Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011
ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ;
Μέσα στην πληθώρα των e-mail που παίρνουμε καθημερινά μερικά από αυτά περιέχουν λινκ για
βιντεάκια με κάποιο σύντομο τίτλο σχετικό με το θέμα του.
Έτσι μου ήρθε και μένα από την κόρη μου ένα e-mail με τίτλο SIR KEN ROBINSON on education με 3 λινκ για βίντεο ,και
επειδή ο Ken Robinson μου
ήταν παντελώς άγνωστος και επίσης η
εκπαίδευση δεν ανήκει και στα θέματα του άμεσου ενδιαφέροντος μου, άφησα να τα δώ όταν θα είχα τον κατάλληλο χρόνο.
Όταν το e-mail έφτασε
στον πάτο της σελίδας ευτυχώς το θυμήθηκα και πριν να εξαφανιστεί στην λήθη μαζί
με εκατοντάδες άλλα e-mail ,άρχισα να βλέπω τα
βίντεο.
Λέω ευτυχώς, γιατί αν δεν τα είχα δει θα είχα χάσει δύο από
τις σημαντικότερες ομιλίες ενός εξαιρετικά
ευφυούς, χαριτωμένου, διασκεδαστικού με συνεχές χιούμορ αλλά και με
φρέσκες και πρωτότυπες ιδέες ομιλητή,που δικαίως του απονεμήθηκε το 2003 ο τίτλος
του σερ.
Ο Sir Ken Robinson (1950)
είναι συγγραφέας, ομιλητής, και για 12 χρόνια καθηγητής της Εκπαίδευσης στις
τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Warwick
Τα βίντεο ανήκουν στην σειρά των ομιλιών TED (Technology
Entertainment and Design) που έχουν ως μότο τους τις "ιδέες που αξίζει να
διαδίδονται"
Παρακολούθησα με μοναδική απόλαυση αυτές τις ομιλίες που
βάσει των κανονισμών του TED δεν
πρέπει να ξεπερνούν τα 18 λεπτά, και χάρηκα την ικανότητα του ομιλητή να μπορεί σε αυτό τον περιορισμένο χρόνο να
πετυχαίνει να δώσει στον ακροατή με σαφήνεια και απλότητα, ενώ ταυτόχρονα τον διασκεδάζει
με το χιούμορ του, τις απόψεις του για
την εκπαίδευση.
Βλέποντας τα βίντεο έκανα την θλιβερή διαπίστωση πως δεν
μπορώ να σκεφτώ κάποιον αντίστοιχο έλληνα ομιλητή που να μπορεί να εκθέσει κατά
παρόμοιο τρόπο τις σκέψεις του, σύντομα και ολοκληρωμένες μέσα σε μόνο 18
λεπτά, με απλές και απόλυτα κατανοητές φράσεις αλλά και με συνεχείς
χιουμοριστικές παρεμβάσεις που να ενδυναμώνουν τα επιχειρήματα των λεγομένων του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα οι πλείστοι των ομιλητών είναι
απεραντολόγοι και σοβαροφανείς, χρησιμοποιώντας βαρύγδουπες
σχοινοτενείς προτάσεις κενές περιεχομένου, διανθισμένες ενίοτε με διάφορες
ρήσεις αρχαίων προς επίδειξη της ευρυμάθειας τους, αλλά και πολλές φορές άσχετες με το θέμα, όμως
κατάλληλες για αυτό που προσφυώς λένε οι
Γάλλοι pour épater le
bourgeois*.
Λέει
χαρακτηριστικά ο Τσόμσκυ: "(Αυτό) που
κάνουν στην πραγματικότητα είναι να χρησιμοποιούν πολυσύλλαβες λέξεις και
πολυσύνθετες κατασκευές... Αλλά, εάν (αυτά που λένε) τα αναπαραγάγεις με
μονοσύλλαβες λέξεις, αποδεικνύεται ότι είναι κοινοτοπίες (truisms)".
Πιστεύω πως λίγο πολύ αρκετοί από σας θα έχετε κάποτε υποστεί
μονόλογο αυτού του τύπου με το αντίστοιχο βλοσυρό και όλο βαρύτητα από την
σοφία τους ύφος και ως χαρακτηριστικά παραδείγματα των παραπάνω αναφέρω τον
Γιανναρά, τον Βέλτσο ή τον Ζουράρι.
Αλλά ας μην σας καθυστερήσω άλλο από την πραγματική απόλαυση
που θα σας προσφέρουν αυτές οι ομιλίες, ιδίως αν έχετε παιδιά ή είστε σε ηλικία
που πρόκειται να αποφασίσετε για το μέλλον σας.
Και τα δύο βίντεο έχουν υπότιτλους σε πάνω από 50 γλώσσες
μεταξύ των οποίων και Ελληνικούς που
πρέπει να τους επιλέξετε πριν ξεκινήσετε να τα βλέπετε.
Το πρώτο είναι η
ομιλία του Sir Ken Robinson το
2006 με τίτλο Schools kill creativity και σε αυτό κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική
πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί
να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα των ανθρώπων. Αυτό, γιατί το σύστημα αναπαράγει καλούς εργαζόμενους και
όχι δημιουργικά σκεπτόμενους ανθρώπους.
Μέχρι στιγμής το έχουν δει πάνω από 6.500.000 άτομα.
Στο δεύτερο του 2010, με τίτλο Bring on the learning revolution!, συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που
πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που
κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία, δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να
ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών.
Το έχουν δει μέχρι στιγμής πάνω από 1.500.000 άτομα.
Απολαύστε το!
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
*Να σκανδαλίσουμε τους (ευυπόληπτους) αστούς, τους
μπουρζουάδες (την μεσαία τάξη)
Η φράση χρησιμοποιήθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα από την
λογοτεχνική και καλλιτεχνική πρωτοπορία
της παρακμής όπως ο Μπωντλέρ (είχε γράψει "Il faut épater le
bourgeois"),και ο Αρθούρος Ρεμπώ στην
Γαλλία ή ο Οσκαρ Ουάιλντ στην Αγγλία
όπως επίσης και από τους Σουρεαλιστές και του Ντανταϊστές.
**Χρησιμοποίησα τον όρο Animation
αμετάφραστο, γιατί η απόδοση του στα Ελληνικά ως Εμψύχωση
δεν θα ήταν κατανοητός από πολλούς οι δε περιφραστικοί όροι Κινούμενη Εικόνα είτε Απόδοση Κίνησης στην Εικόνα πάλι δεν με
ικανοποιούν.
Ετικέτες
εκπαίδευση,
προβληματισμοί,
χιούμορ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πήγα να σου απαντήσω, και μου βγήκε ποστ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩστόσο, οι πρακτικές δυσκολίες ενός τέτοιου συστήματος, είναι τεράστιες.
Θα ήμουν πολύ ευχαριστηέμη, αν αφήνανε τα "δημιουργικά" και μαθαίνανε στα παιδιά τουλάχιστον τα βασικά, ιστορία και γεωγραφία και μαθηματικά, κι όχι να αφήνουνε τα παιδιάκαια χωρίς βάσεις, να μην ξέρουνε τί είναι ο γοργοπόταμος, που είναι η Ινδονησία και τί είναι ρήμα ή πως αφήνουμε παράγραφο.
Τα δημιουργικά τα κάνω και στο σπίτι, μια χαρά.
Η αγαπητή μου φίλη athinovio έγραψε ένα ενδιαφέρον ποστ με τίτλο Έχει καταντήσει αηδία, πια απάντηση σε αυτό το ποστ μόνο που λέει τα ίδια πράγματα με τον KEN ROBINSON αλλά με άλλα λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια πουθενά ο KEN ROBINSON δεν λέει ότι δεν πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν τα βασικά.
Λέει όμως κάτι που σε ανύποπτο χρόνο, πολύ πριν τον KEN ROBINSON μου είχε πει ο γνωστός κιθαρίστας Κώστας Κοτσιώλης : Θεωρούμε όλοι αυτονόητο τα παιδιά μας να μάθουν γεωγραφία και δεν θεωρούμε αυτονόητο να μάθουν μουσική!
Και είχε δίκιο!
Την γεωγραφία την έμαθα μεγαλώνοντας και ταξιδεύοντας αλλά παρόλον ότι μουσική μου είναι απαραίτητη στην ζωή μου, δεν έμαθα ποτέ μου ένα όργανο και λίγη θεωρία ώστε να μπορώ να την καταλαβαίνω και να την απολαμβάνω καλύτερα.
Και κάθε μέρα αισθάνομαι αυτή την έλλειψη ενώ δεν αισθάνθηκα ποτέ έλλειψη ότι δεν θυμάμαι τίποτα από την τριγωνομετρία!
Το σχολείο που περιγράφει το βίντεο , μου θύμισε την αρχιτεκτονική σχολή του ΑΠΘ , κάπως έτσι λειτουργούσαν και μεις οι υπόλοιποι ζηλεύαμε , με τη διαφορά ότι εκεί οι 'μαθητές' ήταν άνω των 18 .
ΑπάντησηΔιαγραφήeparxiakosaloni2-
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η εκπαίδευση που έχει πάρει κανείς δεν του έχει καταστρέψει την δημιουργικότητα και μετά τα 18 με αυτήν μπορεί να κάνει θαύματα!
αθεόφοβε
ΑπάντησηΔιαγραφήόπως ξέρεις είμαι αγγλικού.
Όταν βλέπω μεγάλο ποσοστό παιδιών να έχουν τραγικές ελλίψεις σε στοιχειώδη ζητήματα, τότε λέω ότι είναι πιο επείγον να μάθει κάποιο παιδί να κατανοεί , ας πούμε, τις ειδήσεις ή το τί λέει ένα συμβόλαιο ή που πέφτει η Ιεράπετρα (ή πως να γράφει το "κοιμάμαι" ή την πρόσφατη ιστορία της ελλάδας) παρά να μάθει μουσικό όργανο ή σχέδιο ή ζωγραφική.
Προφανώς τα σχόλιό μου δεν αφορά την ιδανική κατάσταση που περιγράφει ο σερ, αλλά την νεοελληνική εκδοχή της παιδείας.
ελλείψεις
ΑπάντησηΔιαγραφήathinovio-
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς είναι έτσι αν και το ένα δεν αποκλείει το άλλο.
athinovio-
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πάντως είχα να ακούσω το αγγλικού!
Θα συμφωνήσω με τα λεγόμενα του Sir Ken Robinson. Είναι σοφά τα λόγια και οι σκέψεις του. Το ζητούμενο βεβαίως είναι να μπορέσει να γίνει "ανώδυνα" μια τέτοια αλλαγή, διότι μην ξεχνάς ότι η βιομηχανική επανάσταση που δημιούργησε το σύστημα της παιδείας όπως είναι σήμερα, ξαφνικά θα μείνει χωρίς προσωπικό, αν ισχύσουν όλα όσα λέει ο συμπαθέστατος καθηγητής. Και τότε θα προκύψουν άλλα είδους προβλήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη γνώμη μου, πρέπει να επέρθει μια ριζική αλλαγή στο σύστημα της παιδείας. Προς την κατεύθυνση που λέει ο Sir Ken Robinson, αλλά με τρόπο που να συνδυάζει και την παραδοσιακή παιδεία του σήμερα, υπό το πρίσμα ότι είναι καλό να διδάσκεται η ιστορία, τα μαθηματικά κλπ. και όχι απλώς να γυρίσει το σύστημα και να επικεντρωθεί πχ. στη μουσική ή τη ζωγραφική. Μέτρον άριστον!
teleytaios-
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που λες είναι αυτονόητο.
Δεν λέει πουθενά ο Robinson να καταργήσουμε τα αναγκαία μαθήματα αλλά απλά για να μάθει μόνο αυτά το παιδί να μην του καταστρέφουμε, όπως τελικά γίνεται σήμερα, την δημιουργικότητα του.