ΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΟΥ 1961 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ

Στις αρχές της 10ετιας του 60 η Αθήνα ήταν μια πόλη των 850.000 περίπου κατοίκων.

Όσοι είχαμε γεννηθεί στην Αθήνα συνήθως κατοικούσαμε τότε  σε περιοχές  που σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί ως τόπος κατοικίας.

Εγώ γεννήθηκα στην οδό Πειραιώς λίγο πιο κάτω από την Ομόνοια και μεγάλωσα στην Ασκληπιού. Τότε υπήρχαν συγγενείς και φίλοι που έμεναν στην Ερμού, την Αθηνάς, την Βουλής ή την Καραγιώργη Σερβίας, την Γερανίου, στην Αχαρνών, στην Αλκιβιάδου, την Αριστοτέλους  ενώ  μερικοί έμεναν πιο μακριά, όπως στην Καλλιθέα,στον Κολωνό και την Ηλιούπολη που ήταν ακόμα αραιοκατοικημένη και με χωματόδρομους . Οι πλατείες που έπαιξα σαν παιδί ήταν το Σύνταγμα, η πλατεία Κουμουνδούρου και η πλατεία Βικτωρίας.

Για να γίνουν κατανοητά τα όρια της τότε πόλης, η Μιχαλακοπούλου και η Βασιλέως Κωνσταντίνου ήταν το ρέμα του Ιλισού με χαμόσπιτα στις όχθες του, η Πανόρμου, ρέμα και αυτή, δεν κατέληγε σαν δρόμος στην Κηφισίας.

Η Γλυφάδα, όπως επίσης  και η Κηφισιά, τα Μελίσσια, ο Χολαργός είχαν  κυρίως εξοχικές κατοικίες, ενώ η Νέα Σμύρνη ωραίες μονοκατοικίες με κήπους.

Εάν κάνω αυτή την περιγραφή είναι για να μπορέσει να καταλάβει κανείς την τεράστια έκπληξη που νιώσαμε όταν μια εβδομάδα μετά από τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, στις 5-6 Νοεμβρίου 1961, έγινε η πιο μεγάλη στην ιστορία του λεκανοπεδίου θεομηνία με 10 ώρες  βροχή μέσα στην νύχτα και χαλάζι μεγέθους  καρυδιού με αποτέλεσμα νεκρούς και καταστροφή μιας ολόκληρης περιοχής που οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν είχαμε ξανακούσει, το Μπουρνάζι.

Τότε το Μπουρνάζι δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό κέντρο νυχτερινής διασκέδασης της δυτικής Αθήνας, αλλά ήταν μια παραγκούπολη αυθαιρέτων κτισμάτων κοντά στις όχθες του Κηφισού.

Την ιστορία αυτή μου θύμισαν τα δύο σχετικά κείμενα του Σαραντάκου, Χτες έριξε καρεκλοπόδαρα ,και   Ο Μποστ για τις πλημμύρες του 1961

Το πρωτοσέλιδο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της 7-11-1961 και το κύριο άρθρο, περιγράφουν εύγλωττα τα γεγονότα ο δε χάρτης από την ίδια σελίδα δείχνει τις  περιοχές  που  πλημμύρισαν.

Τελικά στις 10-11-1961 έγινε γνωστός ο ακριβής αριθμός των νεκρών που ήσαν τελικά 33.

 Στην  ειδησεογραφία περιγράφεται επακριβώς η κατάσταση που δημιούργησε στην Αθήνα αυτή η καταστροφική καταιγίδα.

 Το εάν επρόκειτο για κυκλώνα ή σφοδρή καταιγίδα αποτελεί αντικείμενο αντιδικίας μεταξύ της Μετεωρολογικής  Υπηρεσίας και του Μετεωρολογικού Σταθμού του αεροδρομίου του Ελληνικού.

 Δύο ακόμα  χαρακτηριστικές φωτογραφίες από τις πλημμύρες  δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής που είχε υποστεί η περιοχή.

Στην ειδησεογραφία της 8-11-1961 της ίδια εφημερίδας μπορεί να διαπιστώσει κανείς την κατάσταση αστυνομοκρατίας που επικρατούσε τότε αλλά και την ύπαρξη παρακρατικών οργανώσεων όπως οι Ελπιδοφόροι για τους οποίους ετοιμάζω ξεχωριστό ποστ.

 Την ίδια μέρα η εφημερίδα δημοσιεύει και μερικά σκίτσα του Μίνου Αργυράκη που είχε πάει στην περιοχή και μετάφερε με το πενάκι του στο χαρτί όλη την δυστυχία που αντίκρισε.

Όμως εκτός του Αργυράκη, την περιοχή επισκέφτηκαν και συντάκτης της ΑΥΓΗΣ μαζί με φωτορεπόρτερ οι οποίοι προσπάθησαν να πάρουν συνέντευξη από τους πλημμυροπαθείς αλλά τελικά ο συντάκτης κατέληξε στο ΛΑΪΚΟ με εγκεφαλική διάσειση από το ξυλοκόπημα που έφαγε από αστυνομικούς χωρίς τουλάχιστον, απ΄ ότι φαίνεται,  να πέσει σε καμιά ζαρντινιέρα, γιατί όλες τις είχε πάρει το ποτάμι !

Προφανώς η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δεν ήθελε να γράφεται τίποτα σχετικό με την μη εκτέλεση αντιπλημμυρικών έργων στον Κηφισό αλλά και με την μάλλον ανεπαρκή κυβερνητική αρωγή στους πλημμυροπαθείς.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (9-11-1961) παραθέτει αρχικά την άποψη της αστυνομίας που παρουσιάζει σχεδόν σαν πανευτυχείς και χωρίς κανένα παράπονο τους πλημμυροπαθείς μιας και είχαν δεχτεί την επίσκεψη της Φρειδερίκης και του Καραμανλή!

Η διαμετρικώς αντίθετη εξιστόρηση είναι από τους βουλευτές του ΠΑΜΕ Κιτσίκη και Σβώλου που συνόδευαν τον συντάκτη και φωτορεπόρτερ.

Για να καταλάβει δε κανείς την έκταση του παρακράτους που είχε δημιουργήσει η δεξιά εκείνη την εποχή, που έφτασε στην αποκορύφωση του με την δολοφονία του Λαμπράκη, και το πόσο αυτός αποτελούσε κάρφο στους οφθαλμούς τους, συνέλαβαν τότε και τον Λαμπράκη που είχε πάει με αντλίες για να αδειάσει πλημμυρισμένα σπίτια λέγοντας του ότι η προσφορά αντλιών αποτελεί ποινικό αδίκημα!

 Στα πλαίσια δε της αντικομουνιστικής υστερίας που επικρατούσε εκείνη  την εποχή, επειδή η πανίσχυρη  τότε Σοβιετική Ένωση είχε προβεί σε πυρηνικές επίγειες δοκιμές, είχε κυκλοφορήσει η φήμη σύμφωνα με δημοσίευμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (8-11-1961), πως η θεομηνία που έπληξε την πρωτεύουσα μπορεί να οφείλεται σε αυτές.
 

 Τέλος την ίδια μέρα η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δημοσιεύει μια γελοιογραφία στην οποία ο Καραμανλής απευθύνεται στον υπουργό των Οικονομικών του Σπύρο Θεοτόκη  (1908- 1980) για να κάνει κάτι σύνηθες στην Ελλάδα, δηλαδή μια νέα φορολογία  ευκαιρίας δοθείσης με  την  πλημμύρα!

Το προσωνύμιο Κόντες, ο Θεοτόκης το είχε αποκτήσει λόγω της ευγενούς καταγωγής του από την Κέρκυρα. Επίσης ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη και εγγονός του επίσης πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, ανιψιός δε του Νικολάου Θεοτόκη που εκτελέστηκε με τους 6, και α΄ ξάδερφος του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη.