ΘΑ ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΟ ΑΝ ΗΤΑΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Από ότι διαπίστωσα φαίνεται ότι όσοι με διαβάζουν ανήκουν σε δύο κατηγορίες.
Η μια κατηγορία είναι των τακτικών αναγνωστών του ιστολογίου μου η οποία διαθέτει κριτική σκέψη και ευφυΐα (γι΄ αυτό άλλωστε είναι και αναγνώστες μου!) και δεν αποδέχεται ότι διαβάζει στα ιστολόγια σαν δεδομένο γεγονός, ακόμα και από τα πιο σοβαρά και έγκυρα, όπως σαφώς κατά γενικήν παραδοχήν της συζύγου και της κόρης μου, είναι το δικό μου!
Η άλλη κατηγορία είναι των ευκαιριακών αναγνωστών που τους τράβηξε ο τίτλος του ποστ και οι οποίοι εκτός από την ευφυΐα τους, έχουν και μια εδραιωμένη πεποίθηση ότι τέτοιες αποκαταστάσεις , σαν και την ιστορία που έγραψα, είναι αδύνατον να γίνουν στο ΚΚΕ που ούτε τον προηγούμενο της Αλέκας και πεθαμένο πια Γενικό του Γραμματέα δεν τιμά, μιας και είχε το ήθος να παραιτηθεί μόνος του μένοντας μόνο δύο χρόνια στην θέση αυτή, αλλά και το θράσος να έχει κριτική σκέψη και να εκφέρει ελεύθερα την γνώμη του!
Πράγματι όλα τα παραπάνω, ,στην ιστορία που έγραψα ,είναι πολύ ωραία για να είναι αλήθεια αλλά δυστυχώς αποτελούν αποκλειστικό προϊόν της κακοηθέστατης φαντασίας μου στον βωμό της Πρωταπριλιάς.
Η πραγματικότητα βέβαια για τον Πλουμπίδη είναι τελείως διαφορετική
Η παραδοχή από το ΚΚΕ των σφαλμάτων του είναι το ίδιο δυσχερής όσο η αποδοχή από το οποιοδήποτε ιερατείο ότι το δόγμα της θρησκείας τους μπορεί να έχει λάθος.
Όπως διαβάζω εδώ ,ακόμα και την λακωνική απόφαση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ το 1958,που έγραψα παραπάνω, φρόντισαν να μην πάρει καμιά δημοσιότητα. Επίσης σε αυτή δεν περιέχονται τα στοιχεία του "Πορίσματος για τον Ν. Πλουμπίδη", από τους Βατουσιάνο και Κωτούζα, που υποβλήθηκε στην ΚΕ στις 23-11-1957, όπου καταρρίπτονταν μία προς μία όλες οι κατηγορίες, ξεσκεπάζονται η πολιτική σκευωρία και κατονομάζονταν οι πρωταγωνιστές της Ν. Ζαχαριάδης, Β. Μπαρτζιώτας και Δ. Βλαντάς.
Το ηθικό ανάστημα του Πλουμπίδη αναγνωρίστηκε ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους γιατί όταν καταδικάστηκε σε θάνατο ο Μπελογιάννης ο Πλουμπίδης έστειλε, από την παρανομία που ήταν, επιστολή στον διευθυντή της αστυνομίας που δημοσιεύτηκε και στον Τύπο, να παρουσιασθεί στις Αρχές να δικαστεί εκείνος σαν καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, με τον όρο να μετατραπούν οι θανατικές καταδίκες του φίλου και συντρόφου του Ν. Μπελογιάννη.
Λίγους μήνες πριν τη σύλληψη του Πλουμπίδη από την Ασφάλεια, το ΠΓ του ΚΚΕ τον διέγραψε ως χαφιέ και πράκτορα των Άγγλων και αφού ήδη τον είχαν συλλάβει και ενώ βρισκόταν απομονωμένος στη φυλακή, ο ραδιοφωνικός σταθμός "Ελεύθερη Ελλάδα" συνέχισε να μεταδίδει διαρκώς την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ ότι ο Πλουμπίδης ήταν χαφιές της Ασφάλειας.
Ο Πλουμπίδης παρ΄ όλα αυτά πριν να πέσει νεκρός από το εκτελεστικό απόσπασμα ,πιστός στο κόμμα που είχε αφιερώσει όλη την ζωή του, φώναξε :Ζήτω το ΚΚΕ".
Την ίδια στιγμή ο Ζαχαριάδης και η κλίκα του ανακοίνωναν, ότι η εκτέλεση ήταν σκηνοθετημένη απ΄ την Ασφάλεια, την Ιντέλλιτζεντ Σέρβις και το FBI και ότι ο Πλουμπίδης βρισκόταν ήδη στην Αμερική!
Η γελοιοποίηση τους ήταν μεγάλη όταν την άλλη μέρα οι εφημερίδες είχαν την φωτογραφία του πτώματος του !
Προσέξτε τώρα με τι ωραιοποιημένο τρόπο ενώ γίνονται πλέον εκδηλώσεις μνήμης στο τόπο εκτέλεσης του και προβάλλεται σήμερα η αγωνιστική δράση του Πλουμπίδη, η ηγεσία του κόμματος ακόμα και εκείνης της εποχής δεν θεωρείται υπεύθυνη της συκοφάντησης του αλλά έχει εκφράσει απλά μια άδικη κατηγορία για την οποία έφταιγαν οι συγκυρίες!
Λίγο πριν τη σύλληψή του και μετά, μέχρι την εκτέλεσή του περνάει την πιο δύσκολη φάση της ζωής του. Η αντίδραση εκμεταλλεύεται την άδικη κατηγορία από την ηγεσία του Κόμματος, για να χτυπήσει το ίδιο το ΚΚΕ και το αριστερό κίνημα. Σ' αυτή τη μεγάλη δοκιμασία, ο Πλουμπίδης μένει αταλάντευτος. Υπερασπίζεται το Κόμμα και τη γραμμή του, δίνοντας ένα υπέροχο παράδειγμα ήθους, αρετής και αυτοθυσίας.
Και σε άλλο σημείο:
Ξεχωριστή θέση στο πάνθεον αυτών των ηρώων κατέχει αναμφίβολα ο Νίκος Πλουμπίδης. Και λέμε ξεχωριστή διότι ενώ έτσι τα έφεραν οι συγκυρίες που ο Πλουμπίδης, αβάσιμα και προπάντων άδικα, κατηγορήθηκε από τους συντρόφους του ως 'προδότης', αυτός, με αταλάντευτη πίστη στις αξίες του, έδειξε πώς ζουν και πεθαίνουν οι κομμουνιστές
Το πόσο σοβαρό είναι ένα κόμμα, έλεγε ο Λένιν, φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα λάθη του. Και το ΚΚΕ φυσικά αναγνώρισε το λάθος του και αποκατέστησε τον Πλουμπίδη τυπικά (στην 9η Ολομέλεια το '58), αλλά και ουσιαστικά - στην συνείδηση των μελών του.
Ευτυχώς που υπάρχει η συνείδηση των μελών του μιας και η ηγεσία του δεν έχει σκοπό να παραδεχτεί ότι το κόμμα έσφαλε πριν 50 χρόνια γιατί τότε μπορεί να βρεθούν μερικοί να πουν ότι μπορεί να σφάλλει και σήμερα!
Το κόμμα μπορεί να κάνει μια αδικία που και που, σφάλματα και σκευωρίες όμως ποτέ!