο!)

Τέλος ο πιο συζητημένος στην Ελλάδα πίνακας με πέος είναι το asperges me (που σημαίνει στα λατινικά ράντισε με ), του Thierry de Gordie που δείχνει ένα πέος να εκσπερματίζει σε ένα σταυρό.(10)
Ο πίνακας αποσύρθηκε από την διεθνή έκθεση OUTLOOK, που πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
Έχοντας δει την έκθεση, πριν να «θιγεί» και να διαμαρτυρηθεί ο Καρατζαφέρης για τον πίνακα, έτσι μικρός , ασήμαντος και καταχωνιασμένος που ήταν, ούτε τον είχα προσέξει καθόλου σε αντίθεση με την εντυπωσιακή φωτογραφία του Τότσικα που πηδούσε ένα καρπούζι!

Στην γλυπτική η απεικόνιση του πέους σε στύση είναι αρκετά συνήθης όπως στο ανάγλυφο αυτό (11) του 500πΧ ή στο άγαλμα του ερμαφρόδιτου (12)

Συχνή δε ήταν κατασκευή ομοιωμάτων φαλλών σαν προβασκάνια ,δηλαδή σαν φυλακτά κατά της βασκανίας.
Οι φτερωτοί φαλλοί (13) από την Δήλο (1ος αιών πΧ) έχουν την επιγραφή «τούτο εμοί και τούτο σοί» (προς τι άραγε αυτός ο διαχωρισμός ,είχαν μπλέξει τα μπούτια τους και φοβήθηκαν μην μπλέξουν και τα πέη τους;)
Το προβασκάνιο από την Ρήνεια (14) παριστάνει δύσμορφο ιθυφαλλικό* άνδρα που μεταφέρει τον τεράστιο φαλλό του επί του τροχού.

Προφανώς τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσαν και τα ρωμαϊκά ομοιώματα 15 και 16 και τον κρίκο που είχαν πιθανώς ήταν για να τα κρεμούν επάνω τους.
Προσέξτε δε στο 15 ότι η μάλλον γυναικεία μορφή που καβαλάει το πέος που και αυτό έχει το δικό του πέος(!) το στεφανώνει προφανώς γιατί είναι σηκωμένο αλλά συγχρόνως προφυλάσσει ή ανοίγει και τον πισινό της από την ουρά του που και αυτή έχει την μορφή πέους!

Από τα ελληνιστικά κέντρα η λατρεία του Πρίαπου (17-Πρίαποι ,μουσείο Νάπολης) διαδόθηκε στην ιταλική χερσόνησο και αποτελούσε σύμβολο προστασίας ιδίως για όσους χρειαζόντουσαν την εύνοια της τύχης.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι τα ομοιώματα πέους, προφανώς προβασκάνια (18) που υπάρχουν στο μουσείο της Νάπολης είναι παρόμοια με αυτά που φωτογράφησα σε ένα μέρος που ο πολιτισμός που υπήρχε εκεί δεν είχε δεχτεί καμιά επίδραση από τους Έλληνες ή τους Ρωμαίους. Οι φωτογραφίες 19 και 20 είναι από το μουσείο της Μέριδα στο Μεξικό και είναι από τους Μάγια!

Το ότι ένα πέος σε στύση έφερνε τύχη και ευτυχία είναι προφανές και από την εμφάνιση του σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης όπως στο αγγείο 21 αλλά και από το πέος που ήταν σκαλισμένο στην είσοδο της οικίας Pause Panifico στην Πομπηία με την επιγραφή HIC HABITAT FELICITAS,δηλ. Εδώ κατοικεί η ευτυχία
Εδώ που τα λέμε πόσο ευτυχής μπορεί να είναι κανείς άμα δεν του σηκώνεται;

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τι έλεγε στα 80 του ,συστήνοντας τον εαυτό του, ένας από τους σημαντικότερους χρονογράφους του περασμένου αιώνα: Παύλος Παλαιολόγος ,τέως άνδρας!

Προφανώς η ίδια αντίληψη υπήρχε και στην άλλη άκρη του κόσμου την Ινδονησία όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες 23 και 24.

Στην σύγχρονη εποχή το γλυπτό που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στο Παρισινό σαλόνι του 1919 ήταν το διφορούμενο "Princess X" του Constantin Brâncuşi,(1876-1957) (φωτογρ 25 και 26) Το γλυπτό που κατά τον Brâncuşi,ήταν κεφάλι γυναίκας με στήθη, όταν το είδε ο Μονέ αναφώνησε «αυτό είναι πέος!» οπότε με επέμβαση της αστυνομίας αποσύρθηκε.

Ως μοντέλο για το έργο θεωρείται ότι ήταν η πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη, σύζυγος του Πρίγκηπος Γεωργίου της Ελλάδος και μητέρα του Πρίγκηπος Πέτρου. Ήταν από τους πρώτους ψυχαναλυτές και βοήθησε τον Φρόίντ να διαφύγει από τους Ναζί. Η διφορούμενη εικόνα του έργου έχει αποδοθεί πρόσφατα στο ότι ή Βοναπάρτη είχε μόνιμη ιδεοληψία με το πέος γιατί είχε πρόβλημα στο να έρθει σε κολπικό οργασμό .Είχε μελετήσει σε 243 γυναίκες την απόσταση μεταξύ κλειτορίδας και κόλπου και είχε καταλήξει ότι σε όσες η απόσταση είναι πάνω από 2,5 εκ θεωρούνται , όπως η ίδια , "téleclitoridiennes". Για να επανορθώσει το πρόβλημα αυτό χειρουργήθηκε δύο φορές αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Τέλος στην φωτογραφία 27 ,είναι ένας τάφος που προφανώς η χήρα επειδή της είχε αφήσει καλές αναμνήσεις το πέος του μακαρίτη, για να θυμάται τις παλιές και καλές μέρες που της είχε χαρίσει αυτό, όχι μόνο του έφτιαξε αυτόν τον τάφο αλλά πήρε και τις αντίστοιχες κρεμάστρες για την κουζίνα της !(28)

*ιθύφαλλος =ομοίωμα του πέους σε στύση που το κρατούσαν οι προπορευόμενοι στις γιορτές του Διονύσου.

.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Γ-(τελευταίο)-Η ΣΥΝΘΙΑ ΠΛΑΣΤΕΡ ΚΑΣΤΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ