Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ

Διαβάζοντας τις εφημερίδες ή  βλέποντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση μου έρχεται στο μυαλό η παροιμία που λέει : Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα.

Εκεί που είμαστε ανέμελοι, ωραίοι και κιμπάρηδες,  βρεθήκαμε από την μία μέρα στην άλλη να είμαστε οφειλέτες ,αναξιόπιστοι και άφραγκοι, όταν μας ξεφούρνισαν πως όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε με δανικά και όσο και να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι είναι πολύ αμφίβολο αν θα τα καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε τα χρωστούμενα.

 Η ψυχολογική κατάσταση που έχουμε περάσει όλο αυτό τον καιρό έχει λίγο πολύ τα ίδια στάδια σαν αυτά που έχει περιγράψει  η ψυχίατρος Elisabeth Kübler-Ross όταν σε κάποιο άτομο ανακοινώνεις ότι έχει κάποιο θανατηφόρο νόσημα.

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά αυτά τα στάδια .

Το πρώτο είναι το στάδιο της άρνησης.

 Αυτό το στάδιο το περάσαμε όταν ο Καραμανλής ο Μικρός πρωτοείπε ότι  το χρέος "αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση και μειώνει την ευελιξία" περιορίζοντας έτσι το ενδεχόμενο για λήψη μέτρων ανακούφισης των νοικοκυριών.

 Είπαμε ολόκληρο καθηγητή της Οικονομίας έχει για υπουργό Οικονομικών τι διάολο δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει το πρόβλημα ;

Άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια όταν το 2009 το έλλειμμα έφτασε το 13,6% και πάραυτα ο Αλογοσκούφης αντικαταστάθηκε από τον Παπαθανασίου. Πριν δε αυτός να καταλάβει τι καυτή πατάτα του πέταξαν στα χέρια, ο Καραμανλής ο Μικρός προκήρυξε εκλογές  και σαν άλλος Παναγής από τα Μέγαρα εφάρμοσε αντί του στρίβειν δια του αρραβώνος ,το στρίβειν δια των εκλογών.

Το δεύτερο στάδιο είναι το στάδιο του θυμού, όπου το άτομο εμφανίζει μια έκρηξη συναισθημάτων και παρουσιάζει επιθετική διάθεση απέναντι σε πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις.

Είπαμε αφού ο Καραμανλής τα έκανε σκατά με την οικονομία θα βγάλουμε τον Γιώργο Β΄τον Ελάχιστο, Παπανδρέου Γ΄ που μας λέει πως Λεφτά υπάρχουν!

Και εκεί που περιμέναμε να δούμε τα λεφτά που υπήρχαν νά ΄σου  το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων στο Δημόσιο, η κατάργηση του δώρου Πάσχα και Χριστουγέννων, η ένταξη της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η υπογραφή του Μνημονίου. Ο δε νέος  «τσάρος της Οικονομίας» Παπακωνσταντίνου ο Ευειδής , οικονομολόγος και αυτός, διαβεβαίωνε  ότι «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα».  Δεν πρόλαβε να το πει και νά΄σου συνεχώς νέα μέτρα και ο θυμός όλων να έχει φτάσει στο κατακόρυφο με απεργίες, κοινωνικό αναβρασμό και αγανακτισμένους στις πλατείες και ρημαδιό στην Αθήνα, μέχρι που αρχίζει να διαφαίνεται  ο κίνδυνος να μην πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου.

Τότε μπαίνουμε στο τρίτο στάδιο, το στάδιο της διαπραγμάτευσης. . Σε αυτό το στάδιο το άτομο προσπαθεί να αποφύγει τις αρνητικές συνέπειες της κατάστασης την οποία πρέπει να δεχτεί και κρύβει μια ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να είναι αντιστρέψιμη, επομένως την δέχεται υπό όρους.

Έτσι ενώ ο Γιώργος Β΄ο Ελάχιστος αφού ο Μακεδονομάχος Σαμαράς  δεν δέχτηκε την τηλεφωνική καυτή πατάτα που του πέταξε, την πέταξε και αυτός στον κομψότερο των αντιπροέδρων του, τον  Βενιζέλο, που από καιρό καραδοκούσε να ξαναβγεί στο προσκήνιο ακόμα και αναλαμβάνοντας ένα υπουργείο που ελάχιστοι Έλληνες θα το ήθελαν αυτό τον καιρό. 

Στο στάδιο  αυτό μετά το μνημόνιο ψηφίζεται το μεσοπρόθεσμο, παίρνουμε την δόση και  έτσι οι πλατείες πηγαίνουν για τα μπάνια του λαού που έλεγε ο Παπανδρέου Β΄

Δεν προλάβαμε να γυρίσουμε από τις διακοπές και τα μαύρα μαντάτα από την Τρόϊκα και τους άλλους συμπαρομαρτούντες έρχεται να μας πουν πως δεν θα πάρουμε το επόμενο μπαγιόκο αν δεν πάρουμε και νέα μέτρα.

Έτσι λοιπόν μπαίνουμε σήμερα πλησίστιοι στο τέταρτο στάδιο, το στάδιο της κατάθλιψης, όπου ο ασθενής  δεν βλέπει καμία ελπίδα για την κατάστασή του και βλέπει το τέλος να έρχεται απειλητικό.

Το ίδιο βλέπει και  ο Γιώργος Β΄ο Ελάχιστος  που άρχισε να εξαφανίζεται διακριτικά από το προσκήνιο διαβλέποντας προφανώς το τι πρόκειται να επακολουθήσει και αφήνοντας τον Βενιζέλο να βγάλει τον όφιν από την τρύπα της Μέρκελ.

Το τελικό στάδιο που απομένει πλέον είναι  στάδιο της αποδοχής όπου ο ασθενής ανασυγκροτείται, βάζει τη ζωή του και τις σκέψεις του σε τάξη, βοηθάει και τους άλλους να αποδεχτούν την πραγματικότητα και είναι έτοιμος να δεχτεί πλήρως την βοήθεια που μπορούν να του προσφέρουν οι ειδικοί.

Θα έλεγα πως σε αυτό το στάδιο θα καταλήξουμε αν τελικά φτάσουμε στην   χρεοκοπία ελεγχόμενη ή  ανεξέλεγκτη , οπότε τότε αναγκαστικά θα αναγκαστούμε να επιβιώσουμε με ανασυγκρότηση των δαπανών μας με τα μειωμένα οικονομικά μας , την αποδοχή πλέον από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της πραγματικότητας χωρίς παπαρολογίες και  φληναφήματα του τύπου δεν πληρώνω( θα πληρώσουν κάποιοι άλλοι από τον Άρη !), το χρέος να πληρώσει το κεφάλαιο ( ποιός έχει αντίρρηση, αλλά πως;) και θα πάω να επαναδιαπραγματευθώ τα δάνεια (εσένα περιμένανε!)

Το τραγικό δε είναι ότι αν περιμένουμε από τους οικονομολόγους σαν ειδικούς να μας προσφέρουν βοήθεια τότε ζήτω που καήκαμε και χρεοκοπήσαμε!

Στους οικονομολόγους έχω αφιερώσει και σχετικό ποστ το ΔΩΣΤΟΥΣ SPREAD ΚΑΙ ΠΑΡΤΟΥΣ ΤΗΝ ΨΥΧH !