ΠΤΩΜΑΤΟΛΕΙΨΑΝΟΛΟΓΙΑ….

Μαύρα, φίλοι μου, να βάλτε
τρέξατε να βρείτε ψάλται
ευρίσκομαι νεκρός
πεθαμένος και νεκρός

Ψάλται και κανδηλανάφται
το κορμί μου αναπαύτε
κλαύσατε πικρώς

Οι νεκροθάπται- Μποστ

..................................ο πατήρ

...................................ο υιός

το Άγιον Πνεύμα πήγε και έκατσε στο κεφάλι του Καρατζαφέρη!

.

.

Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος όσο είναι ζωντανός.
Όταν πεθάνει το λείψανο του δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φθαρτό οργανικό πράγμα που χους ην και εις χουν απελεύσει .
Για τον λόγο αυτό πλην του εντυπωσιασμού που προκαλεί η πρωτοφανής ιστορία της κλοπής του λειψάνου του Τάσσου Παπαδόπουλου προσωπικά δεν θεωρώ ότι μπορεί να έχει καμία επίδραση πουθενά άσχετα από τις προθέσεις των τυμβωρύχων.
Η ιδέα όμως απλά και μόνο του νεκρού σώματος είναι απωθητική στους περισσότερους ανθρώπους και χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να το διαπιστώσει διαβάζοντας το κείμενο και τα σχόλια σε ένα ποστ που έγραψε η Μερόπη όταν έγινε στην Ελλάδα η έκθεση Bodies που με τα εκθέματα της μπορούσε κανείς να αποκτήσει μια εξαιρετική εικόνα του ανθρώπινου σώματος, των οργάνων του και των λειτουργιών του.
Βέβαια στην γενικότερη αντίληψη του λαού το πτώμα διατηρεί την σημασία που είχε το άτομο εν ζωή και η απώλεια ή καταστροφή του λειψάνου του, ιδίως από εχθρό ισοδυναμεί με τον εσχατολογικό θάνατο του.
Όταν ο Αχιλλέας άφησε άταφο το πτώμα του Έκτορα και χρειάστηκε η παρέμβαση του Δία και η μεσολάβηση της Θέτιδας για να το αποδώσει στον πατέρα του αυτή η ασέβεια θεωρήθηκε σαν η αρχή του τέλους του Αχιλλέα.
Η ίδια αντίληψη για την ιερότητα του πτώματος είναι και το βασικό θέμα της Αντιγόνης του Σοφοκλή.
Η Αντιγόνη θέτει την τιμή των θεών και την αγάπη προς τον αδερφό της υπεράνω των ανθρώπινων νόμων για να θάψει τον νεκρό αδελφό της Πολυνείκη, παρά την αντίθετη εντολή του Κρέοντα, βασιλιά της Θήβας.
Ο άνθρωπος ,ως το μόνο έμβιο όν που έχει επίγνωση του θανάτου του, δεν μπορεί να αποδεχτεί εύκολα ότι με τον θάνατο θα παύσει να υπάρχει, οπότε καταφεύγει στην θρησκεία η οποία του προσφέρει την συνέχεια της ύπαρξης του με την μετά θάνατο ζωή οπότε στην Δευτέρα παρουσία το σώμα του θα ξαναποκτήσει την υπόσταση του.
Όλες αυτές οι αρχέγονες προκαταλήψεις για την ιερότητα μιας άψυχης οργανικής ύλης που νομοτελειακά σε λίγο χρόνο πρόκειται να αποσυντεθεί στα εξ ών συνετέθη,οδηγεί τους περισσότερους ανθρώπους να μην επιτρέπουν την αφαίρεση οργάνων από ένα πτώμα που μπορούν να σώσουν ή να βελτιώσουν την ζωή άλλων ανθρώπων που τα έχουν ανάγκη.
Τις περισσότερες φορές που έχω αναφέρει την απογοήτευση που είχε η ιατρός μητέρα μου στα 84, όταν πήρε το ανατομείο για να τους πει ότι μετά το θάνατο της θέλει να διαθέσει το πτώμα της για εκπαίδευση των φοιτητών και της απάντησαν ότι δεν χρησιμοποιούν πτώματα άνω των 80 ετών, αντιμετώπισα την έκπληξη των συνομιλητών μου και μάλλον την σιωπηλή αποδοκιμασία τους.
Είναι χαρακτηριστικό αυτής της αντίληψης το πως πέρασε στην ειδησεογραφία η περίπτωση του ισραηλινού ιατροδικαστή που αυτός και άλλοι ιατροδικαστές αφαιρούσαν από τα πτώματα Ισραηλινών στρατιωτών και πολιτών, Παλαιστινίων, αλλά και αλλοδαπών εργατών, κερατοειδείς χιτώνες, καρδιακές βαλβίδες, δέρμα και οστά για να διατεθούν σε μεταμοσχεύσεις ή ιατρικά εργαστηριακά πειράματα. Οι δερματικοί ιστοί πήγαιναν στα στρατιωτικά νοσοκομεία για να χρησιμοποιηθούν για επεμβάσεις αποκατάστασης εγκαυμάτων.
Ο τίτλος της είδησης γράφει: ο ιατροδικαστής -έμπορος ,αλλά πουθενά στην ανταπόκριση δεν αναφέρεται ότι ,όπως είναι και το λογικό, πως η αφαίρεση των ιστών γινόταν για πώληση τους αφού οι ιστοί πήγαιναν σε κρατικά νοσοκομεία !
Βέβαια η αφαίρεση γινόταν εν αγνοία των συγγενών οι οποίοι στις περισσότερες φορές με τις γνωστές προκαταλήψεις, αλλά και στην συγκεκριμένη περίπτωση με το μίσος που χωρίζει τους δύο λαούς, θα επέλεγαν αντί οι ιστοί αυτοί να βοηθήσουν ζωντανούς ανθρώπους να γίνουν τροφή στα σκουλήκια της γης ή στάχτη στην πυρά.
Στην συγκεκριμένη δε περίπτωση επειδή η αφαίρεση χωρίς άδεια αφορούσε και πτώματα Παλαιστινίων νεκρών της πρώτης ιντιφάντα, όταν η υπόθεση γράφτηκε σε σουηδική εφημερίδα το Ισραήλ ούτε λίγο ούτε πολύ ζήτησε με τσαμπουκά από την Σουηδική κυβέρνηση να καταδικάσει το άρθρο γιατί το θεωρούσε ότι είναι αντισημιτικό επειδή δε οι Σουηδοί τους απάντησαν δεόντως ότι στην χώρα τους έχουν ελευθερία του τύπου και δεν πρόκειται να το κάνουν ,τα πράγματα οξύνθηκαν και ο Σουηδός ΥΠΕΞ (και προεδρεύων της Ευρώπης) Καρλ Μπιλντ ματαίωσε την επίσκεψή του στο Ισραήλ.
Βέβαια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αρχή πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ώστε να παραβλέπει κανείς τις εδραιωμένες από αιώνες προκαταλήψεις για το νεκρό ανθρώπινο σώμα, όμως μια καλή ιδέα θα ήταν να θεσμοθετηθεί πως όσοι δεν επιθυμούν να αφαιρεθούν ιστοί από το σώμα τους όταν πεθάνουν να υπογράφουν ένα έντυπο οπότε όλοι οι άλλοι να είναι εν δυνάμει δότες νεκρικών ιστών. (10-10-12-Ευτυχώς που αυτή η πρόταση έγινε πραγματικότητα με τον νέο νόμο για τις μεταμοσχεύσεις)
Βέβαια ένας άλλος τρόπος για να μπορέσει κανείς να διατηρήσει το σώμα του ακέραιο μετά θάνατο είναι να ΜΗΝ τον ανακηρύξουν σε άγιο!
Δεν φτάνει δε που συνηθίζεται τους αγίους να τους τεμαχίζουν, γιατί τα λείψανα τους θεωρούνται απαραίτητα για τον καθαγιασμό (εγκαίνια) των εισπρακτικών καταστημάτων των παπάδων, αλλά υπάρχει και ανταγωνισμός μεταξύ τους για την απόκτηση τους γιατί σύμφωνα με τον θεολόγο Δημήτριο Παναγόπουλο “πάντες ημείς οι Ορθόδοξοι πιστεύομεν εις την χάριν των Αγίων Λειψάνων και πολλάκις έχομεν και θαύματα εξ αυτών.”.
Βέβαια όμως τις περισσότερες φορές το χριστεπώνυμο πλήθος θέλει ολόκληρο τον τοπικό άγιο του και όχι χωρίς δάκτυλα και πόδια ή χέρια.
Έτσι στις 5 Δεκεμβρίου 1979 διαδήλωση 3000 ατόμων πολιόρκησε το μέγαρο της μητρόπολης στο Αργοστόλι με αίτημα την απομάκρυνση του μητροπολίτη Προκόπιου Μενούτη γιατί οι πιστοί κατηγορούσαν τον ιεράρχη ότι μαζί με άλλους προέβη σε τεμαχισμό του σκηνώματος του Αγίου Γερασίμου, προκειμένου να το “αξιοποιήσει”. Ο Προκόπιος έκανε ενάμιση χρόνο για να ξαναπατήσει στο νησί με αεροταξί βέβαια, έχοντας μαζί του σαν μπράβους άλλους δύο μητροπολίτες οι οποίοι όμως άρπαξαν και αυτοί μερικές ελαφρές ψιλές από τους 7000 κατοίκους που μαζεύτηκαν για να τους εκδηλώσουν την αγάπη τους !
Εκείνον δε που μέσα σε 30 χρόνια τον έθαψαν και ξέθαψαν 3 φορές, μάλλον για να διαπιστώσουν εάν συνεχίζει να ευωδιάζει, ήταν ο Άγιος Νεκτάριος.
Βέβαια το 1962 πολιτευτής του Πειραιώς με καταγωγή από την Αίγινα φρόντισε μέσω του μητροπολίτου Ύδρας να πάρει το στέρνο του Αγίου ο ανεγειρόμενος στον Πειραιά ναός της Αγίας Τριάδος, ενώ ο μητροπολίτης δεν άφησε παραπονούμενη, δυστυχώς όμως μόνο με ένα δάκτυλο την Χίο ,και με άγνωστο ποιό κόκαλο την Κρήτη.
Εκείνος δε ο ασεβέστατος Μπόστ βρήκε την ευκαιρία να σατιρίσει αυτή την κοκαλομοιρασιά.

.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι από την εποχή που γράφτηκε (1806) η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ του ανωνύμου του Έλληνος υπάρχουν σε πολλές περιπτώσεις αμφιβολίες αν τα κόκαλα αυτά είναι και τα γνήσια των αγίων γιατί όπως γράφει: Αυτοί έχουν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνοσι, και έπειτα ονοματίζουσιν, άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Έν ένί λόγω, δεν αφήνουν άγιον, χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκκαλα του.Έγώ, έως τώρα βέβαια ,είδα έως τέσσαρας κεφαλάς του Αγίου Χαραλάμπους…Έτσι μεγάλο θέμα πρόεκυψε και το 1964, με την επιστροφή της κάρας του Αγίου Ανδρέα που αμφισβητήθηκε ότι είναι γνήσια.
Αυτό το πρόβλημα όμως το έχει λύσει αποτελεσματικά στην “Κανονική Επιστολή” του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης.
“Τα άγια λείψανα εισίν αδιάφθαρτα, ωραία, ευώδη, εξηραμμένα, ήμερα και ευπρόσιτα, ωσάν να είναι κοιμισμένα. Και προς τούτοις, βρύουσι και διάφορα θαύματα.” (Κανών Ζ’, ερμηνεία στο “Πηδάλιον”). Εν αντιθέσει προς αυτά, τα λείψανα των αφορισμένων “είναι αδιάλυτα, είναι άσχημα και δυσειδή, είναι δυσώδη και βρωμερά, είναι φουσκωμένα ως τύμπανα και προκαλούν φόβο και φρίκη”..

.

Oι νεκροθάπται -Μποστ
Όπως το τραγούδησε ο Γιώργος Ζωγράφος σε μουσική Γ.Μαρκόπουλου

.

ΤΑ ΑΛΛΑ  "ΘΑΝΑΤΕΡΑ" ΠΟΣΤ

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ «ΘΑΝΑΤΕΡΑ» ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ

ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑΦΟΙ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ

ΑΡΑΓΕ… ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΟΣΤ;